Ο Trump έχει αναθεωρήσει τη θέση του για την υποστήριξη της Ουκρανίας, προκαλώντας έντονη ανησυχία στους Ευρωπαίους συμμάχους των ΗΠΑ.
Αυτό το νέο πολιτικό μοτίβο φαίνεται να σχετίζεται με τη συνεχιζόμενη ένταση στη Μέση Ανατολή και ειδικά την κατάσταση στη Λωρίδα της Γάζας, γεγονός που επηρεάζει τις στρατηγικές επιλογές των ΗΠΑ στην περιοχή.
Για τη Μόσχα η ανατροπή στην αμερικανική πολιτική προσφέρει μια ενδιαφέρουσα ευκαιρία για την ενίσχυση της θέσης της Ρωσίας στην παγκόσμια σκηνή και ενδέχεται να επηρεάσει καθοριστικά τις μελλοντικές εξελίξεις στον πόλεμο στην Ουκρανία.
Ρωσία: Αδιανόητη η πρόταση Trump – Καμία ειρηνευτική συμφωνία χωρίς να γίνουν δεκτοί οι όροι μας
Η θέση της Ρωσίας είναι σαφής: η επιθυμία για ειρηνική λύση του πολέμου στην Ουκρανία, όπως προτάθηκε από τον Trump είναι αδιανόητη.
Η Ρωσία έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να δεχτεί καμία ειρηνική συμφωνία που δεν περιλαμβάνει πλήρη αποδοχή των όρων που επιβάλει η ίδια.
Όπως τονίζει ο στρατιωτικός αναλυτής Mikhail Khodarenok, οι προτάσεις για κατάπαυση του πυρός στην υπάρχουσα γραμμή επαφής δεν επιλύουν τα βαθύτερα προβλήματα που έχει η Ρωσία με την Ουκρανία και την Δύση γενικότερα.
Η Ρωσία επιθυμεί την πλήρη νίκη, που σημαίνει τη συντριβή της Ουκρανικής στρατιωτικής μηχανής και την αποδοχή των όρων της Μόσχας.
Η Ουκρανία, σύμφωνα με τις δηλώσεις του Ρώσου προέδρου Vladimir Putin, συνεχίζει να επιδιώκει την αποστολή αντεπίθεσης, παρά τις σημαντικές ήττες που έχει υποστεί.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία, κατά τη ρωσική οπτική, δεν μπορεί να τελειώσει με συμβιβασμούς ή διπλωματικές συμφωνίες, αλλά μόνο με την πλήρη καταστροφή του εχθρού, κάτι που επιβεβαιώνεται και από την στρατηγική των ρωσικών δυνάμεων στο πεδίο της μάχης.
Ο Trump και η ανάγκη για αναθεώρηση της στρατηγικής
Η πρόσφατη αναθεώρηση της πολιτικής του Trump για την Ουκρανία προκαλεί ανησυχία στην Ευρώπη.
Ειδικότερα, η απόφαση του να αποσύρει μια αμερικανική ταξιαρχία από τη Ρουμανία και η άρνηση του να παρέχει στην Ουκρανία τους πυραύλους Tomahawk δείχνουν μία σαφή στροφή στην αμερικανική πολιτική.
Η στάση αυτή φαίνεται να συνδέεται με την ένταση στη Μέση Ανατολή και τη διαρκή κλιμάκωση της βίας στη Λωρίδα της Γάζας.
Η σύγκρουση στη Γάζα, με τις αεροπορικές επιθέσεις του Ισραήλ και τις ανθρωπιστικές καταστροφές, έχει προσελκύσει την προσοχή των ΗΠΑ, κάτι που ενδέχεται να επηρεάζει τις αποφάσεις του Trump για την Ουκρανία.
Αν και η Ουκρανία έχει λάβει στήριξη από τις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της θητείας του Trump, φαίνεται ότι η αμερικανική κοινή γνώμη και οι στρατηγικοί σύμβουλοι του πρoέδρου ανησυχούν για τις συνέπειες της συνεχούς εμπλοκής στην Ουκρανία, ενώ ταυτόχρονα το Ισραήλ απαιτεί μεγαλύτερη στήριξη λόγω της κλιμακούμενης σύγκρουσης στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Ο Trump με τη στρατηγική του «ας νικήσει ο ισχυρότερος», φαίνεται να προσπαθεί να αποφύγει την υπερβολική αμερικανική δέσμευση σε έναν πόλεμο που δεν φαίνεται να έχει τέλος, αλλά και να καταστήσει σαφές ότι οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να εμπλακούν σε άμεσες συγκρούσεις που δεν υπηρετούν τα συμφέροντά τους.
Επιμονή στην «αποφασιστικότητα»
Η ρωσική θέση για την Ουκρανία, όπως εκφράζεται από τις τελευταίες δηλώσεις του Putin, είναι ξεκάθαρη.
