Κούρασε την κοινωνία η νομενκλατούρα του ΣΥΡΙΖΑ

Αν στις πρόσφατες εκλογές δεν αναδεικνύονταν ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ ως η Αξιωματική Αντιπολίτευση (με τις όποιες θεσμικές και πολιτικές ευθύνες ) ουδείς ή μάλλον ελάχιστοι θα ασχολούνταν με τα «παιχνιδάκια εξουσίας» της νομενκλατούρας του κόμματος (σε αυτήν ανήκαν και οι αποχωρήσαντες, οι οποίοι δεν τίμησαν ούτε την υπογραφή τους-αλλά βγαίνουν και κάνουν την άσφαιρη και από τα δεξιά κριτική τους με συνέπεια να αναρωτιόμαστε για το πολιτικό τους ήθος) .

Τώρα όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η κοινωνία πληρώνει όχι μόνον τις επιλογές ΝΔ και Μητσοτάκη, αλλά και την εσωστρέφεια του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και την πολιτική ιδιοτέλεια της νομενκλατούρας του κόμματος. Παρά τις κυβερνητικές διακηρύξεις οι οικονομικοί δείκτες που αφορούν τους πολίτες επιδεινώνονται συνεχώς. Με δημόσιο χρέος στα 402,9 δις €, από 345 δις € το 2019 (στοιχεία ΟΔΔΗΧ),έχουμε εκρηκτική αύξηση κατά 57 δις €. Το ιδιωτικό χρέος το 2019 ήταν στα 333 δις € και ανέβηκε στα 387 δις € στα τέλη Ιουνίου του 2023 κάνοντας άλμα 54 δις €. Κατόρθωσε η πολιτική Μητσοτάκη και ΝΔ να φεσώσει επιπλέον 111 δις €. Έχετε ακούσει κάποιον από την νομενκλατούρα του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ να το αναδεικνύει; Να «στριμώχνει» με την δύναμη των αριθμών τους εκάστοτε δεξιούς συνομιλητές;

Πλέον του 40% του πληθυσμού χρωστά στην εφορία, 2.200.000 άτομα οφείλουν στον ΕΦΚΑ, ενώ παράλληλα 400.000 έως 700.000 ελεύθεροι επαγγελματίες απειλούνται να χάσουν την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη, λόγω αρρύθμιστων χρεών, αλλά και πραγματικής αδυναμίας να ανταποκριθούν. Περισσότερα από 1.300.000 νοικοκυριά επιβιώνουν με κρατικά επιδόματα σύμφωνα με στοιχεία του ΟΠΕΚΕΠΕ. Αγγίζουν το 1.000.000 οι εγγεγραμμένοι άνεργοι στον πρώην ΟΑΕΔ.  Έχετε ακούσει κάποιον από την νομενκλατούρα του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ να το αναδεικνύει; Να «στριμώχνει» με την δύναμη των αριθμών τους εκάστοτε δεξιούς συνομιλητές; Αφήνουν τους νεοδημοκράτες να επαίρονται για το ανύπαρκτο οικονομικό success story.

Επί δύο μήνες αποδέχθηκε αυτή η νομενκλατούρα να κυριαρχεί στην «πολιτική σκηνή» και η ίδια να ρίχνει νερό στο μύλο της δεξιάς προπαγάνδας σχετικά με την ψήφιση του νόμου για το γάμο των ΛΟΑΤΚΙ+, γεγονός που αποπροσανατόλισε πλήρως την κοινωνία. Αντί να ασχοληθεί με τα μέγιστα επέλεξε να προβάλλει ως το κυρίαρχο ζήτημα της ελληνικής κοινωνίας αυτό το ταυτοτικό θέμα, το οποίο στην ουσία όχι μόνον δεν είναι πρωτεύον ούτε οκτεύον δεν είναι.

