Πολλά δημοσιεύματα των τελευταίων εβδομάδων αναφέρονται στην θυελλώδη Πανευρωπαϊκή Εξέγερση των Αγροτών και μάλιστα στις πλέον Δυναμικές –από αγροτο/οικονομική άποψη χώρες– όπως η Ολλανδία ή το Βέλγιο.
«Οι λανθασμένοι χειρισμοί των Ευρωπαίων ηγετών έχουν κατεβάσει τις δαπάνες του Κοινοτικού Προϋπολογισμού στον τομέα αυτόν περίπου στο 1/3, ενώ δύο δεκαετίες πριν υπερέβαινε τον μισό προϋπολογισμό ολόκληρης της Ένωσης. Οι αγρότες της Ε.Ε. αυτή τη στιγμή έχουν μειωθεί κατά 40%, ενώ η «αναγκαστική αγρανάπαυση» έχει ήδη οδηγήσει, όπως και στη χώρα μας, σε μεγάλη αύξηση των εδαφών σε μόνιμη αγρανάπαυση.
Στους λανθασμένους χειρισμούς της βιαστικής Πράσινης Συμφωνίας προστέθηκε και η λανθασμένη απουσία ευρωπαϊκής διπλωματίας (δηλαδή, υπεράσπιση των ευρωπαϊκών συμφερόντων) στη δυτική αντίθεση με τη Ρωσία στον πόλεμο στην Ουκρανία. Η απόλυτη ευθυγράμμιση της ανύπαρκτης ευρωπαϊκής διπλωματίας με την Ουάσινγκτον (που τρίβει τα χέρια της) οδήγησε σε εκτίναξη των τιμών ενέργειας (ένα βασικό και ενιαίο αίτημα των αγροτών), («Antinews»– Κύρα Αδάμ, 17/2/2024). Αλλά και ο σωστότατος στις επισημάνσεις Γ. Χαρβαλιάς αναφέρει:
«Εκείνη την εποχή, οι ελληνικές κυβερνήσεις έδιναν σκληρές μάχες σε ευρωπαϊκό επίπεδο για να κατοχυρώσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερα μερίδια στις ελληνικές αγροτικές επιδοτήσεις. Το 1984, για παράδειγμα, ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν δίστασε να απειλήσει με βέτο φράζοντας την είσοδο στην Ισπανία και την Πορτογαλία, για να εξασφαλίσει τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα που, μεταξύ άλλων, αποσκοπούσαν στη στήριξη της πρωτογενούς παραγωγής. Ο Παπανδρέου προκάλεσε την οργή πανίσχυρων Ευρωπαίων ηγετών, όπως η Μάργκαρετ Θάτσερ, ο Χέλμουτ Κολ και ο Φελίπε Γκονζάλεθ, αλλά τελικά κατοχύρωσε τα ελληνικά συμφέροντα.
Σήμερα το βέτο επί της ουσίας έχει καταργηθεί και η κυβέρνηση Μητσοτάκη άγεται και φέρεται από το ιερατείο των Βρυξελλών, μην τολμώντας να εγείρει αντιρρήσεις ακόμη και για θέματα μείζονος εθνικής σημασίας. Η ελληνική διαπραγμάτευση για τη νέα ΚΑΠ (Κοινή Αγροτική Πολιτική) ήταν για τα κλάματα και οδήγησε σε ετήσια μείωση των αγροτικών επιδοτήσεων που κατανέμονται στη χώρα μας κατά 240.000.000!». Και συνεχίζει παρακάτω:
«Στην Ελλάδα, αντιστοίχως, η κυβέρνηση Μητσοτάκη καλεί τους καλλιεργητές να παραδώσουν τη γη τους, προσφέροντας κίνητρα για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών, λες και στο τέλος ο πληθυσμός της χώρας θα τρέφεται με μπαταρίες. Ταυτοχρόνως, και με προφανή στόχο να απαξιωθεί η αιτιολόγηση της αγροτικής κινητοποίησης, αναπαράγεται η παραφιλολογία για τους ακαμάτηδες που έφαγαν τις επιδοτήσεις στα μπουζούκια.
Ωραία όλα αυτά, αλλά δεν πείθουν. Γιατί παραγνωρίζουν ότι άλλαξε η ευρωπαϊκή πολιτική απέναντι στην ύπαιθρο, δεν στέρεψαν τα λεφτά. Αυτά υπάρχουν και κατευθύνονται σε… ευγενείς σκοπούς, όπως η ενίσχυση με 125 δισ. ευρώ της συμμορίας του Ζελένσκι.
