ΤΕΧΕΡΑΝΗ (Tasnim) – Ο απεσταλμένος του Ιράν στον ΟΗΕ καταδίκασε το σχέδιο ψηφίσματος για λύση δύο κρατών για την Παλαιστίνη ως μια μάταιη συγκάλυψη της ισραηλινής κατοχής, λέγοντας ότι η πραγματική ειρήνη θα έρθει βάζοντας τέλος στην επιθετικότητα του σιωνιστικού καθεστώτος και την αποκαθιστώντας την κυριαρχία της Παλαιστίνης μέσω δημοψηφίσματος των αρχικών κατοίκων.
Απευθυνόμενος στη 2η ολομέλεια της 80ής συνόδου της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ με θέμα «Θέμα 35 της Ημερήσιας Διάταξης: Ζήτημα της Παλαιστίνης – Σχέδιο Ψηφίσματος A/80/L.1/Rev.1», που πραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη στις 12 Σεπτεμβρίου, ο εκπρόσωπος του Ιράν στον ΟΗΕ κατήγγειλε δεκαετίες αποτυχημένων πρωτοβουλιών και παραχωρήσεων που, αντί να περιορίσουν τα εγκλήματα του Ισραήλ, έχουν μόνο ενδυναμώσει την πολιτική του απαρτχάιντ και τις επεκτατικές πολιτικές του.
Ο απεσταλμένος τόνισε ότι το λεγόμενο σχέδιο των δύο κρατών παρακάμπτει το πραγματικό ζήτημα – τη συνεχιζόμενη κατοχή – και επανέλαβε ότι η θέση του Ιράν βασίζεται στην άνευ όρων υποστήριξη του δικαιώματος του παλαιστινιακού λαού στην πλήρη αυτοδιάθεση.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της εξήγησης της θέσης του Ιράν:
Κυρία Πρόεδρε,
Αξιότιμοι συνάδελφοι,
Καθώς ο κόσμος μας αντιμετωπίζει μια άνευ προηγουμένου κατάσταση, οι θεμελιώδεις αξίες που συλλογικά υποστηρίζουμε, συμπεριλαμβανομένης της ανθρωπιάς, της δικαιοσύνης και της ακεραιότητας, απειλούνται σοβαρά από μια κατοχική δύναμη της οποίας οι πολιτικές αντανακλούν συστημικές διακρίσεις, εδαφικό επεκτατισμό και περιφρόνηση των διεθνών ανθρωπιστικών κανόνων. Μετά από σχεδόν δύο χρόνια αδιάκοπης στρατιωτικής επίθεσης, ο παλαιστινιακός λαός -ειδικά στη Γάζα- υφίσταται μαζικές δολοφονίες, αναγκαστική εκτόπιση, λιμό και συστηματική καταστροφή της ζωής και των υποδομών των πολιτών, σε κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Η καταστροφή δεν περιορίζεται μόνο στην Παλαιστίνη. Οι επανειλημμένες επιθέσεις του Ισραήλ εναντίον άλλων χωρών αποσταθεροποιούν περαιτέρω την περιοχή και απειλούν τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια.
Δεκαετίες παραχωρήσεων, διπλωματικών προσπαθειών και προσπαθειών ομαλοποίησης δεν έχουν καταφέρει να σταματήσουν τα εγκλήματα και την παράνομη κατοχή του Ισραήλ, αντίθετα το ενθαρρύνουν να εντείνει τις επεκτατικές, ρατσιστικές και αποικιακές πολιτικές του. Η συστηματική περιφρόνηση των ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών -προστατευμένη από επανειλημμένα βέτο του Συμβουλίου Ασφαλείας και συνεχείς μεταφορές όπλων – έχει καταδείξει ότι οι τρέχουσες προσεγγίσεις, αν και παρουσιάζονται ως αποφασιστικές, δεν μπορούν να επιτύχουν τους δηλωμένους στόχους τους. Μια δίκαιη και διαρκής λύση θα παραμείνει αδύνατη, εκτός εάν η διεθνής κοινότητα υιοθετήσει δεσμευτικά ψηφίσματα που αντιμετωπίζουν τα βαθύτερα αίτια, διασφαλίζουν την λογοδοσία και υποστηρίζουν τα αναφαίρετα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού.
