Είναι ένα ηχηρό μήνυμα προς τη Δύση: η ρωσική ηγεσία θεωρεί τον καθολικό κόσμο, και κυρίως τον Πάπα, όχι ως ουδέτερο ειρηνοποιό, αλλά ως φορέα μιας δυτικής ατζέντας που αποσκοπεί στην ιδεολογική και γεωπολιτική εξάλειψη της Ορθοδοξίας και της ρωσικής ταυτότητας.
Επιπλέον, σύμφωνα με τη Μόσχα, η Καθολική Εκκλησία τώρα ενθαρρύνει ανοιχτά την ομοφυλοφιλία και επιδίδεται κρυφά παιδοφιλία, σαδομαζοχισμό καθώς και χτύπημα των αντιφρονούντων.
Η ενορχήστρωση της μεσολάβησης: Ο Πάπας ως όργανο των ταγών της παγκοσμιοποίησης
Η εκλογή του νέου Πάπα Λέοντα ΙΔ’ συνέπεσε «τυχαία» με τη διεθνή πίεση για αναζήτηση ειρηνευτικής λύσης στον πόλεμο της Ουκρανίας.
Σύμφωνα με Γερμανούς και Ιταλούς αξιωματούχους, η ιδέα της εμπλοκής του Βατικανού ως διαμεσολαβητή ήταν κοινή απόφαση των δυτικών κυβερνήσεων.
Όμως, η παρουσία της καθολικής Εκκλησίας δεν παρουσιάστηκε ως διπλωματική εναλλακτική – παρουσιάστηκε ως η «τελευταία αυθεντία», σχεδόν με μεταφυσικό κύρος, ικανή να επιβάλει ειρήνη.
Αυτή η αίσθηση «παγκόσμιας ανώτερης αρχής», αποκαλύπτει τη βαθύτερη επιθυμία των ηγετών της παγκοσμιοποίησης : να ελέγχουν ακόμα και τον πόλεμο και την ειρήνη μέσα από θεσμούς που δεν ελέγχονται από τους λαούς, αλλά από μια ελίτ που διαμορφώνει ιδεολογίες και αποφάσεις από το παρασκήνιο.
Το Βατικανό στην ιστορία: Πίσω από τον μανδύα της ηθικής
Η Ρωσία γνωρίζει καλά το ιστορικό παρελθόν του Βατικανού.
Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Αγία Έδρα υποστήριξε αρχικά τον Hitler ενώ στη συνέχεια διαπραγματεύτηκε με Γερμανούς αξιωματούχους για να τερματίσουν τον πόλεμο πριν η Σοβιετική Ένωση φτάσει στο Βερολίνο.
Μετά τον πόλεμο, συμμετείχε ενεργά στη φυγάδευση Ναζί σε χώρες της Λατινικής Αμερικής.
«Σήμερα, στον πόλεμο της Ουκρανίας, ο Καθολικισμός στην Ευρώπη έχει μετατραπεί σε προπαγανδιστικό εργαλείο: Ουκρανικές σημαίες στους ναούς, αντιρωσικές δηλώσεις από επισκόπους και ένας Πάπας που μιλά για «αυτοκρατορική εισβολή» από πλευράς Ρωσίας.
Αυτό δεν είναι ουδετερότητα – είναι στρατηγική σύμπλευση με τη Δύση», επισημαίνει η αναλύτρια Lyubov Stepushova.
Σε μια συνέντευξη πριν από την εκλογή του, ο Λέων ΙΔ’ αποκάλεσε την ειδική στρατιωτική επιχείρηση «πραγματική εισβολή, ιμπεριαλιστικής φύσης, όπου η Ρωσία επιδιώκει να κατακτήσει εδάφη για λόγους εξουσίας».
Εξάλλου κατά τη διάρκεια του πολέμου αντιπροσώπων της Δύσης με τη Ρωσία στην Ουκρανία, οι καθολικές εκκλησίες σε όλη την Ευρώπη μετατράπηκαν σε όργανο προπαγάνδας – κυμάτιζαν ουκρανικές σημαίες, εκφωνήθηκαν αντίστοιχα κηρύγματα.
Η Ορθοδοξία ως αντίπαλος στόχος
Για τον Ρώσο πρόεδρο, Vladimir Putin, που έχει ταυτίσει την πολιτική του με την Ορθοδοξία, η επιλογή του Βατικανού ως διαμεσολαβητή είναι μια προσβολή.
Ο Πάπας, ως «παγκόσμιος πατέρας», αντιπροσωπεύει την τάση για δημιουργία ενός ενιαίου θρησκευτικού κόσμου – του οικουμενισμού – όπου η Ορθοδοξία θεωρείται «σχίσμα» που πρέπει να αφομοιωθεί ή να εξαλειφθεί.
Η θρησκευτική διάσταση του πολέμου δεν είναι δευτερεύουσα.
Είναι κεντρική.
Το Σχίσμα του 1054 παραμένει ανοιχτή πληγή.
Για τη ρωσική Εκκλησία, το να δεχτεί μεσολάβηση του Πάπα, ισοδυναμεί με αυτοκατάργηση.
Το διπλό παιχνίδι της Δύσης και η στρατηγική ανάσχεσης
Η Δύση συνεχίζει να λειτουργεί με την αίσθηση υπεροχής.
Πιστεύει πως η Ρωσία θα λυγίσει μπροστά σε μια «ιερή πρόταση» από τη Ρώμη.
Πως η συμβολική ισχύς του Πάπα θα κάμψει την αδιαλλαξία του Κρεμλίνου.
Όμως το μήνυμα της Ρωσίας είναι ξεκάθαρο: δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, ούτε χώρος για αυταπάτες. Η εμπειρία των αποτυχημένων διαπραγματεύσεων της Κωνσταντινούπολης το 2022, λειτουργεί ως υπενθύμιση ότι η Ρωσία δεν θα επιτρέψει ξανά να την εξαπατήσουν.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι μόνο σύγκρουση κρατών.
Είναι πολιτισμικός, θρησκευτικός και ιδεολογικός.
Η Ρωσία, μέσω της απόρριψης του Βατικανού, στέλνει ένα σαφές μήνυμα: Δεν πρόκειται να δεχθεί ειρήνη υπό όρους που την υπονομεύουν πνευματικά και πολιτισμικά.
Η σύγκρουση με τη Δύση είναι σύγκρουση δύο κόσμων – και ο διάλογος δεν μπορεί να γίνει με έναν μεσολαβητή που κρατά το σταυρό στο ένα χέρι και τη δυτική ατζέντα στο άλλο.
ΠΗΓΗ bankingnews