Ο Κ.Σημίτης εξυμνεί την κατευναστική απέναντι στην Τουρκία πολιτική κυβέρνησης και αντιπολίτευσης!!!
Για την πορεία της Ελλάδας υπό τα δεδομένα των γεωπολιτικών και οικονομικών συνεπειών του πολέμου στην Ουκρανία, το μέλλον της Ευρώπης και τις προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει, παίρνει θέση ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Οικονομική Επιθεώρηση». Διατυπώνει, επίσης, κριτικές παρατηρήσεις για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης και τους κινδύνους που ελλοχεύουν από τις παροχές ενόψει εκλογών.
Ο Κώστας Σημίτης ως συνιδρυτής του ΠΑΣΟΚ στηρίζει την προσπάθεια του Νίκου Ανδρουλάκη, υπογραμμίζοντας στην ανάγκη να είναι ενισχυμένο καθώς είναι κρίσιμος και χρήσιμος παράγοντας της πολιτικής ζωής.
Για την οικονομία εκτιμά ότι «η μεγάλη εικόνα είναι προς μία θετική κατεύθυνση», ωστόσο παρατηρεί ορισμένα «ανησυχητικά φαινόμενα καθυστέρησης στην προώθηση των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων», στην «αναζήτηση ενός σύγχρονου παραγωγικού μοντέλου για παράδειγμα, που αναφέρεται συχνά ως σύνθημα, αλλά δεν έχει διατυπωθεί μια καθαρή εικόνα για το ποιο πρέπει να είναι το περιεχόμενό του, η στόχευσή του και ειδικότερα με ποιες δημόσιες παρεμβάσεις, διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και επιχειρηματικές πρακτικές, αλλά και με την κινητοποίηση ποιων δυνάμεων μπορεί να υλοποιηθεί».
«Το επενδυτικό κλίμα που επιδιώκει να δημιουργήσει η κυβέρνηση είναι ένας επιβεβλημένος στόχος που, χωρίς να υποτιμώ καθόλου ό,τι έχει γίνει μέχρι σήμερα, έχει αποδώσει ασταθή αποτελέσματα. Στις περισσότερες περιπτώσεις κυριαρχούν οι επενδύσεις στο real estate και τα deals κερδοσκοπικών funds, τα οποία μάλιστα συχνά χρηματοδοτούνται με δάνεια από τις ελληνικές τράπεζες! Δηλαδή, με τα εθνικά μας κεφάλαια οι ξένοι αποκτούν τον έλεγχο της οικονομίας μας. Αυτό δεν λέγεται ξένη επένδυση, αλλά κερδοσκοπικός οπορτουνισμός», υποστηρίζει ο πρώην πρωθυπουργός.
Στη συνέχεια εκτιμά πως «οι μαζικές παροχές επιδομάτων είναι μεν θετικές στον οικογενειακό προϋπολογισμό, αλλά βλαπτικές στο σύνολό τους, καθώς διευρύνουν το δημόσιο έλλειμμα, δημιουργώντας συνθήκες επιβολής νέων φορολογικών μέτρων».
Υπογραμμίζει ως βασική προϋπόθεση για την οικονομική ανάπτυξη την κοινωνική συνοχή που «πρέπει να συνιστά κυβερνητική συνειδητή προτεραιότητα και άρα να καλλιεργούνται κοινές αξίες, ώστε να οικοδομηθεί μια σχέση εμπιστοσύνης Πολιτείας και πολιτών. Μόνο έτσι η κοινωνία αποκτά συνοχή και μπορεί να ανταποκριθεί σωστά στις κρίσεις που ξεσπούν όλο και πιο συχνά στον ανήσυχο κόσμο που ζούμε».
Σχετικά με το πώς βλέπει το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και τον Νίκο Ανδρουλάκη, ο Κώστας Σημίτης είναι σαφής:
«Υπήρξα συνιδρυτής του ΠΑΣΟΚ κι αυτή είναι μια ταυτότητα που με συνοδεύει σε όλη τη ζωή μου. Πιστεύω πάντα στην ανάγκη πολιτικής έκφρασης αυτού του χώρου, που αποκλειστικός του στόχος είναι η συνεχής προσπάθεια για μια καλύτερη κοινωνία. Παρά τα επιμέρους κρούσματα διαφθοράς, η σοσιαλδημοκρατία ιστορικά γεννήθηκε για να προωθεί το επίπεδο ηθικής συνείδησης της κοινωνίας και για να διαμορφώνει μια κοινωνία ικανή να διαχειρίζεται αποτελεσματικά τα προβλήματά της.
Το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ είναι ένα πειστικό πρόγραμμα δράσης. Μπορεί να συμβάλλει σε ανάπτυξη μιας δημιουργικής δυναμικής. Σταθερή και ισορροπημένη είναι η στάση του Νίκου Ανδρουλάκη αυτή την ταραγμένη περίοδο. Το ΠΑΣΟΚ είναι ένας χρήσιμος -και κρίσιμος- παράγοντας της πολιτικής σκηνής».
Για τα εθνικά θέματα και ειδικότερα τις σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας ο κ. Σημίτης αναφέρει πως βασικός εθνικός στόχος είναι η διατήρηση της ειρήνης, στη βάση ορισμένων αρχών και κανόνων κοινά αποδεκτών. Προσθέτει ότι ο κ. Μητσοτάκης έχει τηρήσει γενικά μια σωστή στάση με τις κατευναστικές τοποθετήσεις του στις υψηλότονες ρητορείες της Αγκυρας και αποφεύγει να προκαλέσει το «ατύχημα». Εκθειάζει παράλληλα την υπεύθυνη στάση που τηρούν και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αν και μερικές φορές ο τόνος είναι διαφορετικός.
Με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις πολυεπίπεδες συνέπειές του σημειώνει την ανάγκη για μια νέα αρχιτεκτονική της παγκόσμιας διακυβέρνησης, που θα πρέπει να οικοδομήσει ένα στέρεο περίγραμμα γύρω από την ασφάλεια και τη δημοκρατία και τις διάφορες διαστάσεις της: τον σεβασμό των συνόρων, των θεμελιωδών δικαιωμάτων, την προστασία της πολιτισμικής κληρονομιάς, το κράτος δικαίου. Επίσης, στη νέα γεωπολιτική στρατηγική Ευρώπη και Αμερική πρέπει να ανιχνεύσουν τα πεδία συναντίληψης και να αναπτύξουν τις σχετικές συνέργειες. Και σε κάθε περίπτωση ο ρόλος της Ευρώπης θα πρέπει να είναι αποτρεπτικός ενός νέου διπολισμού ΗΠΑ-Κίνας.
