ΗΠΑ: Οι επιθέσεις στα Tesla και η σχιζοφρένεια των “Δημοκρατικών”

Από
Αλφόνσος Πάγκας
-
127

Επιθέσεις σε αυτοκίνητα

Διαστάσεις επιδημίας έχουν πάρει τις τελευταίες βδομάδες στις ΗΠΑ οι επιθέσεις σε οτιδήποτε σχετίζεται με την Τέσλα, την εταιρεία ηλεκτρικών οχημάτων που έχει αγοράσει ο φερόμενος ως πλουσιότερος άνθρωπος του πλανήτη, Ίλον Μασκ. Οι επιθέσεις αυτές ξεκινάνε από την ατομική πράξη του γδαρσίματος με ένα κλειδί αυτοκινήτων της μάρκας αυτής, που είναι η τελευταία λέξη της κοινωνικής (ορθότερα: αντικοινωνικής) μόδας στις ΗΠΑ. Πράξη που είναι πλέον τόσο διαδεδομένη ώστε να δημιουργηθεί (ή, θα μπορούσε να πει κανείς,να απαλλοτριωθεί) ειδική λέξη για την περιγραφή της: “keying a tesla” (στα Ελληνικά θα μπορούσε να αποδοθεί ως “κλείδιασμα ενός τέσλα”). Και φτάνουν μέχρι εμπρηστικές επιθέσεις με μολότοφ ενάντια είτε σε μεμονωμένα αυτοκίνητα, είτε σε καταστήματα πώλησης τέσλα και σταθμούς φόρτισης (το φουτουριστικό αντίστοιχο των βενζινάδικων), συχνά στο πλαίσιο διαδηλώσεων ή “διαδηλώσεων”.

Δικαιολογία βέβαια αποτελεί η στήριξη και η συμμετοχή του Μασκ στην κυβέρνηση Τραμπ. Αν κανείς σκάψει λίγο παρακάτω όμως, θα δει ότι το φαινόμενο έχει σχιζοφρενικά στοιχεία, που μπορούν να εξηγηθούν μόνο με την ολόπλευρη κρίση – οικονομική, πολιτική, κοινωνική, πολιτισμική – στην οποία βυθίζεται όλο και πιο γρήγορα η κοινωνία των ΗΠΑ. Και επειδή βέβαια όταν βρέχει στις ΗΠΑ όλος ο δυτικός κόσμος φταρνίζεται, το φαινόμενο απειλεί να εξαπλωθεί σιγά-σιγά και σε άλλες χώρες.

Η Τέσλα και ο Μασκ

Η ίδια η Τέσλα ήταν μέχρι πριν ένα-δυο χρόνια το καμάρι της δυτικής πράσινης ανάπτυξης (πλέον έχει ξεπεραστεί τεχνολογικά από την Κινέζικη BYD και σύμφωνα με ομολογία του Μασκ μπορεί να επιβιώσει μόνον αν στα αυτοκίνητα του κινέζικου κολοσσού επιβληθούν εξοντωτικοί δασμοί, πράγμα που έχει ήδη γίνει τόσο στις ΗΠΑ – και μάλστα πριν το δασμολογικό όργιο του Τραμπ – όσο και στη Δυτική Ευρώπη). Το ότι αμφισβητείται έντονα το κατά πόσον τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα βλάπτουν το περιβάλλον λιγότερο από τα βενζινοκίνητα (δεδομένου ότι το λίθιο που χρησιμοποιείται στις μπαταρίες των πρώτων έχει τεράστιο κόστος εξόρυξης, οικονομικό αλλά και περιβαλλοντικό) έχει ελάχιστη σημασία. Έτσι κι αλλιώς, όλο το αφήγημα της πράσινης ανάπτυξης μπάζει περισσότερο από τρύπιο πουλόβερ το καταχείμωνο, ενώ η ίδια η θεωρία της “ανθρωπογενούς παγκόσμιας θέρμανσης” αμφισβητείται ως τερατολογία από πλήθος κορυφαίων επιτημόνων (π.χ., ο νομπελίστας φυσικής του 2022, Τζον Κλάουζερ).

Τα αυτοκίνητα της Tesla στις ΗΠΑ πωλούνται σε τιμές που, ανάλογα με το μοντέλο, κυμαίνονται από 40.000 έως 100.000 δολάρια, ενώ η ιπποδύναμή τους κυμαίνεται από 283 έως 1020 (πράσινα) άλογα. Η τιμή κατά περίπτωση μειώνεται με ομοσπονδιακές και πολιτειακές επιδοτήσεις για την υποβόηθηση της πράσινης μετάβασης. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι το αυτοκίνητο που θα επιλέξει ένας εργαζόμενος (αν και πλέον, είναι ζήτημα αν ο μέσος εργαζόμενος στις ΗΠΑ μπορεί να αγοράσει αυτοκίνητο, τουλάχιστον καινούριο).

