Οι αγγλοσάξωνες έχουν μία παροιμία: “imitation is the sincerest form of flattery” (η μίμηση είναι η πιο ειλικρινής μορφή κολακείας). Υπό την οπτική αυtή, οι ΗΠΑ απέτισαν τον ύψιστο φόρο τιμής στην Ιρανική στρατιωτική τεχνολογία, επιχειρώντας να αντιγράψουν ένα φημισμένο προϊόν της, τα drones-καμικάζι Shahed-136
Η είδηση που ακολουθεί προέρχεται από το Ιρανικό Mehr News Agency. Η αξιοπιστία της μεν δεν αμφισβητείται, ο γράφων όμως θεωρεί χρήσιμο να κάνει κάποιες επισημάνσεις:
- Κατ’ αρχήν δε γνωρίζουμε αν η Αμερικάνικη εταιρεία έχει καταφέρει να αντιγράψει το Ιρανικό drone. Άλλο πράγμα να εμφανίσεις κάτι σε μια έκθεση και άλλο να έχεις οπλικό σύστημα που να διακρίνεται για το αξιόμαχό του σε πραγματικές συνθήκες πολέμου. Οι σιωνιστές είναι κορυφαίοι σε οπλικά συστήματα εκθέσεων και σε διαφημιστικές μπροσούρες, από το πεδίο της μάχης όμως αποχώρησαν δαρμένοι, τόσο που αναγκάστηκαν να καλέσουν το “μπαμπάκα” Τραμπ για να δηλώσει ότι “νίκησε” και να κηρύξει μονομερώς κατάπαυση πυρός.
- Τα Shahed 136, και τα ρώσικα αντίγραφά τους Geran-2 – έχουν χρησιμοποιηθεί σε πραγματικές συνθήκες, ενάντια στους πιο οχυρωμένους στόχους της Δύσης (πρώην Ουκρανία, κατεχόμενη Παλαιστίνη – και έχουν αποδείξει την αξία τους. Λόγω της τόσο εκτεταμένης χρήσης τους, είναι αναμφισβήτητο ότι αρκετά από αυτά έχουν πέσει στα χέρια του εχθρού, ο οποίος τα προώθησε στα αφεντικά για reverse engineering και αντιγραφή.
- Υποθέτω ότι είναι σχετικά εύκολο να αντιγράψει κανείς τα μηχανικά μέρη ενός drone χαμηλού κόστους. Το να πετύχει το ίδιο επίπεδο αξιοπιστίας είναι άλλο ζήτημα. Μένει να δούμε αν είναι σε θέση να το πετύχουν οι δυτικοί. Οι συγκλονιστικές επιτυχίες τους στο πρόσφατο παρελθόν, στις οποίες έχουμε αναφερθεί περισσότερες από μία φορές (π.χ. τα “ιπτάμενα φέρετρα” V-22, οι πύραυλοι trident που θέτουν σε μεγαλύτερο κίνδυνο το υποβρύχιο που τους εκτοξεύει παρά τον εχθρό, ή οι patriot για τους οποίους οι σιωναζί συμφωνούν με τους ουκροναζί ότι είναι περίπου άχρηστοι (οι πρώτοι παραλείπουν τη λέξη “περίπου” από τη διατύπωσή τους) προκαλούν αμφιβολία ακόμη και για αυτό.