Κυρία Πρόεδρε,
Η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν έχει επανειλημμένα ζητήσει άμεση και άνευ όρων κατάπαυση του πυρός στη Γάζα, απρόσκοπτη πρόσβαση στην ανθρωπιστική βοήθεια και ανοικοδόμηση που σέβεται πλήρως τα δικαιώματα του παλαιστινιακού λαού. Το Ιράν υπενθυμίζει επίσης την ακλόνητη υποστήριξή του στην ακλόνητη αντίσταση του παλαιστινιακού λαού στην κατοχή, τις ξένες επεμβάσεις και τις πολιτικές του απαρτχάιντ. Το Ιράν επιβεβαιώνει ότι η διαρκής ειρήνη μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω του τερματισμού της κατοχής και της πλήρους υλοποίησης της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας του Κράτους της Παλαιστίνης. Αυτή πρέπει να βασίζεται στην γνήσια βούληση των αρχικών κατοίκων του – Μουσουλμάνων, Εβραίων και Χριστιανών – που εκφράζεται μέσω ενός ελεύθερου και χωρίς αποκλεισμούς δημοψηφίσματος, όπως προτείνεται στο έγγραφο S/2019/862.
Συμπερασματικά, το Ιράν πιστεύει ότι οποιαδήποτε βιώσιμη λύση πρέπει να βασίζεται στην αναγνώριση του αναφαίρετου δικαιώματος του παλαιστινιακού λαού στην αυτοδιάθεση, στην απόρριψη οποιασδήποτε μορφής περιθωριοποίησης ή αναγκαστικής εκτόπισης και στη διασφάλιση της πλήρους και ισότιμης συμμετοχής κάθε τμήματος της παλαιστινιακής κοινωνίας στη διαμόρφωση του μέλλοντος της χώρας. Η διεθνής κοινότητα πρέπει να παροτρύνει το Συμβούλιο Ασφαλείας να συστήσει την εισδοχή της Παλαιστίνης ως πλήρους κράτους μέλους των Ηνωμένων Εθνών και να διασφαλίσει την πλήρη λογοδοσία για τα εγκλήματα πολέμου, τη γενοκτονία και την παρατεταμένη παράνομη κατοχή του Ισραήλ, μεταξύ άλλων μέσω της επιβολής στοχευμένων κυρώσεων και της αναστολής της συμμετοχής του στον ΟΗΕ, προκειμένου να διαφυλαχθεί η αξιοπιστία αυτού του Οργανισμού.
Σας ευχαριστώ.
Σημείωση Ίσκρα:
Το έγγραφο S/2019/862 που αναφέρεται στην παρέμβαση της Ισλαμικής Δημοκρατίας είναι το παρακάτω:
Επιστολή με ημερομηνία 1 Νοεμβρίου 2019 από τον Μόνιμο Αντιπρόσωπο της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν στα Ηνωμένα Έθνη, απευθυνόμενη στον Γενικό Γραμματέα
Αποτελεί πηγή σοβαρής ανησυχίας το γεγονός ότι, μετά από περισσότερες από επτά δεκαετίες, το ζήτημα της Παλαιστίνης παραμένει άλυτο και η διεθνής κοινότητα δεν έχει καταφέρει να διευθετήσει αυτήν την χρόνια περίπλοκη κρίση. Επισυνάπτω (βλ. παράρτημα), για την ευγενική σας προσοχή, το κείμενο ενός σχεδίου, που ελήφθη από τη Γραμματεία της Διεθνούς Διάσκεψης για την Παλαιστίνη, σχετικά με ένα εθνικό δημοψήφισμα στο Έδαφος της Παλαιστίνης.
Θα σας ήμουν ευγνώμων αν θέλατε να κυκλοφορήσει η παρούσα επιστολή και το παράρτημά της
ως έγγραφο του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Majid Takht Ravanchi
Πρέσβης
Μόνιμος Αντιπρόσωπος
Παράρτημα στην επιστολή της 1ης Νοεμβρίου 2019 από τον Μόνιμο Αντιπρόσωπο της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν στα Ηνωμένα Έθνη που απευθύνεται στον Γενικό Γραμματέα
Το Σχέδιο για τη Διεξαγωγή Εθνικού Δημοψηφίσματος στην Επικράτεια της Παλαιστίνης
Εισαγωγή
Για περισσότερες από επτά δεκαετίες, το ζήτημα της Παλαιστίνης αποτελεί την παλαιότερη και πιο περίπλοκη κρίση στον κόσμο. Ως αποτέλεσμα των συνεχιζόμενων επεκτατικών πολιτικών, καθώς και των παράνομων και απάνθρωπων πρακτικών του σιωνιστικού καθεστώτος, ο καταπιεσμένος λαός της Παλαιστίνης έχει στερηθεί τα αναφαίρετα και απαράγραπτα δικαιώματά του, και οι συνθήκες διαβίωσής του επιδεινώνονται καθημερινά. Τέτοιες πολιτικές και πρακτικές, που παραβιάζουν τους σκοπούς και τις αρχές του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και τους κανόνες του διεθνούς δικαίου, ιδίως του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έχουν ενταθεί συστηματικά λόγω της αποτυχίας της διεθνούς κοινότητας να λάβει σοβαρά πρακτικά μέτρα για την επίλυση του ζητήματος της Παλαιστίνης.
