Νίκος Σίμος
Η νίκη του Ντόναλντ Τράμπ και η επάνοδός του στην προεδρία – της σε αποδρομή και πολλαπλή παρακμή υπερδύναμης – των ΗΠΑ δεν αποτέλεσε κεραυνό εν αιθρία, παρότι τα επι ενεχύρω παγκοσμιοποιητών ΜΜΕ ήθελαν ένα εκλογικό ντέρμπυ, επιχειρώντας να τονώσουν την έτσι κι αλλιώς προβληματική υποψηφιότητα της Καμάλα Χάρις.
Το καπιταλιστικό αδιέξοδο των ΗΠΑ με την εκτεταμένη αποπαραγωγικοποίηση, την προκλητικά εμφανή οικονομική χρηματοροή δισεκατομμυρίων δολαρίων για την επίτευξη γεωστρατηγικών επιδιώξεων, αγνοώντας την εσωτερική οικονομική κατάσταση της χώρας,που είχε σαν αποτέλεσμα να οδηγήσει τα μικρομεσαία κοινωνικά στρώματα σε καθεστώς δύσκολης διαβίωσης αφ’ ενός και το γεγονός ότι η βασική ατζέντα του προεκλογικού αγώνα της κ Χάρις ήταν στηριγμένη στην παραλογία της woke ατζέντας, του ιδιότυπου δικαιωματισμού των ΛΟΑΤΚΙ παραβλέποντας τις επείγουσες ανάγκες του μέσου Αμερικανού πολίτη αφ’ ετέρου, ήταν οι βασικές παράμετροι που έδωσαν την νίκη στον κ Τράμπ και στο κίνημα των Αμερικανών Τραμπιστών πρωτίστως και δευτερευόντως στους Ρεπουμπλικανούς στους οποίους είναι ενταγμένος ο κ Τράμπ.
Η προσπάθεια να χειραγωγηθεί η Αμερικανική κοινωνία και προεκλογικά από τους Δημοκρατικούς στην κατεύθυνση μιας κοινωνίας ανάποδων και παράλογων εννοιών, που χτυπούσαν την βάση παραδοσιακών αρχών που συγκρατούν την έννοια της οικογένειας και της κοινωνίας, με εξόφθαλμες, παράλογες και κοινωνικά προκλητικές επιδείξεις, όπως για παράδειγμα η ανάδειξη σαν κοινωνικού προβλήματος τις δημόσιες τουαλέτες των τρανσέξουαλ πολιτών, η πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση εκατομμυρίων Αμερικανών για την οποία η κ Χάρις δεν είχε πρόταση για την καλυτέρευσή της, εξόργισε και κυριολεκτικά έσπρωξε εκατομμύρια ψηφοφόρους στο στρατόπεδο Τράμπ.
Ακόμη και άνθρωποι υπέρ της LGBTQ+ κοινότητας, φεμινιστές, στράφηκαν κατά όλης αυτής της ανούσιας μπουρδολογίας σε έναν κόσμο που αυτή τη στιγμή έχει πραγματικά μεγάλα προβλήματα και βρίσκεται ένα βήμα μακριά από την κατάρρευση.
Γενικότερα, ως μήνυμα προς το Δημοκρατικό Κόμμα, η επιστροφή του Ντόναλντ Τράμπ στον Λευκό Οίκο αντιπροσωπεύει επίσης μια αποκήρυξη των woke πολιτικών, είτε πρόκειται για θέματα τράνς, είτε φεμινοναζισμού, είτε με τον ρόλο των γονέων και την παραδοσιακή οικογένεια ως κεντρικό παραδοσιακό ζήτημα αρχών της αμερικανικής ζωής.
Η νίκη των Ρεπουμπλικανών και του κινήματος Τράμπ και τα αποτελέσματα των εκλογών για τη Γερουσία, μαζί με την αναμενόμενη πολύ δυνατή παρουσία στη Βουλή, αντιπροσωπεύουν ένα μήνυμα αλλαγής και απόρριψης του δυστοπικού μοντέλου κοινωνίας που προωθούσαν με εμμονή οι Δημοκρατικοί, που είχαν καταστεί πολιτικό ενέχυρο στα χέρια των επίδοξων νεοφεουδαρχών.