- Ιδιαίτερη σημασία όμως σε ένα οπλικό σύστημα, ιδιαίτερα του τύπου των Shahed-136, έχει το λογισμικό. Αν αυτό δεν είναι πολύ υψηλού επιπέδου, το drone είναι κατάλληλο για παρελάσεις και, στην καλύτερη περίπτωση, αεροναυτικές επιδείξεις, όχι όμως για πραγματικό πόλεμο και μάλιστα ενάντια σε εχθρό με μεγάλη στρατιωτική υπεροχή (τα LUCAS υποτίθεται ότι σχεδιάστηκαν για να οδηγήσουν σε πανικό την … Κίνα). Θα πει κανείς, δεν έχουν οι ΗΠΑ μηχανικούς λογισμικού υψηλού επιπέδου; Θα λέγαμε ότι έχουν μεν, δε μπορούν να αξιοποιηθούν όμως από την πολεμική βιομηχανία. Η περίπτωση των αεροσκαφών F-35, τα οποία σχεδόν 20 μετά την έναρξη παραγωγής τους και 10 χρόνια αφού εισήχθησαν σε ενεργή υπηρεσία έχουν ακόμη εκατοντάδες άλυτα προβλήματα, (πάνω από 800 γνωστά εδώ και 4 χρόνια, ενώ αντί με την πάροδο του χρόνου να επιλύονται και να μειώνεται έτσι ο αριθμός τους, συνεχώς αυξάνεται καθώς ανακαλύπτονται καινούρια), είναι ενδεικτική.
- Ακόμη και αν καταφέρουν όμως οι Αμερικάνοι να φτιάξουν αντίγραφα των Shahed-136 που να δουλεύουν, αν όχι εξίσου καλά με το πρωτότυπο, πάντως σχετικά ικανοποιητικά, αυτό δε λέει και πολλά. Όπως λέει μια Ρώσικη παροιμία, “Что русскому здорово, то немцу смерть” (Ότι είναι καλό για ένα Ρώσο, για ένα Γερμανό είναι θάνατος). Το ότι επειδή οι Ιρανοί και οι Ρώσοι έχουν τσακίσει τους δυτικούς χρησιμοποιώντας τους Shahed-136, αντιγράφοντας και οι δυτικοί τους Shahed θα μπορέσουν να πάρουν τη ρεβάνς, είναι ιδιαίτερα απλοϊκός συλλογισμός. Ακριβώς λόγω της απλοϊκότητάς του, μπορεί να βρίσκει ανταπόκριση στα κεφάλια του Τραμπ και των στρατηγών του Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός, όμως, ότι είναι λανθασμένος.
- Κατ’ αρχήν, υπάρχει λόγος που το Ιρανικό drone λέγεται Shahed-136 και όχι Shahed-1. Δεν θα ισχυριστώ ότι υπήρξαν 135 διαφορετικά μοντέλα Shahed που προηγήθηκαν (πιθανό να υπήρξαν, δεν το γνωρίζω), αλλά σίγουρα υπήρξαν αρκετά. Και υπάρχουν πολύ περισσότερα που ακολούθησαν. Γνωστά είναι το Shahed-131 (παρόμοιο με το 136 αλλά μικρότερο) και το Shahed 238 (αεριωθούμενο, έναντι του ελικοφόρου 136), όπως και τα μοντέλα 101, 107, 121, 123, 125, 129, 133, 141, 147, 149, 161, 171, 178, 191, 197 καθώς βέβαια και άλλες “οικογένειες” Ιρανικών drones, όπως οι Qods mohajjer, οι Ababil, οι Karman και δεκάδες άλλες. Η Ισλαμική Δημοκρατία είναι, μάλλον, η χώρα με την πιο πλατιά γκάμα διαφορετικών drones. Το πιθανότερο είναι ότι έχει σε παραγωγή περισσότερους τύπους drones (και πυραύλων) απ’ ότι όλη η συλλογική Δύση μαζί (δεν έχει όμως κάτι αντίστοιχο των βρετανικών Trident – οι Ιρανικοί πύραυλοι είναι σχεδιασμένοι για να πλήττουν τον εχθρό και μόνον, σε αντίθεση με τους βρετανικούς που φαίνονται βελτιστοποιημένοι για “φίλια πυρά”). Έχοντας αποφασίσει να επενδύσουν στον τομέα εδώ και πολλά χρόνια – πριν καν περάσει από τα μυαλά στρατιωτικών στοχαστών άλλων χωρών ο ρόλος που θα μπορούσε να παίξει σε μελλοντικούς (τότε) πολέμους το νέο όπλο, οι Ιρανοί διείδαν τις δυνατότητές του και επένδυσαν σε αυτόν. Το ότι έχουν εξαιρετικού επιπέδου επιστήμονες και τεχνικούς βοήθησε. Ακόμη περισσότερο βοήθησε η εστίαση όλου του στρατιωτικού τομέα σε έναν στόχο: την υπεράσπιση της πατρίδας και