Ο καθένας για τον εαυτό του και ο Θεός για όλους. Ίσως το παλιό αυτό ρητό να ταιριάζει απόλυτα για να περιγράψει την κατάσταση στην Ευρώπη, σε ό,τι αφορά το μέτωπο του φυσικού αερίου. Κατ’ αρχήν δεν θα υπάρξει ανώτατο όριο στην ευρωπαϊκή τιμή του φυσικού αερίου. Το θέμα αφαιρέθηκε για άλλη μια φορά χθες από την ημερήσια διάταξη του έκτακτου Συμβουλίου των Ευρωπαίων Υπουργών Οικονομικών. Αποφάσισαν βέβαια να το παραπέμψουν για συζήτηση σε μια επιτροπή που θα καταθέσει κάποιες προτάσεις. «Σε μια τριμελή επιτροπή από …πέντε άτομα», όπως θα έλεγε και ο μεγάλος Βαμβακούλας. Στις Ρωμαϊκές καλένδες δηλαδή.
Αντί για πλαφόν , οι 27 οι συμφώνησαν σε ένα σχέδιο μείωσης της κατανάλωσης ενέργειας σε εθελοντική βάση κατά 10% και 5% στις ώρες αιχμής. Θα υπάρξει επίσης ένα ανώτατο όριο εσόδων στα 180 ευρώ τη MWh για παραγωγούς ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, πυρηνική ενέργεια και άνθρακα. Τρίτον, συμφωνήθηκε μια προσωρινή εισφορά αλληλεγγύης 10% από τις εταιρείες που αποκομίζουν επιπλέον κέρδη χάρη στις τιμές του φυσικού αερίου και πετρελαίου. Είναι πάντως ενδεικτικό ότι ούτε καν συζητήθηκε η πρόταση της προέδρου της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν για συγκέντρωση 140 δις από τα κέρδη των εταιρειών για τη βόηθεια σε αδύναμα νοικοκυριά και επιχειρήσεις.
Οσο για το πλαφόν; Στα αζήτητα.
Άλλωστε, ήταν ήδη σαφές τις τελευταίες ημέρες ότι το ανώτατο όριο στην τιμή του φυσικού αερίου συναντούσε σθεναρή αντίσταση από Γερμανούς και Ολλανδούς, που προτίμησαν να λάβουν μόνο δικά τους μέτρα. Ειδικά η Γερμανία εκτοπίζει τους πάντες και κινείται μόνη της. Πώς; Διαθέτοντας 200 δισ. ευρώ, έστω και μόνο για να σωθεί η αυτοκινητοβιομηχανία της κυρίως, που δημιουργεί μεγάλο μέρος του ΑΕΠ της οικονομικής ατμομηχανής της ΕΕ.
Με απλά λόγια: το Βερολίνο προσπάθησε να αξιοποιήσει στο έπακρο μια κακή κατάσταση, εξηγώντας ότι ναι «η Γερμανία βάζει φρένο στην τιμή του φυσικού αερίου αλλά μόνο στην ίδια τη χώρα». Αλλά αυτό «δεν έχει καμία σχέση με το ανώτατο όριο της τιμής του φυσικού αερίου»,όπως είπε εκπρόσωπος του Γερμανού υπουργού Οικονομίας Ρόμπερτ Χάμπεκ. Το πρόβλημα είναι ότι η κυβέρνηση του Όλαφ Σολτς φοβάται περισσότερο από οτιδήποτε άλλο έναν γενικό αποκλεισμό των ευρωπαϊκών προμηθειών εάν οι Βρυξέλλες αποφασίσουν να βάλουν ανώτατο όριο στην τιμή του αερίου σε ηπειρωτική κλίμακα. Άρα, προχώρησε σε εθνικά μέτρα , αγνοώντας εγωιστικά την Ευρώπη.Άλλωστε, η Γερμανία μπορεί να αντέξει οικονομικά να βάλει 200 δισεκατομμύρια στο τραπέζι, αλλά τι μπορεί να κάνουν οι άλλες χώρες; Είναι αυτονόητο ότι η κίνηση της Γερμανίας σε επίπεδο ενεργειακής πολιτικής έχει σαρώσει μια για πάντα η υποκριτική και ανόητη φιλοευρωπαϊκή ρητορική. Η κατάσταση εκρήγνυται στην αντιπαράθεση ΗΠΑ- Ρωσίας. Και το Βερολίνο το κατάλαβε αυτό πολύ νωρίτερα από άλλους.
Και η Γερμανία δεν διστάζει να αποσπαστεί ταχέως από το ευρωπαϊκό τρένο, του οποίου ήταν η ατμομηχανή για δεκαετίες.