Πρόεδρος των ΗΠΑ λοιπόν εκλέχθηκε ο κ Ντόναλντ Τράμπ , ο οποίος πέτυχε έναν εκλογικό θρίαμβο στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές στις 5 Νοεμβρίου 2024, καθώς, κόντρα στις προβλέψεις συστημικών μέσων ενημέρωσης και αναλυτών, επικράτησε της υποψηφίου των Δημοκρατικών, Καμάλα Χάρις, καταφέρνοντας να κερδίσει τη Γερουσία και να διατηρεί έως ώρας σαφές προβάδισμα και για τον έλεγχο της Βουλής των Αντιπροσώπων.
Ενώ η καταμέτρηση των ψήφων βρίσκεται στο τέλος της σε αρκετές Πολιτείες, ο Τράμπ εξασφαλίζει 312 εκλέκτορες – πρόεδρος γίνεται όποιος λάβει 270 εκλέκτορες – έναντι 226 της υποψήφιας των Δημοκρατικών Χάρις.
Πρόκειται για τον υψηλότερο αριθμό εκλεκτόρων που λαμβάνει Ρεπουμπλικάνος υποψήφιος από το 1988.
Ακόμα οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν ήδη κερδίσει 52 έδρες έναντι 42 των Δημοκρατικών στην Γερουσία και με όριο νίκης τις 51 έδρες Γερουσιαστών, ενώ όλα δείχνουν πως οι Ρεπουμπλικάνοι θα διατηρήσουν και τον έλεγχο στη Βουλή των Αντιπροσώπων.
Βάσει των μέχρι στιγμής δεδομένων, οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν διασφαλίσει 212 έδρες, όταν το όριο της πλειοψηφίας είναι οι 218 έδρες.
Υπολείπονται δηλαδή μόλις 6 έδρες
Οι Δημοκρατικοί έχουν λάβει 197 έδρες αλλά φαίνεται απίθανο να μπορέσουν να κάνουν την ανατροπή.
Έχοντας διασφαλίσει τον έλεγχο της Γερουσίας, της Βουλής των Αντιπροσώπων και μια ευνοϊκή συντηρητική πλειοψηφία 6 – 3 στο Ανώτατο Δικαστήριο ο Donald Trump πραγματικά θα έχει στα χέρια την απόλυτη εξουσία των ΗΠΑ.
Σε ποσοστά ο Τράμπ έλαβε 51,9% έναντι 47,2% της Καμάλα Χάρις .
Ο 47οςΠρόεδρος των ΗΠΑ θα είναι ο κ Τράμπ όπως όλα δείχνουν με μια σαρωτική νίκη και στο επίπεδο της Γερουσίας και στο επίπεδο των αντιπροσώπων.
Με μια στομφώδη και ανούσια πολιτικά πανηγυρική ομιλία ο κ Τράμπ των «ρετσέτων» και των συνθημάτων υποσχέθηκε στο κοινό του που τον επευφημούσε ότι θα εργαστεί σκληρά για να κάνει τις ΗΠΑ ξανά μεγάλες, χωρίς να λέει – ως συνήθως – τίποτα περισσότερο από αυτό.
Το μόνο συγκεκριμένο που είπε ήταν το κλείσιμο των συνόρων και τον φραγμό στην παράνομη μετανάστευση και άφησε νύξεις περί έντασης του οικονομικού προστατευτισμού αναφερόμενος στον επιχειρηματία κροίσο, δημιούργημα της παγκοσμιοποίησης και προαλειφόμενο υπουργό του, κ Έλον Μάσκ.
Είναι πέραν πάσης βεβαιότητας ότι οι παγκοσμιοποιητές – νεοφεουδάρχες, οι χρηματοδότες της δυτικότροπης δυστοπίας, που θέλει να μεταβάλλει τον πλανήτη σε ένα απέραντο campus ανθρώπων – ζόμπι, σε μια παγκόσμια κοινωνία που έχοντας απωλέσει κάθε αξία θα είναι έτοιμη να δώσει και την ζωή του ανθρώπου στο βωμό του ψυχότροπου σχεδίου της ιδιοκτησίας του κόσμου και της υπερσυγκέντρωσης του πλούτου των εθνών στα χέρια λίγων, δεν ήθελαν την πολιτική εξέλιξη που προέκυψε με τις εκλογές στις ΗΠΑ, γιατί ο κ Τράμπ είναι ένας απρόβλεπτος άνθρωπος, με διαφορετικές από τις κρατούσες νεοφεουδαλιστικού τύπου απόψεις, που πάνε αντίθετα στην προωθούμενη woke ατζέντα του κοινωνικού χυλού, των ανάποδων εννοιών, της απόλυτης έκπτωσης και διαφθοράς κοινωνίας και θεσμών και της ακραίας συμπερίληψης.
