Και σεξουαλικώς «Ανήκωμεν εις την Δύσιν»

«Τα άτομα που αφορά το ζήτημα trans («διεμφυλισμός») πρέπει ασφαλώς να προστατευθούν. Αλλά η εμμονή (fixation) των δυτικών μεσαίων τάξεων σε αυτό το υπερμειοψηφικό ζήτημα θέτει ένα κοινωνιολογικό και ιστορικό θέμα. Το να εντάσσουμε στον κοινωνικό ορίζοντα την ιδέα ότι ένας άνδρας μπορεί να γίνει στα αλήθεια γυναίκα και μια γυναίκα άνδρας, σημαίνει να δηλώνουμε κάτι βιολογικά αδύνατο, σημαίνει να αρνούμαστε την πραγματικότητα του κόσμου, σημαίνει να δηλώνουμε κάτι εσφαλμένο. Η ιδεολογία trans είναι, κατά συνέπεια, για μένα, μια από τις σημαίες αυτού του μηδενισμού που ορίζει πλέον τη Δύση, αυτής της παρόρμησης καταστροφής, όχι απλά των πραγμάτων και των ανθρώπων, αλλά της ίδιας της πραγματικότητας».
Emmanuel Todd, συνέντευξη στην εφημερίδα Le Figaro, 12.1.24

Το πιο γελοίο, αλλά και συνάμα το πιο αποκαλυπτικό επιχείρημα των κυβερνητικών για το νομοσχέδιο που θα επιτρέψει την υιοθεσία ή τη δημιουργία μέσω παρένθετων μητέρων παιδιών από ομοφυλόφιλους, που ακούσαμε ιδιαίτερα από τον Γεωργιάδη και από τον Σκέρτσο, είναι ότι όλα αυτά εφαρμόζονται στη Δύση, άρα πρέπει να τα εφαρμόσουμε και εμείς.

Να θυμίσουμε στο σημείο αυτό ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, από όπου μας έρχονται όλες αυτές οι καινοφανείς ιδέες, είναι επίσης και η πρώτη χώρα διεθνώς σε διακίνηση, εμπορία και σεξουαλική εκμετάλλευση παιδιών. Μήπως να τους μιμηθούμε και σε αυτόν τον τομέα; Αν και, κρίνοντας από τις υποθέσεις Λιγνάδη, Γεωργιάδη της ΝΔ, Κολωνού και την άλλη που αποκαλύφθηκε προ ημερών, όπως και από το διεθνές σκάνδαλο παρένθετων μητέρων και εμπορίας παιδιών στα Χανιά, δεν πάμε καθόλου άσχημα και εδώ. Μια χαρά πάμε.

Είναι άραγε τυχαίο επίσης ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι πρωτοπορία στα κυκλώματα των παιδοβιαστών, που ικανοποιούν και τις «ανάγκες» της αμερικανικής ελίτ, αλλά και τις ανάγκες της Μοσάντ να τους παρακολουθεί και να τους εκβιάζει (βλ. υπόθεση Έπστιν-Μάξουελ). Tο τι είδους υπόδειγμα είναι η κοινωνία των Ηνωμένων Πολιτειών, που θέλουν να μιμηθούμε οι Γεωργιάδης και Σκέρτσος, μπορεί να το διαπιστώσει κανείς κάνοντας ζάπινγκ στις ελληνικές τηλεοράσεις στη διάρκεια της νύχτας. Ειρήσθω εν παρόδω, ακούω και εγώ πολλές συζητήσεις για την φοβερή έκρηξη παιδικής και εφηβικής εγκληματικότητας. Το μόνο όπου παραλείπουν να αναφερθούν οι συζητώντες το ζήτημα είναι όλα αυτά τα σκουπίδια της αμερικάνικης υποκουλτούρας μεν, κυρίαρχης δε στις ΗΠΑ, που διαχέουν σε αφθονία οι τηλεοράσεις μας.

