Μητσοτάκης & Γεωργιάδης, Οι Επίσημοι Νεκροθάφτες του ΕΣΥ

Xτές, 16 Οκτωβρίου 2025, το παραμύθι, έφτασε στο απώτερο σημείο του.
Στο νοσοκομείο «Αττικόν», ένα σύμβολο πια της κρίσης, όπου οι υγειονομικοί επιχειρούν θαύματα με ελλειπή υλικά και εξαντλημένα πνεύματα, το κατεστημένο της εξουσίας στήνει ένα θέαμα απόλυτης διαφθοράς.
Εγκαίνια για ένα σύστημα που έχει ήδη πεθάνει, πίσω από ασπίδες ΜΑΤ ξύλο και δακρυγόνα που είναι η μοναδική «ανάταξη» που γνωρίζει αυτή η εξουσία.
Ο Μητσοτάκης και ο Γεωργιάδης δεν εγκαινίαζαν νέες πτέρυγες, εγκαινίαζαν τον τάφο του δημόσιου συστήματος υγείας, μετατρέποντάς το σε φρούριο καταστολής, ενάντια στους πολίτες που υποτίθεται ότι υπηρετεί.
Αυτό δεν είναι απλώς μια κριτική.
Είναι προσφυγή στην ιστορική μνήμη.
Είναι η καταγραφή της συστηματικής, ταξικής επίθεσης που επιτελείται εναντίον της ζωής των φτωχών τάξεων.
Η αλαζονεία της εξουσίας είναι το τελευταίο ένδυμα που καλύπτει ένα έγκλημα, τη μετατροπή της υγείας από ανθρώπινο δικαίωμα σε προνόμιο για λίγους.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με τον Άδωνι Γεωργιάδη ως επικεφαλής πυρπολητή, έχει ολοκληρώσει τη λεηλασία.
Τα νούμερα μιλούν από μόνα τους, και είναι καταδικαστικά.
Η Ελλάδα βρίσκεται συστηματικά στην τελευταία θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην αναλογία νοσηλευτών και γιατρών ανά κάτοικο.
Αυτό το στατιστικό δεν είναι αφηρημένο. Είναι αίμα.
Είναι ο 80χρονος που πεθαίνει στην αναμονή για καρδιοχειρουργικό.
Είναι η μητέρα που δεν μπορεί να κάνει μαστογραφία εγκαίρως.
Είναι η νέα γυναίκα που η ψυχική της υγεία θεωρείται πολυτέλεια.
Αυτή η κατάσταση δεν είναι το απρόβλεπτο αποτέλεσμα μιας κρίσης.
Είναι το προμελετημένο σχέδιο μιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής που στοχεύει στη δημιουργία εθνικού νεκροταφείου, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τα «χρυσά ωάρια» των ιδιωτικών κλινικών και των φαρμακευτικών γιγάντων.
Στα νοσοκομεία, ο εφιάλτης είναι καθημερινός.
Οι μόνιμες προσλήψεις είναι ελάχιστες, θεαματικές και προσωρινές, σαν να ραντίζουν με ένα ποτήρι νερό μια πυρκαγιά.
Οι πραγματικοί ήρωες , οι γιατροί και οι νοσηλευτές , εγκαταλείπουν το πλοίο μαζικά.
Οι λόγοι είναι ξεκάθαροι, μισθοί που είναι έρανος, υπερωρίες χωρίς τέλος, ψυχολογική εξάντλησης και η ηθική οδύνη, να βλέπεις ασθενείς να υποφέρουν από ελλείψεις, που θα μπορούσαν εύκολα να αντιμετωπιστούν.
Στις απομακρυσμένες περιοχές και τα νησιά, η κατάσταση είναι ανθρωπιστική καταστροφή.
Τα αγροτικά ιατρεία κλείνουν το ένα μετά το άλλο, οι διακομιδές ασθενών γίνονται σε απρόσωπα ασθενοφόρα και αγροτικά με τεράστιες καθυστερήσεις, και η πρόσβαση σε βασικούς ελέγχους είναι πια θρύλος.