Με δεδομένο ότι χωρίς την πολύπλευρη κρατική στήριξη, με επιδοτήσεις σε όλα τα στάδια αλλά και δασμολογικούς φραγμούς στους ανταγωνιστές, η εταιρεία θα ήταν καταδικασμένη, καταλαβαίνει κανείς ότι ο Μασκ είναι περισσότερο ακόμη κρατικοδίαιτος και κρατικοεξαρτώμενος από τον μέσο αμερικανό ολιγάρχη. Αυτή είναι η κρυφή πλευρά πίσω από το εμφανιζόμενο σαν “καμάρι της ελεύθερης αγοράς”. Οι άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες του Μασκ (SpaceX, Boring Company, X/Twitter κλπ όχι απλά δεν ανατρέπουν την εικόνα αυτή αλλά την επιτείνουν ακόμη περισσότερο.

Πιθανό το παραπάνω να είναι ο λόγος που ο μέχρι πρότινος ακραιφνής δημοκρατικός Ίλον Μασκ έγινε σχετικά πρόσφατα ακόμη ακραιφνέστερος ρεπουμπλικάνος. Μετά τη μεταστροφή του Μασκ, είδαμε και άλλους φανατικούς πολέμιους των ρεπουμπλικάνων γενικά, και του Τραμπ ειδικότερα, να αλλάζουν στρατόπεδο. Η πιο σουρεαλιστικές τέτοιες “αλλαγές φύλου” ήταν αυτές του Ζάκερμπεργκ (facebook) ο οποίος μάλιστα υπέγραψε και δήλωση μετανοίας, και του Μπέζος – αλλά σίγουρα δεν ήταν οι μόνες. Ως γνωστόν, όταν στεγνώνει κάποια λακούβα, τα βατράχια πηδάνε στη διπλανή. Δεν αποκλείεται καθόλου ο κύριος Τέσλα, που πρώτος διέσχισε το Ρουβίκωνα προς τη μεριά του Τραμπ, να διαφέρει από τους άλλους μόνον στο ότι νωρίτερα προέβλεψε τη νίκη του τελευταίου.

Όπως και να έχει, το γεγονός είναι ότι τόσο η τιμή των Tesla όσο και ο “πράσινος” προσανατολισμός τους είχε σαν αποτέλεσμα το αγοραστικό κοινό τους στις ΗΠΑ να προέρχεται κυρίως από την εκλογική βάση του Δημοκρατικού κόμματος, που είναι παραδοσιακά πιο ευαίσθητη σε περιβαλλοντικά θέματα (μία από τις άλλοτε αδιανόητες αντιστροφές των τελευταίων 1-2 δεκαετιών που δεν έχει γίνει ιδιαίτερα αντιληπτή εκτός ΗΠΑ, είναι ότι το ρεπουμπλικάνικο κόμμα είναι πλέον το κόμμα της φτωχολογιάς – αναφερόμαστε βέβαια στην εκλογική του βάση, όχι στα συμφέροντα που εξυπηρετεί – ενώ το Δημοκρατικό κόμμα είναι πλέον το κόμμα των εύπορων και μορφωμένων ελίτ).

Η καλλιέργεια της παραβατικότητας ως μορφή έκφρασης του κράτους σε εποχές κρίσης

Την τελευταία δεκαετία, ιδιαίτερα από την πρώτη εκλογή Τραμπ και μετά, το βαθύ κράτος των ΗΠΑ, σε συνεργασία κυρίως με τον κατ’ εξοχήν πλέον πολιτικό του εκφραστή, το “Δημοκρατικό” κόμμα (αλλά όχι μόνον), έδωσε μεγάλο βάρος στη “στρατηγική της έντασης”. Δεν είναι βέβαια καινούριο φαινόμενο, αλλά τα τελευταία χρόνια γιγαντώθηκε.

Στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής, αυτό εκφράστηκε με την συνεχή όξυνση που οδήγησε στον πόλεμο στην πρώην Ουκρανία, τη συνεχή αύξηση των συγκρούσεων στη λεγόμενη “Μέση Ανατολή”, την όξυνση με την Κίνα κλπ.