Για να πραγματοποιήσει τα θεμελιώδη δικαιώματά του, ιδίως το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση,
καθώς και την αυτοάμυνα κατά της κατοχής και της παράνομης απαλλοτρίωσης του εδάφους του,
ο λαός της Παλαιστίνης έχει αντισταθεί και έχει καταβάλει αξιέπαινες προσπάθειες μέχρι στιγμής. Παρ’ όλα αυτά, λόγω της έλλειψης οποιασδήποτε ολοκληρωμένης και πρακτικής πρωτοβουλίας ή σχεδίου, που να ανταποκρίνεται στα ιστορικά γεγονότα και τις ιστορικές ρίζες του ζητήματος της Παλαιστίνης, αυτό παραμένει άλυτο.
Δεδομένων των καταστροφικών συνεπειών της συνεχιζόμενης κατοχής του εδάφους της Παλαιστίνης, του εκτοπισμού του λαού αυτού του εδάφους και της τρέχουσας περίπλοκης κατάστασης του καταπιεσμένου λαού της Παλαιστίνης, καθώς και των απειλών που απορρέουν από αυτή την κατάσταση κατά της περιφερειακής και διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας, και λαμβάνοντας υπόψη τα ιστορικά γεγονότα και γνωρίζοντας την αναποτελεσματικότητα των πρωτοβουλιών που προτείνονται για την επίλυση του ζητήματος της Παλαιστίνης, η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν πιστεύει ότι η μόνη δυνατή λύση είναι η διεξαγωγή εθνικού δημοψηφίσματος με τη συμμετοχή όλου του παλαιστινιακού λαού, συμπεριλαμβανομένων των Μουσουλμάνων, των Χριστιανών και των Εβραίων και των απογόνων τους· και, ως εκ τούτου, παρουσιάζει την πρωτοβουλία της με τίτλο «Εθνικό Δημοψήφισμα στην Παλαιστίνη» στα Ηνωμένα Έθνη.
Είναι απαραίτητο το εν λόγω δημοψήφισμα να διεξαχθεί τηρώντας τα κριτήρια αρχών σύμφωνα με τις ιστορικές πραγματικότητες και σύμφωνα με τις δημοκρατικές αρχές και τα θεμελιώδη και απαράγραπτα δικαιώματα που κατοχυρώνονται στην Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, καθώς και στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα και την τήρηση των διεθνών προτύπων για τις εκλογές. Συνεπώς, ένα τέτοιο δημοψήφισμα θα μπορούσε να αποτελέσει μια σταθερή βάση για την επίλυση του ζητήματος της Παλαιστίνης.
Τίτλος του Σχεδίου: Εθνικό Δημοψήφισμα στο έδαφος της Παλαιστίνης
Στόχος του Σχεδίου
Ο στόχος του σχεδίου για ένα «Εθνικό Δημοψήφισμα στο έδαφος της
Παλαιστίνης» είναι να παράσχει τις βάσεις για να ασκήσει ο λαός της Παλαιστίνης το δικαίωμά του στην αυτοδιάθεση.
Νομική βάση του Σχεδίου
Μετά τις παράνομες πράξεις της Βρετανίας κατά την περίοδο της επιτροπείας, το 1948 το Σιωνιστικό καθεστώς αναγνωρίστηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και αργότερα από άλλες χώρες, όπως η πρώην Σοβιετική Ένωση, ενώ ο λαός της Παλαιστινιακής επικράτειας δεν ερωτήθηκε ποτέ για την τύχη του. Στην πραγματικότητα, το Σιωνιστικό καθεστώς εγκαθιδρύθηκε χωρίς να επιτραπεί στον γηγενή πληθυσμό της Παλαιστινιακής επικράτειας να ασκήσει το δικαίωμά του στην αυτοδιάθεση.
