ΑΠΟ ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΕΝΕΖΑΚΗΣ
Στις 5 Ιούνη 1967, το Ισραήλ επιτίθεται αιφνιδιαστικά κατά της Αιγύπτου, της Συρίας και της Ιορδανίας και μέσα σε λίγες ώρες έθεσε εκτός μάχης το μεγαλύτερο τμήμα των πολεμικών αεροπλάνων και αεροδρομίων της Αιγύπτου. Οι πολεμικές επιχειρήσεις κράτησαν έξι ημέρες, στην διάρκεια των οποίων οι ισραηλινές δυνάμεις κατέλαβαν τη χερσόνησο του Σινά μέχρι την ανατολική όχθη της Διώρυγας του Σουέζ, τη Λωρίδα της Γάζας, τη δυτική όχθη του Ιορδάνη ποταμού, τον ανατολικό τομέα της Ιερουσαλήμ και τα Υψώματα του Γκολάν.
1η μέρα – 5 Ιούνη 1967: Νωρίς το πρωί, η ισραηλινή αεροπορία επιτίθεται αιφνιδιαστικά σε αιγυπτιακά στρατιωτικά αεροδρόμια, καταστρέφοντας 309 από τα 340 αιγυπτιακά σταθμευμένα στρατιωτικά αεροπλάνα. Την ίδια στιγμή, οι ισραηλινές χερσαίες δυνάμεις εισβάλλουν στην έρημο του Σινά και εισέρχονται στη Λωρίδα της Γάζας. Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας, το Ισραήλ καταστρέφει αεροσκάφη που ήταν σταθμευμένα στα αεροδρόμια της Ιορδανίας. Την ίδια τύχη έχουν και τα συριακά αεροπλάνα. Το απόγευμα διεξάγεται σφοδρή μάχη μεταξύ ισραηλινών και ιορδανικών δυνάμεων.
2η μέρα – 6 Ιούνη 1967: Οι μάχες συνεχίζονται στο μέτωπο του Σινά, ιδιαίτερα στην περιοχή al-Arish, μέχρι τις 5 μ.μ. όταν οι αιγυπτιακές δυνάμεις διατάσσονται να υποχωρήσουν προς τη διώρυγα του Σουέζ. Το μεσημέρι εκείνης της ημέρας, οι ισραηλινές δυνάμεις εισέρχονται στην Τζενίν και στην Καλκίλια και προχωρούν προς τη Ναμπλούς και τη Ραμάλα.
3η μέρα – 7 Ιούνη 1967: Η Ανατολική Ιερουσαλήμ πέφτει το πρωί. Η Ναμπλούς πέφτει το απόγευμα μετά από έντονες μάχες. Τα ισραηλινά στρατεύματα κατακτούν τη Βηθλεέμ και τη Χεβρώνα. Στη Λωρίδα της Γάζας, μερικές χιλιάδες μαχητές από τον Απελευθερωτικό Στρατό της Παλαιστίνης αιχμαλωτίζονται και οι περισσότεροι από αυτούς εκδιώκονται προς την Αίγυπτο. Άλλοι σκοτώνονται στην πόλη al-Arish, μαζί με εκατοντάδες Αιγύπτιους αιχμαλώτους.
4η μέρα – 8 Ιούνη 1967: Στη κορύφωση του Πολέμου των 6 ημερών, στις 2 μ.μ. τέσσερα ισραηλινά μαχητικά αεροσκάφη χτυπούν και καταστρέφουν το αμερικανικό κατασκοπευτικό πλοίο USS Liberty στη Μεσόγειο. Την αεροπορική επίθεση ακολούθησε θαλάσσια επίθεση από τρεις τορπιλακάτους, με πέντε τορπίλες, απ’ τις οποίες μία έπληξε το πλοίο στη δεξιά πλευρά. Από την επίθεση σκοτώθηκαν 34 μέλη του πληρώματος του πλοίου και τραυματίστηκαν 171. Η αμερικανική και η ισραηλινή πλευρά διεξήγαγαν έρευνες για το συμβάν, καταλήγοντας στον χαρακτηρισμό του ως τραγικού λάθους από τη μεριά των ενόπλων δυνάμεων του Ισραήλ.
