Εξέλιξη
Η πρόσφατη συνάντηση του προέδρου των Η.Π.Α. με τον ομόλογό του πρόεδρο της Ουκρανίας, δυστυχώς δείχνει την εμμονή της ηγεσίας της Δύσης στην συνέχιση του καταστρεπτικού, για την Ευρώπη,πολέμου. Είναι δε εντελώς υποκριτική η στάση των Η.Π.Α. όταν απευθύνονται στην ηγεσία της Κίνας και συνιστούν σε αυτήν να μην βοηθήσει στρατιωτικά και οικονομικά την Ρωσία,την στιγμή που ο πακτωλός της αντίστοιχης βοήθειας της Δύσης,διασπαθίζεται από τα στελέχη της Ουκρανικής κυβέρνησης όπως έχει αποκαλυφθεί. Εδώ και πλέον του έτους ο συγκεκριμένος πόλεμος αποτελεί εν δυνάμει εστία Γ’ Παγκόσμιου Πολέμου,που απλώς αναμένεται η επισημοποίησή του,την στιγμή που εξ αυτού η στρατιωτική βιομηχανία της Δύσης,αυξάνει συνεχώς τα κέρδη της και οι πολίτες της Ευρώπης ζουν υπό την μόνιμη απειλή της εξάπλωσής του. Η υποτίμηση του συγκεκριμένου,διαρκούς πλέον,συμβάντος και η υποβάθμισή του σε έναν απλό πόλεμο μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Βεβαίως και στην Ελληνική πολιτική σκηνή-πλην εξαιρέσεων- ούτε προεκλογικά λαμβάνει την δέουσα θέση στις προτεραιότητες των κομματικών προγραμμάτων,καθώς η επαναφορά της Ειρήνης απαιτεί βούληση διαπραγμάτευσης από την πλευρά της Δύσης σε ρεαλιστική κατεύθυνση ως προς την λήξη του πολέμου και αυτή απουσιάζει. Τα ψευτοδιλήμματα που προβάλλουν η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση,έχουν στόχο την πόλωση του προεκλογικού κλίματος,γεγονός φυσικά που εξυπηρετεί τα συγκεκριμένα κόμματα και μόνον και όχι τους πολίτες που πλέον γνωρίζουν τα πεπραγμένα τόσο της Ν.Δ.,όσο και του ΣΥΡΙΖΑ,καθώς την τελευταία οκταετία άσκησαν την εξουσία και φυσικά φέρουν και την ευθύνη για την εν γένει πολιτική,οικονομική και κοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα. Οι κυβερνήσεις και οι συγκυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟΚ.,μετά την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου,είναι και αυτές γνωστές στους Έλληνες πολίτες,όπως και τα έργα αυτών. Εάν το πολιτικό μέλλον της Ελλάδας και κατά συνέπεια και εκείνο το οικονομικό και κοινωνικό,αφορά αυτά τα συγκεκριμένα κόμματα,τότε υπάρχει προηγούμενη εμπειρία και οι Έλληνες πολίτες που δεν έχουν απωλέσει την μνήμη τους γνωρίζουν περίπου τι να περιμένουν.
Η λογική του “λιγότερου κακού”,δεν προσφέρει μελλοντική ελπίδα καθώς τα συγκεκριμένα κόμματα εξουσίας έχουν αφήσει στο παρελθόν και στο παρόν της Ελλάδας το πολιτικό τους αποτύπωμα και καθόρισαν την σημερινή κατάσταση. Εναπόκειται στους Έλληνες πολίτες να αντιληφθούν ότι οι Καιροί απαιτούν μία ριζική ανατροπή εκ βάθρων,της όμοιας πολιτικής που ακολουθεί και καθοριζεί εδώ και δεκαετίες την πορεία αυτών και της χώρας. Πολλές φορές ο υποκειμενικός παράγοντας υπολείπεται των αντικειμενικών συνθηκών που προηγούνται. Άλλες φορές ο υποκειμενικός παράγοντας προηγείται των αντικειμενικών συνθηκών και τις καθορίζει. Η χρονική σύμπτωση αυτών των δύο παραγόντων,ωθεί προς τα εμπρός την εξέλιξη της Ιστορίας.
Την στιγμή αυτή,λίγο πριν τις εκλογές, φαινόμενα πολιτικής υποκρισίας και εκούσιας πολιτικής αμνησίας κυριαρχούν,καθώς και σκάνδαλα που αφορούν την άσκηση εξουσίας. Στην απέναντι πλευρά υπάρχει ο αγώνας των αγροτών,των καλλιτεχνών,των εκπαιδευτικών,των συνταξιούχων που μάχονται,όπως άλλωστε μάχονται εδώ και πάνω από δέκα έτη όλοι οι Έλληνες πολίτες,άλλοτε οργανωμένα και άλλοτε μεμονωμένα να επιβιώσουν. Αυτός λοιπόν ο υποκειμενικός παράγοντας θα εκφραστεί στις εκλογές και θα αποδείξει ή όχι την κοινωνική του συνείδηση,θα αναδείξει ή όχι την ωριμότητα των Καιρών για μία άλλη Ελλάδα,ένα διαφορετικό Μέλλον,κόντρα στην αυτοχειριακή λογική του “λιγότερου κακού”,εγκαινιάζοντας μία πολιτική καινή,αναγεννησιακή,δόκιμη στους Καιρούς που αλλάζουν,που προσφέρουν όραμα,έμπνευση και προοπτική για μία καλύτερη και ευημερούσα Ελλάδα,ανεξάρτητη,ελεύθερη και αυτοδιάθετη.
Υ.Γ. Προεκλογική περίοδος και Μεγάλη Τεσσαρακοστή ακολουθούν αντίθετους παράλληλους δρόμους,ασύμπτωτους….
“[….] Μέσα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες η συνείδηση αυτή,με τη ψυχή στο στόμα,διατηρείται[….]Έτσι μπορούμε να πούμε ότι η ιστορία της ανθρωπότητας είναι ιστορία της προόδου της συνείδησης της ελευθερίας[….]” ( Γκεντζούρο Γιαννακίντα” Φιλοσοφία της Ελευθερίας” Εκδόσεις” Γερ. Αναγνωστίδη” 1980, σελ.71)
