Σημ. Οι απόψεις του κειμένου δεν απηχούν όλες και κατ’ ανάγκη τις απόψεις της σύνταξης της Iskra
Του Κώστα Ράπτη
Στην Κίνα, η δολοφονία του ηγέτη της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγιε αντιμετωπίζεται ως “συνωμοσία” ΗΠΑ και Ισραήλ, η οποία θα πρέπει να απαντηθεί με σύνεση – τουλάχιστον αν πιστέψουμε τον καθηγητή Wang Xiangsui, πρώην συνταγματάρχη και νυν αναπληρωτή γραμματέα του Ιδρύματος CITIC για τις Σπουδές Μεταρρυθμίσεων και Ανάπτυξης. Εξ ού και ο ίδιος, με άρθρο του στο δίκτυο The China Academy συμβουλεύει τους Ιρανούς να “μην κάνουν το λάθος των Ρώσων”.
Ποια ήταν, κατά τον καθηγητή Wang, η συνωμοσία; Ήταν να ωθήσει τους Ιρανούς ιθύνοντες σε μια συναισθηματική απάντηση, αναγκάζοντάς τους να χτυπήσουν έναν καλά προετοιμασμένο ισραηλινό στρατό, ενώ το Ιράν θα ήταν ακόμη ανεπαρκώς προετοιμασμένο, με αποτέλεσμα να υποστούν σημαντικές απώλειες.
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι ΗΠΑ επιχειρούν κάτι ανάλογο. Πριν από τη σύγκρουση Ρωσίας-Ουκρανίας, ο Μπάιντεν ισχυριζόταν με βεβαιότητα ότι η Ρωσία θα εξαπέλυε επίθεση μέσα σε λίγες ημέρες έως μία εβδομάδα. Αυτό έμοιαζε με το να κουνάς ένα κόκκινο πανί μπροστά σε έναν ταύρο, χρησιμοποιώντας το προπαγανδιστικό πλεονέκτημα των δυτικών μέσων ενημέρωσης, για να προκαλούνται συνεχώς τα συναισθήματα του ρωσικού στρατού και λαού, επηρεάζοντας έτσι τη λήψη αποφάσεων.
Η Ρωσία περίμενε την πέμπτη ημέρα μετά την προπαγανδιστική εκστρατεία του Μπάιντεν για να ξεκινήσει στρατιωτική δράση, αλλά οι πραγματικές επιδόσεις του ρωσικού στρατού αποκάλυψαν πολλές ελλείψεις στην προετοιμασία. Για παράδειγμα, στο πρώτο κύμα επιθέσεων σε σημαντικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις όπως τα αεροδρόμια της Ουκρανίας, ο αριθμός των πυραύλων δεν ήταν καθόλου επαρκής. Μερικοί διάδρομοι χτυπήθηκαν από έναν ή δύο μόνο πυραύλους και μετά από απλές επισκευές, λειτούργησαν ξανά. Η μάχη για το διεθνές αεροδρόμιο Antonov αποκάλυψε επίσης διάφορα θέματα συντονισμού. Η ρωσική πολεμική αεροπορία, παρά την υπεροχή της στον αέρα, δεν μπόρεσε να καθυστερήσει την πολιορκία των αερομεταφερόμενων στρατευμάτων από τα ουκρανικά τεθωρακισμένα, με αποτέλεσμα σημαντικές αποτυχίες για τις ρωσικές δυνάμεις.
Το Ιράν έχει σαφώς διδαχθεί από την εμπειρία της Ρωσίας και επινόησε αντίμετρα, υποστηρίζει ο Wang. Επιφανειακά, η δολοφονία του Χανίγιε στην Τεχεράνη έχει προκαλέσει μεγαλύτερη θλίψη στο Ιράν και στον αραβικό κόσμο. Αλλά στην πραγματικότητα, αυτοί που είναι τώρα πιο συναισθηματικοί είναι οι ΗΠΑ και το Ισραήλ. Η συνεχής κλιμάκωση της κατάστασης στη Μέση Ανατολή καθοδηγείται σε μεγάλο βαθμό από τους δεξιούς στο Ισραήλ και τις ΗΠΑ, οι οποίοι χρησιμοποιούν ενέργειες όπως οι δολοφονίες για να ταπεινώσουν το Ιράν, ελπίζοντας να προκαλέσουν μια πλήρους κλίμακας ιρανική στρατιωτική απάντηση, ώστε να μπορούν συστηματικά να διαλύσουν τον στρατό του Ιράν, επιτυγχάνοντας μια μακροπρόθεσμη σταθεροποίηση.