Στο ντοκιμαντέρ του BBC, «USS Liberty: Dead in the water», του ’02, αναφέρεται πως το πλήρωμα του Λίμπερτι υπέκλεπτε επί μέρες τις ισραηλινές επικοινωνίες και η επίθεση έγινε για να καλυφθεί το γεγονός ότι το Ισραήλ σκόπευε να επιτεθεί στα υψώματα του Γκολάν της Συρίας (9-10/6/1967), παραβιάζοντας την κατάπαυση πυρός που είχε μόλις υπογράψει.
Σε αντίθεση με τον υπουργό Εξωτερικών του, Ντην Ρασκ, ο Πρόεδρος Τζόνσον αποδέχτηκε πλήρως την ισραηλινή εκδοχή του «τραγικού περιστατικού»
5η μέρα – 9 Ιούνη 1967: Οι ισραηλινές δυνάμεις φτάνουν στην ανατολική όχθη της διώρυγας του Σουέζ. Την ίδια ημέρα, και σύμφωνα με ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας που εγκρίθηκε στις 7 Ιουνίου, το Ισραήλ και τα αραβικά κράτη, συμπεριλαμβανομένης της Συρίας, ανακοινώνουν την αποδοχή της κατάπαυσης του πυρός. Ωστόσο, η κατάπαυση του πυρός δεν εμποδίζει τις ισραηλινές δυνάμεις να ξεκινήσουν μια χερσαία εισβολή προς τα Υψίπεδα του Γκολάν. Ο πρόεδρος Gamal Abdel Nasser παραιτείται από όλες τις θέσεις του, αναλαμβάνοντας την ευθύνη για την ήττα του αιγυπτιακού στρατού. Ανακαλεί την απόφασή του την επόμενη μέρα αφού εκατομμύρια Αιγύπτιοι βγαίνουν στους δρόμους για να τον αποτρέψουν να παραιτηθεί.
6η μέρα – 10 Ιούνη 1967: Οι ισραηλινές δυνάμεις συνεχίζουν την προέλασή τους στα Υψίπεδα του Γκολάν και ολοκληρώνουν την κατάκτησή τους το βράδυ, παρά το μήνυμα που έστειλε ο Πρωθυπουργός της ΕΣΣΔ Αλεξέι Κοσίγκιν στον Πρόεδρο των ΗΠΑ Λίντον Τζόνσον που τον προέτρεπε να εξασφαλίσει άμεση κατάπαυση του πυρός και τον προειδοποιούσε ότι η ΕΣΣΔ μπορεί να καταφύγει σε στρατιωτική δράση.
Το αποτέλεσμα στρατιωτικών εχθροπραξιών και απέλασης, 350 – 400.000 Παλαιστίνιοι εκδιώκονται από τη Δυτική Όχθη. Για τους μισούς περίπου από αυτούς, αυτή είναι η δεύτερη φορά που εκδιώκονται από τα σπίτια τους. Περίπου 60.000 Παλαιστίνιοι που βρίσκονται εκτός της χώρας όταν ξέσπασε ο πόλεμος δεν επιτρέπεται να επιστρέψουν. Επιπλέον, 75.000 Παλαιστίνιοι εκδιώκονται από τη Λωρίδα της Γάζας, ανάμεσά τους χιλιάδες μαχητές του Απελευθερωτικού Στρατού της Παλαιστίνης. Μεταξύ 25.000 και 50.000 κάτοικοι της Γάζας που τυχαίνει να βρίσκονται στο εξωτερικό εμποδίζονται επίσης να επιστρέψουν.
Την επόμενη μέρα, 11 Ιούνη 1967, στην Παλιά Πόλη της Ιερουσαλήμ, 135 κατοικίες της συνοικίας Μαγκρίμπι αδειάζουν από τους Παλαιστίνιους κατοίκους τους (περίπου 650) και ισοπεδώνονται για να δημιουργήσουν μια πλατεία στους πρόποδες του Δυτικού Τείχους.