Και κάτι ακόμα. Αφού θέλουν να μιμηθούν τη Δύση οι κυβερνητικοί, γιατί δεν απαγορεύουν εντελώς την παρένθετη μητρότητα, όπως συμβαίνει με την πλειοψηφία των μελών της Ε.Ε.; Γίνονται φοβερά, εντελώς μεσαιωνικά πράγματα με την παρένθετη μητρότητα, όπως η πλήρης καταστροφή των στοιχείων, ώστε να μη μπορέσουν ποτέ τα παιδιά που γεννήθηκαν από μια παρένθετη μάνα να την εντοπίσουν, κάτι που πιθανότατα θα θελήσουν. Δείχνουν αυτά τα πράγματα την πλήρη αναισθησία των ισχυρών αυτής της κοινωνίας, που ενδιαφέρονται να δώσουν παιδιά σε γονείς ως μορφή ιδιοκτησίας, ουδόλως όμως τους ενδιαφέρει να προστατεύσουν τα ίδια τα παιδιά.

Όπως σημειώσαμε παραπάνω, το «ανήκομεν εις την Δύσιν» και σε ότι αφορά τη σεξουαλικότητα είναι, εκτός από γελοίο, και αποκαλυπτικό του πραγματικού λόγου που η κυβέρνηση φέρνει τις ρυθμίσεις αυτές. Δεν το κάνει γιατί σπρώχνεται από μια εγχώρια κοινωνική ζήτηση ή προβληματισμό, δεν ανταποκρίνεται σε κάτι που ωρίμασε μέσα στην κοινωνία, ή κάτι που ζητάει η επιστημονική κοινότητα, αλλά σε κάτι που της ζητάει το ισχυρότατο παγκόσμιο λόμπι για την προώθηση των ομοφυλοφιλικών πρακτικών, όργανο του οποίου είναι η αμερικανική κυβέρνηση. Η κυβέρνηση αυτή, που κάνει τώρα ό,τι μπορεί για να συνδράμει το Ισραήλ στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, είναι η ίδια που έχει οργανώσει δεκάδες καταστροφικές επεμβάσεις, με εκατομμύρια νεκρούς σε όλη την υφήλιο μόνο τα τελευταία τριάντα χρόνια, είναι η ίδια που οργάνωσε στο παρελθόν την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και επέβαλε τη δικτατορία στην Ελλάδα. Αυτή η κυβέρνηση, αυτό το κράτος, θέλουν τώρα να μας πείσουν ότι δήθεν κόπτονται για τα ατομικά δικαιώματα των ομοφυλόφιλων.

Εντολές της Ουάσιγκτον εκτελεί ο Μητσοτάκης και σε αυτό και σε όλα τα άλλα θέματα, μέχρι και σε θέματα που αφορούν τον ίδιο τον σκληρό πυρήνα της ελληνικής εθνικής ασφάλειας, όπως είναι η απομάκρυνση όπλων από τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου για να σταλούν στην Ουκρανία ή η επαπειλούμενη διάλυση της ελληνικής αντιαεροπορικής άμυνας. Σιγά μην αντιστεκόταν στις απαιτήσεις των Αμερικανών για τους ομοφυλόφιλους. Το ίδιο και ο εξ Αμερικής αποσταλείς για τη διοίκηση της «αντιπολίτευσης» Στέφανος Κασσελάκης που, όπως όλα δείχνουν, ενεργεί σε πλήρη συνεννόηση είτε απευθείας με τον Μητσοτάκη, είτε εμμέσως, μέσω των Αμερικανών προϊσταμένων.

Ιμπεριαλισμός και «δικαιώματα ΛΟΑΤΚΙ+»

Το ζήτημα των «δικαιωμάτων» των ΛΟΑΤΚΙ+, που στην πραγματικότητα έχει προ πολλού φύγει από οποιαδήποτε προστασία δικαιωμάτων και αφορά την έμμεση πλην σαφή προώθηση ετερόδοξων σεξουαλικών πρακτικών, συνιστά κεντρικό άξονα της αμερικανικής εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής επί Μπάιντεν.