Το γεγονός ότι μέσα από την ακραία ρητορική του, άλλοτε ρεαλιστική και άλλοτε ανερμάτιστη,ο κ Τράμπ πέτυχε την δημιουργία κινήματος προσωποπαγούς χαρακτήρα, με συμμετοχή εκατομμυρίων Αμερικανών, φανατισμένων οπαδών των απόψεών του, συγκράτησε το όποιο εξυφαινόμενο, στο παρασκήνιο των παγκοσμιοποιητών και αρκετών deep states που χρηματοδοτούνται από αυτούς, σχέδιο νέας επιχείρησης εκλογικής μόχλευσης των αποτελεσμάτων υπερ της κ Χάρις και των Δημοκρατικών, που αποτελούν το πολιτικό ενέχυρο της προωθούμενης δυστοπίας στις ΗΠΑ και κατ’ επέκταση σε όλο τον πλανήτη.
Ο φόβος μεγάλης κοινωνικής αναταραχής- στα όρια του εμφυλίου – αλλά και πιθανών αποσχίσεων πολιτειών, που δεν θα αναγνώριζαν το αποτέλεσμα της εκλογικής μόχλευσης – από το σώμα των ΗΠΑ, οδήγησαν στην απόφαση της ομαλής εκλογικής εξέλιξης, με αποτέλεσμα τον εκλογικό θρίαμβο του κ Τράμπ, των Τραμπιστών και των Ρεπουμπλικάνων, που θα ελέγξουν Γερουσία και κατά τα φαινόμενα και Βουλή των Αντιπροσώπων.
Με άλλα λόγια deep states και παγκοσμιοποιητές «παίζουν» στο τραπέζι της εξουσίας το «χαρτί» Τράμπ με την σαφή επιδίωξη να το κάψουν!
Τα προβλήματα που καλείται να επιλύσει η προεδρία Τράμπ είναι κυριολεκτικά θηριώδη:
Εκκινώντας από την οικονομική παθογένεια της άλλοτε υπερδύναμης των ΗΠΑ και ο σχεδιαζόμενος από την νέα Αμερικανική εξουσία προστατευτισμός, πολιτικά και οικονομικά δεν αποτελεί την καλύτερη λύση για την εξομάλυνση της τραγικής οικονομικής κατάστασης – σε επίπεδο μεγάλων δυνάμεων – στην οποία βρίσκονται οι ΗΠΑ, με την επίταση ότι η διακυβέρνηση Μπάιντεν και Δημοκρατικών αφήνει έρημο οικονομικό τοπίο στην νέα κυβερνητική εξουσία Τράμπ.
Τον εκλογικό του θρίαμβο ο κ Τράμπ τον πέτυχε μέσα από μεγαλοστομίες για την διόρθωση της Αμερικάνικης οικονομίας, η καχεξία της οποίας έχει οδηγήσει το Αμερικανικό κοινωνικό μεσόστρωμα σε πολύ δύσκολες συνθήκες διαβίωσης.
Η κατάσταση όμως της, σε καθεστώς λανθάνουσας χρεοκοπίας, Αμερικανικής οικονομίας δεν ανατάσσεται αμέσως, ούτε μεσοβραχυπρόθεσμα και ο «οικονομικός πόλεμος»που σχεδιάζεται, από το επιτελείο Τράμπ, απέναντι σε Κίνα και σε ΕΕ, με όπλα τον προστατευτισμό και τις απαγορεύσεις, θα φέρει τα παγκόσμια ζητήματα των διαφορών σε όξυνση και θα επιταχύνει πιθανόν τις λύσεις που προκύπτουν – επιθυμία και των νεοφεουδαρχών – από μια «τελική αναμέτρηση» των καπιταλιστικών μπλοκς που έχουν προκύψει στον νέο χάρτη πολιτικοοικονομικής ισχύος του αιώνα μας.
