Τραγικό! Είναι, όμως, αληθές. Όταν ένα έθνος και δύο κράτη, Ελλάδα και Κύπρος, συγκλονίζονται από σκάνδαλα, και οι Κυβερνήσεις τους παραπαίουν, χωρίς να έχουν αξιόπιστη αντιπολίτευση, πώς να αντιμετωπίσουν την αυτοκρατορική Τουρκία του Ερντογάν; Πώς; Όταν δεν μπορούν να κάνουν κουμάντο στα του οίκου τους;
Οι Κυβερνήσεις Αθηνών και Λευκωσίας βουλιάζουν στα εσωτερικά προβλήματα, χωρίς να έχουν σωσίβια σωτηρίας. Η απουσία της υγιούς και αποτελεσματικής αντιπολίτευσης δεν καθιστά μόνο τις Κυβερνήσεις ευάλωτες αλλά και το κράτος το ίδιο χάνει το κύρος του διεθνώς. Η κατάσταση γίνεται ιδιαιτέρως επικίνδυνη όταν έχεις την Τουρκία μέσα στο σπίτι σου, ως κατοχική δύναμη, και την Ελλάδα ως μητέρα πατρίδα και εγγυήτρια δύναμη να επιδίδεται σε τεμενάδες. Παράδειγμα προς αποφυγήν ο Υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Γεραπετρίτης, ο οποίος έχει μείνει πλέον στην ιστορία.
Πώς, λοιπόν, οι Τούρκοι να σεβαστούν τους αυτόκλητους ραγιάδες; Γι’ αυτό, άλλωστε, όταν επιτρέψαμε στον Τούρκο ΥπΕξ Χακάν Φιντάν να πατήσει το πόδι στο Άτυπο Συμβούλιο στις 30 Αυγούστου, πώς μας συμπεριφέρθηκε; Όπως τον μάθαμε να μας μιλά. Ως αφέντης προς υποτελείς. Τι μας είπε; Ότι θα πρέπει να κηρύξουμε αυτοδιάλυση, εάν θέλουμε να πάμε σε διάλογο. Και ήταν επί τούτου σαφής: Αξίωσε από εμάς την αναγνώριση του ψευδοκράτους στη βάση της ισότιμης κυριαρχίας, εφόσον εμείς δεν του ξεκαθαρίσαμε ότι, εάν θέλει να κάνει βήμα στην ΕΕ, θα πρέπει να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία. Και όχι μόνο κάτι τέτοιο δεν συνέβη, όχι μόνο λόγος δεν έγινε για κόστος, δηλαδή κυρώσεις, αλλά Λευκωσία και Αθήνα δήλωσαν έτοιμες να του δώσουν νέα δώρα, όπως η αναβάθμιση της τελωνειακής ένωσης. Και τι τους απάντησε; Ότι δεν δέχεται σύνδεση του Κυπριακού με την τουρκική ενταξιακή πορεία και ότι θέλει πλήρη ένταξη. Διότι με την ισχύ του είναι ήδη αφέντης επί της Κύπρου. Μας έχει δεδομένους. Και επιδιώκει με την είσοδό του στην ΕΕ να γίνει σουλτάνος της Ευρώπης!
Για να μην έχουν οι εταίροι μας την ψευδαίσθηση ότι τσιμπά από τα δώρα μας ή τα δικά τους, ο Ερντογάν στράφηκε προς το αντίπαλο της Δύσης, μπλοκ. Δηλαδή αυτό των BRICs (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Ν. Αφρική), υποβάλλοντας αίτηση ένταξης. Και τους αφήνει όλους αμήχανους. Και την ΕΕ και τις ΗΠΑ. Τους εκβιάζει. Δεν τους επιτρέπει να τον εκβιάζουν.
Πού την είδαν, λοιπόν, την προοπτική λύσης του Κυπριακού μέσω μιας τριμερούς; Ποιος θα ασκήσει, όπως αρέσκονται εδώ και 50 χρόνια να μας λένε, πιέσεις στην Τουρκία; Κανείς! Εάν θα ασκηθούν πιέσεις είναι προς τον αδύνατο. Εκεί, δηλαδή, που υπάρχει πρόσφορο έδαφος. Προς αυτούς, που κάνουν τεμενάδες…
«Τι μας είπε; Ότι θα πρέπει να κηρύξουμε αυτοδιάλυση, εάν θέλουμε να πάμε σε διάλογο. Και ήταν επί τούτου σαφής: Αξίωσε από εμάς την αναγνώριση του ψευδοκράτους στη βάση της ισότιμης κυριαρχίας, εφόσον εμείς δεν του ξεκαθαρίσαμε ότι, εάν θέλει να κάνει βήμα στην ΕΕ, θα πρέπει να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία».
Για να καταλάβω δηλαδή εμείς πρέπει να παίζουμε το παιχνίδι της ΕΕ που θέλει και δεν θέλει την Τουρκία; Πρέπει εμείς να γινόμαστε οι κακοί; Όπως με την μικρασιατική καταστροφή; Πλήρη ένταξη χωρίς καμία προϋπόθεση. Να υποκλιθεί η Ευρώπη στο σουλτάνο όχι να ματώνει μόνο η Ελλάδα (προσφυγικό) αυτό το είχε προσπαθήσει και ο Καραμανλής ίσως είναι μια λύση…