«Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάιντεν έχει επικριθεί από αρθρογράφους στην Ελλάδα και μάλιστα έγινε πρωτοσέλιδο στην Κύπρο», γράφει σε άρθρο του, στην τουρκική εφημερίδα Μιλιέτ, ο τούρκος δημοσιογράφος Οζάι Σεντίρ.
«Το δεύτερο χαστούκι»
«Ο λόγος της απογοήτευσης και των δύο χωρών είναι ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ δεν αναφέρθηκε στις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες και στις εντάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, κατά τη συνάντησή του με τον Ερντογάν», συμπληρώνει ο Σεντίρ στο άρθρο του με τίτλο «Βαριά απογοήτευση στην Αθήνα», και συνεχίζει:
«Ηταν το δεύτερο χαστούκι σε Αθήνα και Κύπρο (Νότια Κύπρο στο κείμενο) μέσα σε δέκα μέρες.
Πρώτον, η Γαλλία δήλωσε: “Οι Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της συμφωνίας αμυντικής συνεργασίας”.
Τώρα, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάιντεν δεν πρόσθεσε, για χάρη της Ελλάδας, την Ανατολική Μεσόγειο στους φακέλους των εντάσεων με την Τουρκία.
Οπως σε κάθε χώρα, οι Αμερικανοί ασχολούνται κυρίως με τα δικά τους συμφέροντα, δεν είναι περίεργο αυτό που έκανε ο Μπάιντεν.
Το περίεργο είναι ότι η Αθήνα, από τότε που εξελέγη πρόεδρος ο Μπάιντεν, καλλιεργεί το κλίμα «Ο πρόεδρος είναι ο άνθρωπός μας, η Αγκυρα τώρα καίγεται».
Τα ελληνικά ΜΜΕ πλέον τραγουδούν «Η νέα γερμανική κυβέρνηση έρχεται, η Τουρκία θα δει τώρα».
Η Αθήνα απλώς δεν καταλαβαίνει ότι ούτε οι ΗΠΑ ούτε η Γερμανία ούτε η Γαλλία θα ανατρέψουν τις σχέσεις με την Τουρκία για να υπερασπιστούν τις θέσεις της Ελλάδας.
Ο πρόεδρος της Γαλλίας ως ηττημένος
Η διαμάχη για τις άδειες πολλών δεκάδων ψαράδων μεταξύ Γαλλίας και Αγγλίας μετατράπηκε σε σοβαρή κρίση.
Λέει ότι η άλλη πλευρά θα πρέπει να βρει λύση τόσο στο Παρίσι όσο και στο Λονδίνο.
Ο αυστραλός πρωθυπουργός, κατηγορούμενος για ψέματα από τον γάλλο πρόεδρο, διέρρευσε στα ΜΜΕ το γραπτό μήνυμα του Μακρόν.
Είναι κρίμα που έγινε διπλωματικά, αλλά ήταν πολύ διαφωτιστικό για το ποιος είναι ψεύτης.
Ο πρόεδρος της Γαλλίας συναντήθηκε με τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Μπάιντεν.
Οι εφημερίδες έπρεπε να ερμηνεύσουν τη χειραψία Μπάιντεν – Μακρόν ως προς το ποιος έβαλε το χέρι του στον ώμο, ή χρησιμοποίησε και τα δύο χέρια και έδωσε το μήνυμα της ανωτερότητας στον άλλον.
Ηταν σαν να μιλούσαν για αγώνα ελληνορωμαϊκής πάλης, που μεταδίδονταν ζωντανά, παρά για χειραψία των δύο αρχηγών. Μια περίεργη κατάσταση.
Το αφεντικό της ΕΕ, η Γερμανία, πραγματοποίησε Διάσκεψη για τη Λιβύη στο Βερολίνο.
Ο Μακρόν, που έχει την ιδέα ότι “Η Μέρκελ έφυγε, εγώ είμαι το νέο αφεντικό”, θέλει επίσης να οργανώσει μια Διάσκεψη για τη Λιβύη στο Παρίσι, αλλά όταν ξεκίνησε το παιχνίδι με Ελλάδα, Κύπρο (Νότια Κύπρο στο κείμενο) και Ισραήλ, η Τουρκία αρνήθηκε να συμμετάσχει.
Η διάσκεψη ωστόσο δεν μπορεί να γίνει χωρίς την Τουρκία.
Χρειάστηκε να παρακαλέσει τον πρόεδρο Ερντογάν όχι μία, αλλά δύο φορές, κατά τη συνάντηση στη Ρώμη. Δεν είχε κανένα αποτέλεσμα, τουλάχιστον προσπάθησε να κερδίσει χρόνο ορίζοντας εκπρόσωπο.
Η Γαλλία ήταν παλιά μια μεγάλη χώρα, μετά τον Μακρόν έγινε μια μεγάλη σε έκταση χώρα.
Ποιος αλλάζει την εξουσία στην Τουρκία;
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι εξετάζεται τι μπορεί να γίνει για μια αλλαγή εξουσίας στην Αθήνα, τη Λευκωσία, το Παρίσι και την Τουρκία.
Ωστόσο, είναι οδυνηρό να σκεφτόμαστε τι θα κάνουν οι «Ουάσιγκτον – Παρίσι – Βερολίνο» για την αλλαγή εξουσίας στην Αγκυρα, την Τουρκία.
Είναι πολύ σημαντικό για το μέλλον κάθε κόμμα να προειδοποιεί τη βάση του γι’ αυτό το θέμα.
Οι άνθρωποι που ζουν σε αυτήν τη χώρα αποφασίζουν ποιος θα κυβερνήσει την Τουρκία.
Τουλάχιστον, πρέπει να συμφωνήσουμε σε αυτό το ελάχιστο κοινό…
Ω, κύριε Κεμάλ προσοχή…
Ο πρόεδρος του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος- CHP, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, επέκρινε τη Σύνοδο Κορυφής της G20 και τη συνάντηση Μπάιντεν – Ερντογάν.
Δεν χρειάζεται να σας αρέσει, μπορείτε να την επικρίνετε, αλλά δεν πρέπει να σας διαφεύγει ένα σημαντικό στοιχείο.
«Εχετε δει τον Γκαζί Μουσταφά Κεμάλ να πηγαίνει στο εξωτερικό σε μια τέτοια θέση ή κάποιον άλλο ηγέτη να πέσει σε μια τέτοια θέση;», είπε ο αρχηγός του CHP στο Yozgat.
Ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ δεν πήγε ποτέ στο εξωτερικό μετά την ανακήρυξη της Δημοκρατίας, έμενε πάντα στην Τουρκία.
Ενώ δίνουμε παραδείγματα από τον Ατατούρκ, είναι απαραίτητο να δίνουμε δύο φορές προσοχή όχι στη γλώσσα, αλλά στα γεγονότα που τον αφορούν» καταλήγει το άρθρο της Μιλιέτ.