Η εφιαλτική φωτιά, του περασμένου θέρους, στη βόρεια Εύβοια ανέδειξε την ανεπάρκεια και την ανικανότητα των κυβερνητικών στελεχών πρώτης γραμμής και του ιδίου του κ. Μητσοτάκη. Παρόμοια δείγματα διαχειριστικής συμπεριφοράς είχαμε από τις πρώτες εβδομάδες της διακυβέρνησης της χώρας από το κόμμα της “Νέας Δημοκρατίας”, αλλά τότε υπήρχε μια άτυπη περίοδος χάριτος προς την κυβέρνηση. Όλοι τελούσαν εν αναμονή.
Πάραυτα η αντιλαϊκή κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη δεν άργησε, λίαν συντόμως, να “καταβυθιστεί” στα ρηχά της ανεπάρκειας και της αναποτελεσματικότητάς της. Η μία ατυχής διαχείριση, μικρών ή μεγαλύτερων, κρίσεων διαδεχόταν την άλλη. Αντίστοιχες και οι γκάφες, οι οποίες δεν μπορούσαν να αποσιωπηθούν σε όλο το εύρος τους από το ελεγχόμενο σύστημα πληροφόρησης. Έτσι, η αλλοπρόσαλλη διαχείριση της πανδημίας και η στάση απέναντι στον πόλεμο έφεραν στο προσκήνιο τον ελλειμματικό χαρακτήρα της κυβέρνησης και την ηγετική ανεπάρκεια του κ. Μητσοτάκη. Η μια αποτυχημένη διαχείριση κρίσεως άρχισε να διαδέχεται την άλλη, η αμηχανία να παίρνει διαστάσεις τεράστιες και η καθημερινή ερωτοτροπία με τη γελοιότητα, προφανώς κατ΄ επιταγή των συμβούλων επικοινωνίας, έγινε σταθερός άξονας στη σχέση του κ. Μητσοτάκη με την πραγματικότητα. Η ανικανότητα άρχισε να συνοδεύεται από τη βλακεία.
Ο πόλεμος, ωστόσο, έφερε και ένα άλλο χαρακτηριστικό της κυβέρνησης και, κυρίως, του κ. Μητσοτάκη στο προσκήνιο: την πολιτική ανευθυνότητα και ανηθικότητα του ατόμου και των παρατρεχάμενών του. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών το μείγμα ανήθικης πολιτικής και βλακώδους κυνισμού αποδεικνύεται εγκληματικό. Το άτομο που τυχαίνει να είναι αυτές τις κρίσιμες στιγμές πρωθυπουργός της Ελλάδας αποφάσισε, ανάμεσα στους πρώτους, να στείλει η χώρα επιθετικά όπλα στην ουκρανικό στρατό. Ασήμαντα στρατιωτικώς και άνευ οικονομικού κόστους, αλλά η αποστολή τους είχε υψηλότατο συμβολισμό. Αρνητική και αχρείαστη χειρονομία από όποια σκοπιά και εάν προσπαθήσει κανείς να την προσεγγίσει. Δεν υπάρχει καμία λογική εξήγηση για την αυθαίρετη κίνηση του κ. Μητσοτάκη. Ίσως μόνο μια: ήθελε να δηλώσει προς τους ισχυρούς μας συμμάχους πόσο πιστός υπηρέτης είναι. Δεν απαίτησαν εκείνοι μια τέτοια στάση, ο ίδιος “προσέτρεξε” αυτοβούλως να καταγράψει την αφοσίωσή του, όπως κάνει, σε ανάλογες περιστάσεις, ο κάθε “καλός” λακές . Και τούτη η συμβολική κίνηση διαπνεόταν από την ίδια νοοτροπία που είχε το εμετικό “γλείψιμο”, προς τον αμερικανό γερουσιαστή κ. Μενέντεζ, του προέδρου της Βουλής κ. Τασούλα, όταν εναπόθετε “συμβολικά” την Ελλάδα “σε καλά χέρια”! Όπως τώρα “τρέχουν”, καθ΄ υπόδειξη των “προστατών” και ‘φίλων”, να συνομιλήσουν για τον “κυκλοφοριακό” διαμελισμό του Αιγαίου με την παρέα του κ. Ερντογάν.
