Ο άνθρωπος που επεχείρησε να εμποδίσει την κάθοδο του Τραμπ στις εκλογές προσφεύγοντας στα δικαστήρια σε μία σειρά πολιτείες, αποδεικνύεται ότι είναι σεσημασμένος απατεώνας! Τον έβαλαν άλλοι ή θεώρησε ότι είναι κατάλληλο πεδίο για μπίζνες;
Ο Τζον Άντονι Κάστρο, ο άνθρωπος που είχε καταθέσει μηνύσεις ενάντια στον πρώην πρόεδρο Τραμπ σε ομοσπονδιακά δικαστήρια διαφόρων πολιτειών των ΗΠΑ ζητώντας να απαγορέψουν την κάθοδό του στις εκλογές, συνελήφθη για φορολογικές απάτες.
Ο Κάστρο είχε καταθέσει υποψηφιότητα για τις προκριματικές εκλογές για το χρίσμα των ρεπουμπλικάνων, αλλά δε θεωρείται οτι θα είχε οποιαδήποτε πιθανότητα να κερδίσει το χρίσμα.
Το Σεπτέμβριο του 2023 ξεκίνησε να καταθέτει μηνύσεις στη μία πολιτεία μετά την άλλη, ζητώντας τον αποκλεισμό του με βάση ένα αμφιλεγόμενο άρθρο της 14ης τροποποίησης του συντάγματος των ΗΠΑ. Το εν λόγω άρθρο είχε ψηφιστεί μετά τον εμφύλιο πόλεμο των ΗΠΑ και απαγορεύει σε αξιωματούχους που είχαν συμμετάσχει σε εξέγερση ενάντια στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση να ξανακαταλάβουν δημόσιο αξίωμα.
Το δημοκρατικό κόμμα και η κυβέρνηση Μπάϊντεν ισχυρίζονται ότι η συγκέντρωση της 6ης Ιανουαρίου 2020 συνιστούσε απόπειρα εξέγερσης και κατάληψης της εξουσίας δια της βίας. Κατά την διάρκεια της συγκέντρωσης, στην οποία ο εν ενεργεία τότε πρόεδρος Τραμπ μίλησε στους συγκεντρωμένους, κάποιοι από αυτούς κινήθηκαν προς το Καπιτώλιο και τελικά “μπούκαραν” μέσα με αποτέλεσμα ταραχές που διήρκεσαν πολλές ώρες. Μόλις ξεκίνησαν τα επεισόδια, ο Τραμπ ανήρτησε στο twitter, το οποίο ήταν μέχρι τότε το κύριο μέσο μέσω του οποίου επικοινωνούσε με τους οπαδούς του, κάλεσμα προς τους διαδηλωτές να αποχωρήσουν από το Καπιτώλιο, να διαλυθούν ήσυχα και να επιστρέψουν σπίτι τους. Μέσα σε μερικά λεπτά όμως το twitter κατέβασε το μήνυμα και έκλεισε το λογαριασμό του Τραμπ, ενώ και όλα τα ΜΜΕ πρακτικά τον φίμωσαν αρνούμενα να μεταδώσουν το μήνυμά του. Από τότε το δημοκρατικό κόμμα των ΗΠΑ σε συνεργασία με στοιχεία του κρατικού μηχανισμού επιχειρούν να εμπλέξουν τον πρώην πρόεδρο σε κατηγορίες για απόπειρα εξέγερσης, με στόχο να τον εξοντώσουν πολιτικά. Η προσπάθεια αυτή έχει εμφανή χαρακτηριστικά σκευωρίας και τελικά έχει ανεβάσει τη δημοτικότητα του Τραμπ. Παρ’ όλα αυτά, όσο πλησιάζουν οι εκλογές και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο Τραμπ έχει μεγάλες πιθανότητες να ξανακερδίσει τις εκλογές, οι προσπάθειες αποκλεισμού του εντείνονται.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο έγιναν και οι μηνύσεις του Κάστρο. Κανείς δε μπορεί να γνωρίζει αν οι μηνύσεις έγιναν σε συνεννόηση με τους κύκλους που προσπαθούν να αποκλείσουν τον Τραμπ ή αν απλά ο Κάστρο βρήκε ευκαιρία από το οξυμένο κλίμα για να κάνει δική του “μπίζνα”. Όπως και να έχει, όλες οι μηνύσεις του Κάστρο που έχουν συζητηθεί σε δικαστήρια (11 στον αριθμό) έχουν απορριφθεί για τυπικούς λόγους χωρίς καν να φτάσουν στην ακροαματική διαδικασία. Για παράδειγμα, η δικαστής Τζώρτζια Ναβάρο στη Νεβάδα απέρριψε πρόσφατα την εκεί μήνυση με το αιτιολογικό ότι ο μηνυτής δεν έχει έννομο συμφέρον, καθώς έκρινε ότι τυχόν συμμετοχή του Τραμπ στην εκλογική διαδικασία δε βλάπτει καθ’ οιονδήποτε τρόπο τον Κάστρο. Με την πρωτοφανή πόλωση που υπάρχει στις ΗΠΑ, δεν είναι καθόλου απίθανο κάποιοι αξιωματούχοι αντίθετοι στον Τραμπ να πρότειναν σε έναν απατεώνα να κινήσει τη νομική διαδικασία με αντάλλαγμα απαλλαγή από τις κατηγορίες που τον βάραιναν. Επειδή όμως ο κρατικός μηχανισμός είναι διχασμένος, είναι πιθανό κάποια άλλη πτέρυγα να κινείται για να μπλοκάρει τα σχέδια αυτά.
