Δε σταματάει να εκπλήσσει ο Τραμπ με τις επιλογές του για διορισμούς σε κρίσιμες θέσεις.
Λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση ότι θα διορίσει πρέσβη στη Γαλλία τον Τσάρλς Κουσνέρ, συμπέθερό του και καταδικασμένο απατεώνα που βρίσκεται εκτός φυλακής μόνον χάρις στην χάρη που του έδωσε ο Τραμπ τις τελευταίες μέρες της θητείας του (Ο Τσαρλς Κουσνέρ ήταν καταδικασμένος για φορολογικές απάτες – δε φαίνεται να του έγινε όμως μάθημα, αφού μαζί με το γιο του και σύζυγο της Ιβάνκα Τραμπ, φέρεται να ασχολείται αυτόν τον καιρό με την πώληση οικοπέδων στη Γάζα, αφού αυτή εκκαθαριστεί από τους Παλαιστινίους σύμφωνα με την πρόταση του υιού Κουσνέρ) εχθές ανακοίνωσε ότι θα προσλάβει ως σύμβουλο για τις Αραβικές και Μεσανατολικές υποθέσεις άλλον συμπέθερό του, τον Λιβανοαμερικάνο Μασάντ Μπούλος.
Ο Μπούλος είναι Λιβανέζικης καταγωγής Αμερικάνος επιχειρηματίας. Κατάγεται από οικογένεια Χριστιανών Ορθοδόξων (σε αντίθεση με τους Μαρωνίτες, οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί στην Παλαιστίνη και το Λίβανο είναι παραδοσιακά σύμμαχοι των αριστερών Παλαιστινίων και Λιβανέζων). Στο παρελθόν είχε επιχειρήσει ανεπιτυχώς να εκλεγεί στο λιβανέζικο κοινοβούλιο με το Ελεύθερο Πατριωτικό Κίνημα του στρατηγού Αούν, πρώην προέδρου και συμμάχου της Χεζμπολλάχ. Παρ’ όλα αυτά, φαίνεται να έχει ανοιχτά κανάλια επικοινωνίας και με τις “Λιβανέζικες δυνάμεις” του Σαμίρ Ζέαζεα, φασίζον κόμμα που αποτελεί μετεξέλιξη των φαλαγγιτών του Μπασίρ Τζεμαγιέλ που είχαν αγαστή συνεργασία με τις Ισραηλινές κατοχικές δυνάμεις το 1982 και είχαν αναλάβει εργολαβικά για λογαριασμό των τελευταίων τη σφαγή στα στρατόπεδα της Σάμπρα και Σατίλα. Ενώ διατηρεί και φιλικές σχέσεις με τον Σλεϊμάν Φρανζίε, βουλευτή του Ελεύθερου Πατριωτικού κινήματος, συμμάχου της Χεζμπολλάχ και υποψήφιου προέδρου του Λιβάνου με την υποστήριξη και της τελευταίας…
Όλα τα παραπάνω είναι ίσως χαρακτηριστικά της δαιδαλώδους πολιτικής σκηνής του Λιβάνου, όπου με εξαίρεση τη Χεζμπολλάχ που ουδέποτε έχει κάνει “κωλοτούμπες” σε όλη τη διάρκεια της ύπαρξής της (η άλλη εξαίρεση είναι οι “Λιβανέζικες Δυνάμεις” που σε όλη την ιστορία τους παίζουν δοσιλογικό-πρακτορικό ρόλο), το πολιτικό σκηνικό φαίνεται να καθορίζεται από την Ελληνική παροιμία “π… και παλληκάρια γίναμε μαλλιά κουβάρια”…
Οι επιλογές του Τραμπ φαίνονται να αντιμάχονται η μία την άλλη. Δίπλα σε ένα επιτελείο για τις εξωτερικές υποθέσεις που αποτελείται από νεοσυντηρητικά γεράκια για τα οποία θα ήταν περήφανοι ο Τζωρτζ Μπους ο νεώτερος και ο Μπιντέν, “κολλάει” έναν άνθρωπο ο οποίος έχει στο παρελθόν συμμαχήσει με τη Χεζμπολλάχ και έχει ακόμη ανοιχτά κανάλια επικοινωνίας με το στρατόπεδό της. Δεν είναι δυνατόν να καταλάβει κανείς τι θα επιχειρήσει να επιδιώξει – εκτός αν απλά πιστεύει ότι όλες τις συγκρούσεις μπορεί να τις επιλύσει μόνον με τη διαπραγματευτική του δεινότητα.
Σε δύο μήνες ίσως αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε που το πηγαίνει. Ίσως και όχι…