Του Κώστα Ράπτη
Εάν η χθεσινή ταυτόχρονη μαζική έκρηξη των βομβητών που σημειώθηκε καθ’ όλη την επικράτεια του Λιβάνου συνέβαινε σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, θα γινόταν αυτομάτως λόγος για τρομοκρατική ενέργεια, αλλά και για κήρυξη πολέμου. Το ότι ο διεθνής παράγοντας παραμένει εν πολλοίς βουβός καταδεικνύει την χαοτική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο πλανήτης, αλλά και το απεριόριστο εύρος της ασυλίας την οποία έχει εξασφαλίσει ο προφανής ύποπτος.
Όμως πράγματι η χθεσινή ενέργεια ανοίγει ένα νέο μέχρι τώρα ανεξερεύνητο κεφάλαιο στην ιστορία της τρομοκρατίας. Υπήρξαν σχολιαστές οι οποίοι μπόρεσαν να χαρακτηρίσουν την πυροδότηση των βομβητών που χρησιμοποιεί η Χεζμπολάχ ως υποδειγματικό τρόπο αντιμετώπισης οργανώσεων αυτού του είδους. Όμως οι βομβητές, τους οποίους δεν χρησιμοποιεί μόνο η Χεζμπολλάχ αλλά λ.χ. και το ιατρο-νοσηλευτικό προσωπικό του Λιβάνου, εξερράγησαν μέσα σε αυτοκίνητα, δίπλα σε παιδιά, σε πολυσύχναστες αγορές και όπου αλλού μπορεί να φανταστεί κανείς, εξ ου και ο εντυπωσιακός απολογισμός των 11 νεκρών και σχεδόν 4.000 τραυματιών (εκ των οποίων 400 σε κρίσιμη κατάσταση).
Η μετατροπή σε όπλο μιας κοινής συσκευής που χρησιμοποιείται ευρέως δημιουργεί εφιαλτικό προηγούμενο – πόσο μάλλον που τα “έξυπνα κινητά” που βρίσκονται σε κάθε χέρι είναι ικανά για εκρήξεις πολύ ισχυρότερες από αυτές των απαρχαιωμένων βομβητών.
Η χθεσινή ενέργεια συνιστά, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα. μια μεγάλη ήττα για την Χεζμπολάχ και μια μεγάλη επιτυχία για τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες (για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας ως προς τον πιθανότερο δράστη). Η υλοποίηση της παγίδευσης χιλιάδων βομβητών αποτελεί μια πολυσύνθετη επιχείρηση εντυπωσιακής σύλληψης, που προορίζεται μεταξύ άλλων να φέρει κραδασμούς στις διεθνείς εφοδιαστικές αλυσίδες.
Σύμφωνα με τις διαθέσιμες πληροφορίες, οι βομβητές που εξερράγησαν είναι μάρκας Apollo Gold, κατασκευάσθηκαν στην Ταϊβάν, ανήκουν σε μία παρτίδα η οποία εισήχθη στον Λίβανο πριν από πέντε μήνες και περιείχαν εκρηκτική ύλη είκοσι γραμμαρίων έκαστος.
Οι εμπνευστές της επίθεσης, προφανώς διείσδυσαν με κάποιο τρόπο στην διαδικασία παραγωγής, προσθέτοντας στους βομβητές το εκρηκτικό συστατικό συν μηχανισμό ενεργοποίησης εξ αποστάσεως, χωρίς να προκαλούν υποψίες.
Η πώληση των βομβητών προφανώς επιτεύχθηκε μέσω τρίτου μέρους το οποίο φάνταζε αξιόπιστο, αλλά είχε διαβρωθεί από μυστικές υπηρεσίες, πιθανότατα με την αξιοποίηση εταιρειών-βιτρίνα.
Η πυροδότηση όλων των βομβητών μέσα σε ένα ημίωρο υποδηλώνει ότι για την εξ αποστάσεως ενεργοποίηση χρησιμοποιήθηκε συγκεκριμένη συχνότητα ή κωδικοποιημένο σήμα. Αυτό απαιτεί τόσο τεχνική πολυπλοκότητα όσο και ακριβή χρονισμό για να μεγιστοποιηθούν οι απώλειες.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι το ποιος προμηθεύει τι στην διεθνή εφοδιαστική αλυσίδα των ηλεκτρικών ειδών θα πρέπει να τεθεί υπό επανεξέταση και η καχυποψία θα εξαπλωθεί. Αναμφίβολα η Κίνα δεν θα παραλείψει να τονίσει στην διεθνή πελατεία της τα μεγάλα ρίσκα που αποκαλύπτεται πλέον ότι κρύβει η χρήση συσκευών δυτικής προελεύσεως.
Η καχυποψία βέβαια, στην περίπτωση της Χεζμπολάχ, θα έχει μετατραπεί σε παράνοια, αποδιοργανώνοντάς την εσωτερικά και επηρεάζοντας, τουλάχιστον προσωρινά, τις επιχειρησιακές της ικανότητες, για τις οποίες το σύστημα επικοινωνιών παίζει πρωτεύοντα ρόλο. Το ότι διανεμήθηκαν χιλιάδες βομβητές χωρίς να ελεγχθούν αποδεικνύεται τεράστιο κενό ασφαλείας.
Όλα αυτά έρχονται σε μία συγκυρία κατά την οποία το Ισραήλ επισήμως εγγράφει το ξεκαθάρισμα του “βορείου μετώπου” στους στόχους του πολέμου που μαίνεται από την 7η Οκτωβρίου, αποκαλύπτοντας την βαθιά διασύνδεση όσων συμβαίνουν στη Λωρίδα της Γάζας, στην Δυτική Όχθη του Ιορδάνη και στον Λίβανο.
Από την ρεαλιστική αξιολόγηση του ότι το Ισραήλ δεν μπορεί να παραμείνει σε μία κατάσταση όπου 70.000 πολίτες του στον Βορρά έχουν μετατραπεί σε εσωτερικά εκτοπισμένους υπό τον φόβο της Χεζμπολάχ μέχρι τα οράματα των φανατικών για εβραϊκό εποικισμό και του νοτίου Λιβάνου, τα πάντα δείχνουν να οδηγούνται προς μία ολομέτωπη σύγκρουση, στην οποία μάλιστα οι ΗΠΑ έχουν αφεθεί να δεσμευθούν ότι θα εμπλακούν.
Απορεί ωστόσο κανείς γιατί μια ενέργεια σαν την χθεσινή πραγματοποιήθηκε πριν από την πολεμική ανάφλεξη, με αποτέλεσμα να χάνεται το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού. Θα μπορούσε να ερμηνευθεί αυτό ως αποκαλυπτικό της επιθυμίας του Ισραήλ να επιτύχει μια συνθηκολόγηση της Χεζμπολάχ χωρίς να φθάσει σε πόλεμο – με ρίσκα που δεν μπορούν να προβλεφθούν.
