Στις 21 Απριλίου 2022 κηδεύτηκε στην Πάτρα ο σύντροφός μας ,αγωνιστής της μαχόμενης Ριζοσπαστικής Αριστεράς και του κομμουνιστικού κινήματος Δημήτρης Σπαρτινός, πανεπιστημιακός του τμήματος των Χημικών Μηχανικών της Πολυτεχνικής σχολής του Πανεπιστημίου της Πάτρας, που έφυγε μετά από μακρόχρονη ασθένεια.
Mε την απώλεια του παρούσα ,μετά από τους αποχαιρετισμούς των κομμάτων και των πολιτικών οργανώσεων της Αριστεράς ,αυτό το σημείωμα θέλει να δώσει μαζί με το πένθος τη μαρτυρία μου και όσων τον γνωρίσαμε και συμπορευτήκαμε μαζί του δεκαετίες.
Για το Δημήτρη που γνωρίσαμε και εκτιμήσαμε ως αγωνιστή και άνθρωπο.
Ο Δημήτρης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πάτρα ενώ από το 1971 έως το 1976 σπούδασε στη Σχολή Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ.
Με το ξεκίνημα της φοιτητικής του ζωής εντάχθηκε στο αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα μέσα από τις γραμμές της Αντι-ΕΦΕΕ, αγωνιζόμενος για τη συλλογή ,σε συνθήκες παρανομίας, υπογραφών με αίτημα την κατάργηση των διορισμένων από τη χούντα φοιτητικών συμβουλίων και τη διενέργεια εκλογών για την ανάδειξη νέων εκλεγμένων .
Με τη συλλογή και την κατάθεση πολλών χιλιάδων υπογραφών, η χούντα υποχρεώθηκε να προκηρύξει εκλογές, θεωρώντας ότι με τη χρήση βίας και καλπονοθείας θα μπορούσε να τις ελέγξει. Αυτό μπόρεσε πράγματι να το πετύχει, εκτός από τη σχολή των Χημικών Μηχανικών και τη σχολή των Αγρονόμων Τοπογράφων του ΕΜΠ που ήταν οι μόνες σχολές που δεν πέρασε η βία και νοθεία στις φοιτητικές εκλογές που προκήρυξε η Χούντα στις 20 Νοέμβρη του 1972.
Οι σχολές αυτές με τον αγώνα των φοιτητών έγιναν εστίες αντίστασης της αντιδικτατορικής πάλης, οι φοιτητικοί σύλλογοι των Χημικών-Μεταλλειολόγων και Αγρονόμων-Τοπογράφων του Ε.Μ.Π. πέρασαν στα χέρια των φοιτητών από τα διορισμένα χουντικά συμβούλια και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στα γεγονότα και στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973.
Σε όλη τη διάρκεια αυτού του αγώνα ο Δημήτρης ήταν παρών και συνέβαλε στην άνοδο του κινήματος με τόλμη, προτάσεις καθώς και με τη σεμνότητα που τον διέκρινε.
Εντάχθηκε στη συνέχεια στην ΚΝΕ. Μετά τη μεταπολίτευση ήταν στο Τομεακό γραφείο των Τοπικών Σπουδαστικών Συλλόγων , των επαρχιωτών φοιτητών της Αθήνας και των Φοιτητικών Εστιών, υπεύθυνος για ένα διάστημα και της ΟΒ ΚΝΕ Λευκάδας.
Συμπέσαμε στο Ε.Μ.Π. και στους Τ.Σ.Σ. από το 1974, που άρχισα να φοιτώ στο Ε.Μ.Π., έως το 1976.
Στις μεγάλες συνελεύσεις των σχολών στο ΜΑΧ του Ε.Μ.Π., στις αρχές του 1975, για την αποχουντοποίηση και τις διαγραφές από τους συλλόγους όσων συνεργάστηκαν με τη χούντα, στην προσπάθεια προσανατολισμού του φοιτητικού κινήματος στα μεγάλα ζητήματα της παιδείας στη μεταπολίτευση, σε δρόμους καινούργιους που το φοιτητικό κίνημα πορευόταν μαζικά.