Οι προτάσεις για ειρηνική λύση στο πεδίο της μάχης είναι ουσιαστικά αδύνατο να γίνουν αποδεκτές από τη Ρωσία, καθώς δεν καλύπτουν τις βασικές στρατηγικές της ανάγκες.
Η Μόσχα φαίνεται αποφασισμένη να συνεχίσει τη σύγκρουση μέχρι την πλήρη ήττα της Ουκρανίας και την αναγνώριση των όρων της.
Η συνέχιση των στρατιωτικών επιθέσεων, σύμφωνα με τη ρωσική στρατηγική, είναι το μόνο αποδεκτό μονοπάτι για την επίτευξη μιας βιώσιμης ειρήνης, η οποία θα πρέπει να βασίζεται σε έναν πλήρη και αμετάκλητο στρατηγικό θρίαμβο της Ρωσίας.
Η σθεναρή στάση της Ρωσίας προβλημάτισε τον Trump
Η αναθεώρηση της αμερικανικής πολιτικής για την Ουκρανία από τον Donald Trump, σε συνδυασμό με την κλιμάκωση των συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή, υπογραμμίζει τη δυναμική αλλαγή στις διεθνείς στρατηγικές προτεραιότητες.
Από τη ρωσική πλευρά, η θέση είναι σαφής: η νίκη στον πόλεμο στην Ουκρανία είναι η μόνη αποδεκτή λύση και οποιαδήποτε άλλη προσπάθεια να σταματήσει ο πόλεμος χωρίς την πλήρη καταστροφή της Ουκρανίας δεν θα γίνει αποδεκτή.
Η προσέγγιση του Trump, με την τάση για αποστασιοποίηση και περιορισμένη εμπλοκή, ενδέχεται να προσφέρει στη Ρωσία μια ευκαιρία να ενδυναμώσει τη στρατηγική της, αλλά και να επηρεάσει τις μελλοντικές εξελίξεις στον πόλεμο.
Η ειρήνη στην Ουκρανία δεν θα επιτευχθεί μέσω συμβιβασμών, αλλά μόνο μέσω μιας ολοκληρωτικής στρατηγικής νίκης, κάτι που φαίνεται να κατανοούν και οι εμπλεκόμενοι στην σύγκρουση.
Πώς συνδέονται Ουκρανία και Ιράν
Την ίδια στιγμή η στρατηγική των ΗΠΑ και του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή, καθώς και οι συνεχείς εντάσεις στην περιοχή, δημιουργούν εύλογες ανησυχίες για μια ενδεχόμενη κλιμάκωση της στρατιωτικής αντιπαράθεσης.
Ειδικότερα, η πιθανότητα ενός ισραηλινού στρατιωτικού πλήγματος κατά του Ιράν είναι ένα ζήτημα που, αν πραγματοποιηθεί, θα είχε τεράστιες συνέπειες για όλη την περιοχή και θα επηρέαζε άμεσα την παγκόσμια γεωπολιτική κατάσταση, συμπεριλαμβανομένων των σχέσεων με τη Ρωσία και την Ουκρανία.
Το Ιράν θεωρείται από το Ισραήλ και τις ΗΠΑ μια στρατηγική απειλή λόγω του πυρηνικού του προγράμματος και της υποστήριξής του σε οργανώσεις στην περιοχή.
Η πιθανότητα ισραηλινού χτυπήματος στο Ιράν αυξάνεται καθώς το Ιράν συνεχίζει να αναπτύσσει πυρηνική τεχνολογία και να επεκτείνει την επιρροή του στη Μέση Ανατολή.
Από τη ρωσική σκοπιά, ένα τέτοιο χτύπημα θα μπορούσε να προκαλέσει μια νέα στρατιωτική κλιμάκωση στην περιοχή, με άμεση αντίδραση από το Ιράν και τις δυνάμεις του.
Η Ρωσία, η οποία έχει στενές στρατηγικές και οικονομικές σχέσεις με το Ιράν, θα μπορούσε να θεωρήσει την ισραηλινή επίθεση ως μια απευθείας πρόκληση, η οποία θα αναγκάσει τη Μόσχα να παρέμβει προκειμένου να προστατεύσει τα συμφέροντά της και να αποτρέψει μια περαιτέρω αποσταθεροποίηση στην περιοχή.
Το σενάριο της παγκόσμιας εμπλοκής
Αν το Ιράν επιδιώξει να αντεπιτεθεί, η σύγκρουση θα μπορούσε να κλιμακωθεί ταχύτατα, με την εμπλοκή όχι μόνο των περιφερειακών δυνάμεων αλλά και των μεγάλων παγκόσμιων δυνάμεων.
Σε αυτό το σενάριο, η Ρωσία θα βρεθεί σε δύσκολη θέση: ενώ διατηρεί στενές σχέσεις με το Ιράν, ταυτόχρονα δεν επιθυμεί να προκαλέσει μια ανοιχτή σύγκρουση με το Ισραήλ ή με τις ΗΠΑ.