Το επάγγελμα του αγρότη στην Ελλάδα των… μάστερσεφ, δυστυχώς, πεθαίνει. Διότι επικηρύχτηκε από τις Βρυξέλλες. Εκεί πρέπει να αναζητηθεί η αιτία του κακού και όχι στα καλλιεργούμενα ενοχικά σύνδρομα του «μαζί τα φάγαμε». Ήρθε μάλλον η ώρα να απενοχοποιηθεί η κουβέντα για το τι ακριβώς μας προσφέρει και τι μας στερεί η συμμετοχή στην… αγία ευρωζώνη!» («Αntinews– Γιώργος Χαρβαλιάς, 18/2/2024)
Είναι γεγονός πως οι Ευρωπαίοι αγρότες του 2024 έχουν μεγάλες διαφορές με τους αγρότες του 1525 όμως έχουν και σαφείς ομοιότητες. Ένας βασικός λόγος είναι η μεγάλη άνοδος των τιμών που στις αρχές του 16ου αιώνα πλησίαζε το 420%, ανάλογη δε αύξηση παρουσίαζαν όλα τα μέσα επισιτισμού, παρουσιάζοντας μια μεγάλη επισιτιστική κρίση που είχε ήδη επιδεινωθεί από την Μεγάλη Επιδημία της Πανώλης το 1342–49 στην Ευρώπη παράλληλα με την μεταβολή των σχέσεων εργασίας. Επισιτιστική κρίση με τεράστιες ομοιότητες με την σημερινή κρίση επισιτισμού στην ΕΕ, δηλαδή κρίση παραγωγής, απίστευτων τιμών και τρομακτικού κόστους παραγωγής.
Η «αναβάθμιση» των σχέσεων εργασίας των κολίγων και δουλοπάροικων σε εργάτες γης μισθωτής κατηγορίας, σχέση που καθιερώθηκε από γαιοκτήμονες των χωρών της Κεντρικής/Ανατολικής Ευρώπης ήδη από τον 13ο–14ο αιώνα, δεν οδήγησαν στη δικαίωση των αγώνων τους.
Οι μεν γαιοκτήμονες, έχοντας απαλλοτριώσει τα κτήματα της κοινότητας (βοσκοτόπια, δάση, αμπέλια) και τις ιδιοκτησίες των μικροϊδιοκτητών, αύξησαν την παραγωγή των προϊόντων τους, άρα και τα κέρδη τους, όμως οι εργάτες γης, με τον νέο τρόπο αμοιβής τους, μολονότι «ελευθερώθηκαν», δεν έπαψαν να εξαρτώνται απ` τους γαιοκτήμονες. Σήμερα, γίνεται κάτι ανάλογο στην αγροτική παραγωγή με την εξαγορά κτημάτων και την αντικατάσταση της «καλλιέργειας τροφίμων» με την «καλλιέργεια Φωτοβολταϊκών» !
Αυτή η αρχική «αυτοπαραίτηση» της μισθωτής εργασίας από την αγροτική εργασία, σε συνδυασμό με τη μείωση των εργατικών χεριών λόγω του Μαύρου θανάτου της Πανώλης, η φυγή των εργατών προς τις Βαλτικές χώρες, και ο Εκατονταετής πόλεμος, έφεραν πτώση της παραγωγής, μείωση των μισθών και έλλειψη των ειδών διατροφής.
 |
| Όττο φαν Φέιν, Ο πεινασμένος λαός |
Η απίστευτη διαφθορά και η περιβόητη φιληδονία του ανώτατου κλήρου της Καθολικής εκκλησίας, το εμπόριο των ψυχών με τα συγχωροχάρτια και η διαπλοκή με τις Τράπεζες (Οικογένεια Μεδίκων), «διώχνουν» τους θρησκευόμενους από την Παπική εκκλησία, παράλληλα δε, ο αναλφαβητισμός στις περιοχές της Γερμανίας, πλησιάζει το 90%. Ηγέτες του κινήματος των χωρικών όπως ο Έμπερλιν, ο Σβίγγλιος και κυρίως ο Τόμας Μίντσερ, ξεσηκώνουν τους αγρότες και στρώματα μικρών ιδιοκτητών και μικροαστών, συντάσσονται με το διευρυμένο επαναστατικό κίνημα του «Πολέμου των Χωρικών». Ηττώνται όμως στην Μάχη του Frankenhausen στις 31 Μαΐου 1525, σφάζονται 100.000 χωρικοί και ο Τόμας Μίντσερ, Κληρικός και Κοινωνικός Επαναστάτης, αφού βασανίστηκε φρικτά, αποκεφαλίστηκε. Ανάλογη μοίρα είχε και η εξέγερση των Άγγλων χωρικών το 1381 με ηγέτη τον Τάιλερ που πολιόρκησαν το Λονδίνο και τον Πύργο του Λονδίνου, σφάζοντας τον Υπουργό Δικαιοσύνης και Οικονομικών. Τελικά συνετρίβησαν ενώ ο Τάιλερ δολοφονήθηκε.