Στο εσωτερικό πεδίο, εκφράστηκε ιδιαίτερα με τη συγκρότηση και στήριξη παρακρατικών “αντισυστημικών” μορφωμάτων όπως οι BLM (για τους οποίους ο γιος του μαύρου πυγμάχου και αγωνιστή για τα πολιτικά δικαιώματα, Μοχάμεντ Άλι, είχε δηλώσει ότι αν ζούσε ο πατέρας του “θα τους μισούσε για το ρατσισμό τους”) και των Αντίφα (οι σύντροφοι των οποίων στην Ελλάδα διακινούν τις μέρες αυτές αφίσα ενάντια στις κινητοποιήσεις για τα Τέμπη στην οποία εξηγούν ότι τις κινητοποιήσεις υποκινεί ο Μητσοτάκης – του οποίου η αφίσα έχει σκίτσο με μπερέ και σφυροδρέπανο εν είδει Τσε Γκεβάρα – για να κρατικοποιήσει την Ιταλική “Hellenic Train”).

Τα μορφώματα αυτά επί σειρά μηνών στο τέλος της πρώτης θητείας Τραμπ αλώνιζαν, έσπαγαν και έκαιγαν ότι έβρισκαν μπροστά τους χωρίς καθόλου να εμποδιστούν από της δυνάμεις “της τάξης”, των οποίων παρ’ όλα αυτά, μαζί με επιφανείς πολιτευτές του “Δημοκρατικού” κόμματος, ζητούσαν ουσιαστικά την κατάργηση (“defund the police”). Οι διαδηλώσεις αυτές, με αφορμή τη δολοφονία ενός μαύρου από αστυνομικό, στρεφόντουσαν ευθέως ενάντια στην (πρώτη) κυβέρνηση Τραμπ, παρότι τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι οι αστυνομικές δολοφονίες μαύρων επί Τραμπ ήταν σημαντικά μικρότερες σε αριθμό από αυτές που έγιναν επί του προκατόχου του, Ομπάμα, όπως επίσης και ότι όσες αστυνομικές δολοφονίες μαύρων έγιναν επί Τραμπ, έγιναν από αστυνομικούς των οποίων η διοίκηση υπαγόταν σε “δημοκρατικούς” κυβερνήτες και δημάρχους (στις ΗΠΑ, οι κοινοί αστυνομικοί – με εξαίρεση δηλαδή το FBI και ειδικά σώματα – υπάγονται είτε στην πολιτειακή είτε στη δημοτική αρχή, όχι στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση).

Το ιστορικό αυτό φαινόμενο, στο οποίο μερίδα της αστικής τάξης οργανώνει και στρέφει ενάντια στο ίδιο της το κράτος – και προσωρινά ενάντια στον ίδιο τον εαυτό της – ομάδες/συμμορίες λούμπεν πληβειακών στοιχείων, θα φαινόταν εντελώς παράδοξο αν δεν υπήρχαν ιστορικά προηγούμενα. Ο Μαρξ στην “18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη” περιγράφει γλαφυρότατα τα γεγονότα της 4ης Δεκεμβρίου 1951: “Η αστική τάξη κρατούσε τη Γαλλία σε φριχτό φόβο μπροστά στις μελλοντικές φρικαλεότητες της κόκκινης αναρχίας – ο Βοναπάρτης της προεξόφλησε αυτό το μέλλον όταν, στις 4 Δεκεμβρίου, ο ενθουσιασμένος από το ρακί στρατός του νόμου και της τάξης τουφέκιζε στα παράθυρά τους τους έγκριτους αστούς της Λεωφόρου της Μονμάρτρης και της Λεωφόρου των Ιταλών.” Είναι γνωστό ότι και τα τάγματα εφόδου, τα οποία ανέβασαν το Χίτλερ στην εξουσία, είχαν επίσης πληβειακή σύνθεση και σε μεγάλο βαθμό αποτελούνταν από στοιχεία του κοινωνικού περιθωρίου.

Φαίνεται ότι κάποια κέντρα στις ΗΠΑ επιδιώκουν να επαναφέρουν το κλίμα αυτό. Η μειωμένη προς το παρόν έκταση του “κινήματος” μπορεί να οφείλεται στη διάσπαση του ίδιου του βαθέως κράτους – σημαντικό τμήμα του οποίου έχει εμφανώς αλληλοδιεισδύσει με το τραμπικό στρατόπεδο. Μπορεί όμως απλά να μην έχει ακόμη ξεδιπλωθεί στην πλήρη του έκταση ή να αποτελεί ένα πείραμα με το οποίο η άλλη πλευρά μετράει τις δυνάμεις της.