Σε αυτήν την νομενκλατούρα συναντάς πολιτικά όντα που έκαναν πολιτική καριέρα προβάλλοντας και υιοθετώντας μια πολιτική, εκείνη των ταυτοτήτων. Τί δηλαδή έκαναν: Μονοσήμαντα και κουραστικά επικέντρωναν το ενδιαφέρον τους, τον ακτιβισμό τους στα δικαιώματα των μειονοτήτων και σε θέματα όπως οι διακρίσεις σε βάρος των Ρομά, ή των ομοφυλοφίλων, ή των μελών μονογονεϊκών οικογενειών, ή των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, ή των θυμάτων παράνομης διακίνησης και εμπορίας ανθρώπων, ή των άστεγων, ή των ατόμων που διαβιούν σε συνθήκες φτώχειας, κ.λπ. Ενώ λοιπόν, τα κίνητρα τους ήταν θεμιτά, η πολιτική στρατηγική αντιμετώπισης της κρίσης του συνολικού συστήματος και οι επιμέρους τακτικές ήταν το λιγότερο λανθασμένες.

Αυτό γιατί η επιλογή της πολιτικής των ταυτοτήτων ως κυρίαρχης είναι μια βαθειά συντηρητική επιλογή, διασπά την κοινωνική συνοχή (χωρίζει απολίτικα την κοινωνία σε επί μέρους δήθεν ανταγωνιστικές ομάδες), αποπροσανατολίζει , μεσοπρόθεσμα οδηγεί αρχικά στην παθητικοποίηση των ατόμων και στη συνέχεια στρέφει τμήματα του πληθυσμού προς την ακροδεξιά. Από το κλασσικό πλέον «είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε» οδηγούμαστε στα επιμέρους-στα δευτερεύοντα και αυτό οδηγεί στην οπισθοδρόμηση. Η νομενκλατούρα αυτή υιοθετεί την διαφορετικότητα, τον ταυτοτισμό και λησμονεί την αναγκαιότητα για υπεράσπιση των βασικών δικαιωμάτων όλου του πληθυσμού-την αλληλεγγύη με το σύνολο της κοινωνίας (και όχι επιλεκτικά με ορισμένες μειοψηφίες)- την αποκάλυψη και ανάδειξη των οικονομικών και όχι μόνον ανισοτήτων ως των γενεσιουργών αιτίων των καπιταλιστικών κρίσεων που φτωχοποιούν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού. Αντί του ΟΛΟΥ ασχολείται με το μέρος (αυτό που λαός λέει: «του δείχνω το φεγγάρι και αυτός κοιτάει το δάκτυλο).

Βλέπουν το δέντρο και χάνουν το δάσος. Αντί να αναπτύξουν μια στέρεη σχέση με την κοινωνία υποκαθιστούν τη πολιτική με τη διαπλοκή, τη χειραγώγηση , τους λογής μηχανισμούς, την καμαρίλα. Αναδεικνύονται σε βαρίδια και στέκονται εμπόδιο στην εξέλιξη μιας και δεν μπορούν πλέον να την ελέγξουν. Στη θέση των αρχών και των ιδεών αντιπαραβάλλουν την ιδιοτέλεια, τον εφήμερο καιροσκοπισμό, και μια περίεργη ανοχή απέναντι σε δεξιές πολιτικές.

Για να θυμηθούμε την παντελή πολιτική απουσία τους τα δύο εφιαλτικά χρόνια, που (ελέω Μητσοτάκη και ΝΔ) κυριαρχούσε ο φόβος για τις όποιες συνέπειες του covid 19. Η κοινωνία φιμωμένη, φοβισμένη, χειραγωγούμενη από πετσομένα ΜΜΕ και στημένους πολιτικούς μεσσίες μάταια αναζητούσε μια ελπίδα, μια πολιτική κατεύθυνση που θα της έδινε προοπτική. Έναν στιβαρό λόγο, μια στήριξη, μια πολιτική αντίδραση, ένα κίνημα αντίστασης στα χυδαία μέτρα περιστολής των ατομικών ελευθεριών που επιβάλλονταν στο και καλά όνομα του δημοσίου συμφέροντος.  Αγρόν ηγόραζε η νομενκλατούρα του ΣΥΡΙΖΑ. Άσε τον Λαό να υποφέρει, άσε τον λαό να θάβει τους περίπου 40000 νεκρούς του από τον κορωνοϊό.