Δημιουργείται έτσι ένα άτυπο απαρτχάιντ υγείας, οι πλούσιοι στις γυαλιστερές ιδιωτικές μονάδες, οι φτωχοί στην απάνθρωπη αδράνεια ενός συστήματος σε κώμα.
Η κυβέρνηση επιδεικτικά αγνοεί την πλέον εκρηκτική πανδημία: αυτή της ψυχικής υγείας.
Οι νέοι, ζώντας σε ένα τοπίο αβεβαιότητας, χαμηλών άθλιων μισθών και κοινωνικής εγκατάλειψης, βυθίζονται στην αγχώδη και καταθλιπτική δυσφορία.
Το κράτος απαντά με μηδενική υποδομή, ελλείψεις ψυχιάτρων και κλινικών, και μια ψευδαίσθηση «ψηφιακών πλατφορμών» με πολλά προβλήματα που δεν μπορούν να καλύψουν η δεν σκοπίμως λειτουργούν με κενά, που είναι γελοίες μπροστά στο μέγεθος του τραύματος.
Εδώ, η ταξική διάσταση είναι ολοφάνερη, η ψυχική υγεία γίνεται προνόμιο για όσους μπορούν να πληρώσουν για ιδιωτική θεραπεία.
Η κυβέρνηση μιλάει αδιάκοπα για «ανάταξη» και «ψηφιακό μετασχηματισμό».
Αλλά στο χώρο της υγείας, αυτές οι λέξεις είναι συνώνυμες της ιδιωτικοποίησης.
Πίσω από κάθε εγκαίνια, κρύβεται το σχέδιο να παραδοθεί τελικά το δημόσιο σύστημα στα χέρια των ολιγαρχών.
Η πανδημία ήταν η δοκιμή αλληλεγγύης που απέτυχε, όπου οι πολίτες συνειδητοποίησαν ότι το κράτος είχε εγκαταλείψει το πεδίο της προστασίας τους. Το 2025, αυτή η εγκατάλειψη έχει θεσμοθετηθεί.
Ο λαός δεν αντέχει άλλο.
Οι φωνές των υγειονομικών, των ασθενών, των νέων, των εργαζομένων, δεν πνίγονται πια από τα δακρυγόνα, και το ξύλο.
Η οργή γίνεται κίνηση, η απελπισία γίνεται πάλη.
Απαιτούμε, χωρίς πλέον διαπραγμάτευση, άμεση δημιουργία χιλιάδων μόνιμων θέσεων εργασίας στο ΕΣΥ, με αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες, παύση κάθε ιδιωτικοποιητικού σχεδίου και επένδυση αποκλειστικά στο δημόσιο σύστημα υγείας, ολοκληρωμένο εθνικό σχέδιο για την ψυχική υγεία με δωρεάν και προσιτές υψηλές υπηρεσίες για όλους, διαφάνεια στη διοίκηση και λήψη αποφάσεων με συμμετοχή των εργαζομένων και των πολιτών.
Μητσοτάκη, Γεωργιάδη, Η ιστορία έχει ήδη καταγράψει τα ονόματά σας δίπλα στους λεηλάτες της δημόσιας περιουσίας.
Η κληρονομιά σας θα είναι τα κενά νοσοκομειακά κρεβάτια, οι απούλες ΜΕΘ, και οι φωνές των ασθενών που εγκαταλείψατε.
Μια χώρα όπου τα κρεβάτια της εντατικής θεραπείας είναι ελάχιστα και ανύπαρκτα, με αποτέλεσμα ασθενείς να χάνουν τη ζωή τους.
Αυτή η έλλειψη δεν είναι τυχαία, αλλά το αποτέλεσμα μιας πολιτικής που εγκαταλείπει το δημόσιο σύστημα υγείας, αφήνοντας πίσω του κενά (απούλες) όπου θα έπρεπε να υπάρχει προστασία και δεν υπάρχει.
Αλλά ο λαός ξυπνά.
Και η μνήμη αυτής της προδοσίας θα είναι ο κινητήριος μοχλός που θα σας ρίξει από τα ψηλά αξιώματά σας.

—