Τσίπρειες κυβιστήσεις και Τράμπειες νίκες…
Ενώ ο Τραμπ ετοιμάζεται για τη σύνοδο κορυφής με τον Πούτιν που θα καταλήξει είτε σε φιάσκο είτε σε αναγνώριση και τυπικά της επικράτησης της Ρωσίας, οι ΗΠΑ ακολουθούν μία παρανοϊκή πολιτική προς την Κίνα, συνδυάζοντας εξευτελιστικές υποχωρήσεις με πρωτοφανείς προκλήσεις.
Είναι ευρέως γνωστό ότι τους θεατρικούς δασμούς 150% που επέβαλλε στα Κινέζικα προϊόντα ο Τραμπ, ακολούθησε εντός ολίγων ημερών μία Τσίπρεια κυβίστηση, με την οποία κατάπιε τους δασμούς και “έδωσε περιθώριο” για διαπραγματεύσεις στην Κίνα. Το περιθώριο έληξε αυτές τις μέρες χωρίς συμφωνία και ο Τραμπ έδωσε νέα παράταση 90 ημερών. Όπως ακριβώς ξέχασε την παρέλευση του αυστηρού τελεσιγράφου του προς τη Ρωσία, η οποία παραδόξως δεν έσπευσε να συνάψει ειρήνη αντίπροχθες.
Έχουμε επίσης γράψει για τη διπλή κυβίστηση του Τραμπ απέναντι στην Κίνα, όταν σε μία μόνον ημέρα, “κατάπιε” την απαγόρευση εξαγωγής προηγμένων επεξεργαστών στην Κίνα και απαγόρεψε την προσγείωση στις ΗΠΑ στον “πρόεδρο” της Ταϊβάν!
Ο Τραμπ δε θα ήταν Τραμπ όμως, αν η εξευτελιστική κυβίστηση υπέρ της Κίνας δεν ακολουθούνταν, “Πριν αλέκτορα φωνήσαι“, από μία εξωφρενική πρόκληση. Και επειδή η κυβίστηση ήταν διπλή, η πρόκληση έπρεπε να είναι τριπλή!
Οι απανωτές προκλήσεις των ΗΠΑ…
Το πρώτο σκέλος ήταν η εννέα ημερών κοινή ναυτική άσκηση ακριβώς έξω από τα χωρικά ύδατα της Κίνας. Στην άσκηση συμμετείχαν οι ΗΠΑ, η άλλοτε μεγάλη Βρετανία, η Ιαπωνία, η Αυστραλία, η Νορβηγία και η Ισπανία. Περιελάμβανε 11 πλοία, μεταξύ των οποίων 4 αεροπλανοφόρα (2 των ΗΠΑ, ένα γιαπωνέζικο και ένα βρετανικό). Είναι περίεργο πώς δεν έστειλε και καμιά ψαρόβαρκα ο Μητσοτάκης.
Το δεύτερο σκέλος ήρθε στις 11 Αυγούστου: οι προκλητικές κινήσεις του σκάφους 4406 της Φιλιππινέζικης ακτοφυλακής που εισήλθε σε αμφισβητούμενα ύδατα στο Χουανγκιάν Ντάο και κατ’ επανάληψη έκανε επικίνδυνους ελιγμούς μπροστά από την πλώρη Κινεζικού σκάφους που έσπευσε για να το απωθήσει. Τελικά υποχρεώθηκε να έρθει και δεύτερο κινέζικο σκάφος για να βοηθήσει, με αποτέλεσμα, λόγω της εγγύτητας και των επικίνδυνων ελιγμών, να υπάρξει σύγκρουση μεταξύ των δύο κινέζικων σκαφών που προκάλεσε μικρές υλικές ζημιές. Η Κίνα έχει δηλώσει ότι θα απαιτήσει αποζημίωση από τις Φιλιππίνες, τις οποίες θεωρεί υπεύθυνες για το συμβάν.
Θα μπορούσε να πει κάποιος, αν δεν παρακολουθεί ιδιαίτερα τα θέματα της περιοχής, ότι οι κινήσεις των Φιλιππίνων δε βαρύνουν τις ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα όμως ο πρόεδρος των Φιλιππίνων Μάρκος (γιος του αιμοσταγούς δικτάτορα) είναι πιόνι των ΗΠΑ. Και βέβαια το ότι για πρώτη φορά προβαίνει σε τόσο προκλητικές κινήσεις, τη στιγμή που μια ολόκληρη αρμάδα των ΗΠΑ και των υποτελών τους δυνάμεων βρίσκεται στη γειτονιά, μάλλον δεν είναι τυχαίο.