Η σημερινή Ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης «χτυπώντας» τους Ευρωπαίους Αγρότες στο «μαλακό υπογάστριο» με την αύξηση του ενεργειακού κόστους το οποίο έχει ανέβει στα ύψη αλλά και όλων των πρώτων υλών των αγροτών –φυτοφάρμακα, ζωικά λιπάσματα κλπ.– επιβάλλει την λεγόμενη «Πράσινη Ατζέντα» που ήδη έχει εκμηδενίσει τους Αγρότες, μειώνοντας τρομακτικά τον Αγροτικό Προϋπολογισμό της Κοινότητας αλλά και το ποσοστό των Αγροτών στον Οικονομικά Ενεργό Πληθυσμό. Ταυτόχρονα υιοθετεί μια «ψευδο-οικολογική» ατζέντα που μειώνει κατακόρυφα την παραγωγή τροφίμων και κρέατος, όπως τις γνωρίζαμε έως σήμερα. Στη θέση τους προτείνει –σχεδόν υποχρεωτικά και προσπαθώντας να πείσει τους καταναλωτές μέσω μιας Γκεμπελικού τύπου προπαγάνδας– την κατανάλωση (!) επεξεργασμένων εντόμων, γρύλλων κλπ. με άγνωστα αποτελέσματα για την υγεία των καταναλωτών. Ταυτόχρονα, προωθώντας μια «Ατζέντα μειωμένης κατανάλωσης» κρέατος, γαλακτοκομικών ως δήθεν βλαβερών και προπαγανδίζοντας μανιωδώς τους Vegan καταναλωτές και την λεγόμενη «Οικολογική διαβίωση χαμηλών προδιαγραφών» όπως ελάχιστων ή μηδενικών ζωικών λιπών κλπ.
Όταν ένας Οργανισμός όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, θεωρεί πως όταν «πέρδονται οι αγελάδες, εκπέμπουν μεθάνιο που μολύνει το περιβάλλον, συνεπώς το οικολογικότερον θα ήταν να μειωθεί η εκτροφή των αγελάδων και γενικότερα η κτηνοτροφία» (!!!) τότε καλά θα κάνετε να αναρωτηθείτε εάν οι Ευρωπαίοι Μανδαρίνοι που ποζάρουν σαν «Ηγέτες», έχουν σώας τας φρένας ή μήπως χρειάζονται ψυχιατρική παρακολούθηση και ψυχαναλυτικό καναπέ. Γιατί το να θέλεις και να προπαγανδίζεις μανιωδώς την μείωση της αγροτικής παραγωγής στην Ευρώπη (με απότομη αύξηση των εισαγωγών τροφίμων) και την αύξηση της κατανάλωσης των «τεχνητών τροφών» και της κατανάλωσης εντόμων, δεν συνάδει ιδιαίτερα με την Λογική, δεν νομίζετε;
Βλέποντας λοιπόν οι παρηκμασμένες «ηγεσίες» της ΕΕ την μαζικοποίηση του αγροτικού κινήματος σχεδόν σε όλες τις χώρες της ΕΕ, φοβούνται την διεύρυνση αυτής της μαζικοποίησης και σε άλλα κοινωνικά στρώματα. Όπως φοβούνται και την μαχητικότητα των Ευρωπαίων Αγροτών αλλά και την πολιτική και εκλογική τους στροφή σε κόμματα που η Φιλελεύθερη αστική Ελίτ αποκαλεί «ακροδεξιά» ενώ στην ουσία πρόκειται κατά πρώτο λόγο για πατριωτικά, αντι/συστημικά και αντι/παγκοσμιοποιητικά πολιτικά κινήματα.
Ιστορικά, είναι «λογικό και κοινωνικά ερμηνεύσιμο», όταν κοινωνικά στρώματα και κοινωνικές τάξεις που υποφέρουν από την Παγκοσμιοποίηση και την επικράτηση του Υπερ/Φιλελεύθερου Αντιπαραγωγικού Χρηματοπιστωτικού Καπιταλισμού και δεν βρίσκουν ανταπόκριση από την Αριστερά –εντός ή εκτός εισαγωγικών– να στρέφονται στη πατριωτική «αντισυστημικότητα» που λανθασμένα βαφτίζεται «ακροδεξιά». Όταν αδιαφορείς για την Εργατική Τάξη Των ΗΠΑ –γιατί εσύ ασχολείσαι μανιωδώς με τους ΛΟΑΤΚΙ– ή βλέπεις αφ’ υψηλού την Εργαζόμενη Τάξη και τους Μικρομεσαίους της Γαλλίας, επόμενο είναι να στραφούν στον Τραμπ και την Λεπέν. Βλέπετε, η επιβίωση είναι το βασικότερο στη ζωή των ανθρώπων και όσοι λησμονούν αυτή την αλήθεια, είναι είτε χορτασμένοι είτε ηλίθιοι (Ίσως και τα δύο…)
Ας αποφασίσει η λεγόμενη «Αριστερά» εάν θέλει να ασχοληθεί με τα προβλήματα επιβίωσης των μεγάλων και πλατιών μαζών ή με τις «ταυτότητες» μικρών μειοψηφιών που διαθέτουν όμως τεράστια επιρροή στα Μέσα Ενημέρωσης.