της επανάστασης (ένας Αμερικάνος στρατηγός έχει άλλα κίνητρα: πιθανά το πώς θα μπορεί η χώρα του να προβαίνει σε μεγαλύτερες γενοκτονίες. Σίγουρα το πώς θα μπορέσει ο ίδιος, κατά την αποστρατεία του, να μεταπηδήσει σε μια θέση του ιδιωτικού τομέα με έναν παχυλό μισθό. Πιθανά, επίσης, το πώς θα κάνει αρπαχτές όσο είναι ακόμη στην υπηρεσία. Και πολλά άλλα. Το μόνο που σίγουρα δεν περνάει από το μυαλό του είναι ότι είναι πολύ πιθανό να χρειαστεί αύριο να δώσει τη ζωή του για να υπερασπιστεί την πατρίδα του, τη θρησκεία του και την ανθρωπότητα ολόκληρη). Και βέβαια βοήθησε και το γεγονός ότι ο απόηχος της επανάστασης του 1979 δεν έχει περάσει, όπως μπορεί να μαρτυρήσει όποιος έχει πατήσει το πόδι του στη χώρα, έστω και σαν τουρίστας, έστω και για λίγες ημέρες. Μία επανάσταση, από την ίδια της τη φύση, βγάζει στην επιφάνεια τη δημιουργικότητα μεγάλων στρωμάτων μαζών. Για όλους τους παραπάνω λόγους, έγινε δυνατόν στην Ισλαμική Δημοκρατία να αναπτύξει πληθώρα drones με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Αντίθετα απ’ ότι θα φανταζόταν ένας πρωταθλητής σκακιού μίας διάστασης, σαν τον Τραμπ και τους επιτελείς του, το θέμα δεν είναι ότι ένα μοντέλο είναι καλύτερο από τα άλλα. Στις συγκεκριμένες συνθήκες του κάθε μετώπου της κάθε σύγκρουσης, το ένα μοντέλο μπορεί να είναι καλύτερο από τα άλλα. Αυτό φάνηκε στην πρόσφατη σύγκρουση της Ισλαμικής Δημοκρατίας με το σιωνιστικό μόρφωμα, στην οποία η πρώτη, σε διάστημα 12 μόλις ημερών, έκανε επιτυχή χρήση πολλών διαφορετικών τύπων πυραύλων και drones.
- Δεύτερον, και σημαντικότερο, η ίδια η λογική του Shahed αντιβαίνει στο αμερικάνικο πολεμικό business model. Και μιλάω για business model επειδή για τις ΗΠΑ και τις εταιρείες που τις κυβερνάνε, με πρώτη τη Blackrock, ο πόλεμος δεν είναι πλέον, όπως έλεγε ο Κλαούζεβιτς, “συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα”, αλλά απλές μπίζνες. Οι εταιρείες αυτές μεγιστοποιούν τα κέρδη τους με φαραωνικά οπλικά συστήματα, που έχουν τεράστιο κόστος ανά μονάδα. Η αποτελεσματικότητά τους επί του πεδίου είναι μάλλον τριτεύουσας σημασίας. Η λογική του Shahed είναι ακριβώς η αντίθετη: πρόκειται για οπλικό σύστημα χαμηλού κόστους (το κόστος ανά μονάδα υπολογίζεται στις 20-30.000 δολάρια, όταν τα τούρκικα bayraktar έχουν εκτιμώμενο κόστος ανά μονάδα 1-2 εκατομμύρια, ενώ τα αμερικάνικα MQ-9 Reaper (γνωστά από τις απανωτές καταρρίψεις τους από τους Ανσάρ Άλλαχ της Υεμένης), ανάλογα τη σύνθεση κοστολογούνται μέχρι 70 εκατομμύρια.Και αν με κάθε κατάρριψη MQ-9 οι ΗΠΑ ζημιώνονται γύρω στα 50 εκατομμύρια, η Blackrock ωφελείται κατά το ίδιο νούμερο, αφού το καταρριφθέν drone πρέπει να αντικατασταθεί. Αντίθετα στο Ιράν, όπου η πολεμική βιομηχανία είναι κρατική, δεν υπάρχει συμφέρον στο να υπερτιμολογούνται τα όπλα, πόσο μάλλον στο να σχεδιάζονται με προτεραιότητα το υπέρογκο κόστος αντί της αποτελεσματικότητας στη μάχη. Για την Ισλαμική Δημοκρατία, στόχος είναι το μεγαλύτερο δυνατό αποτέλεσμα με το μικρότερο δυνατό κόστος. Για τη Blackrock και τις αδελφές της, ο στόχος είναι το μεγαλύτερο δυνατό κόστος ασχέτως αποτελέσματος. Είναι νομίζω προφανές ότι ο Shahed-136 δε μπορεί να καλύψει τόσο διαφορετικές ανάγκες.