Η Ρωσία μπορεί να προσπαθήσει να μεσολαβήσει για την αποτροπή μιας κλιμάκωσης ή να προσφέρει διπλωματική υποστήριξη στο Ιράν, ενώ ταυτόχρονα να εξασφαλίσει ότι δεν θα βρεθεί αντιμέτωπη με δυτικές δυνάμεις στην περιοχή.
Η σύνδεση μεταξύ του Ιράν και της Ουκρανίας, από την άλλη, είναι λιγότερο άμεση αλλά εξίσου σημαντική.
Η ρωσική ηγεσία βλέπει το Ιράν ως στρατηγικό σύμμαχο που ενισχύει τη θέση της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή, ενώ ταυτόχρονα παρέχει αμυντική βοήθεια στην Ουκρανία μέσω των συστημάτων αεράμυνας και πυραυλικών τεχνολογιών.
Επομένως, οποιαδήποτε αποσταθεροποίηση στο Ιράν ή μια νέα σύγκρουση στην περιοχή θα μπορούσε να αποσπάσει ρωσικές δυνάμεις και πόρους από την Ουκρανία και να περιορίσει την ικανότητα της Ρωσίας να εστιάσει στις επιχειρήσεις της στην Ανατολική Ευρώπη.
Χρήσιμα συμπεράσματα για τη Ρωσία από την εμπλοκή των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή – Η κατάρρευση της εκεχειρίας στη Γάζα είναι εκκωφαντική
Εν κατακλείδει κρίσιμος παράγοντας είναι η επίδραση των εξελίξεων στη Μέση Ανατολή.
Η κλιμάκωση στη Λωρίδα της Γάζας, οι μεγάλες απώλειες πολιτών και η ανάγκη για διπλωματική και στρατιωτική εμπλοκή από την πλευρά των ΗΠΑ δημιουργούν για τη ρωσική διπλωματία ένα πεδίο όπου η αμερικανική προσοχή και οι πόροι μπορούν να αποσπαστούν.
Από αυτή την άποψη, οι Ρώσοι βλέπουν στην αμερικανική «διεύρυνση προτεραιοτήτων» μια παρά πολύ σημαντική ευκαιρία: όσο οι ΗΠΑ επιδιώκουν να διαχειριστούν ταυτόχρονα κρίσεις στη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη, τόσο περισσότερο θα μειώνεται η πολιτική και στρατιωτική δυνατότητα πλήρους δέσμευσης υπέρ της Ουκρανίας.
Επιπρόσθετα, αναφερόμενες διπλωματικές πρωτοβουλίες, όπως η σύνοδος του Sarm el – Seikh που παρουσιάζεται ως επιτυχία της αμερικανικής διπλωματίας, περιγράφονται ως βραχυχρόνιες και ευάλωτες σε ανατροπές.
Για τη Ρωσία αυτή η αναποτελεσματικότητα των αμερικανικών παρεμβάσεων στην εξασφάλιση μακροπρόθεσμης ειρήνης στη Μέση Ανατολή προσφέρει ένα δίδαγμα: οι «παραχωρήσεις» και οι περιορισμένες διπλωματικές συμφωνίες σπάνια οδηγούν σε σταθερά αποτελέσματα —και επομένως η Μόσχα επιμένει ότι μόνο μια στρατηγική που επιβάλλει όρους με δυνατότητα εφαρμογής και ελέγχου έχει πρακτική αξία.
Η ρωσική ανάγνωση της στροφής Trump συνδυάζει στρατιωτική αυτοπεποίθηση, αξιολόγηση των αμερικανικών περιορισμών και εκτίμηση του διεθνούς σκηνικού (ιδιαίτερα της Μέσης Ανατολής) ως παράγοντα συρρίκνωσης της αμερικανικής δυνατότητας ολοκληρωμένης εμπλοκής.
Εξάλλου σε στρατιωτικό επίπεδο, τα τελευταία περιστατικά περικύκλωσης των ουκρανικών δυνάμεων σε πόλεις, όπως το Pokrovsk και το Kupyansk καθώς και τα στοιχεία σχετικά με υπερβολικές απώλειες ή την ανάγκη καθημερινής μεταφοράς ενισχύσεων επιβεβαιώνουν τη φθορά των ουκρανικών δυνάμεων.
Τα ρωσικά αναλυτικά επιχειρήματα τονίζουν επίσης την αξία της ψυχολογικής πίεσης (ψυχολογικός πόλεμος, καταγραφή κινήσεων από UAV) για την αποδόμηση της μαχητικής ικανότητας και της θέλησης αντίστασης των Ουκρανών.
Όλα αυτά συνδέονται με το αφήγημα του Κρεμλίνου που δικαιολογεί τη συνέχιση της στρατιωτικής προσπάθειας μέχρι την πλήρη επίτευξη των στόχων και όχι την αποδοχή προσωρινών μέτρων εκεχειρίας.