Ο ανήθικος κ. Μητσοτάκης και σύμπασα η κυβέρνησή του, – σε αυτό το έγκλημα δεν υπάρχει δεν γνώριζα, δεν φαντάστηκα -, φρόντισε με την αποστολή όπλων στην Ουκρανία να δυναμιτίσει κάθε γέφυρα διπλωματικής επικοινωνίας με την ρωσική πλευρά. Και ας ήταν ολοφάνερο ότι αρχικώς το βασικό θέατρο του πολέμου θα ήταν σε περιοχές, όπου κατοικούν συμπαγείς πληθυσμοί ομογενών. Καθαρές κουβέντες: από την πρώτη στιγμή με την αποστολή όπλων, με τις στοχευμένα επιθετικές ανακοινώσεις εναντίον της ρωσικής πλευράς και τις δημόσιες αψιμαχίες σε διπλωματικό επίπεδο, η κυβέρνηση και ο κ. Μητσοτάκης προσωπικά φανέρωσαν ότι ήθελαν να απαλλαγούν από την ανάληψη οποιασδήποτε πολιτικής και ηθικής ευθύνης απέναντι στους ελληνικούς πληθυσμούς για να μην δυσαρεστήσουν, – πράγμα απίθανο, αλλά φανερώνει τη βλακεία των κυβερνητικών στελεχών και του κ. Μητσοτάκη -, τους φίλους και συμμάχους.
Οι διάφοροι πολιτικάντηδες “γραβατοταλιμπάν”, – συνήθως όταν εμφανίζονται στην τηλεόραση πίσω τους χάσκει απύθμενο το κιτς με τις θρησκευτικές εικόνες εν είδη ταπετσαρίας τοίχου -, δεν προσπάθησαν καν να αξιοποιήσουν διπλωματικά το θρησκευτικό στοιχείο το οποίο μας συνδέει και με τις δύο πλευρές και με τον εισβολέα και με το θύμα. Ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του εγκατέλειψαν συνειδητά 90.000 χιλιάδες Έλληνες ομογενείς στην Μαριούπολη στο… έλεος της τύχης και του θεού!
Ούτε οι ελαχιστότατες και ολιγοπρόσωπες αυτοκινητοπομπές, ούτε η σχετικώς μακρά παραμονή του Έλληνα προξένου στην εμπόλεμη περιοχή, μπορούν να συγκαλύψουν την αδιαφορία για τη ζωή των ομογενών από την πλευρά της κυβέρνησης και των αρμοδίων υπουργείων. Ο κ. Μητσοτάκης πιστοποίησε, αυτό που όλοι εικάζαμε, αλλά δε θέλαμε να πιστέψουμε, ότι είναι ένας πτωχοαλαζόνας υπηρέτης ξένων συμφερόντων με μεγάλες δόσεις βλακώδους κυνισμού. Μια πολιτικώς, ηθικώς και ανθρωπίνως “λυγισμένη μέση”.
Το αθώο αίμα των ομογενών δε θα βαρύνει μόνο τους αντιμαχόμενους των δύο πλευρών, αλλά και την ελληνική κυβέρνηση και, κυρίως, τον κ. Μητσοτάκη και τους αρμόδιους υπουργούς. Διότι από την πρώτη στιγμή έγινε φανερό ότι εγκαταλείφθηκαν ολότελα στην τύχη τους με πρόφαση το “επιχείρημα” ότι “δε θέλουν να φύγουν”.
Η ανικανότητα και ο κυνισμός όλων των στελεχών αυτής της κυβέρνησης, ακόμη και τούτες τις ύστατες στιγμές, τώρα που γνωρίζουμε ότι η Μαριούπολη έχει μετατραπεί σε κόλαση, συνοψίζεται στην φράση του υφυπουργού Εξωτερικών Ανδρέα Κατσανιώτη, “διεθνοποιούμε την κατάσταση για να κινηθούν και άλλες δυνάμεις”. [Πρωί Δευτέρας 21 Μαρτίου 2022, στην εκπομπή “Ώρα Ελλάδος” στον τηλεοπτικό σταθμό OPEN).
Τόση ανευθυνότητα, τόση αναλγησία, τόση αλητεία… Η αμηχανία τους είναι πρόδηλη και η βλακεία τους απύθμενη – ακόμη και τώρα αναζητούν συνάφειες εκεί που δεν υπάρχουν.
Για τα κυβερνητικά καθάρματα, που όχι απλώς αδιαφόρησαν για τη διάσωση των ομογενών, αλλά υπέσκαψαν εσκεμμένα, – πρώτος από όλους ο αρχηγός τους-, και την ελάχιστη ελπίδα διπλωματικής παρέμβασης και προς την ρωσική πλευρά, ισχύει η γνωστή θρησκευτική ρήση:
“Όποιος σώζει μια ζωή, σώζει τον κόσμο όλο”.
Όμηρος Ταχμαζίδης
Όμηρος Ταχμαζίδης είναι οργανωτικός γραμματέας της ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ (www.sopro.gr)
