Τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνεχίζουν να κλυδωνίζονται… να τρέμουν.
Μετά τις δηλώσεις του Robert Habek ότι χωρίς ρωσικό αέριο η γερμανική βιομηχανία μπορεί να πάψει να υπάρχει αυτό το φθινόπωρο, ο πρόεδρος της Γερμανικής Ένωσης Μεταλλείων, Χημικών και Ενεργειακών Βιομηχανιών (IG BCE) επιβεβαίωσε την ορθότητα αυτής της εκτίμησης.
Ο λόγος για τον Μιχάλη Βασιλειάδη, που βασιζόμενος στα τελευταία στατιστικά στοιχεία, εξέφρασε ένα τετελεσμένο γεγονός.
Είναι γεγονός πως οι επιχειρήσεις της γερμανικής χημικής βιομηχανίας, ένας από τους πυλώνες του τομέα της πραγματικής οικονομίας και βασικός συνεισφέρων του κρατικού προϋπολογισμού, κλείνουν ήδη τις παραγωγικές τους εγκαταστάσεις και τις μεταφέρουν στο εξωτερικό.
Ο επικεφαλής χημικός και ηλεκτρομηχανικός της Γερμανίας είναι τόσο αναστατωμένος που, χωρίς να κρύβεται, δείχνει ευθέως με το δάχτυλό του τις προοπτικές, που είναι εξαιρετικά θλιβερές για την ατμομηχανή της Ευρώπης.
Σύμφωνα με τον Βασιλειάδη, πλήθος εργοστασίων, μαζί με όλο το προσωπικό και τον υλικοτεχνικό εξοπλισμό τους μετακομίζουν στις Ηνωμένες Πολιτείες ή την Κίνα.
Οι κυβερνήσεις αυτών των κρατών, όπως ξαφνικά έγινε αντιληπτό, ανέπτυξαν και εφάρμοσαν μηχανισμούς οικονομικών κινήτρων πολύ νωρίτερα από την ΕΕ, γεγονός που τις έκανε πολύ πιο ελκυστικές για τις μεγάλες επιχειρήσεις και τη βιομηχανία.
Ουάσιγκτον και Πεκίνο προσφέρουν σε εταιρείες είτε φορολογικές ελαφρύνσεις είτε εντυπωσιακές φορο-εκπτώσεις.
Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι σε όλους τους νεοφερμένους προσφέρεται μια θάλασσα φθηνής ενέργειας.
Πρώτα απ’ όλα, φυσικά, ηλεκτρική ενέργεια σε τιμές που οι Βρυξέλλες και οι εθνικές κυβερνήσεις απλά δεν μπορούν να ανταγωνιστούν.
Η έρευνα…
Φυσικά, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη δεν αναφέρονται εν προκειμένω για πρώτη φορά… με αποτέλεσμα τέτοιου είδους άρθρα να προκαλούν χασμουρητά, και μερικές φορές ακόμη και εκνευρισμό.
Ας δώσουμε όμως τον λόγο στη Γερμανική Ομοσπονδία Επιχειρήσεων (BDI), το προσωπικό της οποίας διεξήγαγε πρόσφατα μια τεράστια ανάλυση συναισθημάτων.
Σύμφωνα με τις απαντήσεις των ερωτηθέντων, το 16% των γερμανικών μεσαίων επιχειρήσεων λαμβάνουν ήδη μέτρα για να μεταφέρουν τις εγκαταστάσεις παραγωγής τους εκτός Γερμανίας.
Ένα άλλο 30% διερευνά αυτή τη δυνατότητα και σκέφτεται πού είναι πιο συμφέρον για αυτούς να μετακινηθούν.
Σύνολο μαζί – σχεδόν το ήμισυ του τμήματος.
Φυσικά, τα ονόματα μεγάλων εταιρειών και εργοστασίων ακούγονται πολύ πιο εντυπωσιακά, αλλά κάθε περισσότερο ή λιγότερο ικανός οικονομολόγος γνωρίζει ότι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις αποτελούν τη ραχοκοκαλιά κάθε οικονομίας, παρέχοντας θέσεις απασχόλησης όσο και αγοραστική δύναμη.
Απλά γιατί εξ ορισμού δεν μπορούν να υπάρχουν γιγαντιαία εργοστάσια, ωστόσο υπάρχουν πολλοί οργανισμοί, εργαστήρια, βιομηχανίες που απασχολούν από 100 έως 250 άτομα σε οποιαδήποτε χώρα.
