Η Κυβέρνηση που Μπερδεύει Ζαν-Ζακ Ρουσσώ με Μοντεσκιέ και Ντρέιφους με Δικαστή Και η Κοβέσι που Τους Καταδικάζει Όλους

Ενώ η Ευρώπη φωνάζει «Μαφία», αυτοί παίζουν Ερασιτέχνες Ιστορικοί στην Βουλή της Εξαθλίωσης

Αμέσως. Έχουμε θεατρικό απίστευτης κλίμακας στην Βουλή – και όχι, δεν είναι η Εθνική Λυρική Σκηνή που ανεβάζει Μπρέχτ, αλλά η κυβέρνηση που παίζει «Κωμωδία των Πλάνων».
Η σάτιρα πηγάζει από μόνη της. Ας δούμε το θεατρικό δίδυμο της ημέρας:

 Ο πρωθυπουργός και ο φανταστικός Ζαν-Ζακ Ρουσσώ
Ξεκαθάρισε ο Μητσοτάκης στη Βουλή: η διάκριση των εξουσιών είναι εφεύρεση… του Ρουσσώ.
Φανταστείτε τον Μοντεσκιέ στον ουρανό να πνίγεται στο κρασί του από τα γέλια.
Ένας απόφοιτος Κολούμπια, προϊόν συστήματος που λάτρεψε την κληρονομική διακυβέρνηση, μπερδεύει τον φιλόσοφο της άμεσης δημοκρατίας με τον θεμελιωτή του συνταγματικού φραγμού;
Αυτό δεν είναι απλή παπαρολογία.
Είναι φαραωνική αλαζονεία. Κάποιοι λένε: «Μάθετε παιδιά τα βασικά!».
Εδώ λέμε: «Κύριε Πρωθυπουργέ, ανοίξτε ένα σχολικό βιβλίο Γυμνασίου πριν ανατρέψετε 3 αιώνες Διαφωτισμού».

 Ο υπουργός Υγείας και ο «δικαστής» Ντρέιφους:
Στη συνέχεια, αναδύθηκε ο Άδωνι, ο άνθρωπος που μετατρέπει την ιστορία σε σουρεαλιστική φάρσα.
Παραπονέθηκε: «Μη μου παρουσιάζετε εμένα τον δικαστή Ντρέιφους!». Πρόβλημα: Ο Ντρέιφους δεν ήταν δικαστής.
Ήταν το θύμα.
Ήταν ο Εβραίος αξιωματικός που καταδικάστηκε για εσχάτη προδοσία με πλαστά στοιχεία, σε ένα αντιαισιόδοξο σκάνδαλο που συγκλόνισε την Γαλλία.
Και ο Εμίλ Ζολά έγραψε το «Κατηγορώ!» για να τον υπερασπιστεί.
Άρα, ο υπουργός ταυτίζεται… με το θύμα μιας κρατικής συνωμοσίας;
Εξαιρετική αυτογνωσία! Μήπως ήθελε να πει «Μην με κάνετε Ντρέιφους»;
Αλλά όχι. Επέλεξε να ταυτιστεί με τον φανταστικό «δικαστή» – που στην πραγματικότητα ήταν οι δολοφόνοι της δικαιοσύνης.
Συμβολισμός χωρίς προηγούμενο, ο κυβερνητικός αξιωματούχος που καταδικάζει την αθωότητα, αναγνωρίζει υποσυνείδητα το ρόλο του στο σύστημα που λειτουργεί με πλαστές αποδείξεις και ψευδείς κατηγορίες.

Και το αφήγημα της κυβέρνησης σε αυτό το θέαμα του παραλόγου;
Όσο η Κοβέσι περιγράφει Ελλάδα ως «χώρα μαφίας» και καταγγέλλει προσπάθειες να τερματιστεί η έρευνά της, οι ηγέτες μας ανεβαίνουν στη Βουλή και… παίζουν κωμωδία ανοησίας.
Σε μια χώρα που πνίγεται σε διαφθορά, έλλειψη διαφάνειας και συστημική εξαθλίωση, αυτό δεν είναι απλώς τραγικό.
Είναι περιπέτεια του παραλόγου σε 4K.

Ενώ η ΕΕ μας λέει «έχετε σοβαρά θεμελιώδη προβλήματα», η κυβέρνηση απαντά με «Λογοκρισία!» και «Διακρίνουμε εξουσίες όπως ο Ρουσσώ!» (αναποδογυρίζοντας τα πάντα). Και όταν ένας υπουργός κάνει λάθος ιστορικό γεγονός του 19ου αιώνα, το μετατρέπει σε αντίλογο για να αποφύγει το αδιάφυγτο: ότι η πραγματικότητα εδώ και τώρα θυμίζει περισσότερο τα σκάνδαλα του Ντρέιφους παρά τη δημοκρατία των φώτων.

Η ερώτηση που μένει:
Πόσο περισσότερο θα ανέχονται οι πολίτες να τους παίζουν «Θαύματα Παιδείας» και «Ιστορικά Ανατρεπτικά» από ανθρώπους που – κατά τον Ευρωπαίο Εισαγγελέα, προσπαθούν να θάψουν τις έρευνες για διαφθορά;
Ο Ζολά το 1898 έγραψε «Κατηγορώ!».
Σήμερα, η Κοβέσι φωνάζει «Κατηγορώ!».
Το ερώτημα είναι: ποιος θα το γράψει στα ελληνικά, και πότε θα το ακούσουν από κάτω της Βουλής;