Ο αραβικός κόσμος, με την προσθήκη του Ιράν ως βασικού παίκτη, έχει πληθυσμό ισοδύναμο με τρεις Ρωσίες, καθιστώντας μη ρεαλιστική μια τέτοια προσέγγιση της “μιας βολής”. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι οι δεξιές φατρίες στις ΗΠΑ και το Ισραήλ δεν ενεργούν από αλαζονεία, αλλά από φόβο, επειδή έχουν αναγνωρίσει την παρακμή της αμερικανικής παγκόσμιας ηγεμονίας, συνεχίζει ο Wang.
Από τη σύγκρουση Ρωσίας-Ουκρανίας μέχρι τον πόλεμο της Γάζας, τα σχέδια γρήγορης νίκης των συμμάχων της Αμερικής έχουν αποτύχει διαδοχικά, καθιστώντας εμφανή την παρακμή της αμερικανικής παγκόσμιας ηγεμονίας. Οι δεξιές φατρίες στις ΗΠΑ και το Ισραήλ προσπαθούν τώρα να προκαλέσουν το Ιράν σε μια επίθεση πλήρους κλίμακα, επειδή θέλουν να επιτύχουν μια τελική ώθηση ενόσω εξακολουθούν να έχουν κάποιο στρατιωτικό και τεχνολογικό πλεονέκτημα. Διατηρώντας την ψυχραιμία του, το Ιράν ορθώς αντιμετωπίζει αυτή τη στρατηγική, όσο συνεχίζεται η τάση μείωσης της συνολικής ισχύος των ΗΠΑ, διότι, κατά τον Κινέζο καθηγητή, ο χρόνος είναι με το μέρος του Ιράν.
Η αμερικανική στρατιωτική ακαδημία του West Point διδάσκει ως κείμενο αναφοράς την “Τέχνη του Πολέμου” του Sun Zu. Αυτό το αρχαίο κινεζικό βιβλίο περιέχει μια πολύ γνωστή διδασκαλία: “Κανένας ηγεμόνας δεν πρέπει να βάζει στρατεύματα στο πεδίο, απλώς για να ικανοποιήσει τη χολή του. Κανένας στρατηγός δεν θα πρέπει να μπαίνει στη μάχη απλώς και μόνο από πικάρισμα”. Οι στρατιωτικοί ηγέτες δεν πρέπει να αφήνουν τα συναισθήματα να καθοδηγούν τις αποφάσεις τους, καθώς συχνά οδηγεί σε ασύνετες επιλογές. Το Ιράν, όντας πιο κοντά στην Κίνα, κατανοεί ξεκάθαρα αυτή τη σοφία, υποστηρίζει ο αρθρογράφος του China Academy.
Ακόμα και αν το Ιράν αποφασίσει να αναλάβει στρατιωτική δράση για να εκδικηθεί τη δολοφονία Χανίγιε, καταλήγει ο Wang, η “Τέχνη του Πολέμου” τονίζει επίσης: “Οι νικητές πολεμιστές πρώτα κερδίζουν και μετά πηγαίνουν στον πόλεμο, ενώ οι ηττημένοι πολεμιστές πρώτα πηγαίνουν στον πόλεμο και μετά επιδιώκουν να κερδίσουν”. Όταν το Ιράν αποφασίσει ότι είναι πλήρως προετοιμασμένο τόσο φυσικά όσο και ψυχολογικά, δεν θα εναπόκειται στους Αμερικανούς πολιτικούς να παίξουν το ρόλο της ομάδας επευφημιών.