Στις 13 Ιούνη 1967, η κυβέρνηση της ΕΣΣΔ καλεί την άμεση σύγκληση έκτακτης ειδικής συνόδου της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ για να εξεταστεί το ζήτημα της «εξάλειψης των συνεπειών της επιθετικότητας του Ισραήλ κατά των Αραβικών Κρατών και της άμεσης απόσυρσης των ισραηλινών στρατευμάτων πίσω από τις γραμμές ανακωχής». Εκτός από ένα ανθρωπιστικό ψήφισμα και δύο ψηφίσματα για την Ιερουσαλήμ, η Γενική Συνέλευση, η οποία θα συνεδριάσει μεταξύ 17 Ιούνη και 21 Ιούλη, δεν θα εγκρίνει κανένα ουσιαστικό ψήφισμα για το έδαφος ή την ειρήνη.
Η ναυσιπλοΐα από τη διώρυγα διακόπηκε για άλλη μια φορά και η ίδια η διώρυγα μετατράπηκε σε γραμμή του μετώπου που χώριζε τα αιγυπτιακά από τα ισραηλινά στρατεύματα. Μετά την ανακοπή της προέλασης των στρατευμάτων του Ισραήλ άρχισε η ολόπλευρη εκμετάλλευση των καταληφθέντων αραβικών εδαφών, ενώ κατασκευάστηκαν στρατιωτικοποιημένοι οικισμοί στη χερσόνησο του Σινά, στη δυτική όχθη του Ιορδάνη και στα Υψώματα του Γκολάν.
22 Νοέμβρη 1967 Ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ
Στις 22 Νοέμβρη εγκρίνεται Ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ το οποίο υπογραμμίζει «το απαράδεκτο της απόκτησης εδαφών με πόλεμο και την ανάγκη να εργαστούμε για μια δίκαιη και διαρκή ειρήνη στην οποία κάθε κράτος στην περιοχή μπορεί να ζήσει με ασφάλεια» και ζητά «την αποχώρηση των ενόπλων δυνάμεων του Ισραήλ από εδάφη που αποκτήθηκαν στην πρόσφατη σύγκρουση». Επιβεβαιώνει την αναγκαιότητα «για την επίτευξη μιας δίκαιης διευθέτησης του προσφυγικού προβλήματος» και «για την εξασφάλιση του εδαφικού απαραβίαστου και της πολιτικής ανεξαρτησίας κάθε κράτους στην περιοχή». Ζητεί επίσης «έναν ειδικό Αντιπρόσωπο να προχωρήσει στη Μέση Ανατολή για να δημιουργήσει και να διατηρήσει επαφές με τα ενδιαφερόμενα κράτη για να βοηθήσει τις προσπάθειες για την επίτευξη ειρηνικής και αποδεκτής διευθέτησης».
Το ψήφισμα εγκρίνεται ομόφωνα. Η Αίγυπτος, η Ιορδανία και το Ισραήλ αποδέχονται το ψήφισμα. Η Συρία το απορρίπτει. Ο Σουηδός διπλωμάτης Gunnar Jarring, διορίζεται ειδικός εκπρόσωπος του ΟΗΕ.
Η κυβέρνηση του Ισραήλ, όμως, αρνήθηκε να εφαρμόσει την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ της 22ης Νοέμβρη 1967 και να αποχωρήσει από τα κατεχόμενα αραβικά εδάφη, ως τις γραμμές κατάπαυσης του πυρός που υπήρχαν μέχρι τις 5 Ιούνη του 1967.