Αυτό θα αποτελέσει την πρώτη «αχίλλειο πτέρνα» της νέας Αμερικανικής εξουσίας, στην οποία ποντάρουν οι παγκοσμιοποιητές για την πολιτική αμφισβήτηση του Τράμπ και του κινήματός του.
Από τις διακηρυγμένες μεγαλοστομίες του ιδιόρρυθμου Τράμπ είναι ακόμα η επιδίωξη συμφωνίας με την Ρωσία για την επίλυση της Ρωσοουκρανικής σύγκρουσης
Όμως και εδώ τα περιθώρια είναι εξαιρετικά στενά για την νέα εξουσία Τράμπ.
Ο Προέδρος της Ρωσικής ομοσπονδίας κ Πούτιν δεν έστειλε συγχαρητήριο τηλεγράφημα στον κ Τράμπ, προϊδεάζοντας τις προθέσεις της Ρωσίας, στην όποια επιχειρουμένη μελλοντικά διαπραγμάτευση ειρήνευσης, αφού ο νέος ένοικος του Λευκού Οίκου ηγείται μιας εχθρικής, για την Ρωσία, χώρας που έχει ενεργό συμμετοχή – ήδη από τα γεγονότα της πλατείας Μαϊντάν το 2014 και ότι ακολούθησε – στην υπόθεση της Ρωσοουκρανικής σύγκρουσης μέχρι σήμερα, όπου καθοδηγεί άμεσα ή δια μέσου του ΝΑΤΟ, σε πολλές περιπτώσεις τις ένοπλες συγκρούσεις στο πλευρό των Ουκρανών και τροφοδοτεί με όπλα και πακτωλό δισεκατομμυρίων δολαρίων την ναζιστοφασιστική κυβέρνηση του Κίεβου
Οι ΗΠΑ είναι η χώρα που συνάσπισε την «συνολική Δύση» εναντίον της Ρωσίας, επιβάλλοντας χιλιάδες κυρώσεις κάθε επιπέδου, επιχειρώντας έτσι να οδηγήσει την Ρωσία σε μια καθολική και όχι μόνο στρατηγική ήττα με στόχο τον διαμελισμό της Ρωσικής ομοσπονδίας.
Κανείς στην Ρωσία δεν το ξεχνάει αυτό και καμία διαπραγμάτευση δεν μπορεί να τελεσφορήσει με κομμάτι της ηττημένης Ουκρανίας ελεύθερο και υπό την επήρεια των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της «συλλογικής Δύσης», γιατί είναι γνωστό ότι αν συμβεί αυτό, σε πολύ λίγο χρόνο η Ρωσική ομοσπονδία θα αντιμετωπίσει εκ νέου προβλήματα εθνικής ασφάλειας στην «αυλή» της κυριολεκτικά.
Επομένως οι πρωτοβουλίες του κ Τράμπ σε αυτή την κατεύθυνση δεν είναι πιθανό να τελεσφορήσουν, γιατί η απαίτηση αποστρατιωτικοποίησης, ουδετερότητας και έμμεσου Ρωσικού ελέγχου της Ουκρανίας, είναι τα αναγκαία επιχειρήματα της Ρωσικής πλευράς ή τουλάχιστον αυτά θα πρέπει να είναι, για να διασφαλιστεί η ασφάλεια της Ρωσικής ομοσπονδίας.
Αν όμως έτσι εξελιχθεί μια πιθανή διαπραγμάτευση ειρήνευσης στο Ρωσοουκρανικό μέτωπο θα σημάνει την, δηλωμένη και πολιτικά πλέον, ήττα του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ και θα σηματοδοτήσει αλυσιδωτές πολιτικές αντιδράσεις αμφισβήτησης του νεοαγγλοσαξονικού δόγματος της ΝΤΠ στην ευρύτερη περιοχή και σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή ήπειρο, με σαφή πολιτικά μηνύματα και επέκεινα πολιτικές διαστάσεις παγκόσμια.