Τα μέτρα που οδήγησαν στη δημιουργία του Σιωνιστικού καθεστώτος ήταν αντίθετα με το διεθνές δίκαιο της εποχής. Σύμφωνα με το άρθρο 22 του Συμφώνου της Κοινωνίας των Εθνών, η Βρετανία δεν είχε κυριαρχία επί της Παλαιστίνης και θα έπρεπε να είχε επιτρέψει την άσκηση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης, δηλαδή τη διεξαγωγή ελεύθερου δημοψηφίσματος με τη συμμετοχή όλων των κατοίκων της Παλαιστίνης. Ακόμα και μετά την ίδρυση των Ηνωμένων Εθνών, ενώ ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών είχε συμπεριλάβει εντελώς συγκεκριμένους κανόνες σχετικά με εδάφη όπως η Παλαιστίνη (Κεφάλαιο XI, Άρθρα 73 και 74), αυτοί οι κανονισμοί δεν ελήφθησαν υπόψη. Ακόμη και το ψήφισμα 181(II) Α της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών τον Νοέμβριο του 1947 σχετικά με το σχέδιο διχοτόμησης της Παλαιστίνης δεν εφαρμόστηκε, επειδή οι Παλαιστίνιοι Άραβες ήταν αντίθετοι σε αυτό. Επομένως, κατά τη στιγμή του σχηματισμού του σιωνιστικού καθεστώτος, το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του λαού της Παλαιστίνης αγνοήθηκε εντελώς.
Επιπλέον, κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών το 1948, ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης του Ιράν, μαζί με τους εκπροσώπους ορισμένων αραβικών χωρών, αντιτάχθηκαν στη διχοτόμηση της Παλαιστίνης και τη θεώρησαν ως πλαίσιο [που θα οδηγούσε σε] πολέμους και συγκρούσεις.
Στην πραγματικότητα, μέχρι στιγμής, το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του λαού της Παλαιστίνης δεν έχει ασκηθεί ούτε κατά τη στιγμή της ανακήρυξης του σχηματισμού του σιωνιστικού καθεστώτος στα κατεχόμενα εδάφη της Παλαιστίνης ούτε αργότερα. Σύμφωνα με το άρθρο 1, κοινό στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα και στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα, όλοι οι λαοί έχουν το δικαίωμα να καθορίζουν το πολιτικό τους καθεστώς. Ομοίως, σύμφωνα με τα άρθρα 1 και 3 της Διακήρυξης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Αυτόχθονων Λαών, οι αυτόχθονες λαοί έχουν το δικαίωμα στην πλήρη απόλαυση όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος αυτοδιάθεσης.
Το Διεθνές Δικαστήριο, στη συμβουλευτική του γνώμη της 9ης Ιουλίου 2004 σχετικά με τις «Νομικές Συνέπειες της Κατασκευής Τείχους στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη», τονίζει προφανώς την ανάγκη σεβασμού του δικαιώματος αυτοδιάθεσης του λαού της Παλαιστίνης και επιβεβαιώνει τις υποχρεώσεις του σιωνιστικού καθεστώτος να το σέβεται και να το τηρεί. Επιπλέον, η αναγκαιότητα άσκησης του δικαιώματος αυτοδιάθεσης από τους αυτόχθονες λαούς μιας περιοχής έχει διευκρινιστεί πλήρως στη Συμβουλευτική Γνώμη του Διεθνούς Δικαστηρίου της 25ης Φεβρουαρίου 2019 σχετικά με «τις νομικές συνέπειες του διαχωρισμού του Αρχιπελάγους Τσάγκος από τον Μαυρίκιο από το Ηνωμένο Βασίλειο». Σύμφωνα με αυτή τη συμβουλευτική γνώμη, μια χώρα που αναλαμβάνει την κηδεμονία μιας μη αυτοδιοικούμενης περιοχής δεν μπορεί, κατά την κρίση της και χωρίς να τηρεί το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των λαών, να αποσπάσει μια περιοχή. Όπως αναφέρεται σε αυτή την συμβουλευτική γνώμη, οποιαδήποτε αποκόλληση που έλαβε χώρα χωρίς τη συγκατάθεση του αυτόχθονος λαού είναι νομικά άκυρη και οι άλλες χώρες θα πρέπει να αποφεύγουν τέτοιες πράξεις.
Επιπλέον, το δικαίωμα αυτοδιάθεσης είναι από τις πιο θεμελιώδεις αρχές που αναγνωρίζονται από το διεθνές δίκαιο, όπως έχει αναφερθεί στο Άρθρο 1 (2) του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και στη Διακήρυξη για τις Αρχές του Διεθνούς Δικαίου σχετικά με τις Φιλικές Σχέσεις και τη Συνεργασία μεταξύ Κρατών σύμφωνα με τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Παρά το γεγονός αυτό, το δικαίωμα των Παλαιστινίων στην αυτοδιάθεση παραβιάζεται συνεχώς, τόσο κατά την ανακήρυξη του σχηματισμού του Σιωνιστικού καθεστώτος στα Κατεχόμενα Εδάφη της Παλαιστίνης όσο και μετά.