Είναι η τρίτη φορά μέσα σε έναν αιώνα που οι ΗΠΑ οργανώνουν την παγκόσμια πολιτική τους γύρω από το δήθεν ενδιαφέρον τους για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η πρώτη ήταν στα τέλη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η δεύτερη επί Ψυχρού Πολέμου και τώρα είναι το τρίτο κύμα με τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κάνει επάγγελμά τους τα ανθρώπινα δικαιώματα, έγραφε ήδη προ αιώνος, σε μια μπροσούρα που και σήμερα διατηρεί την επικαιρότητά της («Ευρώπη και Αμερική») ο ιδρυτής του Κόκκινου Στρατού και από τους οξυδρκέστερους και ευρυμαθέστερους μαρξιστές, Λέων Τρότσκι. Τα έκαναν αυτό οι ΗΠΑ προ αιώνος και παραμένουν και σήμερα το επάγγελμά τους.

Αν έχετε αμφιβολίες για τη θέση του ζητήματος ΛΟΑΤΚΙ+ στην όλη αμερικανική πολιτική, διαβάστε το σχετικό υπόμνημα του προέδρου υπό τον μεγαλοπρεπή τίτλο «Προωθώντας τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των Λεσβιών, των Gay, των Bisexual, των Διεμφυλικών (Transgender), των Queer και των Ιntersex Προσώπων στον Κόσμο». Το ζήτημα της «προστασίας των δικαιωμάτων» όλων αυτών χαρακτηρίζεται προτεραιότητα πρώτης κατηγορίας για την αμερικανική διπλωματία και χώρες που υστερούν στον τομέα αυτό απειλούνται με (τι άλλο;) κυρώσεις.

Παράλληλα βέβαια με το επίσημο, έχουμε και το πολύ ισχυρότερο ανεπίσημο κράτος των ΗΠΑ, όπως τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης και το Χόλιγουντ, κύριο παραγωγό της παγκόσμιας συνείδησης και κουλτούρας, όπου ήδη μόνο με ντουφέκι μπορεί να βρει κανείς ταινία που να μην έχει είτε ομοφυλόφιλους χαρακτήρες, είτε Εβραίους θύματα του Ολοκαυτώματος. Και για να μην μας πει κανείς καμιά αηδία, και η ομοφυλοφιλία και το Ολοκαύτωμα έχουν ασφαλώς τη θέση τους στην καλλιτεχνική παραγωγή της ανθρωπότητας, όπως υπήρξαν και υπάρχουν ασφαλώς καταπληκτικοί άνθρωποι, και ομοφυλόφιλοι, και Εβραίοι, δεν μπορεί όμως το 90% της παραγωγής να το καλύπτουν αυτές οι δύο ομάδες και οι σχετικές προβληματικές – λίγο δημοκρατία δεν βλάπτει! Στην πραγματικότητα, αυτή η μονομέρεια δεν αντανακλά κάποιου είδους ανθρώπινη ευαισθησία απέναντι στις δύο αυτές ομάδες, αλλά μάλλον υπόκλιση προς την ισχύ των σχετικών αντίστοιχων λόμπι και τη σημασία τους στην πραγματική ιεραρχία των εξουσιών. Και πολύ φοβάμαι ότι τείνει να τους εγκλωβίσει και αυτούς στις επιμέρους ταυτότητές τους, εμποδίζοντάς τους να ανοιχτούν στους μεγάλους ορίζοντες της ανθρωπότητας.

