Ο Κινέζος πρόεδρος Xi Jinping επισήμανε στον Πρόεδρο Vladimir Putin στο τέλος της συνόδου κορυφής τους τον περασμένο Μάρτιο στη Μόσχα ότι στην περίοδο του διανύουμε στον κόσμο λαμβάνουν χώρα «μεγάλες αλλαγές, τέτοιες που δεν έχουμε δει εδώ και έναν αιώνα».
Και βεβαίως εννοούσε τις κοσμοϊστορικές αλλαγές που λαμβάνουν χώρα στην ασιατική ενδοχώρα, όπου μετακινούνται οι πλάκες της γεωπολιτικής και οικονομικής ισχύος.
Στις θέσεις που κατέθεσε για τη σύνοδο κορυφής Κίνας – Κεντρικής Ασίας την περασμένη εβδομάδα στο Xian, όχι τυχαία την πρώην αυτοκρατορική πρωτεύουσα, ο Xi ανακοίνωσε την επέκταση της Πρωτοβουλίας Belt and Road (BRI) από τη Δυτική Κίνα στο Xinjiang, στους δυτικούς γείτονές της και στη συνέχεια μέχρι το Ιράν, την Τουρκία και την Ανατολική Ευρώπη.
Ο Χi στο Xian τόνισε ιδιαίτερα τις συμπληρωματικές πτυχές μεταξύ των αναπτυξιακών επενδυτικών πρωτοβουλιών που έχει αναλάβει και του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO), δείχνοντας για άλλη μια φορά ότι και τα κράτη της Κεντρικής Ασίας με καταλήξη «-σταν», ενεργώντας από κοινού, θα πρέπει να αντιμετωπίσουν την παροιμιώδη εξωτερική παρέμβαση της Δύσης μέσω «τρομοκρατίας, αυτονομιστικών τάσεων και εξτρεμισμού».
Το μήνυμα ήταν σαφές: αυτές οι στρατηγικές υβριδικού πολέμου είναι όλες ενταγμένες στην προσπάθεια της αμερικανικής ηγεμονίας να συνεχίσει να ενθαρρύνει διαδοχικές ”έγχρωμες” επαναστάσεις.
Οι δυτικοί υποστηρικτές της «διεθνούς φιλελεύθερης τάξης η οποία βασίζεται σε κανόνες», άφησε να εννοηθεί ο Xi, δεν θα εμποδίσουν τη συνεχιζόμενη ενσωμάτωση των ασιατικών κρατών σε έναν ενιαίο οικονομικό και πολιτικό χώρο.
Στην πραγματικότητα, οι «συνήθεις ύποπτοι» επισημαίνουν ήδη ότι η Κεντρική Ασία πέφτει σε μια πιθανή παγίδα, την οποία έχει στησει το Πεκίνο.
Ωστόσο, αυτό είναι κάτι που δεν θα επέτρεπε ποτέ η «πολυδιάστατη διπλωματία» του Καζακστάν, που αναγεται πολύ παλιά στα χρόνια του Nazarbayev.
Αυτό που αναπτύσσει το Πεκίνο, αντίθετα, είναι μια ολοκληρωμένη προσέγγιση με τουλάχιστον 19 ξεχωριστά κανάλια επικοινωνίας.
Στο επίκεντρο βρίσκεται η συνδεσιμότητα της ασιατικής ενδοχώρας μέσω του Middle Corridor στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας Belt and Road.
Και αυτό, κυρίως, περιλαμβάνει τη μεταφορά τεχνολογίας.
Εχουν ενεργοποιηθεί δεκάδες προγράμματα μεταφοράς βιομηχανικής καινοτομίας με το Καζακστάν, το Ουζμπεκιστάν και πολλά υπό συζήτηση με το Κιργιστάν και το Τατζικιστάν.
Αυτές οι πρωτοβουλίες παρουσιάζονται από το Πεκίνο ως μέρος των «Δρόμων του Μεταξιού» που θα αγκαλιάσουν όλη τη ήπειρο.
Ο ίδιος ο Xi εξήγησε τη συνδεσιμότητα στην κεντρική ομιλία του στο Xian: «Ο αυτοκινητόδρομος Κίνας-Κιργιστάν-Ουζμπεκιστάν που διασχίζει τα βουνά Τιάν Σαν, ο δρόμος ταχείας κυκλοφορίας Κίνας-Τατζικιστάν που διαπερνά το οροπέδιο του Παμίρ και την Κίνα…
Ο αγωγός αργού πετρελαίου του Καζακστάν και ο αγωγός φυσικού αερίου Κίνας – Κεντρικής Ασίας που διασχίζουν την απέραντη έρημο – είναι ο σημερινός Δρόμος του Μεταξιού».