Το κακό τρίτωσε με πρόκληση από αντιτορπιλλικό των ΗΠΑ, το οποίο παραβίασε ύδατα που η Λ.Δ. της Κίνας θεωρεί δικά της, ακριβώς στην περιοχή που είχε υπάρξει το συμβάν με το Φιλιππινέζικο πλοίο δύο μέρες πριν. Το μήνυμα είναι σαφές: Οι ΗΠΑ στηρίζουν τις βλέψεις των Φιλιππίνων και αναγνωρίζουν την περιοχή του Χουανγκιάν Ντάο σαν Φιλιππινέζικη. Η Κίνα θα έπρεπε είτε να το καταπιεί, είτε να διακινδυνεύσει σύγκρουση.
Για τη θερμή περιοχή της Θάλασσας της Νότιας Κίνας έχουμε γράψει και στο παρελθόν. Αν το νομικό καθεστώς είναι ιδιαίτερα πολύπλοκο και η κάθε πλευρά έχει (ή έχει εφεύρει) επιχειρήματα, το πολιτικό πλαίσιο είναι πολύ πιο ξεκάθαρο: Ενώ επί προεδρίας Ντουτέρτε οι Φιλιππίνες και η Κίνα είχαν φτάσει κοντά σε συμφωνία, μόλις ανέλαβε ο Φερνινάντο Μάρκος Τζούνιορ έβαλε όλες τις συνθήκες στο συρτάρι και άρχισε να προκαλεί με κάθε τρόπο, με εξαιρετικά ορατό τον κίνδυνο να μετατρέψει τη χώρα του σε Ουκρανία της Νοτιοανατολικής Ασίας. Κατ’ εντολή των αφεντικών του βέβαια.
Όπως και να έχει, αν η Κίνα υποχωρούσε, θα έπαυε να έχει στάτους υπερδύναμης. Πολλά μπορεί κανείς να προσάψει στον Σι, αλλά σίγουρα δεν είναι Τραμπ και δεν του αρέσει να καταπίνει προσβολές. Η Κίνα ήταν υποχρεωμένη να απαντήσει και το έκανε: Έστειλε ναυτικές δυνάμεις οι οποίες εξεδίωξαν κακήν κακώς το αντιτορπιλλικό των ΗΠΑ. Το οποίο, σαν ψευτόμαγκας, έβαλε την ουρά κάτω από την προπέλα και ετράπη σε φυγή. Όσο για τα τέσσερα αεροπλανοφόρα και τα πλοία συνοδείας τους, είχαν ήδη, φρονίμως, αποπλεύσει προς Ιαπωνία.
Όσο η Κίνα δεν κόβει το Γόρδιο Δεσμό προχωρώντας στην επανένωση με την Ταϊβάν – εν ανάγκη κάνοντας και χρήση βίας, αν υπάρξει αντίσταση – θα πρέπει συνεχώς να ασχολείται με προκλήσεις των ΗΠΑ και των λακέδων τους. Και αν οι ΗΠΑ αύριο κάνουν την ανάγκη φιλοτιμία, αποδεχθούν την ήττα τους στην Ουκρανία (βαφτίζοντάς την “νίκη” βέβαια) και αποσυρθούν, θα έχουν τη δυνατότητα να συγκεντρώσουν τις δυνάμεις τους στις προκλήσεις αυτές.
Φαίνεται ότι το Κ.Κ. της Κίνας δεν έχει ακούσει κουβέντα για “ένα, δύο, πολλά Βιετνάμ”.
Όσο για τον commander in chief Τραμπ, θα πάει έτσι, με τον αέρα του “νικητή” στη συνάντηση με τον Πούτιν αύριο. Με μπόλικο μεϊκ απ στο μάγουλο, να κρύβει την κοκκινίλα από το χαστούκι του Σι. Και ο δυστυχής Πούτιν, μαζί με την πολυάριθμη συνοδεία του, θα προσπαθούν από ευγένεια να μην ξεκαρδιστούν στα γέλια μόλις τον δουν…