Economist και Πατέλης προειδοποιούν-Απειλούν Μητσοτάκη

Γεγονός είναι ότι ισχυρά διεθνή κέντρα βαρέθηκαν να περιμένουν τον κ. Μητσοτάκη να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις τους και του ζήτησαν να τα κάνει όλα τώρα, ιδίως αν θέλει να έχει πιθανότητα διεκδίκησης μιας διεθνούς θέσης (πρόκειται πιθανώς περί ψεύτικης υπόσχεσης, αλλά είναι πολύ συνηθισμένα κάτι τέτοια). Το ότι η νομιμοποίηση του γάμου των ομοφυλοφίλων και της υιοθεσίας παιδιών από ομοφυλόφιλους είναι υψηλής προτεραιότητας απαιτήσεις του «διεθνούς παράγοντα» δεν το υποθέτουμε απλώς, μας το έχουν πει. Για παράδειγμα, ο Economist, η ναυαρχίδα του μεγάλου αγγλοαμερικανικού κεφαλαίου, του παγκόσμιου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού και του City απαιτούσε από τον σημερινό πρωθυπουργό, ήδη από το 2019, να χρησιμοποιήσει το πολιτικό του κεφάλαιο για να νομιμοποιήσει τον γάμο των ομοφυλόφιλων και την υιοθεσία παιδιών από ομοφυλόφιλους. Όπως έγραφε παραμονή των εκλογών εκείνης της χρονιάς, που έφεραν στην εξουσία τον κ. Μητσοτάκη: «Η επιτυχία του (Μητσοτάκη) ή όχι θα εξαρτηθεί από την προθυμία του να τα βάλει με μέρη του κατεστημένου (old Greece) και τα κεκτημένα συμφέροντά τους, να έρθει αντιμέτωπος, με άλλα λόγια, με στοιχεία (elements) της δικής του πολιτικής οικογένειας. Αρνήθηκε να το κάνει στη μάχη για την αλλαγή της ονομασίας της πΓΔΜ. Ομοίως, έχει αντιταχθεί στην επέκταση των δικαιωμάτων υιοθεσίας στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια ή στην αναγνώριση του ομοφυλοφιλικού γάμου. Οι υποστηρικτές του ισχυρίζονται ότι αυτό ήταν απαραίτητο για να αποτρέψει την υποστήριξη από την παρασυρόμενη προς την άκρα δεξιά βάση του κόμματος. Οι δικαιολογίες αυτές είναι ιδιοτελείς (selfserving) και, σε κάθε περίπτωση, δεν δικαιολογούν την κωδικοποίηση της βάσης ως πρωθυπουργού. Ο κ. Μητσοτάκης μπορεί να κερδίσει πλειοψηφία αυτό το Σαββατοκύριακο. Το κόμμα του ελέγχει ήδη 12 από τις 13 περιφερειακές διοικήσεις της Ελλάδας. Θα έχει αρκετό πολιτικό κεφάλαιο και θα πρέπει να το χρησιμοποιήσει».

Το γεγονός ότι ο Economist ενδιαφέρεται για την υιοθεσία παιδιών από ομοφυλόφιλους γονείς στην Ελλάδα, όσο και για τις σχέσεις με την πΓΔΜ (δηλαδή την επέκταση του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και την περικύκλωση της Ρωσίας) είναι από μόνο του δηλωτικό της σημασίας που αποδίδουν τα μεγάλα κεφάλια του παγκόσμιου Χρήματος στο θέμα της ομοφυλοφιλίας. Δεν θα διακινδυνεύσω εγώ τώρα να με χαρακτηρίσετε συνωμοσιολόγο δοκιμάζοντας να το ερμηνεύσω. Προσπαθείστε εσείς να το ερμηνεύσετε.

Αλλά δεν είναι μόνο ο Economist. Τον πρωθυπουργό απείλησε πρόσφατα με παραίτηση ο ίδιος ο οικονομικός του σύμβουλος Αλέξης Πατέλης, αν δεν υιοθετήσει τον γάμο και την τεκνοθεσία των ομοφυλόφιλων. Ο Πατέλης δεν είναι τυχαίο πρόσωπο. Συνδέεται άμεσα και εκπροσωπεί στους κόλπους της «ελληνικής» κυβέρνησης και το παγκόσμιο λόμπο των ΛΟΑΤΚΙ+ και τους κορυφαίους οικονομικούς κύκλους τον Ηνωμένων Πολιτειών, για λογαριασμό των οποίων επιβλέπει την οικονομική (κατά τα φαινόμενα όμως και άλλες) πολιτικές της Αθήνας. Έκανε μάλιστα το διδακτορικό του στο Πρίνστον με διευθύνοντα τον πρώην διοικητή της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ Ben Bernanke. Συνδέεται δηλαδή, όπως και ο Κασσελάκης, με τα κέντρα του δυτικού συστήματος, με την έννοια ότι και οι δύο δέχονται άμεσα και αδιαμεσολάβητα τις εντολές του.