Ολα αυτά είναι μέρος ενός project που αφορά την ασιατική ενδοχώρα
Τι διδάσκει η Ιστορία την Κίνα
Η Κίνα του Xi επιδιώκειδιάλογο με την Ιστορία για να διαμορφώσει το μέλλον της ηπείρου.
Αυτό που συμβαίνει τώρα μας φέρνει πίσω στο πρώτο μισό της πρώτης χιλιετίας π.Χ., όταν η περσική αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών καθιερώθηκε ως η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα, εκτεινόμενη από την Ινδία στα ανατολικά και την Κεντρική Ασία στα βορειοανατολικά έως την Ελλάδα στα δυτικά και την Αίγυπτο νοτιοδυτικ;a.
Για πρώτη φορά στην ιστορία, εδάφη που κάλυπταν την Ασία, την Αφρική και την Ευρώπη βρέθηκαν υπό κοινή ηγεμονία και αυτό οδήγησε σε μια έκρηξη στο εμπόριο, τον πολιτισμό και τις εθνοτικές αλληλεπιδράσεις (αυτό η Κίνα ορίζει σήμερα ως «πολιτισμικές ανταλλαγές μεταξύ ανθρώπων»).
Έτσι είχαμε τον Ελληνιστικό κόσμο να έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με την Ινδία και την Κεντρική Ασία – καθώς δημιούργησαν τα πρώτα ελληνιστικά βασίλεια στη Βατριανή (στο σημερινό Αφγανιστάν).
Μέχρι το τέλος της πρώτης χιλιετίας π.Χ. μέχρι την πρώτη χιλιετία μ.Χ. μια τεράστια περιοχή από τον Ειρηνικό μέχρι τον Ατλαντικό – που περιελάμβανε την κινεζική αυτοκρατορία των Χαν, το βασίλειο των Κουσάνων, τους Πάρθους και τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, μεταξύ άλλων – σχημάτισε «μια συνεχή ζώνη κρατών, οικονομικής δραστηριότητας και πολιτισμών». , όπως το επισημαίνει ο καθηγητής Edvard Rtveladze της Ακαδημίας Επιστημών του Ουζμπεκιστάν.
Η ζώνη και ο δρόμος
Αυτό, με λίγα λόγια, βρίσκεται στο επίκεντρο της κινεζικής έννοιας της «ζώνης» και του «δρόμου»: η «ζώνη» αναφέρεται στη ασιατική ενδοχώρα, ο «δρόμος» αναφέρεται στον Θαλάσσιο Δρόμο του Μεταξιού.
Έτσι, λίγο λιγότερο από 2.000 χρόνια πριν, ήταν η πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία που τα σύνορα πολλών κρατών και βασιλείων ήταν αμέσως γειτονικά μεταξύ τους κατά μήκος τουλάχιστον 11.400 χιλιομέτρων, εξ Ανατολών προς Δυσμάς.
Δεν είναι παράδοξο που ο θρυλικός Αρχαίος Δρόμος του Μεταξιού – στην πραγματικότητα ένας λαβύρινθος δρόμων – η πρώτη διηπειρωτική οδός, εμφανίστηκε εκείνη την εποχή.
Αυτό ήταν άμεση συνέπεια μίας σειράς πολιτικών, οικονομικών και πολιτιστικών μετασχηματισμών που αφορούσαν τους λαούς της Ευρασίας.
Η Ιστορία, στον 21ο αιώνα με επιταχυνόμενα βηματα, ανατρέχει τώρα σε αυτές τις περιόδους.
Η γεωγραφία είναι το πεπρωμένο…
Η γεωγραφία, άλλωστε, είναι το πεπρωμένο.
Η Κεντρική Ασία διασχίστηκε από αμέτρητες μεταναστεύσεις λαών της Εγγύς Ανατολής, Ινδοευρωπαϊκών, Ινδο-Ιρανικών και Τουρκικών. ήταν το επίκεντρο της σοβαρής διαπολιτισμικής αλληλεπίδρασης (ιρανικοί, ινδικοί, τουρκικοί, κινεζικοί, ελληνιστικοί πολιτισμοί). και διασταύρωσε ουσιαστικά όλες τις μεγάλες θρησκείες (Βουδισμό, Ζωροαστρισμό, Χριστιανισμό, Ισλάμ).
Ο Οργανισμός Τουρκικών Κρατών, υπό την ηγεσία της Τουρκίας, ασχολείται ακόμη και με την αναδιαμόρφωση της τουρκικής ταυτότητας στην ασιατική ήπειρο – ένας φορέας που θα αναπτυχθεί στο ίδιο στο ίδιο πλαίσιο με την επιρροή της Κίνας και της Ρωσίας.
Η εταιρική σχέση και πολιτική συνοχή στο μετα-σοβιετικό χώρο
Η Ρωσία ακολουθεί τον δικό της δρόμο.
