Reseau International, 7-3-22
[Ο Αντρέϊ Μαρτιάνωφ είναι ειδικός στην στρατιωτική κατάσταση της Ρωσίας. Σπούδασε στην ναυτική ακαδημία Κύρωφ και υπηρέτησε ως αξιωματικός του ρωσικού ναυτικού ως το 1990.Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ μετανάστευσε στις ΗΠΑ όπου εργάζεται ως διευθυντής εργαστηρίου ιδιωτικού συγκροτήματος αεροδιαστημικής. Οι στρατιωτικές αναλύσεις και αξιολογικές συγκρίσεις του αποτελούν διεθνώς στοιχεία αναφοράς.]
Mετάφραση/Εισαγωγή: Μ. Στυλιανού
Η πραγματικότητα αρχίζει να υπεισέρχεται. Δες το σημερινό πρωτοσέλιδο.
«Ο Πούτιν ΔΕΝ είναι τρελός και η ρωσική εισβολή ΔΕΝ είναι αποτυχία. Οι αυταπάτες της Δύσης για αυτόν τον πόλεμο – και η ανικανότητά της να κατανοήσει τον εχθρό – θα την εμποδίσουν να σώσει την Ουκρανία, γράφει ο στρατιωτικός αναλυτής.»– Μπιλ Ρότζιο
Ο Ρότζιο παραπονιέται:
Ο κόσμος έχει ήδη υποτιμήσει τον Πούτιν στο παρελθόν και αυτά τα λάθη οδήγησαν, εν μέρει, σε αυτήν την τραγωδία στην Ουκρανία. Πρέπει να είμαστε διαυγείς τώρα που ο πόλεμος βρίσκεται σε εξέλιξη. Ωστόσο, ακόμη και οι επαγγελματίες του Πενταγώνου αφήνουν τη συμπάθεια να θολώσει την κρίση τους. Μόλις δύο ημέρες μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, αξιωματούχοι του υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ έσπευσαν να δηλώσουν ότι η μη κατάληψη του Κιέβου τις πρώτες ημέρες του πολέμου ήταν μια σοβαρή οπισθοδρόμηση. Ανέφεραν ότι η ρωσική επίθεση είχε μείνει πολύ πίσω από το χρονοδιάγραμμα ή ακόμη και απέτυχε επειδή η πρωτεύουσα δεν είχε πέσει. Αλλά οι ηγέτες των ΗΠΑ θα έπρεπε να έχουν μάθει να μετριάζουν τις ελπίδες τους μετά την καταστροφική αποχώρησή τους από το Αφγανιστάν.
Ο Roggio πρέπει να μάθει ότι οι Αμερικανοί ηγέτες δεν μαθαίνουν και ότι αν οι στρατιωτικοί επαγγελματίες έχουν «τη συμπάθεια που θολώνει την κρίση τους» – δεν είναι επαγγελματίες. Για τον Ρότζιο, μπορώ να πω απερίφραστα ότι το Πεντάγωνο και οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες έχουν μια αόριστη εικόνα της Ρωσίας, του ρωσικού στρατού και του τρόπου με τον οποίο ενσωματώνεται στη ρωσική κοινωνία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες απλά δεν έχουν αυτή την ιστορική, πολιτιστική, δογματική και στρατηγική εμπειρία. Διαβάστε στα χείλη μου (ξανά): Κανένας Αμερικανός στρατιώτης, από τον στρατηγό μέχρι τον απλό οπλίτη, δεν έχει πολεμήσει ποτέ στη σύγχρονη ιστορία για να υπερασπιστεί την πατρίδα του. Τελεία και παύλα.
Οι αμερικανικές πολεμικές εμπειρίες είναι πολύ περιορισμένες και τα στρατιωτικά αποτελέσματα είναι μάλλον απογοητευτικά. Το να μιλούμε για τακτικές και με επιχειρησιακή φρασεολογία δεν απαντά στο ζήτημα του ηπειρωτικού πολέμου. Αυτό δεν προκαλεί έκπληξη για μια χώρα όπου ο Πάτον θεωρείται «ιδιοφυΐα του πολέμου» και όπου το βιβλίο του Ερλ Ζίμκε, το οποίο αποδεικνύει ότι οι Δυτικοί Σύμμαχοι κέρδισαν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κυρίως σε δευτερεύοντα θέατρα, μπορεί ακόμα να τηλε-αντιγραφεί από το Πολεμικό Κολέγιο του Στρατού των ΗΠΑ. . Είναι φυσικό να βλέπεις την ίδια σου την κρίση να σκοτεινιάζει. Στην πραγματικότητα, δεν είναι ένα ελάττωμα, αλλά ένα χαρακτηριστικό.
Αλλά ο Πάτρικ Άρμστρονγκ προχωράει παραπέρα και δίνει μια ευρύτερη προοπτική (χωρίς να ξεχνάμε να αντιμετωπίσουμε λειτουργικά και στρατηγικά ζητήματα) και παραθέτω :
«Είμαστε μάρτυρες της κατάρρευσης του μετα-Ψυχροπολεμικού θριάμβου, του “τέλους της ιστορίας”, της “μονομέρειας” και όλων των άλλων. Η πραγματικότητα δαγκώνει και δαγκώνει δυνατά. Απλά κοιτάξτε την παρέλαση των ομιλούντων κεφαλιών και των “ειδικών” του CNN που πιθανολογούν για την τρέλα του Πούτιν: Δεν καταλαβαίνουν, άρα πρέπει να είναι τρελός. Για τη Δύση, όπως ήταν, τελείωσε. Σύγχυση, καυχησιολογία, υστερία, απαγορεύσεις: η Δύση δεν έχει πια τίποτα στο ντουλάπι της.
Ρίχνοντας ρωσική βότκα στην τουαλέτα, απολύοντας έναν τραγουδιστή και σκηνοθέτη, αλλάζοντας το όνομα ενός ποτού ή σαλάτας, απαγορεύοντας γάτες ή δέντρα, τιμωρώντας έναν Ρώσο πλουτοκράτη και κλέβοντας το γιοτ του, φορώντας ένα μπλε και κίτρινο μπλουζάκι. Είναι αξιοθρήνητο. Και σε καμία περίπτωση μην αφήσετε ένα ρωσικό μέσο ενημέρωσης να δελεάσει τα πρόβατα με «παραπληροφόρηση». Ακριβώς όπως η ΕΣΣΔ, αλλά πιο ηλίθια. Και ποιος θα το φανταζόταν ότι ήταν δυνατόν να υπάρξει πιο ηλίθιο;
Και αν ο Ρότζιο έχει συμπάθεια για τη σημερινή Ουκρανία, καλύτερα να μάθει για την ιστορία της Ρωσίας, όχι ότι είναι σε θέση να την κατανοήσει – δεν το κατάφεραν άνθρωποι πολύ πιο ικανοί από αυτόν. Αλλά τουλάχιστον αρχίζει να αισθάνεται που φυσούν οι άνεμοι. Και ναι, αυτό που λείπει από το άρθρο του Roggio – οι συγκρίσεις μεταξύ των ρωσικών και αμερικανικών πολέμων θα γίνουν ξανά και όλοι γνωρίζουμε πώς θα κριθούν.