Με την ανάπτυξη των αγώνων των επαρχιωτών φοιτητών και σπουδαστών εκείνη την περίοδο ,στην περιφέρεια, για την Εθνική Ανεξαρτησία και την απομάκρυνση των Αμερικανικών βάσεων από τη χώρα μας,για τη δημιουργία βιβλιοθηκών και στα πιό απομακρυσμένα χωριά της Ελλάδας ,για τη σίτιση και τη στέγαση των επαρχιωτών φοιτητών και σπουδαστών της Αθήνας.
Μετά το 1976 που τελείωσε τις σπουδές επέστρεψε στην Πάτρα.
Εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα έως το 1982 ως Διευθυντής Ποιοτικού Ελέγχου εργοστασίων στην Πάτρα και στο Αίγιο.
Στα εργοστάσια που εργάστηκε προσπάθησε να εντάξει στην παραγωγή τεχνικές ανακύκλωσης και εξοικονόμησης του νερού, ενώ συνέβαλε στην ανάπτυξη του συνδικαλιστικού κινήματος στους εργασιακούς χώρους.
Από το 1983 εντάχθηκε στο τμήμα Χημικών Μηχανικών της Πολυτεχνικής σχολής του Πανεπιστημίου της Πάτρας, διδάσκοντας για πολλά χρόνια, αρχικά ως Επικουρικό Διδακτικό Προσωπικό (Ε.Δ.Π) και στη συνέχεια, από το 1994 ως το 2021, ως μέλος του Διδακτικού & Ερευνητικού Προσωπικού (Δ.Ε.Π.).
Πολιτικά , μέλος ήδη από το 1975 , πέρασε από την ΚΝΕ στο ΚΚΕ, όπου συνέχισε να αγωνίζεται και αναδείχτηκε ως μέλος στο Γραφείο Περιοχής Δυτικής Πελοπονήσσου-Δυτικής Στερεάς-Ζακύνθου -Κεφαλονιάς-Ιθάκης του ΚΚΕ.
Μετά το 1991 συνέχισε την αγωνιστική του πορεία μέσα από το ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ και στη συνέχεια με την ίδρυσή του μέχρι το καλοκαίρι του 2015 από το ΣΥΡΙΖΑ.
Πάλεψε ,στην ιδεολογική αντιπαράθεση χρόνων ,για την Αριστερή στροφή στο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ στα τέλη της δεκαετίας του ¨90 και στις αρχές της νέας χιλιετίας και στη συνέχεια μέσα από το Φόρουμ Διαλόγου για την ίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ από τις δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Το 2010 συμμετείχε στο συνέδριο του ΣΥΝ παραμένοντας σταθερός στην ανάγκη ρήξης με την Ευρωζώνη και την Ε.Ε επειδή « Η Ε.Ε., δομημένη πάνω σε συνθήκες που έχουν Συνταγματικά θεσμοθετημένο το νεοφιλελευθερισμό και τον καπιταλισμό, πολύ πιο προωθημένα από τα Συντάγματα των επιμέρους κρατών, δεν μεταρρυθμίζεται έτσι ώστε να μετατραπεί από Ένωση του κεφαλαίου σε Ένωση που να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων».
Ομως η ηγετική ομάδα του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ αποσπάστηκε από αυτό το στόχο θεωρώντας από τότε και μετά πάλι στο Πρώτο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ το 2013 ότι θα μπορούσε να πετύχει αντιμνημονιακές λύσεις μέσα στην Ευρωζώνη και στην Ε.Ε σε ένα συμβιβασμό με την ΕΕ.
Συνέβαλε στην εκλογική επιτυχία του Γενάρη του 2015 του αντιμνημονιακού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ.