Μια βασική συζήτηση διεξήχθη σε μια πρόσφατη σύνοφλο της Λέσχης Valdai σχετικά με την Ευρύτερη Ευρασιατική Εταιρική Σχέση όσον αφορά την αλληλεπίδραση μεταξύ της Ρωσίας, της ασιατική ενδοχώρας και των γειτόνων της Κίνας, της Ινδίας και του Ιράν.
Η Μόσχα θεωρεί την έννοια της ευρύτερης ευρασιατικής εταιρικής σχέσης ως το βασικό πλαίσιο για την επίτευξη της πολυπόθητης «πολιτικής συνοχής» στο μετασοβιετικό χώρο – με τη βασική επιταγή του απαραβίαστου της περιφερειακής ασφάλειας.
Αυτό σημαίνει, για άλλη μια φορά, τη μέγιστη προσοχή απέναντι στις προσπάθειες πρόκλησης «έγχρωμων επαναστάσεων» στην περιοχή.
Όσο και στο Πεκίνο, στη Μόσχα δεν υπάρχουν αυταπάτες ότι η συλλογική Δύση δεν… θα πάρει αιχμαλώτους από την περιοχή στο πλαίσιο της αντι-ρωσικής υστέρίας.
Για περισσότερο από ένα χρόνο τώρα η Ουάσιγκτον απευθύνεται ήδη στα ασιατικά κράτη όσον αφορά τις απειλές για δευτερογενείς κυρώσεις και τα ωμά τελεσίγραφα.
Επομένως, η Κεντρική Ασία έχει σημασία μόνο από την άποψη του εξελισσόμενου «υβριδικού» πολέμου – και διαφορετικά – για τη διάρρηξη της στρατηγικής εταιρικής σχέσης Ρωσίας-Κίνας.
Ποια είναι απειλή: Αρνηθείτε τις προοπτικές εμπορικών σχέσων και συνδεσιμότητας στους Νέους Δρόμους του Μεταξιού. την Εταιρική Σχέση για τη Μεγάλη Ευρασία• τις ρυθμίσεις ασφαλείας• το μηχανισμό οικονομικής συνεργασίας όπως η Οικονομική Ένωση της Ευρασίας (EAEU).
Είτε είστε «εταίρος» στην παράνοια των δυτικών κυρώσεων και στον πόλεμο κατά της Ρωσίας, ή θα πρέπει να πληρώσετε ένα τίμημα.
Το όπλο αυτών που είναι επί του παρόντος υπεύθυνοι για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, είναι πάντα το ίδιο: πόλεμος μέσω αντιπροσώπων μέσω της τρομοκρατίας, από το ISIS, του οποίου εν υπνώσσει δίκτυα είναι έτοιμα να ξυπνήσουν σε επιλεγμένα μέτωπα του Αφγανιστάν και της κοιλάδας Ferghana.
Η θέση άμυνας της Ρωσίας
Η Μόσχα γνωρίζει πολύ καλά τα υψηλά διακυβεύματα.
Για παράδειγμα, επί ενάμιση χρόνο σχεδόν κάθε μήνα μια ρωσική αντιπροσωπεία φθάνει στο Τατζικιστάν για να εφαρμόσει, στην πράξη τη στροφή στην Ανατολή αναπτύσσοντας έργα στη γεωργία, την υγειονομική περίθαλψη, την εκπαίδευση, την επιστήμη και τον τουρισμό.
Η Κεντρική Ασία θα πρέπει να έχει ηγετικό ρόλο στην επέκταση των BRICS+ – κάτι που υποστηρίζεται από τους ηγέτες των BRICS, Ρωσία και Κίνα.
Η ιδέα ενός BRICS + ,με ισχυρή συμμετοχή της Κεντρικής Ασίας προωθείται σοβαρά από την Τασκένδη στο Αλμάτι.
Αυτό θα συνεπαγόταν τη δημιουργία μίας στρατηγικής συνέχειας σε έναν τεράστιο γεωπολιτικό και οικονομικό χώρο από τη Ρωσία και την Κίνα έως την Κεντρική Ασία, τη Νότια Ασία, τη Δυτική Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική – που θα συνδέεται μέσω των αλυσίδων εφοδιασμού, των εμπορικών συναλλαγών συνδεσιμότητας, της ενέργειας, της παραγωγής, των επενδύσεων, των τεχνολογικών μεταφορών και της πολιτιστικής αλληλεπίδρασης.
Το Πεκίνο και η Μόσχα, ο καθένας με τον τρόπο του και με τις δικές του διατυπώσεις, θέτουν ήδη το πλαίσιο για να είναι βιώσιμο αυτό το φιλόδοξο γεωοικονομικό έργο: Η Ασία ξανά πρωταγωνιστής στην πρώτη γραμμή της Ιστορίας, όπως αυτά τα βασίλεια, οι έμποροι και προσκυνητές πριν από σχεδόν 2.000 χρόνια.