Γιατί η Τέσλα;

Τόσο η στήριξη του Μασκ στον “αποσυνάγωγο” Τραμπ, όσο και η ανάληψη στη συνέχεια από το Μασκ της ηγεσίας του DOGE (τμήματος/υπουργείου κυβερνητικής αποτελεσματικότητας) που στόχο έχει όχι βέβαια την εξάλειψη της κρατικής διαφθοράς και σπατάλης, αλλά πάντως τον περιορισμό και τον έλεγχό της ώστε να χρησιμοποιηθεί σαν εργαλείο για την αλλαγή φρουράς στον κρατικό μηχανισμό που διαπλεκόταν στενά με το μηχανισμό του Δημοκρατικού κόμματος και πρέπει τώρα να διαπλακεί εξίσου στενά με τον αντίστοιχο ρεπουμπλικανικό, ο νοτιοαφρικανός ολιγάρχης έγινε αυτονοήτως μισητός στους θιγόμενους και, κατ’ επέκταση, στα τμήματα του πληθυσμού που επηρεάζουν. Ένα μέρος τους βλέπει τον “μη εκλεγμένο” Μασκ σαν προσωποποίηση όλων των δεινών του.

Το εκρηκτικό μείγμα που δημιουργείται από τα παραπάνω ήταν θέμα χρόνου να εκφραστεί με πράξεις που να εμπεριέχουν το στοιχείο της παραβατικότητας. Έτυχε (;) η μορφή που παίρνουν οι πράξεις αυτές, στην παρούσα φάση, να είναι η φετιχιστικού τύπου επίθεση σε αυτοκίνητα.

Είναι πάντως σίγουρα γελοίο να εκφράζεται η απέχθεια σε ένα πρόσωπο και στην πολιτική με την οποία έχει, σε κάποιο βαθμό, συνταχθεί με επιθέσεις σε αυτοκίνητα, ιδιαίτερα όταν οι ιδιοκτήτες τους είναι στην πλειοψηφία τους – τυπικά τουλάχιστον – στο ίδιο στρατόπεδο με τους επιτιθέμενους.

Αν όμως βάλουμε στην άκρη τις λεπτομέρειες, η νέα μόδα είναι μάλλον ένας ακόμη προπομπός της έκρηξης που έρχεται στην πάλαι ποτέ μόνη υπερδύναμη. Μίας έκρηξης που για κάποιο διάστημα, μέχρι να αποκρυσταλλωθούν τα πραγματικά στρατόπεδα, που δε μπορεί παρά να διαχωρίζονται με ταξικές γραμμές, θα στρέφει όλους εναντίον όλων. Ακόμη και τεσλάκηδες εναντίον φορντάκηδων…

Οι ΜΚΟ

Υπάρχουν βέβαια πληροφορίες ότι το “κίνημα” takedown Tesla μόνον αυθόρμητο δεν είναι, Πίσω του φαίνεται να δραστηριοποιούνται ΜΚΟ, πολλές από τις οποίες εχρηματοδοτούντο από κονδύλια της USAID και πιθανόν να συνεχίζουν να χρηματοδοτούνται από το πολυπλόκαμο δίκτυο του Σόρος. Οι προαναφερθέντες είχαν βέβαια στενές σχέσεις και με τις ταραχές του 2020.

Αν όντως οι παντοειδείς επιθέσεις, σήμερα εναντίον της Τέσλα, αύριο ποιος ξέρει εναντίον τίνος, έχουν κεντρικό σχεδιασμό, σημαίνει ότι υπάρχουν κέντρα που και πάλι, όπως το 2020, επιδιώκουν τη δημιουργία εμφυλιοπολεμικού κλίματος. Έτσι κι αλλιώς οι εξελίξεις προς τα κει οδηγούν. Αυτό που δε φαίνεται να καταλαβαίνουν οι ανεγκέφαλοι εγκέφαλοι, είναι το πόσο εύκολο είναι να ξεφύγουν από τον έλεγχό τους οι εξελίξεις…

