Πώς στοιχειοθετεί το «ξεχείλωμα» του 8ωρου, ποιους εργαζόμενους αφορά
Στο «ξεχείλωμα» του ωραρίου εργασίας φαίνεται να στοχεύει η κυβέρνηση, με πρόσχημα την θέσπιση της ψηφιακής κάρτας.
Ειδικότερα, με ερμηνευτική εγκύκλιο που εξέδωσε στις 21 Ιουνίου η γενική γραμματέας του υπουργείου Εργασίας, Άννα Στρατινάκη, προβλέπει επί της ουσίας την μετατροπή του 8ωρου σε 9ωρο αναφορικά με εργαζόμενους επιχειρήσεων που ανήκουν στον κλάδο της βιομηχανίας και έχουν ενταχθεί στον μηχανισμό της ψηφιακής κάρτας. αφαίρεσε από τον χρόνο εργασίας, που πρέπει να καταγράφεται στην ψηφιακή κάρτα, τον χρόνο προετοιμασίας των εργαζομένων για την ανάληψη υπηρεσίας, καθώς και τον χρόνο προετοιμασίας για την αποχώρησή τους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, υπολογίζοντας δύο ανενεργά -κατά την εγκύκλιο- μισάωρα, επεκτείνει κατά μία (και μάλιστα πλήρωτη) ώρα το οκτάωρο εργασίας.
Ειδικότερα, το επίμαχο εδάφιο της εγκυκλίου έχει ως εξής:
«Γενικά, ως χρόνος εργασίας θεωρείται κάθε περίοδος κατά τη διάρκεια της οποίας ο εργαζόμενος βρίσκεται στη διάθεση του εργοδότη και ασκεί τα καθήκοντα του, σύμφωνα με τις ισχύουσες ρυθμίσεις για κάθε κατηγορία εργαζομένων ( αρ. 2 του Π.Δ. 88/99 ), ενώ δεν περιλαμβάνονται σε αυτόν, οι διακοπές και τα διαλείμματα εργασίας (αρ. 14 του Π.Δ.27.6.1932 όπως ισχύει) καθώς και ο χρόνος προετοιμασίας του εργαζόμενου προς παροχή εργασίας [π.χ. η είσοδος στην περιοχή των εγκαταστάσεων της επιχείρησης, η αλλαγή ενδυμασίας εφόσον αυτή απαιτείται λόγω της θέσης/καθηκόντων εργασίας, η μετάβαση στη θέση παροχής εργασίας, το πλύσιμο μετά την ολοκλήρωση της εργασίας κ.λ.π, (ΑΠ 317/65)], εκτός αν υφίσταται διαφορετική συμφωνία μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου.
Η Βιομηχανία είναι ένας κλάδος οικονομικής δραστηριότητας, στον οποίο ενδέχεται να απαιτείται χρόνος προετοιμασίας των εργαζομένων, πριν την ανάληψη υπηρεσίας και μετά την λήξη της.
Στην περίπτωση που ισχύει κάτι τέτοιο, ο χρόνος αυτός, ο οποίος δεν δύναται να υπερβαίνει τα 30΄ λεπτά προ της έναρξης και τα 30΄ λεπτά μετά τη λήξη της εργασίας (εκτός αν απαιτείται μεγαλύτερος χρόνος προετοιμασίας που δικαιολογείται από αντικειμενικούς λόγους και μπορεί να αποδειχτεί κατά την ελεγκτική διαδικασία), δεν αποτελεί χρόνο εργασίας και συνεπώς η σήμανση της ψηφιακής κάρτας για την εν λόγω κατηγορία εργαζομένων θα πρέπει να λαμβάνει χώρα:
– Κατά την έναρξη της εργασίας, μετά το πέρας της ολοκλήρωσης του χρόνου προετοιμασίας για ανάληψη υπηρεσίας και
– Κατά την λήξη της εργασίας, πριν την έναρξη του χρόνου προετοιμασίας για αποχώρηση».
Όπως επισημαίνει μάλιστα σε σχετικό δημοσίευμα της η «Εφημερίδα των Συντακτών», τα Προεδρικά Διατάγματα του 1932 και η νομολογία του Αρείου Πάγου του 1965, τα οποία επικαλείται στην επίμαχη εγκύκλιο η κ. Στρατινάκη, έχουν ήδη αναιρεθεί και ξεπεραστεί από τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου (υπόθεση κατά Ελλάδας για τον χρόνο εφημερίας των γιατρών).