Η επέλαση της διεμφυλικής τρέλας

Η υπόθεση γάμου και «τεκνοθεσίας» δεν είναι, κατά τα φαινόμενα, παρά μόνο η αρχή, η κερκόπορτα σε ένα δρόμο χωρίς τέρμα, που παίρνουμε κάτω από την πίεση ενός ισχυρότατου παγκόσμιου λόμπι και ένας Θεός ξέρει πού θα μας βγάλει. Ήδη στην Αμερική εκτοξεύονται τα ποσοστά των queer, φτάνοντας, σύμφωνα με ορισμένους, το 30% της «γενιάς Ζ». Ένα φιλικό μου ζευγάρι στο Ηνωμένο Βασίλειο μου διηγήθηκε πώς η έφηβη κόρη τους αποφάσισε μια μέρα ότι είναι αγόρι και όχι κορίτσι και απαίτησε από τους γονείς της να τη μεταχειρίζονται σαν να είναι αγόρι και να τη συνδράμουν να αλλάξει το φύλο της. Όταν εκείνοι αρνήθηκαν έπαψε να τους μιλάει. Πήγαν στο σχολείο να συζητήσουν το πρόβλημα και οι καθηγητές τους είπαν να μιλάνε στην κόρη τους σαν να είναι αγόρι.

Στη Σκωτία ψηφίσανε νόμο επί τη βάσει του οποίου ένα παιδάκι τεσσάρων ετών έχει το δικαίωμα να αποφασίζει μόνο του ποιο φύλο και ποιο όνομα θα δηλώνει στο σχολείο που πάει! Σε προηγούμενο άρθρο μου αναφέρθηκα στο εξαιρετικό βιβλίο «Η κατασκευή του διεμφυλικού παιδιού» των Ελίασεφ και Μασσόν (εκδ. Κουκκίδα) που έχει μια πληθώρα συγκλονιστικών στοιχείων για το θέμα αυτό και ιδιαίτερα για το πώς καταστρέφεται μια ολόκληρη γενιά νέων παιδιών που σπρώχνεται σε ισόβια χρήση ορμονών και αντικαταθλιπτικών, χειρουργικές επεμβάσεις και σοβαρές ψυχιατρικές διαταραχές.

Μήπως πρέπει να σταματήσουμε κάπου αυτή την ιστορία πριν είναι πολύ αργά;

Μακροχρόνια, με τούτα και με κείνα, αν επικρατήσουν αυτές οι νεο-ολοκληρωτικές τάσεις, και αν δεν τινάξουμε όλο το μαγαζί στον αέρα, πάμε σε μια πλήρη αλλαγή του τρόπου αναπαραγωγής της ανθρώπινης ζωής, που επικρατεί επί χιλιάδες χρόνια και πάνω στην οποία βασίζεται όλη η δομή του συναισθηματικού μας κόσμου και ο πολιτισμός μας. Διερωτώμαι πως θα είναι μια κοινωνία όπου μια τάξη πλούσιων ομοφυλόφιλων πατρικίων (α λα Κασσελάκη) θα χρησιμοποιούν μια στρατιά από φτωχές γυναίκες-αναπαραγωγικές μηχανές και τις τεράστιες δυνατότητες της βιοτεχνολογίας και της γενετικής μηχανικής, για να παράγουν κατά παραγγελία τις διάφορες τάξεις όχι ενός «Βασιλείου της Ανθρώπινης Ελευθερίας», αλλά μάλλον του Θαυμαστού Καινούριου Κόσμου των μεγάλων τραπεζών και πολυεθνικών, πραγματοποιώντας τα πιο τρελά όνειρα των Ναζί ευγονιστών.