Τα ευτράπελα

Το ένα ξεκαρδιστικό σε αυτή την ιστορία είναι ότι οι επιθέσεις κάποιες φορές συνοδεύονται από έκφραση υποστήριξης στο ναζιστικό καθεστώς της Ουκρανίας. Ένα καθεστώς του οποίου τις πολεμικές προσπάθειες ο “κος Τέσλα” στήριξε από την πρώτη στιγμή και συνεχίζει να στηρίζει με την παροχή δωρεάν πρόσβασης στο διαδίκτυο μέσω του ιδιόκτητου δορυφορικού του δικτύου, Starlink. Και το πράττει παρότι έχει ειδοποιηθεί από πάρα πολύν καιρό ότι το όνομα και τα στοιχεία του έχουν εισαχθεί στη βάση δεδομένων “Μιροτβόρετς” στην οποία οι νεοναζί του Κιέβου καταγράφουν τα υποψήφια θύματά τους. Ευκολώτερα βέβαια βρίσκει κανείς καλλιγραφία στα οπίσθια μυλωνούς,παρά λογική στις πράξεις των νεοναζί, είτε αυτοί είναι Ουκρανοί, είτε “ισραηλινοί” είτε όποιασδήποτε άλλης εθνικότητας…

Το άλλο ξεκαρδιστικό είναι ότι τα συγκεκριμένα αυτοκίνητα, για άλλους λόγους που σχετίζονται με τη συγκέντρωση δεδομένων από την εταιρεία του Μασκ προς μελλοντική αξιοποίηση (π.χ. τροφοδότηση συστημάτων τεχνητής νοημοσύνης για ανάπτυξη μελλοντικών αυτοκινήτων που θα κινούνται χωρίς οδηγό), έχουν το καθένα 7 τουλάχιστον κάμερες που καταγράφουν οτιδήποτε γίνεται γύρω τους. Το αποτέλεσμα είναι ότι όσοι υποκύπτουν στα κελεύσματα της τελευταίας μόδας και – κρυφά, όπως φαντάζονται – περνούν δήθεν αδιάφορα δίπλα από ένα παρκαρισμένο Tesla και το χαράζουν με το κλειδί τους – φαντασιωνόμενοι ότι τιμωρούν τον Μασκ ενώ στην πραγματικότητα τιμωρούν τους πελάτες του που κατά τεκμήριο είναι ομοϊδεάτες τους – καταγράφονται από τις κάμερες αυτές. Απέναντι στην μόδα ‘”κλειδιάστε” ένα Τέσλα’, ήδη έχει δημιουργηθεί η αντίπαλη μόδα “Ας τον κάνουμε διάσημο”, όπου τα φτωχά θύματα των απάνθρωπων επιθέσεων στα τέσλα αναρτούν το βίντεο του θύτη τους – που αλλού βέβαια αν όχι στο X του Μασκ – και ζητούν απ’ όποιον τον γνωρίζει να δώσει τα στοιχεία του.

Ήδη δι’ αυτής της μεθόδου έχουν συλληφθεί και παραπεμφθεί σε δίκη τουλάχιστον τρεις φερόμενοι ως δράστες. Η ποινή τους, με βάση το πρόσφατο διάταγμα του επιστήθιου πλέον – προς το παρόν – φίλου του Μασκ, Ντόναλντ Τραμπ, το οποίο καταχωρίζει τις ιταμές επιθέσεις σε ανυπεράσπιστα τέσλα στο κακούργημα της “εσωτερικής τρομοκρατίας” (ένα κακούργημα του οποίου ο ορισμός στις δημοκρατικές ΗΠΑ μπορεί να φουσκώνει ή να ξεφουσκώνει κατά το δοκούν για να περιλαμβάνει οτιδήποτε από την ανοίκεια επίθεση σε ένα τέσλα μέχρι τη συμμετοχή σε διαδηλώσεις ενάντια σε γενοκτονίες) κινδυνεύουν με φυλάκιση μέχρι 20 ετών.


Δεδομένου ότι ο γράφων δεν αισθάνεται ιδιαίτερη συμπάθεια ούτε γι αυτούς που “σκάνε” εκατό χιλιάρικα για ένα αυτοκίνητο αμφίβολης χρησιμότητας, ούτε γι αυτούς που εκφράζουν το αντικοινωνικό τους μένος με βανδαλισμούς, ούτε βέβαια για τον κρατικοδίαιτο αντικρατιστή ολιγάρχη, ομοϊδεάτη του παρανοϊκού Μιλέϊ, είναι υποχρεωμένος να επαναλάβει γι ακόμη μία φορά τη ρήση του Μεντβιέντεφ:

“παρόλο που το πρόβλημα στις ΗΠΑ εγγυμονεί μεγάλους κινδύνους για την παγκόσμια σταθερότητα, ο υπόλοιπος κόσμος, μασουλώντας τα ποπ κορν του, παρακολουθεί – όχι χωρίς κακεντρέχεια – μια επίθεση της κακής ασθένειας του Μεγάλου Ηττημένου.”

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ προσθέστε το σχόλιό σας
Παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας