Η Γαλλία στο προσκήνιο. Νίκη στον Melenchon

Οι Γαλλικές Προεδρικές εκλογές έκρυβαν μια έκπληξη.
Την ίδια ώρα που ο Αλ. Τσίπρας και ο μεταλλαγμένος νεομνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ επέφεραν εκ των πραγμάτων στην Αριστερά της Ευρώπης ένα βαρύτατο πλήγμα και την ώρα που το ”Podemos” έχει χάσει την πνοή του και ίσως τον ριζοσπαστισμό του, την ίδια ώρα η εφτάψυχη Αριστερά επανέρχεται ανέλπιστα στο προσκήνιο με τις Γαλλικές εκλογές και την υποψηφιότητα Melenchon.
O Melenchon, σχεδόν από το πουθενά, βρίσκεται ανάμεσα στους τέσσερις υποψηφίους που διεκδικούν την είσοδο τους στο β’ γύρο.
Η αλματώδης πορεία του αντιπροσωπεύει κάτι περισσότερο από την χαρισματική επικοινωνιακή του παρουσία.
Αντιπροσωπεύει μάλλον κάτι βαθύτερο και ουσιαστικότερο: τις διαθέσεις σημαντικού μέρους της Γαλλικής κοινωνίας για μια εναλλακτική κοινωνική και δημοκρατική λύση στην Γαλλία πέρα από τον νεοφιλελευθερισμό και τον λεγόμενο ”ευρωπαϊσμό”.
Κι’ αυτό είναι μάλλον πρωτοφανές για την Γαλλική Αριστερά, ακόμα και για τις πιο ριζοσπαστικές πτέρυγες της, που έμοιαζε πληκτικά προσκολλημένη στην ευρωζώνη και την ΕΕ, όσες απογοητεύσεις και αν επέφεραν τα δυο αυτά εγχειρήματα.
Όπως έμενε προσκολλημένη σε ένα είδος ”ουραγού” απέναντι σε ένα ”προδοτικό” και νεοφιλελεύθερο σοσιαλιστικό κόμμα, του οποίου τον εξευτελιστικά καταρρέοντα ηγέτη του, Ολάντ, πολύ σωστά κάποτε ο Τσίπρας, όταν ήταν στις δόξες του, είχε χαρακτηρίσει Ολαντρέου, για να μεταλλαχθεί ο ίδιος στη συνέχεια σε ακόμα χειρότερο κακέκτυπο και του ΓΑΠ και του απερχόμενου, πάμφθηνου ιμπεριαλιστή και θλιβερά αποχωρούντα Γάλλου Προέδρου.
Για να εξηγηθούμε: δεν θεωρούμε ότι το πρόγραμμα και οι εξαγγελίες Melenchon δεν επιδέχονται κριτικής ή ότι δεν έχουν αμφισημίες, οι οποίες για πολλούς είναι κρίσιμες.
Το σύνθημα του Melenchon πως ”ή αλλάζουμε την Ευρώπη ή την εγκαταλείπουμε”, δεν ξέρω κατά πόσο είναι χρήσιμο με όρους τακτικής αλλά ως προς το πρώτο σκέλος του είναι ανέφικτο.
Η Ευρώπη, δηλαδή η ευρωζώνη και η ΕΕ, δεν αλλάζουν αλλά μόνο ανατρέπονται.
Η ρήξη και η αποδέσμευση πρώτα απ’ όλα με το ευρώ και από το ευρώ, συνιστά το πρώτο μεγάλο βήμα απελευθέρωσης για την εφαρμογή ενός ριζοσπαστικού προγράμματος που οδηγεί και στην έξοδο από την ΕΕ, με στόχο μια άλλη ισότιμη και βαθιά πολιτική και οικονομική συνεργασία ανάμεσα σε κυρίαρχες ανεξάρτητες δημοκρατίες από τον Ατλαντικό έως τα Ουράλια, ανοικτή προς όλους του ορίζοντες και χωρίς την ομπρέλα του ΝΑΤΟ.
Ανεξάρτητα, όμως, από τις όποιες κριτικές ενστάσεις, η υποψηφιότητα Melenchon αντιπροσωπεύει κάτι παραπάνω από τις όποιες διαφορές.
Αντιπροσωπεύει την ελπίδα.
Την ελπίδα για μια μεγάλη ανατροπή στην Ευρώπη. Και ειδικά για την Ελλάδα αντιπροσωπεύει την προσδοκία μιας ισχυρής φωνής από την καρδιά της Ευρώπης για την αποτίναξη του μνημονιακού ζυγού στην πατρίδα μας.
Όσο πιο ισχυρό ποσοστό θα έχει την Κυριακή το βράδυ ο Melenchon και πολύ περισσότερο αν θα περάσει στο δεύτερο γύρο, πράγμα που θα τον φέρει στα πρόθυρα της Γαλλικής Προεδρίας, τόσο πιο δυνατή θα είναι η ώθηση για ένα μεγάλο απελευθερωτικό κίνημα παντού στην Ευρώπη και ειδικότερα στην πατρίδα μας για την χειραφέτηση από τα μνημονιακά ευρωατλαντικά δεσμά προς μια καινούργια κυρίαρχη και δημοκρατική Ελλάδα.
Ανεξάρτητα, πάντως, της τελικής έκβασης των αποτελεσμάτων την Κυριακή το βράδυ και ανεξάρτητα από το κατά πόσο οι δολοφονικές επιθέσεις του ISIS και η τελευταία απ’ αυτές, τρεις μέρες πριν τις Γαλλικές εκλογές, θα επηρεάσουν την ψήφο των Γάλλων πολιτών υπέρ της αντιδραστικής ακροδεξιάς Le Pen και σε βάρος του Melenchon, το αποτέλεσμα, έτσι και αλλιώς, των Γαλλικών εκλογών θα σηματοδοτήσει μια νέα φάση για την Αριστερά στην Ευρώπη.
Μια νέα φάση που θα δείχνει τις αστείρευτες δυνατότητες της αλλά και την ανάγκη της ριζικής επαναθεμελίωσης της, ως όρου για μια νέα νικηφόρα αντεπίθεση της, βγάζοντας ουσιαστικά συμπεράσματα από τα αποτυχημένα αριστερά εγχειρήματα του παρελθόντος.
Και πέραν αυτού ή καλύτερα επιπροσθέτως αυτού, η Γαλλία από την Κυριακή (23/4) το βράδυ θα είναι, έτσι και αλλιώς μια διαφορετική Γαλλία.
Ο παλιός Γερμανο – γαλλικός άξονας όσοι Makron και αν, παρ’ ελπίδα, επικρατήσουν θα είναι από τα πράγματα παρελθόν, η ευρωζώνη και η ΕΕ θα βλέπουν θολά και ξεφτισμένα τα γαλλικά χρώματα στο εσωτερικό τους, κλονισμένες βαριά από την ψήφο και κυρίως τα αισθήματα πολύ μεγάλης μερίδας της Γαλλικής κοινωνίας, πολύ μεγαλύτερης, ίσως, από τα λεγόμενη ”αντιευρωπαϊκά” ποσοστά.
Η ευρωζώνη και η ΕΕ την Κυριακή το βράδυ θα βλέπουν πιο ευδιάκριτα την αρχή προς το τέλος τους, μπορεί και το ίδιο το τέλος μια παρένθεσης ολοκληρωτισμού, επικυριαρχίας και χρηματιστικής δικτατορίας στην ήπειρο υπό τις ιαχές του πιο σκληρού πολυεθνικού πυρήνα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου.
Η Ελλάδα δεν έχει κανέναν άλλο δρόμο από την αποτίναξη του μνημονιακού ζυγού, την απαλλαγή της από την πολιτική μνημονιακή σαβούρα του ”νεοδοσιλογισμού”, και το πέρασμα σε εθνικό νόμισμα για μια αναζωογονητική προοπτικής της.
Νίκη στον Melenchon.
Νίκη στους αγώνες και τα κινήματα.
Δημοκρατική ανατροπή στην Γαλλία, την Ελλάδα και την Ευρώπη.
Όλοι να σηκωθούμε από τους καναπέδες μας τώρα.

