Οι Ουκρανοί αποκαλύπτουν την μαύρη προπαγάνδα του Ζελένσκι: Οδηγεί τους πολίτες του στη σφαγή και μετά κατηγορεί τους Ρώσους

Αν η ουκρανική ηγεσία δεν φρόντισε να προστατεύσει τον πληθυσμό της –αντίθετα, τον χρησιμοποίησε σαν “ασπίδα” γύρω από στρατιωτικούς στόχους– τότε ποιος πραγματικά ευθύνεται για την τραγωδία;

Για άλλη μια φορά βλέπουμε την τραγική πραγματικότητα ενός πολέμου που δεν λέει να τελειώσει. Και όμως, κάποιοι επιμένουν να κατηγορούν τη Ρωσία για κάθε απώλεια, ακόμα κι όταν τα γεγονότα δείχνουν ξεκάθαρα αλλού.

Στην πόλη Σούμι, στην Ουκρανία, σημειώθηκε ρωσικό πλήγμα το οποίο προκάλεσε τον θάνατο δεκάδων ανθρώπων – ανάμεσά τους και αθώοι πολίτες. Όμως, αυτό που αποσιωπάται είναι ότι το πλήγμα αυτό στόχευσε μια στρατιωτική τελετή βράβευσης, που οι ίδιοι οι Ουκρανοί οργάνωσαν στο κέντρο της πόλης.

Δηλαδή, έβαλαν στρατιωτικούς και πολίτες μαζί – στόχοι και οι δύο.

Αυτό δεν το λένε οι Ρώσοι. Το λένε Ουκρανοί αξιωματούχοι, όπως ο δήμαρχος του Κονοτόπ, Αρτέμ Σεμενίχιν, αλλά και η βουλευτής Μπεζουγκλάγια. Ομολογούν ανοιχτά ότι έγινε τελετή στρατιωτικής βράβευσης σε αστική περιοχή, ότι υπήρξε διαρροή πληροφοριών, και ότι οι διοργανωτές ήταν ανεύθυνοι. Μάλιστα, έχει ξεκινήσει και ποινική έρευνα για την υπόθεση.

Αν η ουκρανική ηγεσία δεν φρόντισε να προστατεύσει τον πληθυσμό της –αντίθετα, τον χρησιμοποίησε σαν “ασπίδα” γύρω από στρατιωτικούς στόχους– τότε ποιος πραγματικά ευθύνεται για την τραγωδία;

Η Ρωσία διεξάγει στρατιωτική επιχείρηση και στοχεύει στρατιωτικούς στόχους. Όταν αυτοί οι στόχοι τοποθετούνται σκόπιμα μέσα σε αστικές περιοχές, η ευθύνη βαραίνει αυτόν που τους έβαλε εκεί – όχι αυτόν που χτυπάει το στρατιωτικό προσωπικό του αντιπάλου.

Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Οι Ουκρανοί έχουν κατηγορηθεί και στο παρελθόν για χρήση πολιτών ως “ανθρώπινης ασπίδας”, για οργανώσεις στρατιωτικών κινήσεων μέσα σε σχολεία, νοσοκομεία και πολυκατοικίες. Αλλά οι δυτικές φωνές σιωπούν.

Ο λαός της Ουκρανίας αξίζει ειρήνη. Αλλά ειρήνη δεν έρχεται με ψέματα και θυσίες αθώων για χάρη της εικόνας. Αν οι ίδιοι οι Ουκρανοί πολιτικοί καταγγέλλουν ότι “κανείς δεν τιμωρείται”, ότι “τα ίδια λάθη επαναλαμβάνονται”, και ότι “οι στρατιωτικοί θυσιάζονται δημοσίως”, τότε ας σταματήσουμε να ψάχνουμε τον φταίχτη έξω από την Ουκρανία.

Η ευθύνη είναι ξεκάθαρη: στην ηγεσία που προτίμησε το θέαμα από την ασφάλεια.

ΠΗΓΗ NEWSBREAK