Τον Ιούλιο του 2015 αγωνίστηκε για την επιτυχία του ¨ΟΧΙ¨ του δημοψηφίσματος στην Αχαΐα.
Μετά το συμβιβασμό και την παράδοση στους δανειστές της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ τον Αύγουστο του 2015,με την ψήφιση του τρίτου μνημονίου, αποχωρεί και συμμετέχει τον ίδιο μήνα στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Αριστερού Ρεύματος και στην ίδρυση της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ παίρνοντας μέρος με τη ΛΑΕ στις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015 ως υποψήφιος στην Αχαΐα.
Συγχρόνως με πολλούς συντρόφους και συντρόφισσές του στην Πάτρα αποχωρεί από τη Δημοτική Παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ και υποστηρίζει την παράταξη της ¨ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ΄΄ συμμετέχοντας στο Συντονιστικό της.
Ο Δημήτρης συμμετείχε , από την ίδρυση του το 1992, στην ιδεολογική τάση του Αριστερού Ρεύματος μέσα στο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ ,του Α.Ρ. στο ΣΥΡΙΖΑ και μετά το 2015 του Α.Ρ. στη ΛΑΕ.
¨Ήταν ο ηγέτης του Αριστερού Ρεύματος στην Πάτρα.
¨Οταν η ΛΑΕ στη συνδιάσκεψη του καλοκαιριού του 2016 οργανώνεται και συνεχίζει ως πολιτικό μέτωπο οργανώσεων, συμμετέχει στις διαδικασίες δημιουργίας της πολιτικής οργάνωσης του Αριστερού Ρεύματος το Φλεβάρη του 2017.
Τότε στο Πρώτο συνέδριο του Αριστερού Ρεύματος εκεί στο ¨΄Μολύβι¨ στο Αιγάλεω καταθέτει τις δικές του προτάσεις για την ιδεολογική και πολιτική συγκρότηση του Αριστερού Ρεύματος.
Πάντα ενωτικός στα πλαίσια της ανυπότακτης και μαχόμενης Αριστεράς συμμετέχει στο Αίγιο το 2018 στις διαδικασίες συγκρότησης κίνησης Μετωπικής Δράσης στο Δήμο του Αιγίου.
Τον ίδιο χρόνο ανεξαρτητοποιείται από τη ΛΑΕ και στις Ευρωεκλογές του Μάη του 2019 και στις βουλευτικές εκλογές που ακολουθούν, «παρά τις επιμέρους επιφυλάξεις ή και διαφωνίες του», συνεργάζεται με το ΚΚΕ .
Το φθινόπωρο του 2019 συμμετέχει στο ψηφοδέλτιο της Λαϊκής Συσπείρωσης για το Δήμο της Πάτρας και μετά τη νίκη του στις εκλογές συνεργάζεται με τη δημοτική αρχή, δίνοντας την επιστημονική του σκέψη, μεταξύ άλλων για ενεργειακά ζητήματα για το λιμάνι της Πάτρας.
Συμπορευτήκαμε στο πέρασμα δεκαετιών .Γνώρισα την πολιτική του σκέψη, την ανιδιοτέλειά του ,γνώρισα τον άνθρωπο, ήταν για όλους μας ο φίλος και σύντροφος.
Στις διαδικασίες που συμμετείχαμε Κ.Ε, συνέδρια ,συνδιασκέψεις, βρισκόμαστε, μιλούσαμε ή και καθόμασταν μαζί.
Στις επιστροφές, ιδιαίτερα μετά το 2015, στα ΚΤΕΛ του Κηφισού ,περιμένοντας την αναχώρησή μας, εκείνος για την Πάτρα εγώ για τη Λευκάδα, ,συνεχίζαμε τις συζητήσεις όχι μόνο για τα πολιτικά ζητήματα της συγκυρίας αλλά και για την προοπτική του κινήματος στον 21ο αιώνα.
