Ο λόγος έχει να κάνει για τα κόμματα της υποτιθέμενης «πατριωτικής» δεξιάς στην Ευρώπη, τα οποία βρίσκονται σε τροχιά ανόδου και ισχυροποίησης και είναι έτοιμα να αναλάβουν κυβερνητικές ευθύνες.
Για την ανάληψη όμως τηε εξουσίας απαιτούνται διαπιστευτήρια: και στην Ευρώπη του 2025 αυτά δεν είναι άλλα από την τοποθέτηση στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας», δηλαδή απέναντι στη Ρωσία και υπέρ του ΝΑΤΟ και του ευρωατλαντισμού.
Τα παραδείγματα πολλά: Nigel Farage στη Βρετανία, Georgia Meloni στην Ιταλία και Alice Weidel (AfD) στη Γερμανία, αποκαλύπτουν τις κωλοτούμπες των ηγετών τους για να γίνουν αρεστοί στο σύστημα και στις κυρίαρχες ελίτ των Βρυξελλών.
Farage «ο ρωσοφάγος»
Το πιο πρόσφατο παράδειγμα απτοελεί ο ηγέτης του κόμματος Reform UK Nigel Farage, ο οποίος σε μια προσπάθεια να φανεί βασιλικότερος του βασιλέως επιτέθηκε χυδαία κατά του προέδρου της Ρωσίας Vladimir Putin ενώ παράλληλα στήριξε την κατάρριψη ρωσικών αεροσκαφών που εισέρχονται στον εναέριο χώρο του NATO και τη χρήση παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων για τη βοήθεια προς την Ουκρανία!
Με το κόμμα του να ανεβαίνει στις δημοσκοπήσεις, οι αντίπαλοι προσπάθησαν να προβάλλουν την εικόνα ότι ο ίδιος και το κόμμα του είναι «μαλακοί» απέναντι στη Μόσχα, υπενθυμίζοντας μια παλαιότερη δήλωσή του περί θαυμασμού για τον ρώσο πρόεδρο.
Αποπειρώντας να σκληρύνει τη γραμμή του, είπε την Πέμπτη (16/10) στην εκπομπή του Bloomberg, «The Mishal Husain Show»:
«Είναι προφανές ότι ο Putin δεν είναι λογικός άνθρωπος. Η ιδέα ότι είμαι επιεικής σε αυτό το θέμα είναι απλά ανοησία». «Προφανώς, ο Putin είναι ένας πολύ κακός τύπος», πρόσθεσε ο Farage, και συνέχισε: «Είχα πραγματικά την ελπίδα ότι ο Trump θα έφερνε τον Putin σε υποταγή, ότι θα μπορούσε να επιτευχθεί κάποιος συμβιβασμός, όπως αυτός που επιτεύχθηκε πρόσφατα μεταξύ της Γάζας και του Ισραήλ. Είναι σαφές ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί».
Περισσότερο από δέκα χρόνια πριν, όταν τον ρώτησαν ποιον παγκόσμιο ηγέτη θαυμάζει, ο Farage είχε απαντήσει: «Ως λειτουργός, αλλά όχι ως άνθρωπος, θα έλεγα τον Putin. Ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκε το θέμα της Συρίας. Λαμπρός. Όχι ότι τον εγκρίνω πολιτικά. Πόσοι δημοσιογράφοι βρίσκονται τώρα στη φυλακή;».
Ο ηγέτης του Reform επανειλημμένα εξέφρασε δυσαρέσκεια για το ότι αυτή η παλιά δήλωση του 2014 «παραποιήθηκε»!
Παράλληλα, όταν ρωτήθηκε τι θα έκανε αν ρωσικά αεροσκάφη διέσχιζαν τον εναέριο χώρο συμμάχων ο Farage σε ένα ρκεσέντο πολεμοκαπηλείας και ρσωφοβίας απάντησε απερίφραστα: «Πρέπει να τους καταρρίψουμε»!
Είπε επίσης ότι τα παγωμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία πρέπει να χρησιμοποιηθούν για την παροχή δανείων στην Ουκρανία «αν βρίσκονται εκεί με παράνομα μέσα».
