Η ανακοίνωση του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών σχετικά με τις σφαγές των Χριστιανών στη Συρία προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων, τόσο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσο και στον δημόσιο διάλογο. Αντί να ζητήσει με σαφήνεια την προστασία των Χριστιανών της Συρίας, που βρίσκονται στο στόχαστρο επιθέσεων, το ΥΠΕΞ αρκέστηκε σε γενικόλογες εκκλήσεις περί αυτοσυγκράτησης «όλων των πλευρών», αποφεύγοντας να κατονομάσει τους υπεύθυνους.
Η τοποθέτηση αυτή χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως υποτονική, καθώς η πραγματικότητα επιβάλλει ξεκάθαρη καταδίκη των επιτιθέμενων και την υποστήριξη των θυμάτων. Η «κυβέρνηση» μαριονέτα της Τουρκίας στη Συρία, εδώ και τουλάχιστον μια εβδομάδα προβαίνει σε σφαγή των Αλεβιτών και Δρούζων.
Σφοδρή κριτική και δημόσιες αντιδράσεις
Η ανακοίνωση του ΥΠΕΞ πυροδότησε έντονες αντιδράσεις στα κοινωνικά δίκτυα, με πολίτες να την χαρακτηρίζουν «ντροπιαστική», «εθνικά επικίνδυνη» και «αντίγραφο των ανακοινώσεων των ΗΠΑ και της ΕΕ».
«Είστε η ξεφτίλα του Ελληνικού Έθνους. Ντροπή και μόνο ντροπή αυτή η ανακοίνωση!» έγραψε χρήστης στο Twitter, εκφράζοντας την αγανάκτησή του για την ατολμία της ελληνικής κυβέρνησης.
Άλλοι έκαναν παραλληλισμούς με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και τις τότε δηλώσεις των Ευρωπαίων και Αμερικανών, φοβούμενοι ότι αντίστοιχη στάση θα τηρηθεί σε περίπτωση κρίσης στο Αιγαίο ή στη Θράκη.
Ιδιαίτερα αιχμηρό ήταν και το σχόλιο χρήστη που επεσήμανε ότι «αν τα λόγια σταματούσαν σφαίρες, θα ζούσαμε σε έναν άλλο κόσμο» – υπαινισσόμενος την αναποτελεσματικότητα των διπλωματικών εκκλήσεων όταν βρίσκονται σε εξέλιξη εγκλήματα πολέμου.
Ανάλογη ήταν και η αναφορά στην πρόσφατη συνάντηση του Έλληνα ΥΠΕΞ με τον επικεφαλής της συριακής αντιπολίτευσης, Μοχάμεντ αλ-Γκολάνι, ο οποίος έχει κατηγορηθεί για συνεργασία με εξτρεμιστικές ομάδες.
Σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα καταγγέλλουν αυτή τη συνάντηση, υποστηρίζοντας πως η ελληνική κυβέρνηση επιλέγει να συνομιλεί με πρόσωπα που συνδέονται με την αιματοχυσία, αντί να υπερασπιστεί τα θύματα των επιθέσεων.
Διπλωματική ατολμία και οι επιπτώσεις της
Η στάση του ΥΠΕΞ σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα δεν είναι απλώς μια «διπλωματική αβρότητα» αλλά ένα ανησυχητικό σημάδι για τη συνολική εξωτερική πολιτική της χώρας. Όταν Έλληνες πολίτες βλέπουν τη δική τους κυβέρνηση να μην παίρνει σαφή θέση απέναντι σε μαζικές σφαγές, εύλογα αναρωτιούνται αν η ίδια προσέγγιση θα ακολουθηθεί και σε κρίσιμες εθνικές υποθέσεις.
Η Ελλάδα, ως χώρα με ιστορική συνείδηση και αρχές που πηγάζουν από το διεθνές δίκαιο, δεν μπορεί να εμφανίζεται ουδέτερη απέναντι σε φρικαλεότητες. Η ατολμία στην καταδίκη εγκλημάτων μπορεί να εκληφθεί ως αδυναμία, θέτοντας σε κίνδυνο τα ίδια τα εθνικά συμφέροντα.
Η διπλωματία δεν είναι απλώς ζήτημα τύπων και ανακοινώσεων. Είναι εργαλείο προστασίας και υπεράσπισης των δικαιωμάτων και των αξιών που μια χώρα υποτίθεται ότι πρεσβεύει.
Και όταν απέναντι σε αθώα θύματα η επίσημη στάση είναι η αποφυγή ξεκάθαρων τοποθετήσεων, τότε η αξιοπιστία της εξωτερικής πολιτικής τίθεται υπό σοβαρή αμφισβήτηση