Οι πλούσιες βιομηχανικά ανεπτυγμένες χώρες της G7 οφείλουν στις φτωχότερες χώρες του κόσμου περίπου 13 τρισεκατομμύρια δολάρια σε αναπτυξιακή βοήθεια και υποστήριξη στον αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής, υπολογίζει η μη κυβερνητική οργάνωση Oxfam.
Κι αντί να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους, τα κράτη της Ομάδας των Επτά και οι τράπεζές τους απαιτούν αποπληρωμές τοκοχρεολυσίων 232 εκατομμυρίων δολαρίων την ημέρα, τονίζει η ΜΚΟ σε ανακοίνωση που δίνει στη δημοσιότητα σήμερα, ενόψει της συνόδου κορυφής της G7, από την Παρασκευή ως την Κυριακή, στη Χιροσίμα της Ιαπωνίας.
«Τα πλούσια κράτη της G7 αρέσκονται να αυτοπροβάλλονται ως σωτήρες, αλλά αυτό που κάνουν είναι να εφαρμόζουν δύο μέτρα και δύο σταθμά — τηρούν ένα σύνολο κανόνων και οι πρώην αποικίες τους εξαναγκάζονται να τηρούν άλλο», τόνισε ο προσωρινός εκτελεστικός διευθυντής της Oxfam, ο Αμίταμπ Μπεχάρ.
«Είναι ο πλούσιος κόσμος αυτός που χρωστάει στον παγκόσμιο Νότο. Τη βοήθεια που υποσχέθηκε πριν από δεκαετίες, αλλά ουδέποτε έδωσε. Τα τεράστια κόστη λόγω της κλιματικής αλλαγής, που προκαλεί η αλόγιστη καύση ορυκτών καυσίμων που κάνει. Τον τεράστιο πλούτο που απέκτησε, οικοδομώντας τον στην αποικιοκρατία και στη δουλεία».
Ακραίος πλούτος και ακραία φτώχεια
Η Oxfam θύμισε πως η σύνοδος διεξάγεται την ώρα που οι μισθοί των εργαζομένων περικόπτονται, οι τιμές των τροφίμων αυξάνονται αλματωδώς και η πείνα στον κόσμο εξαπλώνεται.
Για πρώτη φορά σε 25 χρόνια, ο ακραίος πλούτος και η ακραία φτώχεια αυξάνονται ταυτόχρονα, υπογράμμισε.
Οι χώρες της G7 αθέτησαν τη δέσμευσή τους να δίνουν 100 δισεκατομμύρια δολάρια τον χρόνο για να βοηθήσουν φτωχότερες χώρες να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, καταγγέλλει η ΜΚΟ που υπολογίζει ότι οι εκπομπές αερίων όπως το διοξείδιο του άνθρακα που κάνουν έχουν προκαλέσει ζημίες 8,7 τρισεκατομμυρίων δολαρίων σε χώρες με μεσαία και χαμηλά εισοδήματα.
Το 1970, οι πλούσιες χώρες είχαν υποσχεθεί να προσφέρουν το 0,7% του ΑΕΠ τους σε ετήσια βάση ως αναπτυξιακή βοήθεια. Όμως δεν έδωσαν 4,49 τρισεκ. δολάρια, δηλαδή το μισό και πλέον από το ποσό που υποσχέθηκαν.
«Τα χρήματα αυτά μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά», σύμφωνα με τον κ. Μπεχάρ.
Θα κάλυπταν τα κόστη προκειμένου τα παιδιά να πηγαίνουν σχολείο, να οικοδομηθούν νοσοκομεία, να υπάρχουν διαθέσιμα φάρμακα που θα έσωζαν ζωές, να αποκτηθεί πρόσβαση σε πόσιμο νερό, να οικοδομηθούν καλύτερες υποδομές, να βελτιωθεί η γεωργία και η ασφάλεια τροφίμων κ.ο.κ., απαρίθμησε.
«Η G7 πρέπει να πληρώσει τα χρέη της», συμπλήρωσε ο κ. Μπεχάρ.
«Δεν πρόκειται ούτε για καλή θέληση, ούτε για φιλανθρωπία — είναι ηθική υποχρέωσή της».