Η είδηση έπεσε ως καταπέλτης στον κατεστημένο πολιτικό και οικονομικό κόσμο.
Τα ΜΑΤ για πρώτη φορά «στασίασαν» και μια σειρά από διμοιρίες ως ένδειξη συμπαράστασης στον βαριά τραυματισμένο συνάδελφό τους και αντίδρασης στον ρόλο που κάθε φορά καλούνται να παίξουν, αρνήθηκαν να λάβουν θέσεις πέριξ του γηπέδου του Παναθηναϊκού στον αγώνα του τελευταίου με την Μακάμπι, η οποία είχε προσέλθει στην Αθήνα με 800 «φανατικούς» φιλάθλους της, σε ένα σκηνικό που μπορούσε να μοιάσει με εκείνο των φασιστών Κροατών επιδρομέων στο γήπεδο της ΑΕΚ.
Τρόμος και πανικός προκλήθηκαν στην κυβέρνηση και σε όλο το βρώμικο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της ελληνικής αποικίας, από την ανυπακοή των διμοιριών, την ώρα μάλιστα που μεγάλο πλήθος αστυνομικών διαδήλωνε έξω από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη.
Ο λόγος αυτού του φόβου και του πανικού του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου απέναντι στη στάση των ΜΑΤ, αν και δεν εκδηλώθηκε δημόσια είναι προφανής αλλά όχι συνειδητοποιημένος όσο πρέπει.
Τα ΜΑΤ και τα ειδικά σώματα της Ασφαλείας δεν είναι απλώς μονάδες «τάξης» αλλά η σιδερόφρακτη δύναμη κρούσης και αδίστακτης καταστολής κάθε κοινωνικής διαμαρτυρίας.
Χωρίς τα ΜΑΤ, τον χημικό εξοπλισμό τους και το σύγχρονο επιθετικό οπλοστάσιο που διαθέτουν δεν μπορεί να υπάρξουν κυβερνήσεις και κράτος της αδικίας, της εκμετάλλευσης και των αβυσσαλέων κοινωνικών ανισοτήτων.
Η ένοπλη ωμή και αδίστακτη βία των ΜΑΤ εξασφαλίζει καθημερινά την «ειρήνη» στην κοινωνία μας.
Στις σύγχρονες κοινωνίες αυτό που κυριαρχεί καθημερινά είναι ένα ιδιόμορφο είδος πολέμου, που μπορεί να αποκληθεί «ΕΙΡΗΝΟΠΟΛΕΜΟΣ».
Η κρατική ένοπλη βία των ΜΑΤ και ο χημικός καθημερινός πόλεμος που διεξάγουν κατά των πολιτών είναι αυτά που διασφαλίζουν με το φόβο, τη βία και την τρομοκρατία στην «τάξη» των ισχυρών, των πλουσίων και των αδικούντων στην κοινωνία μας.
Γι΄αυτό έπεσαν λυτοί και δεμένοι οι «πάντες» της εξουσίας για να μην μεταδοθεί η πυρκαγιά της στάσης των ΜΑΤ, για να μην πάρει έκταση η είδηση και τελικά να πειθαρχήσουν, χωρίς επεισόδια και παρεκτροπές, οι «άτακτες» διμοιρίες των ΜΑΤ που πρέπει να υπακούουν τυφλά και απόλυτα πειθαρχημένα στις εντολές όσο και αν είναι άδικες, παράλογες και επικίνδυνες.
Αν τώρα, όμως, η εξουσία τα κατάφερε… Αν τα ΜΑΤ τελικά πειθαρχήσουν… Δεν παύει το μήνυμα από την «στάση» να έχει δωθεί.
Και αυτό το μήνυμα μπορεί να λάβει πολλές και αντιτιθέμενες προεκτάσεις…
Πάντως αν έχουμε φτάσει στο σημείο να «στασιάζουν» τα ΜΑΤ, τότε τι θα έπρεπε να κάνει ένας λαός ο οποίος καθημερινά συνθλίβεται, φτωχαίνει, εξευτελίζεται και ποδοπατιέται;
Να σκύβει όλο και περισσότερο το κεφάλι να προσκυνάει;
Κ.Μ