Ν.Ζ

Y.Γ: Παρά την προσβλητική ρήση του Jean Luc Melenchon ότι δεν θα γίνει Τσίπρας, ο νεομνημονιακός μεταλλαγμένος ΣΥΡΙΖΑ, την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενος, δια επιστολής προς το Γαλλικό ΚΚ (!) εκφράζει την στήριξη του στον J. L. Melenchon για να αμφισβητηθεί η νεοφιλελεύθερη πολιτική.

Θα μας τρελάνει, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ!

Διότι, αν θέλει να αμφισβητήσει τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και μάλιστα στην πιο ακραία μνημονιακή εκδοχή του, είχε και έχει την ευκαιρία να το πράξει, αντί να εφαρμόζει τις μνημονιακές συνταγές της πιο σκληρής λιτότητας και των ξεπουλημάτων.

Διότι, σύμφωνα με την συλλογιστική του μεταλλαγμένου ΣΥΡΙΖΑ και ο Melenchon θα πρέπει να επικαλεστεί ως άλλοθι τις δύσκολες και εκβιαστικές συνθήκες για να πετάξει στα σκουπίδια τις δεσμεύσεις του, στο όνομα της αναμονής πρώτα να αλλάξει ο νεοφιλελευθερισμός στην Γερμανία, ώστε να υποβοηθηθεί η ανατροπή στην Γαλλία και την Ευρώπη.

Χαιρετίσματα.

Ο ένας πετά το μπαλάκι στον άλλον.

Αυτό που στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ στον Melenchon είναι να ακολουθήσει ο τελευταίος τον δικό του περήφανο δρόμο: της προδοσίας και της μετάλλαξης!