Ήρθε όμως η «εκδίκηση της Γυφτιάς»-η απάντηση της κοινωνίας δηλαδή- με το 41% της ΝΔ και το περίπου 17% του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ , αλλά και την τεράστια αποχή (που τιμώρησε την νομενκλατούρα κυρίως, δυστυχώς όμως και τον Λαό). Παρά το έγκλημα των Τεμπών, παρά τις τηλεφωνικές παρακολουθήσεις, παρά την οικονομική δυσπραγία, παρά…παρά. Η κοινωνία τιμωρεί, δεν ανέχεται την αδράνεια, τον πολιτικό σνομπισμό που στην περίπτωση της συγκεκριμένης νομενκλατούρας αγγίζει τα όρια του πολιτικού επαρχιωτισμού. Η έλλειψη οράματος εμφανής, η αδυναμία αντιπαράθεσης με τον Μητσοτακικό-τον δεξιό Λαϊκισμό-πασίδηλη. «Πολιτικά όντα» κατώτερα των συνθηκών.

Αντί να ενισχύσουμε τη σχέση μας με την κοινωνία, αντί να αναδείξουμε ως αδήριτη την ανάγκη να εστιάζουμε στη μεγάλη εικόνα, σε αυτά που μας ενώνουν, επικεντρωνόμαστε σε αυτά που μας χωρίζουν. Η κοινωνία για να μην χειραγωγείται χρειάζεται ΠΟΛΙΤΕΣ. Χρέος και υποχρέωση κάθε πολιτικού κόμματος να ενισχύει τις διαδικασίες, τις διεργασίες, να συνδράμει στην πολιτική εκπαίδευση των ατόμων ώστε να λειτουργήσουν ως πραγματικοί και κυρίως ΕΝΕΡΓΟΙ πολίτες.

Έχουμε παρατηρήσει, ότι η συνειδητή ή και ασυνείδητη , χειραγωγούμενη ή και επιβαλλόμενη απόσυρση των πολιτών από την κοινωνία, τους θεσμούς και την υποστήριξη του κράτους Δικαίου διευρύνει τις ανισότητες, απομειώνει  το κοινωνικό κεφάλαιο και στο τέλος όχι μόνον διαφθείρει την δημοκρατία, αλλά την καθιστά και ευάλωτη στον δεξιό λαϊκισμό. Για να αντιμετωπισθεί ουσιαστικά ο  Μητσοτακικός-ο κάθε λογής δεξιός Λαϊκισμός είναι απαραίτητη η ύπαρξη της κοινωνίας των πολιτών. Θυμηθείτε ότι αυτή καθαυτή η ιδιότητα του πολίτη διαπερνά τους τεχνητούς φραγμούς διάρρηξης του ενιαίου κοινωνικού ιστού σε επιμέρους αντιμαχόμενες κοινωνικές ομάδες, θεμελιώνει την αξία της μοναδικότητας της προσωπικότητας κάθε ανθρώπου, αλλά κυρίως ευνοεί την αλληλεγγύη και την αλληλοκατανόηση, καθιστά το συλλογικό κυρίαρχο, αποκτά ιδεολογική υπεροχή έναντι των νεοφιλελεύθερων δοξασιών.

Τέλος αδήριτη προβάλλει η ανάγκη  για μια πιο δίκαιη και ανθρωποκεντρική κοινωνική και οικονομική πολιτική που θα αντιμετωπίσει τις ανισότητες και θα αναζωογονήσει τους κοινωνικούς δεσμούς. Χρέος των δημοκρατικών των προοδευτικών δυνάμεων σε συνεργασία με την κοινωνία να διαμορφώσουν αυτού του είδους την πολιτική.