Συζητήσαμε από κοντά,γιατί ενδιαφερόταν πάντα για το Αριστερό Ρεύμα, μπροστά στο Δεύτερο συνέδριο του Αριστερού Ρεύματος το Νοέμβρη του 2019.
Εκφραζόταν θετικά και μαχητικά για την ανάγκη του διαλόγου, της κοινής δράσης και της συνεργασίας των δυνάμεων της κομμουνιστικής και της μαχόμενης Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Μάλιστα την πεποίθησή του αυτή προσπαθούσε με όλες του τις δυνάμεις να την κάμει πολιτική πράξη.
Ο Δημήτρης παρά τις δυσκολίες εργάστηκε για τα ζητήματα των συνεργασιών, για αυτά που πίστευε, έχοντας την πεποίθηση ότι χρειάζεται η προγραμματική και πολιτική συνεργασία του ΚΚΕ με τις δυνάμεις της μαχόμενης Αριστεράς, με το Αριστερό Ρεύμα και το Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο.
Με υπομονή, επιμονή, ανιδιοτέλεια αγωνίστηκε για την υπόθεση αυτή που πίστευε μέχρι τέλους.
Δεν κατάφερε να ολοκληρώσει και να δει να πραγματοποιείται αυτή του η πολιτική πεποίθηση.
Μετά το 2020 με την πανδημική κρίση , το λοκ ντάουν και τα προβλήματα υγείας του, στερηθήκαμε τη φυσική του παρουσία και επικοινωνούσαμε πια μόνο τηλεφωνικά.
Η κατάσταση της υγείας του ,αντιμετωπίζοντας χρόνια προβλήματα, επιδεινώθηκε.
Ταλαιπωρήθηκε αρκετούς μήνες με την επιδείνωση της υγείας του πριν φύγει τον Απρίλη του 2022 .
Ο Δημήτρης φεύγει σε μια καμπή της Ευρωπαϊκής και Παγκόσμιας Ιστορίας με τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Η διαδρομή του είναι ίδια ή παρόμοια με τη διαδρομή χιλιάδων αγωνιστριών και αγωνιστών μετά τη μεταπολίτευση.
Ανιδιοτελής, συναισθηματικός, αναλυτικός, με συνέπεια, υπομονή και επιμονή, αγωνιστής με μεγάλη διαδρομή, με το όραμα ενός άλλου κόσμου χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Θα μας λείψει.
Στην κηδεία του φάνηκε η πραγματική απήχηση του Δημήτρη στη Κομμουνιστική και Ριζοσπαστική Αριστερά ,οι καλές και ειλικρινείς σχέσεις που διατηρούσε με τα στελέχη όλων των οργανώσεων της μαχόμενης Αριστεράς στην Πάτρα.
Οι επικήδειοι έγιναν από το ΚΚΕ και από τη δημοτική αρχή της Πάτρας .
¨Όμως ήταν εκεί όλοι όσοι συμπορεύτηκαν μαζί του στη διάρκεια δεκάδων χρόνων:
Πριν απ΄ όλα οι σύντροφοί του από το Αριστερό Ρεύμα και τη ΛΑΕ, όμως και από την ΚΟΕ, το ΝΑΡ και άλλες οργανώσεις της μαχόμενης Αριστεράς, οι συμπατριώτες του συνοδοιπόροι του στο ΣΥΡΙΖΑ ως το 2015, οι φοιτητές του.
Στη σύντροφο της ζωής του, Βάσω, στα παιδιά του , ¨Έφη και Νίκο, στον αδερφό του Κώστα, εκφράζοντας πιστεύω τα αισθήματα εκατοντάδων συντρόφων και συντροφισσών που τον γνώρισαν, λέμε πως θα πορευόμαστε με την θύμησή του ζωντανή.
Το σημείωμα αυτό οφειλόμενο χρέος μας στο Μήτσο και συγχρόνως υπενθύμιση για τους ανοιχτούς λογαριασμούς όλων μας με το μέλλον…..
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