Το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ αντιγράφει το ιρανικό drone καμικάζι
ΤΕΧΕΡΑΝΗ, 19 Ιουλίου (MNA) – Οι Ηνωμένες Πολιτείες αντέγραψαν και παρουσίασαν τη δική τους έκδοση του ιρανικού drone καμικάζι Shahed-136, σε μια προσπάθεια επέκτασης των οικονομικά προσιτών επιλογών αεροπορικής ισχύος για τα σύγχρονα πεδία μάχης.
Με το όνομα LUCAS, που είναι συντομογραφία του Low-Cost Uncrewed Combat Attack System (LUCAS), το drone-καμικάζι παρουσιάστηκε κατά τη διάρκεια επίσκεψης του Υπουργού Άμυνας Pete Hegseth την Τετάρτη σε μια έκθεση αυτόνομων συστημάτων πολλαπλών τομέων στο Πεντάγωνο.
Ο Υπουργός Άμυνας εξέτασε το LUCAS και την έκθεση κατά τη διάρκεια της επίσκεψης, σύμφωνα με το Defense Blog. Το σύστημα, που αναπτύχθηκε από την αμυντική εταιρεία SpektreWorks με έδρα την Αριζόνα, στοχεύει στην παροχή μιας ευέλικτης, ευέλικτης πλατφόρμας που μπορεί να υποστηρίξει κατανεμημένες επιχειρήσεις σε όλη την Ινδο-Ειρηνική περιοχή.
Το SpektreWorks περιέγραψε το LUCAS ως «ένα αξιόπιστο και οικονομικό μη επανδρωμένο εναέριο σύστημα (UAS) Ομάδας 3, σχεδιασμένο να λειτουργεί σε αυστηρές συνθήκες με ελάχιστες απαιτήσεις υλικοτεχνικής υποστήριξης». Η ανοιχτή αρχιτεκτονική του drone του επιτρέπει να ενσωματώνει μια ποικιλία ωφέλιμων φορτίων, προσφέροντας μια αρθρωτή προσέγγιση σε αποστολές αναγνώρισης, επιθέσεων και υποστήριξης επικοινωνιών.
Η αποκάλυψη του LUCAS έρχεται εν μέσω αυξανόμενου ενδιαφέροντος για οικονομικά προσιτά, αναλώσιμα drones ικανά να συμπληρώσουν την παραδοσιακή αεροπορική ισχύ. Τα drones της σειράς Shahed του Ιράν έχουν προσελκύσει την παγκόσμια προσοχή, σύμφωνα με δημοσιεύματα των αμερικανικών μέσων ενημέρωσης.
Η SpektreWorks επιβεβαίωσε ότι το LUCAS έχει πλέον δοκιμαστεί με επιτυχία και είναι έτοιμο για παραγωγή και θα μπορούσε να ενσωματωθεί με τις αμερικανικές και συμμαχικές δυνάμεις στο εγγύς μέλλον.