Με άλλα λόγια, το δικαίωμα αυτοδιάθεσης, ως θεμελιώδες και αναμφισβήτητο δικαίωμα στο διεθνές σύστημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και, ως κανόνας erga omnes στο δημόσιο διεθνές δίκαιο, έχει αναγνωριστεί σε πολλά διεθνή κείμενα. Δεδομένης της φύσης αυτού του δικαιώματος ως κανόνα erga omnes, όλα τα κράτη υποχρεούνται να τηρούν τις δεσμεύσεις που απορρέουν από αυτό και να παρέχουν το ευνοϊκό έδαφος για την υλοποίησή του.
Ομοίως, λαμβάνοντας υπόψη το ψήφισμα 194 (III) του 1948 της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών σχετικά με το δικαίωμα των Παλαιστινίων προσφύγων να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, το Σχέδιο αυτό περιλαμβάνει όλους τους γνήσιους Παλαιστίνιους. Συνεπώς, η διεξαγωγή ενός δίκαιου και συμπεριληπτικού δημοψηφίσματος είναι ο πιο βασικός μηχανισμός για να επιτύχουν τα έθνη το δικαίωμά τους στην αυτοδιάθεση.
Φάσεις Υλοποίησης του Σχεδίου
Η εφαρμογή αυτού του Σχεδίου περιλαμβάνει τέσσερις κύριες φάσεις:
1. Επιβολή του δικαιώματος των Παλαιστινίων προσφύγων να επιστρέψουν στην ιστορική τους πατρίδα.
2. Διεξαγωγή εθνικού δημοψηφίσματος μεταξύ του λαού της Παλαιστίνης, συμπεριλαμβανομένων των πιστών όλων των θρησκειών, που κατοικούσαν στην Παλαιστίνη πριν από την έκδοση της Διακήρυξης Μπαλφούρ, για την αυτοδιάθεση και τον καθορισμό του πολιτικού συστήματος.
3. Καθιέρωση του πολιτικού συστήματος που καθορίζεται από την πλειοψηφία του λαού της Παλαιστίνης.
4. Λήψη απόφασης για το καθεστώς των μη αυτόχθονων κατοίκων της Παλαιστίνης από το πολιτικό σύστημα που εκλέγεται από την πλειοψηφία.
Μηχανισμοί εφαρμογής
1. Όλοι οι κάτοικοι της Παλαιστίνης, συμπεριλαμβανομένων των Μουσουλμάνων, των Χριστιανών και των Εβραίων, θα έχουν το δικαίωμα συμμετοχής στο δημοψήφισμα.
2. Εκπρόσωποι του λαού της Παλαιστίνης από τους Μουσουλμάνους, τους Χριστιανούς και τους Εβραίους θα αναλάβουν τον πρωταρχικό και διαχειριστικό ρόλο σε όλες τις φάσεις σχεδιασμού και εφαρμογής του Σχεδίου.
3. Με στόχο τη διευκόλυνση της συμμετοχής όλων των Παλαιστινίων, ιδίως των Παλαιστινίων προσφύγων σε αυτό το δημοψήφισμα, θα υλοποιηθεί το παγκόσμιο σχέδιο για την ολοκληρωμένη αναγνώριση, απογραφή και καταγραφή της ταυτότητας όλων των Παλαιστινίων πολιτών στην Παλαιστίνη και σε άλλες χώρες. Μια διεθνής αρχή με τη συμμετοχή των εκπροσώπων του λαού της Παλαιστίνης θα λάβει εντολή να εφαρμόσει αυτό το έργο.
4. Θα συσταθεί διεθνής επιτροπή υπό την αιγίδα και με τη βοήθεια των Ηνωμένων Εθνών και τη συμμετοχή των εκπροσώπων του λαού της Παλαιστίνης για την εφαρμογή του προαναφερθέντος σχεδίου και την εστίαση στα κύρια ζητήματα της Παλαιστίνης, μεταξύ άλλων, σε ιστορικά ζητήματα, ζητήματα κυριαρχίας και εδαφικά ζητήματα που σχετίζονται με την Παλαιστίνη και την Αλ-Κουντς Αλ-Σαρίφ.
5. Για την προώθηση και την υποστήριξη της εφαρμογής αυτού του Σχεδίου, θα συσταθεί διεθνές ταμείο, με τη συμβολή της διεθνούς κοινότητας και υπό την εξουσία της προαναφερθείσας επιτροπής.