Η νίκη του Trump δεν είναι τυχαία επισημαίνει ο οικονομολόγος Joseph Stiglitz σε άρθρο του στο Project Syndicate.
Η αυξανόμενη ανισότητα, το άδικο πολιτικό σύστημα και μια κυβέρνηση Obama που ενώ παρουσίασε μια κοινωνική πολιτική στο τέλος στήριξε τις ελίτ, μετά την οικονομική κρίση του 2008 δημιούργησαν ιδανικές συνθήκες για την εκλογή του Donald Trump.
Οι Αμερικανοί πρόεδροι έχουν κακό προηγούμενο στην διαχείριση της παγκοσμιοποίησης και έχουν κάνει πολλά λάθη.
Στις 20 Ιανουαρίου, το 2017, ο Donald Trump θα καταστεί ο 45ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Δεν θα ήθελα να πω «σας τα είχα πει» αλλά η εκλογή του δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί ως έκπληξη.
Όπως εξήγησα το 2002 σε βιβλίο μου οι πολιτικές που έχουν χρησιμοποιηθεί για τη διαχείριση της παγκοσμιοποίησης έχουν σπείρει τους σπόρους μιας ευρύτατης δυσαρέσκειας.
Κατά ειρωνικό τρόπο, ενώ οι ρεπουμπλικάνοι στήριξαν την διεθνή οικονομική και εμπορική ολοκλήρωση τελικός ένας δικός τους άνθρωπος ο Trump έχει δώσει την υπόσχεση ότι όλα αυτά θα τα αναιρέσει.
Ταυτόχρονα Κίνα και η Ινδία έχουν πλέον ενσωματωθεί στην παγκόσμια οικονομία και η τεχνολογική καινοτομία έχει οδηγήσει σε μείωση του αριθμού των θέσεων εργασίας σε όλο τον κόσμο. Ο Trump δεν μπορεί να δημιουργήσει καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, ωστόσο μπορεί να ωθήσει μόνο την προηγμένη βιομηχανική παραγωγή, που απασχολεί λιγότερους ανθρώπους.
Ταυτόχρονα η αυξανόμενη ανισότητα, θα συνεχίσει να συμβάλλει στην εκτεταμένη απόγνωση, ιδίως μεταξύ των λευκών ψηφοφόρων στη Μέση Αμερική που στήριξαν τον Trump νίκη.
Καθώς οι οικονομολόγοι Anne Case και Angus Deaton έδειξαν στη μελέτη τους, που δημοσιεύθηκε τον Δεκέμβριο του 2015, ότι το προσδόκιμο ζωής μεταξύ μέσης ηλικίας λευκών Αμερικανών μειώνεται, καθώς τα ποσοστά των αυτοκτονιών, χρήσης ναρκωτικών, καθώς και αύξηση του αλκοολισμού αυξάνονται.
Ένα χρόνο αργότερα, το Εθνικό Κέντρο Στατιστικών Υγείας ανέφερε ότι το προσδόκιμο ζωής για τη χώρα στο σύνολό της μειώθηκε για πρώτη φορά μετά από 20 χρόνια.
Κατά τα τρία πρώτα χρόνια της λεγόμενης ανάκαμψης μετά την οικονομική κρίση του 2008, το 91% των κερδών πήγε στο 1% των πολιτών.
Ενώ οι επενδυτές της Wall Street είχαν στηρίξει τις τράπεζες με δισεκατομμύρια δολάρια σε χρήματα των φορολογουμένων, οι υπόλοιποι έλαβαν μόνο ένα κομμάτι ψωμί.
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα έσωσε όχι μόνο τις τράπεζες, αλλά και τους τραπεζίτες, τους μετόχους και τους ομολογιούχους.
Η ομάδα της οικονομικής πολιτικής του Obama έσπασε τους κανόνες του καπιταλισμού για να σώσει την ελίτ, επιβεβαιώνοντας την υποψία των Αμερικανών ότι το σύστημα είναι, όπως Trump θα έλεγε “στημένο”.