Η θέση του ΚΚΕ για λευκό ή άκυρο και μάλιστα γενικευμένη, για τον β‘ γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, όπου φυσικά δεν έχει περάσει ο υποψήφιος της “Λαϊκής Συσπείρωσης“, είναι αρκετά προβληματική και σε ορισμένες περιπτώσεις μάλλον εξόφθαλμα λαθεμένη.
Αναφερόμαστε ειδικά στις περιπτώσεις του υποψήφιου Περιφερειάρχη Θεσσαλίας Κ. Αγοραστού και του υποψηφίου δημάρχου Αθήνας Κ. Μπακογιάννη.
Ο Κ. Αγοραστός δεν είναι απλώς άλλος ένας υποψήφιος της κυβερνώσας παράταξης, “κολλητός” του Κυρ. Μητσοτάκη, του οποίου Μητσοτάκη το περιβάλλον ληστεύει κυριολεκτικά τον τόπο. Ο Κ. Αγοραστός είναι κάτι πολύ χειρότερο. Φέρνει αποδεδειγμένα βασικότατη, αν όχι την βασική, μαζί με την κυβέρνηση, ευθύνη για την ολέθρια καταστροφή στη Θεσσαλία από τις πλημμύρες. Και φέρνει όχι μόνο πολιτική αλλά και βαρύτατη ποινική ευθύνη, αυτός και άλλοι προκάτοχοί του, για τη μη κατασκευή σχεδιασμένων μεγάλων φραγμάτων στην περιφέρεια του αλλά και για τις κακοτεχνίες πολλών μικρών επι θητείας του αντιπλημμυρικών έργων, επι των οποίων οι μίζες τέθηκαν υπεράνω της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας αυτών των έργων.
Δεν είναι δυνατόν, λοιπόν, αντί ο Κ. Αγοραστός να βρίσκεται στο ειδώλιο με βαρύτατες κατηγορίες, να επιβραβευθεί και από πάνω επανεκλεγόμενος.
Διότι αυτό το τελευταίο “φωτογραφίζει” δυστυχώς και εκ των πραγμάτων η πρόταση του ΚΚΕ για το β’ γύρο. Το λευκό ή το άκυρο ευνοεί και “φωτογραφίζει” εκείνον που ανεδείχθη πρώτος στον α‘ γύρο των εκλογών.
Τηρουμένων των αναλογιών τα ίδια ισχύουν και για τον υποψήφιο στο β’ γύρο του Δήμου Αθήνας, Κ. Μπακογιάννη.
Ο Κ. Μπακογιάννης αποτελεί ένα αντιπροσωπευτικό και ίσως το αντιπροσωπευτικότερο, δείγμα νεποτισμού, οικογενειοκρατίας και ευνοιοκρατίας στην πολιτική μας ζωή, ο οποίος, ταυτόχρονα, σε μια πόλη που έχει καταστεί αβίωτη και πνίγεται από προβλήματα, όχι μόνο δεν έχει κάνει τίποτα αλλά και έχει επιδεινώσει τα πράγματα με πανάκριβα, αδιαφανή και ατελείωτα έργα, που το μόνο που έχουν επιτύχει είναι να μεγαλώσουν την ταλαιπωρία των πολιτών.
Δεν είναι δυνατόν, λοιπόν, το ΚΚΕ και η Λαϊκή Συσπείρωση με το “λευκό ή άκυρο” που προτείνουν, να “καθορίζουν” περίπου την εκλογή των κ.κ. Αγοραστού και Μπακογιάννη, αν, βέβαια, οι πολίτες που ψήφισαν τα ψηφοδέλτια της “Λαϊκής Συσπείρωσης” ακολουθήσουν την υπόδειξη που τους προτείνει.
Το σημείωμα αυτό δεν προτείνει βέβαια τη γενικευμένη ψήφιση στον β’ γύρο των υποψηφίων εκείνων που είναι αντίπαλοι όσων έχουν το χρίσμα από το κυβερνητικό κόμμα. Κάθε άλλο.
Σε ορισμένες όμως προκλητικότατες για το κοινό δημοκρατικό αίσθημα περιπτώσεις, παρά τις ουσιώδεις διαφωνίες με τους αντιπάλους των κ.κ. Μπακογιάννη και Αγοραστού, θα μπορούσε και θα έπρεπε κάλλιστα η πρόταση προς τους πολίτες να ήταν, για παράδειγμα, ή “κατά τη δική τους εκτίμηση και κατά τη συνείδησή τους ψήφος στο β’ γύρο” με τη στάθμιση όλων των δεδομένων.