Στο Λίβανο, μετά την ήττα των Αράβων στον αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1967, οι παλαιστινιακοί καταυλισμοί προσφύγων αναπτύσσουν σημαντική στρατιωτική δραστηριότητα, στρατολογούν αντάρτες και πραγματοποιούν επιθέσεις εναντίον του Ισραήλ. Το Δεκέμβρη του 1968, μετά από επίθεση Παλαιστινίων ανταρτών κατά ισραηλινού αεροσκάφους στην Αθήνα το Τελ Αβίβ βομβαρδίζει το αεροδρόμιο της Βηρυτού και καταστρέφει σχεδόν όλα τα αεροπλάνα των λιβανέζικων αερογραμμών.
Ακροδεξιοί μαρωνίτες πιέζουν την κυβέρνηση να χτυπήσει τους καταυλισμούς, οι προσπάθειες του λιβανέζικου στρατού οδήγησαν σε πολυάριθμες συγκρούσεις. Τον Νοέμβρη του 1969, με μεσολάβηση του Νάσερ, υπογράφεται συμφωνία ανάμεσα στους Λιβανέζους και τους Παλαιστίνιους που ρύθμισε τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των δύο πλευρών.
Εξαιτίας της φιλοϊσραηλινής στάσης των ΗΠΑ στη διάρκεια του Αραβοϊσραηλινού Πολέμου, το Ιράκ καταργεί το μονοπώλιο της Ιρακινής Εταιρείας Πετρελαίου (ΙΕΠ) που ασκούσε από το 1925, στην οποία συμμετείχαν αγγλοαμερικανικές εταιρείες και υπογράφει συμφωνία με τη γαλλική εταιρεία ERAP, διαπραγματεύεται με τη Σοβιετική Ενωση τη χορήγηση σοβιετικής τεχνικής βοήθειας για την αξιοποίηση των πετρελαιοπηγών στη Ρουμέιλα (στη Βασόρα).
17 Ιούλη του 1968, στο Ιράκ, με πραξικόπημα από ομάδα μπααθιστών αξιωματικών με υποκίνηση και υποστήριξη των αγγλοαμερικανικών εταιρειών, το Μπάαθ επανέρχεται στην εξουσία, με επικεφαλής τον στρατηγό Αχμέντ Χασάν αλ Μπακρ.
19 χρόνια από την βίαιη και μονόπλευρη ανακήρυξη της ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ και την έναρξη της Nakba (καταστροφής) του 1948 η οποία είχε ως αποτέλεσμα το βίαιο εκτοπισμό 950.000 Παλαιστινίων και την καταστροφή 531 χωριών πέραν της συστηματικής εθνοκάθαρσης, με τον πόλεμο των έξι ημερών η Nakba μπαίνει στην τελευταία φάση της.
Στη διάρκεια των έξι ημερών το Ισραήλ καταλαμβάνει το 22% της ιστορικής γης της Παλαιστίνης και μέχρι σήμερα, 56 χρόνια μετά, συνεχίζει να κατέχει παράνομα τα παλαιστινιακά εδάφη. Η κυβέρνηση του Ισραήλ όχι μόνο συνεχίζει να αρνείται να αποχωρήσει από τα κατεχόμενα αραβικά εδάφη και να εφαρμόσει την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ της 22ης Νοέμβρη 1967, αλλά εξακολουθεί, με ιδιαίτερη ένταση τον τελευταίο καιρό, να πραγματοποιεί παράνομους εκτοπισμούς και απαλλοτριώσεις των ιδιοκτησιών των Αράβων κατοίκων και να προχωρά σε συνεχείς εποικισμούς της περιοχής. Με την ανοχή και κάτω από τα αδιάφορα μάτια της διεθνούς κοινότητας που αρνείται να αποδώσει ευθύνες στο Ισραήλ, κλιμακώνει τις παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου, την εθνοκάθαρση, τους εκτοπισμούς, τις συλλογικές τιμωρίες, τις διακρίσεις, τους αποικιακούς εποικισμούς και την προσάρτηση.
Τα εγκλήματα πολέμου παραμένουν ατιμώρητα και οι παράνομες πολιτικές του έχουν πλέον θεσμοθετηθεί.
