Του Mohsen Pakaein
ΤΕΧΕΡΑΝΗ, 24 Οκτωβρίου (MNA) – Η Επιχείρηση Καταιγίδα του Αλ-Άκσα σηματοδότησε την άνοδο μιας νέας τάξης πραγμάτων στη Δυτική Ασία, που ορίζεται από την αντίσταση, την ανεξαρτησία και την παρακμή της δυτικής κυριαρχίας.
Η εμφάνιση της Επιχείρησης Καταιγίδα του Αλ-Άκσα έγινε στο πλαίσιο της δημιουργίας μιας νέας τάξης πραγμάτων στη Δυτική Ασία, η πιο προφανής εκδήλωση της οποίας είναι η απομόνωση του Ισραήλ και των Ηνωμένων Πολιτειών στη διεθνή κοινότητα. Στην πραγματικότητα, αυτή η επιχείρηση δεν είναι ένα προσωρινό περιστατικό, αλλά μάλλον το σημείο εκκίνησης μιας νέας τάξης πραγμάτων στη Δυτική Ασία. Μιας τάξης πραγμάτων που, σε αντίθεση με το παρελθόν, διαμορφώνεται με βάση την αντίσταση, την ευαισθητοποίηση του κοινού και την ανεξαρτησία των εθνών, και ενισχύει την πεποίθηση ότι μετά τις 7 Οκτωβρίου 2023, η Δυτική Ασία δεν θα είναι πλέον η ίδια περιοχή όπως πριν.
Μπορούν να σημειωθούν πολλά σημεία σχετικά με αυτή τη νέα τάξη πραγμάτων:
1. Οι νέες τάξεις πραγμάτων στον κόσμο δεν διαμορφώνονται από ξαφνικά γεγονότα, αλλά μάλλον σε μια σταδιακή διαδικασία και έναν συνδυασμό απρόβλεπτων εξελίξεων. Σε αυτή τη διαδικασία, οι πολιτικές ή στρατιωτικές καταιγίδες μπορούν να αποτελέσουν προοίμιο για τη γέννηση μιας νέας τάξης πραγμάτων, αν και δεν θα ήταν ικανές να την εγκαθιδρύσουν από μόνες τους. Αυτό που συμβαίνει σήμερα στη Δυτική Ασία δεν πρέπει να θεωρείται το τέλος μιας παλιάς τάξης πραγμάτων, αλλά μάλλον η αρχή ενός βαθιού μετασχηματισμού στην πορεία προς τη δημιουργία μιας νέας τάξης πραγμάτων στην περιοχή. Σε αυτή την τάξη πραγμάτων, το ισραηλινό καθεστώς, ακόμη και με την πλήρη υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών και της Δύσης, δεν μπορεί πλέον να έχει τον τελευταίο λόγο, και η περίοδος απόλυτης επιρροής αυτού του καθεστώτος στην περιοχή βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία.
2. Τα στοιχεία του σχηματισμού της νέας τάξης πραγμάτων έρχονται σε αντίθεση με τον μακροχρόνιο στόχο του Ισραήλ, που είναι να απομακρύνει το παλαιστινιακό ζήτημα από την παγκόσμια σκηνή και να το μετατρέψει σε μια καθαρά αραβοϊσραηλινή σύγκρουση. Φυσικά, αυτός ο μετασχηματισμός αξιολογείται ότι ωφελεί τον παλαιστινιακό λαό και τον άξονα αντίστασης, και το σημάδι του είναι το νέο κύμα αναγνώρισης του παλαιστινιακού κράτους από περισσότερες από 150 χώρες στον κόσμο και ένα αίσθημα διεθνούς ευθύνης για την τύχη του παλαιστινιακού λαού. Σήμερα, η Παλαιστίνη έχει γίνει ο κύριος άξονας του παγκόσμιου διαλόγου, και ίχνη αυτού του ζητήματος είναι ορατά σε κάθε σημαντική διεθνή συνάντηση, από τα Ηνωμένα Έθνη μέχρι τα φόρουμ για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Από την άλλη πλευρά, η Χαμάς, η οποία κάποτε είχε εισαχθεί στη δυτική βιβλιογραφία ως τρομοκρατική οργάνωση, είναι πλέον ο διαπραγματευτικός εταίρος του Ισραήλ, και τα ειρηνευτικά σχέδια δεν είναι έγκυρα χωρίς διάλογο με τη Χαμάς.