Μειοψηφίες κατά πλειοψηφιών, «κοινοτισμός» κατά Δημοκρατίας

Οι ΛΟΑΤΚΙ+ έχουν ασφαλώς το δικαίωμα να ζουν τη σεξουαλική ζωή που επιθυμούν να έχουν και τους ικανοποιεί. Αλλά εδώ γίνεται εντέχνως ένα κολοσσιαίο άλμα με επίκληση των δικαιωμάτων τους και της ανάγκης εξάλειψης όχι μόνο μιας κοινωνικά επιβεβλημένης, αλλά και της βιολογικά αναπόφευκτης ανισότητας. Στα πλαίσια του ανερχόμενου πλοκληρωτισμού, χρησιμοποιούνται τα «δικαιώματα» μιας μειοψηφίας για να αρνηθούν στην πλειοψηφία το δικαίωμα να θεσμίζει την κοινωνία.

Μειοψηφία βέβαια είναι και οι ελέγχοντες το μεγάλο χρηματιστικό κεφάλαιο, τα πραγματικά αφεντικά του κόσμου μας. Είναι πολύ φυσικό να επικαλούνται τα «δικαιώματα των μειοψηφιών» εναντίον των πλειοψηφιών που δυνητικά θα μπορούσαν να απειλήσουν τα προνόμιά τους.

Όταν ο Ζισκάρ ντ’ Εσταίν περιέλαβε στο προοίμιο του σχεδίου Ευρωπαϊκής Συνταγματικής Συνθήκης τον ορισμό του Περικλή για τη Δημοκρατία, «το των πλειόνων κράτος», αρνήθηκαν να το συμπεριλάβουν για να μη θίξουν τις μειονότητες, τους εαυτούς τους δηλαδή και τα όργανα και εργαλεία τους.

Το αγγλοσαξωνικό μοντέλο του πολέμου όλων εναντίον όλων, της κατακερματισμένης κοινωνίας, του «communautarisme» με τη γαλλική έννοια (ορισμένοι το μεταφράζουν tribalism στα αγγλικά), δηλαδή μια κοινωνία νοούμενη ως άθροισμα κοινοτήτων, ομάδων και φυλών, επιχειρεί να διαλύσει το ρεπουμπλικανικό, δημοκρατικό μοντέλο του κράτους-έθνους που προέκυψε από τη Γαλλική Επανάσταση, εκεί όπου η βασικότερη ιδιότητα κάθε ανθρώπου είναι η ιδιότητα του Πολίτη. Τα κοινωνικά κινήματα διαλύονται έτσι στα κινήματα των ταυτοτήτων, η (πραγματική) Αριστερά, έργο της οποίας θα έπρεπε να είναι η ένωση της κοινωνίας κατά του μεγάλου Κεφαλαίου και του Καπιταλισμού, καταστρέφεται, γίνεται μια μη κυβερνητική οργάνωση προώθησης διαφόρων υποθέσεων, καθώς πάμε από την πάλη των τάξεων στην πάλη των φύλων και των φυλών.

Αυτό είναι το μέλλον προς το οποίο ανατέθηκε στον Μητσοτάκη και τον Κασσελάκη να μας ανοίξουν τον δρόμο. Τα υπόλοιπα είναι αστειότητες για το πόπολο, αυτό που όπως πάντα θα πληρώσει εν τέλει τη νύφη, βλέποντας την κοινωνία, τη χώρα του (και την Αριστερά του) να διαλύονται. Και μόνο άλλωστε η σκέψη ότι οι δύο αυτοί πολιτικοί μπορεί να κάνουν κάτι καλό και χρήσιμο, προσκρούει στην κοινή λογική.