Η Γιορτή που γλέντησε τον Λαό ο Αλέξης

Εδώ θα αναλύσουμε  μια σκληρή αποτίμηση της εκλιπούσας επαναστατικής ρητορικής του Τσίπρα.

Αλέξη Τσίπρα,
Σήμερα, με την πικρή σαπίλα της ιστορίας στο νου, ξαναδιαβάζουμε αυτά τα κενά λόγια που έριξες από το βήμα της εξουσίας στις 5 Ιουλίου 2015.

Την “γιορτή της Δημοκρατίας” την έβαψες;
Την “λύτρωση“;
Την “διέξοδο“;
Λύτρωση από τι, Αλέξη; Διέξοδο προς πού;

Ο μόνος που βγήκε λυτρωμένος και με διέξοδο από το χάος που δημιούργησες, ήσουν εσύ – και η κλίκα σου – που συνεχίσατε να κολυμπάτε στην πολιτική λίμνη, ενώ ο υπόλοιπος λαός βούλιαζε.

Το “ισχυρό μήνυμα αξιοπρέπειας” που φώναξες, έγινε το πιο πικρό αστείο της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής.

Πώς τολμάς να μιλάς για “αξιοπρέπεια” όταν, λίγες μέρες μετά αυτό το “ιστορικό Όχι”, γονάτισες ευτελώς μπροστά στους δανειστές, υπέγραψες το ΤΡΙΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ – ακριβώς αυτό που ο λαός απέρριψε – και έγινες ο πιο πρόθυμος εφαρμοστής των μέτρων λιτότητας που κατάσφαξαν τα τελευταία απομεινάρια κοινωνικού κράτους;

Η “προπαγάνδα του φόβου” που υποτίθεται νικήσαμε, έγινε πικρή πραγματικότητα χάρη ΣΕ ΕΣΈΝΑ.

Εσύ και η κυβέρνησή σου φερθήκατε ως ταμπούρλο του διεθνούς κεφαλαίου, νομιμοποιώντας με το χαρτί σας τις πιο βάρβαρες πολιτικές.

Το “Όχι” του λαού το μετατρέψατε σε “Ναι, παρακαλώ, πιο δυνατά”.

Αυτό δεν είναι ήττα του φόβου, είναι εθνική ταπείνωση εσκεμμένα σχεδιασμένη από την ηγεσία σου.

Και το θράσος να λες πως “ανοίξατε δρόμο για επιστροφή στις ιδρυτικές αξίες της Ευρώπης”!

Ποιές αξίες, Αλέξη;
Της υποταγής στο μόλυβδο του μνημονίου;
Της συνταγματικής βιαιοπραγίας;
Της συστηματικής διάλυσης δημόσιας υγείας και εκπαίδευσης;
Ο μόνος “δρόμος” που ανοίξατε ήταν ο δρόμος για την τελική εργαλειοποίηση και αποπολιτικοποίηση του λαού, τον οποίο παρέσυρες σε ένα ψήφισμα-φάντασμα, μόνο και μόνο για να νομιμοποιήσεις την προδοσία που ήξερες από πριν πως θα διαπράττεις.

Δεν ήταν “πράξη ισχυρής βούλησης”, ήταν πράξη εγκληματικής αφέλειας και πολιτικού υπολογισμού.

Χρησιμοποίησες την αγαθή πίστη και τον αγώνα εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων – που πήγαν να ψηφίσουν με αληθινή ελπίδα και αίμα στην καρδιά – ως δαυλό για το προσωπικό σου παραμύθι της παράστασης.

Το “καλύτερο αύριο” που υποσχέθηκες, ήταν η χρεοκοπία των μισθών και συντάξεων, η φυγή νέων, η παρακμή της χώρας, και οι κλοπές της πρώτης κατοικίας.

Και τώρα, με ασύγκριτο θράσος, επιχειρείς να ξαναμπείς στη σκηνή;

• Η “κοντή σου μνήμη”δεν είναι αδυναμία, είναι εγκληματική αναισθησία.
  Ξεχνάς εύκολα τα πτώματα κοινωνικών δικαιωμάτων που άφησες πίσω σου, αλλά θυμάσαι πολύ καλά τη γεύση της εξουσίας.
• Οι “τάσεις επανεμφάνισης”δεν είναι πατριωτισμός, είναι τοξική νοσταλγία για την καρέκλα – το μόνο πράγμα που φαίνεται να σε ενδιαφέρει πραγματικά.
• Το αφήγημα της “αξιοπρέπειας” και “αντίστασης”που ξαναπροσπαθείς να πουλήσεις, είναι προσβολή στη νοημοσύνη κάθε εργαζόμενου, νέου, και συνταξιούχου που ζει τις συνέπειες της προδοσίας σου.

Στον Τσίπρα δεν χρωστάμε τίποτα.

Τον Τσίπρα τον ξεπληρώσαμε μέχρι τέλους.
Η μόνη “πράξη ισχυρής βούλησης” που χρειάζεται τώρα είναι η βούληση να σε απωθήσουμε οριστικά από την πολιτική ζωή.

Γιατί κάθε ψήφος, κάθε αναφορά, κάθε “ευκαιρία” που σου δίνεται, είναι ένα ακόμα κουπί στον τάφο των κοινωνικών αγώνων και των λαϊκών ελπίδων.

Την “γιορτή” του 2015 την κάψαμε στα μνημόσυνα της κοινωνικής δικαιοσύνης που θυσιάσατε.

Τώρα, η σειρά σου είναι να φύγεις. Μόνιμα.