3. Οι νέες προσεγγίσεις στις σχέσεις των αραβικών και ισλαμικών χωρών με το Ισραήλ αποτελούν επίσης ένδειξη της αστάθειας της προηγούμενης τάξης πραγμάτων. Σήμερα, ακόμη και χώρες όπως το Κατάρ, η Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ, που προηγουμένως μιλούσαν για άμεση ή έμμεση αλληλεπίδραση με το Ισραήλ, έχουν υιοθετήσει θέσεις που υποδηλώνουν την αποτυχία των Συμφωνιών του Αβραάμ. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ισραηλινή επίθεση κατά του Κατάρ έχει αποδυναμώσει και αμφισβητήσει την αμερικανική προσέγγιση στην αναδιατύπωση των Συμφωνιών Αβραάμ. Αυτά τα στοιχεία δείχνουν ότι μια νέα τάξη πραγμάτων διαμορφώνεται στη Δυτική Ασία, η οποία καταδεικνύει τη βούληση των ανεξάρτητων και αναδυόμενων χωρών να οικοδομήσουν έναν πολυπολικό κόσμο και να μειώσουν την εξάρτηση από την Αμερική.
4. Η επιχείρηση «Καταιγίδα του αλ-Άκσα» επιτάχυνε τη διαδικασία διαμόρφωσης μιας τάξης πραγμάτων που μπορεί να φανταστεί κανείς για το μέλλον του κόσμου και ενίσχυσε το μέτωπο της «πολυπολικότητας» ενάντια στους «μονοπολικούς». Οι υποστηρικτές του μονοπολικού συστήματος είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους – συμπεριλαμβανομένων των τριών ευρωπαϊκών χωρών και του σιωνιστικού καθεστώτος – οι οποίοι, αν και υπάρχει καταμερισμός εργασίας μεταξύ τους, ουσιαστικά κινούνται προς μία μόνο κατεύθυνση αγνοώντας την ανεξαρτησία και την εθνική κυριαρχία των αδέσμευτων χωρών. Οι χώρες που υπερασπίζονται την πολυπολικότητα, με επίκεντρο την Κίνα, τη Ρωσία και το Ιράν και την παρουσία χωρών όπως τα μέλη του Κινήματος των Αδεσμεύτων, του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης και των BRICS, αμφισβητούν την τάξη που βασίζεται στη μονοπολικότητα και επιδιώκουν να δημιουργήσουν μια νέα τάξη στον κόσμο που βασίζεται στην πολυπολικότητα. Αυτός ο παγκόσμιος ανταγωνισμός θα ανοίξει τον δρόμο για πολλές απρόβλεπτες εξελίξεις στο μέλλον.
5. Από ρεαλιστική άποψη, πρέπει να αναγνωριστεί ότι καμία τάξη στην ιστορία δεν έχει διαμορφωθεί χωρίς κόστος. Οι νέες εξελίξεις συνοδεύονταν πάντα από συνέπειες και θύματα, και η νέα τάξη στη Δυτική Ασία δεν αποτελεί εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα. Η πτώση της κυβέρνησης του Μπασάρ αλ-Άσαντ, η δολοφονία ηγετών της αντίστασης, η γενοκτονία και η καταστροφή της Γάζας, η στρατιωτική επίθεση εναντίον του Λιβάνου και της Υεμένης κ.λπ., είναι όλα μέρος του κόστους που έχει καταβληθεί για να αλλάξει η ισορροπία δυνάμεων στην πορεία προς τη διαμόρφωση μιας νέας τάξης. Φυσικά, οι λαοί της περιοχής, ειδικά η Γάζα, έχουν θυσιάσει πολλούς μάρτυρες, αλλά αυτό που φαίνεται σήμερα από αυτά τα γεγονότα είναι μια αλλαγή στην κοσμοθεωρία και η αποδυνάμωση των θεμελίων της εξουσίας του ισραηλινού καθεστώτος και η απομόνωση της Αμερικής.
Παρόλο που η τρέχουσα τάση συνοδεύεται από ανασφάλεια και αστάθεια, τελικά θα οδηγήσει στη διαμόρφωση μιας τάξης στην οποία οι δυτικές ηγεμονικές δυνάμεις δεν θα μπορούν να επιβάλουν τα ηνία τους.