Τα τελευταία έξι χρόνια, μετά τις 14 Μάη του 2018, που οι Αμερικάνοι, προκλητικά, εγκαινίασαν την Πρεσβεία τους στην Ιερουσαλήμ, αναγνωρίζοντάς την ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, παρατηρούνται ραγδαίες αλλαγές, τόσο σε περιφερειακό όσο και σε διεθνές επίπεδο, και ιδίως στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη όπου οι παράνομοι οικισμοί αυξάνονται ραγδαία και ο αριθμός των Εβραίων εποίκων έφτασε τις 650.000 κατά παράβαση της Συνθήκης της Γενεύης.
Τα κατοχικά δικαστήρια καταλήγουν διαρκώς σε τελεσίδικες αποφάσεις για τις αναγκαστικές απαλλοτριώσεις των ιδιοκτησιών των Παλαιστινίων υπέρ των εβραϊκών οικοδομικών εταιρειών και των Εβραίων εποίκων.
Τις τελευταίες 212 μέρες, από τις 7 Οκτώβρη 2023, οι δολοφονικές ισραηλινές επιθέσεις συνεχίζονται ασταμάτητα σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού. Ο ισραηλινός στρατός κατοχής, με καθημερινές παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων συνεχίζει το έγκλημα της γενοκτονίας με την ανοχή και στήριξη των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, ΗΠΑ και ΕΕ, ανάμεσά τους και της πάντα πρόθυμης ελληνικής κυβέρνησης.
Τις τελευταίες 212 μέρες έχουν καταγραφεί 34.654 Παλαιστίνιοι νεκροί, θύματα της ισραηλινής επιθετικότητας, στην πλειονότητά τους παιδιά και γυναίκες, 77.908 τραυματισμένοι, ενώ χιλιάδες θύματα παραμένουν θαμμένα κάτω από τα ερείπια.
Το κράτος του Ισραήλ, αφού συνεχίζει την καταστροφή σπιτιών, σχολείων, νοσοκομείων και άλλων κοινωνικών και οικονομικών δομών, στο μεγαλύτερο μέρος της Λωρίδας της Γάζας, απειλεί τις επόμενες μέρες να κλιμακώσει το μακελειό, να εισβάλει και να καταστρέψει τον τελευταίο θύλακα, στη Ράφα, όπου βρίσκονται εγκλωβισμένοι πάνω από 1,5 εκατομμύριο Παλαιστίνιοι άμαχοι και εκτοπισμένοι αναζητώντας εκεί καταφύγιο από τις θηριωδίες του Ισραήλ.
Το σχέδιο του Ισραήλ συνοψίζεται στην καταστροφή των όποιων προοπτικών έχουν απομείνει για την εφαρμογή της λύσης των δυο κρατών καθιστώντας αδύνατη τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου, δημοκρατικού και κυρίαρχου κράτους της Παλαιστίνης στα προ του 1967 σύνορα και με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Παρόλα αυτά η 57χρονη ισραηλινή κατοχή της παλαιστινιακής γης, οι ρατσιστικές πολιτικές και τα μέτρα κατοχής, απέτυχαν να αλλάξουν την ταυτότητα της παλαιστινιακής αραβικής γης, να αλλοιώσουν την ιστορία της και τον πολιτισμό της και διαλύσουν τον αιώνιο δεσμό του παλαιστινιακού λαού με τη γη του.
Ο λαός της Παλαιστίνης εξακολουθεί να παλεύει όλο και πιο αποφασιστικά για την ίδρυση ενός κυρίαρχου, δημοκρατικού και ανεξάρτητου κράτους της Παλαιστίνης στα προ της 5ης Ιούνη 1967 σύνορα με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, στη βάση της λύσης των δυο κρατών, του Διεθνούς Δικαίου και των ψηφισμάτων του ΟΗΕ.
Οι απόγονοι του Δαβίδ έχασαν τη σφεντόνα, αλλά τη βρήκαν τα παιδιά της Παλαιστίνης στη Γάζα. Υπάρχει ελπίδα.
ΑΠΟ ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