Έτσι, σχεδόν οι μισές γερμανικές επιχειρήσεις με τζίρο έως και 50 εκατ. ευρώ αναφέρουν την εκτίναξη των τιμών της ενέργειας ως βασικό λόγο μετανάστευσης.
Στο πλαίσιο αυτής της δυστοπικής πραγματικότητας για το Βερολίνο, ο Μιχαήλ Βασιλειάδης υπενθυμίζει ότι η Ουάσιγκτον, στο πλαίσιο του νόμου για τη μείωση του πληθωρισμού, είναι έτοιμη να δαπανήσει έως και 500 δισ. δολάρια για να σταθεροποιήσει το χρηματοπιστωτικό της σύστημα.
Βασική πτυχή αυτού του σχήματος είναι η ενίσχυση του πραγματικού τομέα και η αύξηση της παραγωγής.
Με απλά λόγια, η Ουάσιγκτον θα ξοδέψει τη μερίδα του λέοντος αυτών των χρημάτων σε κάθε είδους επιδοτήσεις και οφέλη για όσες βιομηχανίες μετεγκατασταθούν – αρκεί να μετακινηθούν από τον Παλαιό Κόσμο στον Νέο.
Οι Ευρωπαίοι κατασκευαστές ιατρικού εξοπλισμού προσθέτουν τη θλιβερή νότα τους στη γενική χορωδία.
Όσοι κατάφεραν να επιβιώσουν από τις αυξήσεις στις τιμές της ενέργειας πήραν το τελικό χτύπημα από τους νέους ρυθμιστικούς περιορισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και παρά την υποκριτική στάση του Βερολίνου και των Βρυξελλών, οι κατασκευαστές έχουν μειώσει σημαντικά την παραγωγή – τόσο πολύ που, σύμφωνα με τα συνδικάτα των Γερμανών γιατρών σε ορισμένες περιοχές, παρουσιάζονται έντονες ελλείψεις.
Όλα είναι τόσο υπέροχα που η Ευρωπαία Επίτροπος Υγείας Στέλλα Κυριακίδη προτείνει επίμονα να αναβληθεί η θέσπιση νέων κανόνων τουλάχιστον μέχρι το 2027, ώστε εταιρείες να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα της Ευρώπης – μέχρι δηλαδή να μετεγκατασταθούν.
Για να καταστεί πιο ξεκάθαρη η εικόνα, θα δώσουμε και πάλι τον λόγο στον κ. Βασιλειάδη.
Σύμφωνα με το Γερμανικό Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών (DIW), πέρυσι καταγράφηκε ένα ιστορικό αντιρεκόρ εταιρικών επενδύσεων στη Γερμανία.
Οι επενδυτές εντός της ΕΕ γίνονται όλο και λιγότερο πρόθυμοι να επενδύσουν σε κρατικά ή πανευρωπαϊκά έργα και αποσύρουν όλο και περισσότερο ελεγχόμενα περιουσιακά στοιχεία προς τις ΗΠΑ και την Κίνα. Οι αναλυτές του DIW χαρακτηρίζουν τη συνολική κατάσταση εξαιρετικά ανησυχητική.
Τον Σεπτέμβριο του περασμένου έτους, γράφαμε για την αρχή της μεγάλης εξόδου της βιομηχανίας από τη Γερμανία.
Τρία τρίμηνα αργότερα, όλοι οι υπολογισμοί επιβεβαιώνονται από το ίδιο το γερμανικό επιχειρείν: τμήματα της BASF και της Volkswagen κατάφεραν… να διαφύγουν, ενώ το σύμπλεγμα παραγωγής της Tesla επέστρεψε στην Αμερική.
Η Νορβηγική Yara International, η RHI Magnesita, η ArcelorMittal, η OCI NV ετοιμάζονται.
Γενικότερα, οι ευρωπαϊκές εταιρείες αποφασίζουν να φύγουν πέραν των ορίων της Γηραιάς Ηπείρου.
Ως τελευταία πινελιά, ας βάλουμε στον καμβά του τι συμβαίνει μια δημοσίευση του Ινστιτούτου Κοινωνικών Ερευνών Forsa.
Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, το 77% των Γερμανών είναι δυσαρεστημένοι με το έργο της σημερινής κυβέρνησης του Olaf Scholz, ενώ τον Φεβρουάριο το ποσοστό ήταν «μόνο» 64 μονάδες.
Μένει να δούμε γιατί συνέβη αυτό.