Ψυχρολουσία από Σόιμπλε: Η ελάφρυνση του ελληνικού χρέους υπονομεύει τις μεταρρυθμίσεις!
ΜΟΝΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑ Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ
Ομπαμάνια ήταν και πέρασε. Ο απερχόμενος Πρόεδρος των ΗΠΑ ξέχασε τη μείωση του ελληνικού χρέους στο δρόμο προς τη Γερμανία.
Ο Μπ. Ομπάμα στις μακρές συναντήσεις του με την Γερμανίδα Καγκελάριο Μέρκελ δεν βρήκε το χρόνο να θίξει το ζήτημα του ελληνικού χρέους, το οποίο ξεχάστηκε πλήρως και στην κοινή τους συνέντευξη.
Οι αναφορές Ομπάμα στο ελληνικό χρέος δεν ήταν τίποτα περισσότερο από κούφιες δημόσιες σχέσεις και πομφόλυγες πράγμα που θα έπρεπε να θεωρείται αναμενόμενο, πλην, όμως, όχι από μια εθελόδουλη πολιτική μνημονιακή τάξη, η οποία, όπως ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται.
Αντίθετα, αυτόματη και αποστομωτική ήταν η αυθάδης απάντηση του Σόϊμπλε που ήταν κάτι χειρότερο από ψυχρολουσία για την Ελλάδα: “Όσοι μιλούν τώρα για ελάφρυνση χρέους στην Ελλάδα δεν βοηθάνε εκείνους που θέλουν μεταρρυθμίσεις” τόνισε ωμά ο Σόϊμπλε.
Το τι σημαίνουν μεταρρυθμίσεις κατά Σόϊμπλε είναι μάλλον περιττό να διευκρινίσουμε. Το μενού πέραν της εμβάθυνσης της λιτότητας σε μισθούς και συντάξεις, περιλαμβάνει ομαδικές απολύσεις, διάλυση εργασιακών σχέσεων, μείωση αφορολόγητου, ταχύτερες ιδιωτικοποιήσεις, πλειστηριασμούς σπιτιών κλπ κλπ.
Ο Ομπάμα μπορεί να ξέχασε το ελληνικό χρέος δεν λησμόνησε, όμως, να εκθειάσει ως ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα την ΕΕ, την ώρα που η τελευταία απογειώνει ένα νέο ολοκληρωτισμό και την κοινωνική λεηλασία. Δεν ξέχασε να υμνήσει το ΝΑΤΟ και την παγκοσμιοποίηση, να υπενθυμίσει την ψυχροπολεμική στάση στο Ουκρανικό ζήτημα, να εκθειάσει την ΤΤΙΡ και βεβαίως την εντελώς ανεπαρκή συμφωνία για το κλίμα, χωρίς να παραλείψει τη Συρία.
Ομπάμα και Μέρκελ, μάλλον φεύγουν, αφήνοντας πίσω τους μια Δύση σε βαθύτατη κρίση, με πελώρια αδιέξοδα και σε πορεία βαθιάς αμφισβήτησης, των δύο πυλώνων της: του “ευρωπαϊσμού” και της “παγκοσμιοποίησης”.
Η προσγείωση στην Ελλάδα μετά την αναχώρηση Ομπάμα θα είναι κάτι παραπάνω από ανώμαλη.
Δεν υπάρχει κανένας στις δύο πλευρές του Ατλαντικού που μπορεί να “βοηθήσει” τη χώρα.
Ο Τραμπ, μάλλον, ούτε της φτηνές δημόσιες σχέσεις του Ομπάμα, ο οποίος είπε στον Τσίπρα τα ίδια ωραία ψέματα πουθ είχε πει στον Σαμαρά, δεν πρόκειται να κάνει.
Για τον Τραμπ η Ελλάδα είναι εκτός ατζέντας.
Από την άλλη η Γερμανική Ευρώπη είναι βέβαιον ότι θα συνεχίσει την επιθετική πίεση για απορρυθμίσεις και λιτότητα. Και θα το κάνει τώρα μάλλον πιο κυνικά και λίγο πιο αδιάφορα αγια την τύχη της Ελλάδας, μπροστά στα μείζονα εσωτερικά προβλήματα και τα σκληρά διλήμματα που αντιμετωπίζει ως σύνολο και κάθε χώρα μεμονομένα.
Η ΕΕ έχει απολέσει μάλλον οριστικά τη δυνατότητα της για ενιαία κατεύθυνση, ενώ η εσωστρέφεια, οι φοβίες και οι αμφισβητήσεις πνίγουν και τα τελευταία ίχνη αλληλέγγυας προσέγγισης.
Η Ελλάδα ή θα επιχειρήσει αποφασιστικά και πολύ ριζοσπαστικά να σταθεί στα δικά της πόδια και να χαράξει έναν εθνικό δρόμο ανασυγκρότησης και διεξόδου ή είναι σχεδόν τελειωμένη ως χώρα με τον ελληνικό λαό έτοιμο να δεχθεί την χαριστική κοινωνική βολή.
Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει σε δύο αλληλένδετες κινήσεις την διαγραφή τους χρέους με πρώτο βήμα τη στάση πληρωμών και την επαναφορά του εθνικού νομίσματος στη βάση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος.
Η σαπουνόφουσκα της Ομπαμάνιας έδειξε ότι για τη χώρα δεν κατέρρευσαν οι όποιες αυταπάτες μιας απρόσμενης “ευεργεσίας”.
Η ανατροπή τώρα όσο και αν σε πολλούς ακούγεται ενοχλητικά, προκαλώντας φόβους, έχει εξελιχθεί στο μόνο σοβαρό και ρεαλιστικό δρόμο για το μέλλον μας.