Η τελευταία εξέλιξη είναι η σύλληψη του Κάστρο για σωρεία από φορολογικές απάτες που σύμφωνα με τις κατηγορίες ζημίωσαν την ομοσπονδιακή κυβέρνηση κατά πολλές εκατοντάδες χιλιάδες. Η υπόθεση ξεκίνησε το 2018 όταν μυστικός πράκτορας της εφορίας ζήτησε από τον Κάστρο, ο οποίος είχε φοροτεχνικό γραφείο, να υποβάλει τη φορολογική του δήλωση. Ο Κάστρο, υποσχόμενος σύμφωνα με τις κατηγορίες ότι θα επιτύχει μεγάλη μείωση της φορολόγησης των πελατών του με αντάλλαγμα το μοίρασμα μαζί τους της διαφοράς που θα πετύχαινε, υπέβαλε ψευδή δήλωση στην οποία περιέλαβε δαπάνες-”μαϊμού” αξίας 29.339 δολαρίων. Το αποτέλεσμα ήταν η εκκαθάριση να βγάλει φόρο μειωμένο κατά 6.007 δολάρια, από τα οποία εισέπραξε 2.999 σαν αμοιβή για τις υπηρεσίες του. Σύμφωνα με τις κατηγορίες, το ίδιο έπραξε με δεκάδες άλλους πελάτες του.
Πέραν του ότι οι ενέργειες ενός αποδεδειγμένου απατεώνα είναι εκ προοιμίου ύποπτες, το γεγονός ότι όταν ο Κάστρο ξεκίνησε τις μηνύσεις η υπόθεση σε βάρος του ήδη εκκρεμούσε, εντείνει τις υποψίες ότι οι δύο υποθέσεις συνδέονται. Από τη μεριά του ο Κάστρο ισχυρίζεται ότι είναι αθώος, ότι η υπόθεση είχε ήδη κλείσει και επαναφέρεται στο προσκήνιο ως αντίποινα στις μηνύσεις που κατέθεσε κατά του Τραμπ. Πράγμα που επίσης δεν αποκλείεται να είναι, τουλάχιστον εν μέρει, αληθές.
Οι μηνύσεις του Κάστρο έχουν όλες κατατεθεί σε ομοσπονδιακά δικαστήρια και είναι ανεξάρτητες από τις 2-3 περιπτώσεις που έχουν παρθεί αποφάσεις αποκλεισμού του (οι τελευταίες είναι όλες βασισμένες σε πολιτειακά όργανα – δικαστήρια, διοικητικές αποφάσεις κλπ – και όχι ομοσπονδιακά).
Το βέβαιο είναι ότι η πολιτική κρίση προχωράει σε βαθμό που δεν έχουμε δει στις ΗΠΑ τον τελευταίο αιώνα. Ολόκληρη η κοινωνία είναι διχασμένη σε βαθμό που μπορεί μία μάνα να μη μιλάει με το παιδί της επειδή υποστηρίζουν διαφορετικό κόμμα, ενώ και στο εσωτερικό των κομμάτων υπάρχουν πρωτόγνωρες διαιρέσεις. Στις περισσότερες δε περιπτώσεις, η μία πλευρά δεν ακούει καν τα επιχειρήματα της άλλης, θεωρώντας οι μεν ότι οι δε είναι απλά ένα μάτσο ηλιθίων και αντιστρόφως. Ο κρατικός μηχανισμός εργαλειοποιείται και από τις δύο πλευρές με μηνύσεις εκατέρωθεν και προσπάθειες όχι απλά να βλάψουν εκλογικά ο ένας τον άλλο αλλά να τον εξαφανίσουν. Και όλα αυτά γίνονται στο πλαίσιο μίας οικονομίας που παραπαίει, όλο και περισσότεροι δυσκολεύονται να βγάλουν το μήνα, ενώ τα ζητήματα “πολιτικής των ταυτοτήτων” γύρω από τα οποία προσπαθούν να συσπειρωθούν οι δύο πλευρές δημιουργούν τελικά ακόμη περισσότερες φυγόκεντρες τάσεις.