Χάρη συζητήσεως ας αποδεχτούμε ότι μέχρι τον Δεκέμβριο του 1991, που υπήρχε η Σοβιετική Ένωση, το ΝΑΤΟ χρησίμευε για να εξασφαλίζει την αμυντική θωράκιση των καπιταλιστικών δημοκρατιών απέναντι στην απειλή που υποτίθεται αντιπροσώπευαν τα κράτη του ανατολικού μπλοκ.
Από τότε μέχρι σήμερα ποια ακριβώς είναι η αποστολή του; Ποια άλλη δηλαδή πέρα από αιχμή του δόρατος των ΗΠΑ και (δευτερευόντως) των συμμάχων τους, απέναντι σε λαούς και κυβερνήσεις που δεν υποτάσσονται απέναντι στον ιμπεριαλισμό…
Ο επιθετικός και απειλητικός ρόλος της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας για την παγκόσμια ειρήνη και σταθερότητα έγινε σαφής στις εκδηλώσεις που ξεκίνησαν στις ΗΠΑ την Τετάρτη με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από την ίδρυση της λυκοσυμμαχίας.
Το ΝΑΤΟ εξακολουθεί να αποτελεί απειλή για την ειρήνη ιεραρχώντας τη Ρωσία ως πρώτιστη απειλή, όπως δήλωσε ο γενικός γραμματέας του Γ. Στόλτενμπεργκ, με έναν λόγο που αναβίωνε τον Ψυχρό Πόλεμο. Με αυτό τον τρόπο το μοναδικό που κάνει είναι να παίρνει εργολαβίες από την αμερικανική κυβέρνηση, αναλαμβάνοντας να εξοντώσει τους οικονομικούς και πολιτικούς ανταγωνιστές της. Το ΝΑΤΟ διευκολύνει την Ουάσινγκτον κατηγορώντας επίσης τη Μόσχα ότι παραβιάζει τη συνθήκη για τα πυρηνικά μικρού και μεσαίου βεληνεκούς (INF). (Διάβασε εδώ αναλυτικά). Πρόκειται για μια κατηγορία που στρώνει το χαλί για να σταματήσει ο έλεγχος σε αυτή την κατηγορία των όπλων και να ξεκινήσει μια νέα κούρσα παραγωγής σύγχρονων όπλων, προς χάρη του περίφημου στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος. Ξέρουμε δε, πώς τα όπλα παράγονται για να χρηματοδοτηθεί το τέρας της πολεμικής βιομηχανίας – που είναι το άμεσα ζητούμενο, στη συνέχεια όμως χρησιμοποιούνται, σκοτώνοντας λαούς όπως συνέβη στη Συρία και το Ιράκ και ανατρέποντας κυβερνήσεις. Επομένως, κάθε συμφωνία παγώματος που ακυρώνεται, κάθε νέα παραγγελία όπλων είναι μια καινούργια απειλή για την ειρήνη.
Ο ίδιος ο Τραμπ μάλιστα από το 2016, πριν δηλαδή εκλεγεί στο Λευκό Οίκο, δεν έκρυβε ότι αντιμετωπίζει το ΝΑΤΟ ως έναν ιμάντα μεταβίβασης πολεμικών παραγγελιών στην αμερικανική βιομηχανία, όταν για παράδειγμα απειλούσε τους συμμάχους των ΗΠΑ, τις άλλες 28 χώρες του ΝΑΤΟ πώς αν δεν αυξήσουν τις πολεμικές τους δαπάνες, να φτάσουν στο 2% του ΑΕΠ ως το 2024, τότε παύει να δεσμεύεται από το άρθρο 5. Δεν θα έχουν δηλαδή οι ΗΠΑ καμιά υποχρέωση να προστατεύσουν τους συμμάχους τους σε περίπτωση που δεχθούν εξωτερική απειλή. Πρόκειται για όρο που είναι πουκάμισο αδειανό, αν σκεφτούμε ότι στην περίπτωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων ουδέποτε ενεργοποιήθηκε όταν η Ελλάδα δέχθηκε απειλή (1974, 1995). Αντίθετα, το ΝΑΤΟ αντιγράφοντας το δόγμα της βρετανικής αυτοκρατορίας, «διαίρει και βασίλευε», επιβεβαίωνε το ρόλο του υποκινώντας τις απειλές της Τουρκίας κι ενθαρρύνοντας τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο. Όλα αυτά βέβαια πολύ πριν εμφανιστούν τα πολλά υποσχόμενα κοιτάσματα…
Αξίζει να αναφερθεί ότι η Ελλάδα είναι από τα ελάχιστα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ που με τις πολεμικές τους παραγγελίες καλύπτουν το στόχο του 2% που αποτελεί μια συνεχή αιτία δημοσιονομικού εκτροχιασμού αφορώντας μάλιστα αγορές που ελάχιστη σχέση έχουν με τις πραγματικές αμυντικές ανάγκες της Ελλάδας. Κυρίως αφορούν πολεμικό υλικό που χρησιμεύει για τα επιθετικά σχέδια του ΝΑΤΟ. Κι αυτό μάλιστα συμβαίνει επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που υποτίθεται ότι θα υλοποιούσε μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, μακριά από τον χρόνιο και θανάσιμο εναγκαλισμό του ΝΑΤΟ…
Πηγή: Εφημερίδα Kontranews