Πρόσθεσε ότι, σε περίπτωση εκεχειρίας, θα μπορούσε να στηρίξει την παρουσία βρετανικών δυνάμεων στην Ουκρανία ως μέρος δύναμης ειρηνευτών του ΟΗΕ αν γινόταν πρωθυπουργός.
Ωστόσο, ο Farage επανέλαβε την άποψή του ότι «η ατελείωτη ανατολική επέκταση του NATO και της Ευρωπαϊκής Ένωσης» συνέβαλε στην απόφαση του Putin να εισβάλει στην Ουκρανία.
ΑfD και δηλώσεις μετανοίας
Το τελευταίο διάστημα, ξέσπασαν δύο σκάνδαλα που αφορούσαν μέλη του κοινοβουλίου της Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD), ενός κόμματος που χαρακτηρίζεται ως «φιλορωσικό» στη Δύση.
Τα σκάνδαλα ήταν πανομοιότυπα, είχαν σχεδόν πανομοιότυπες καταλήξεις και εγείρουν το ερώτημα: είναι πράγματι φιλορωσικό το AfD;
Το πρώτο σκάνδαλο: τρία μέλη του κοινοβουλίου του κρατιδίου της Σαξονίας-Άνχαλτ παρευρέθηκαν στην ρωσική πρεσβεία στο Βερολίνο για τον εορτασμό των γενεθλίων του Ρώσου προέδρου Putin.
Το δεύτερο σκάνδαλο: Ο βουλευτής του κρατιδίου του Αμβούργου, Robert Rees, συμμετείχε σε φόρουμ κατά της παγκοσμιοποίησης στην Αγία Πετρούπολη.
Και τα δύο γεγονότα είναι, σε γενικές γραμμές, ασήμαντα.
Είναι σαν στην Ελλάδα, βουλευτές, να εμφανίζονταν στην Τουρκία και ολόκληρος ο εθνικός τύπος να το διατυμπάνιζε ως εθνική προδοσία. Αλλά αυτό ακριβώς συμβαίνει στη Γερμανία.
Οι ιστορίες έχουν διογκωθεί δυσανάλογα, αν όχι καθολικά, τότε σίγουρα σε ευρωπαϊκές διαστάσεις, επειδή ο «ηθικός χαρακτήρας» των βουλευτών του AfD συζητείται από πολιτικούς και μέσα ενημέρωσης σε άλλες χώρες της ΕΕ.
Ωστόσο, όλα αυτά είναι μικρές λεπτομέρειες, μια συνηθισμένη πολιτική μάχη.
Το ζήτημα θα μπορούσε να είχε αγνοηθεί από το ευρύ κοινό, αν δεν υπήρχε η αντίδραση της ίδιας της Εναλλακτικής για τη Γερμανία.
Και στις δύο περιπτώσεις, το πρώτο κόμμα της αντιπολίτευσης της Γερμανίας – και πρώτο κόμμα στις δημοσκοπήσεις – επέλεξε να αποκηρύξει τα μέλη του κοινοβουλίου του!
Στην περίπτωση των Σαξόνων, αυτό έγινε με πιο ήπιο τρόπο.
Η ηγεσία του AfD δήλωσε ότι η παρουσία των συναδέλφων μελών του κόμματός τους στο πάρτι της ρωσικής πρεσβείας ήταν προσωπική τους υπόθεση (!) και ότι δεν εκπροσωπούσαν το κόμμα εκεί, καθώς το κόμμα δεν εμπλέκεται σε τέτοια θέματα, δεν εύχεται στον Putin χρόνια πολλά και δεν του εύχεται ευτυχία ή υγεία.
Στην περίπτωση του Robert Rees, τα πράγματα έγιναν σοβαρά: ο βουλευτής διαγράφηκε αμέσως από την παράταξη του AfD και την επόμενη μέρα από το κόμμα.
Η ηγεσία δήλωσε ότι η ρωσική εκδήλωση ήταν «αντιδημοκρατική» και ότι η συμμετοχή σε αυτήν ήταν «ασυμβίβαστη με τις αξίες» της γερμανικής δεξιάς!