Μπορεί το πολιτικό βάρος της αποτυχίας αυτό να το «σηκώσει»η προεδρία Τράμπ;
Τα deep states και οι παγκοσμιοποιητές που σχεδίασαν, χρηματοδότησαν και καθοδηγούν αυτή την σύγκρουση θα μείνουν αδιάφορα μπροστά στην ήττα και στα απότοκα που σηματοδοτεί ;
Προσωπικά αμφιβάλλω ισχυρά.
Μια άλλη διακηρυγμένη μεγαλοστομία του κ Τράμπ είναι η ειρήνη στην Μ Ανατολή
Το ερώτημα που εμφανώς τίθεται είναι :
Μπορεί αυτό να επιτευχθεί όταν ο κ Τράμπ είναι διακηρυγμένος φίλος του Ισραήλ και του κ Νετανιάχου προσωπικά;
Μπορεί ο Αραβικός κόσμος να δεχτεί ότι το κράτος που προέβη σε γενοκτονία στην Λωρίδα της Γάζας, που επιτίθεται στον Λίβανο με σαφείς επεκτατικές βλέψεις, που αδιαφορεί πλήρως για τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, να είναι το κράτος που θα διαφεντεύει την Μ Ανατολή και τις προοπτικές των Αραβικών εθνών υπό την προστασία των ΗΠΑ;
Θα προχωρήσει η νέα Αμερικανική εξουσία υπό τον κ Τράμπ σε πολιτική αναγνώρισης της αναγκαιότητας ύπαρξης Παλαιστινιακού κράτους, κάτι που οι απανταχού Σιωνιστές δεν θέλουν ούτε να το ακούσουν;
Προσωπικά εκτιμώ πως όχι.
Επομένως και σε αυτό το ζήτημα, αποτέλεσε η όλη ρητορεία Τράμπ, μια από τις προεκλογικές πομφόλυγες που εκστόμισε ο νέος Αμερικανός πρόεδρος, προκειμένου να κερδίσει εκλογικά τμήμα του, εν πολλοίς απολίτικου, κοινού στις ΗΠΑ.
Τι ακριβώς θα πράξει στο μέτωπο του Ειρηνικού ο κ Τράμπ είναι επίσης άγνωστο.
Ποια θα είναι η θέση του απέναντι στο αμετακίνητο Κινεζικό αίτημα προσάρτησης της Ταιβάν στην Κινεζική επικράτεια, ακόμα και με την βία, όπως τελευταία διαμήνυσε ο Κινέζος Προέδρος Σι Τζινπίνγκ;
Με τον οικονομικό πόλεμο απέναντι στην Κίνα –ο οποίος για τις ΗΠΑ είναι μονόδρομος – θα ομαλοποιήσει ή θα οξύνει την αντιπαράθεση που μπορεί να αποτελέσει θρυαλλίδα παγκόσμιας σύρραξης;
Τα ζητήματα που καλείται να διαχειριστεί ο κ Τράμπ είναι πολλά και δυσεπίλυτα και απέναντι του θα έχει το «βαθύ κράτος» των ΗΠΑ και τους νεοφεουδάρχες – παγκοσμιοποιητές που δεν ήθελαν αυτή την πολιτική εξέλιξη στην άλλοτε υπερδύναμη
Η μόνη ορατή προσφορά της διακυβέρνησης Τράμπ – και ιστορικά θα είναι πολύ μεγάλη – είναι το καθοριστικό χτύπημα στην woke ατζέντα, στην πομφόλυγα της «πράσινης ανάπτυξης» και στην παραλογία της πολιτικής των ανάποδων ή και διαστροφικών εννοιών που προωθεί η «ατζέντα 2030» των νεοταξιτών, με την εύηχη ονομασία «Μεγάλη επανεκκίνηση»
Η επαναφορά των παραδοσιακών εννοιών που συγκροτούν τον πυρήνα της ανθρωποκεντρικής κοινωνίας και το τσάκισμα των ευγονιστών, μισανθρώπων και ουσία αντικοινωνιστών της ΝΤΠ, θα είναι η ουσιαστικότερη προσφορά του κ Ντόναλντ Τράμπ στην νεότατη ιστορική εξέλιξη
Αν τον αφήσουν τα παγκοσμιοποιητικά κέντρα της δυστοπίας βέβαια να την υλοποιήσει.
ΠΗΓΗ militaire.gr