Ο άντρας καταδιώχθηκε σε σημείο που ο ίδιος ο Robert Rees άρχισε να βρίσκει δικαιολογίες και να υποστηρίζει ότι είχε καταλήξει στο φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης κατά λάθος.
Ήταν ένα κλασικό παράδειγμα: μπήκε κατά λάθος σε λάθος πόρτα και κατά λάθος εκφώνησε και λόγο.
Στην πραγματικότητα, αυτό που συνέβη από την πλευρά της AfD είναι μια εκπληκτική επίδειξη αδυναμίας από μια πολιτική δύναμη που αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην πρώτη θέση και θα έπρεπε να επιδεικνύει δύναμη.
Το ποσοστό αποδοχής του είναι αυτή τη στιγμή φθάνουν το 26% και αυξάνεται σταθερά.
Τα ποσοστά αποδοχής των κυβερνώντων συστημικών κομμάτων μειώνονται σταθερά: εάν διεξάγονταν εκλογές σήμερα, το CDU/CSU και οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD) δεν θα ήταν σε θέση να εξασφαλίσουν πλειοψηφία μεταξύ τους και να σχηματίσουν κυβέρνηση.
Και με τέτοιες τάσεις, θα πρέπει να υποκύψουν στους αντιπάλους τους, φοβισμένοι από μια ιστορία που διογκώνεται δυσανάλογα; Παρόλο που οι ψηφοφόροι του AfD αγαπούν πραγματικά τις ιδέες του διαλόγου και της ομαλοποίησης των σχέσεων με τη Ρωσία.
Υπάρχει, ωστόσο, μια απλή εξήγηση: το AfD θα συγκυβερνήσει!
Όσο υψηλότερα είναι τα ποσοστά στις δημοσκοπήσεις της Εναλλακτικής, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα τα συστημικά κόμματα να αναγκαστούν να την συμπεριλάβουν σε έναν συνασπισμό μετά τις επόμενες εκλογές.
Αλλά για να επιτευχθεί αυτό, το ίδιο το κόμμα της Εναλλακτικής για την Γερμανία θα πρέπει να φαίνεται ότι ανήκει στο σύστημα. Και στη σύγχρονη Ευρώπη, αυτό σημαίνει πρωτίστως ότι είναι αντιρωσικό.
Meloni, η μετρ της κωλοτούμπας
Το πιο εντυπωσιακό και κραυγαλέο παράδειγμα είναι η Ιταλίδα πρωθυπουργός Meloni.
Κατά τη διάρκεια της μάχης να ανέλθει στην εξουσία, η πλατφόρμα της Meloni ήταν ευρωσκεπτικιστική και αντιμεταναστευτική, και χαρακτηρίστηκε φιλορωσική απλώς επειδή δεν είχε κανένα συμφέρον να «συγκρατήσει το Κρεμλίνο» ή να υποστηρίξει την Ουκρανία.
Όταν έγινε πρωθυπουργός της Ιταλίας η Meloni μεταμορφώθηκε και εντάχθηκε στον «συνασπισμό των προθύμων», προμήθευσε όπλα στο Κίεβο, συναντιόταν τακτικά με τον Zelensky και πειθαρχημένα έλεγε όλα όσα έπρεπε για τη Ρωσία.
Είναι αλήθεια ωστόσο ότι της έλειπε το πάθος και η πρωτοβουλία: αρνήθηκε κατηγορηματικά να στείλει αμέσως ιταλικά στρατεύματα στην Ουκρανία.
Και πολλοί άλλοι ακόμα…
Υπάρχουν πολλά ακόμη τέτοια παραδείγματα.
Ο Jordan Bardella, επικεφαλής του Εθνικού Συναγερμού, είδε την προοπτική να γίνει πρωθυπουργός της Γαλλίας το 2024 και υποστήριξε την προμήθεια όπλων στο καθεστώς του Κιέβου.
Φυσικά, ούτε η Ελλάδα θα αποτελούσε εξαίρεση στον κανόνα, με τη Φωνή Λογικής της Αφροδίτης Λατινοπούλου να μη χάνει ευκαιρία να υποστηρίξει δουλοπρεπώς τους Ουκρανούς στο ευρωκοινοβούλιο.
