Η δολοφονία της Ντάρια Ντούγκινα – Ποια ήταν

«Όταν σκοτεινιάζει ο ουρανός!»

Μαθαίνοντας σήμερα το πρωί για τη δολοφονία της Daria, κόρης του Alexander Dugin, μια απέραντη θλίψη και θυμός με κατακλύζουν επειδή αυτή η τρομοκρατική επίθεση που διαπράχθηκε στη Μόσχα, και η οποία είχε ως στόχο τον Ευρασιατικό φιλόσοφο, είναι τόσο άθλια που δεν χρειάζεται υπογραφή για να καταλάβουμε ότι ήταν το φιλελεύθερο παγκοσμιοποιητικό ρεύμα που την ξεκίνησε.

Οι πρώτες μου σκέψεις εδώ είναι για την οικογένειά της και τους αγαπημένους της, τους φίλους της και όλους εκείνους στους οποίους ανήκω που θαυμάζουν τη σημασία της ευρασιατικής σκέψης και το θάρρος εκείνων που τη σπέρνουν στις ερήμους των σκλαβωμένων συνειδήσεων.

Οι λεπτομέρειες της θανατηφόρας επίθεσης αρχίζουν να γίνονται γνωστές: Το Land Cruiser Prado της Daria Dugin εξερράγη το βράδυ της 20ής Αυγούστου 2022 κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στην περιοχή της Μόσχας κοντά στο χωριό Bolshie Vyazemy. Χρησιμοποιήθηκε ένας  εκρηκτικός μηχανισμός, περίπου 400 γραμμάρια ΤΝΤ. Η Daria Dugin ήταν η τιμώμενη καλεσμένη σε μια διάλεξη που έδωσε ο πατέρας της σε φεστιβάλ “Παράδοση” στο χωριό Zakharovo. Την ώρα της αποχώρησής του από τη σκηνή στις 9:25 μ.μ. ο Αλεξάντερ Ντούγκιν, ο οποίος ήταν ο στόχος της επίθεσης, επέλεξε να μπει σε άλλο αυτοκίνητο στην ίδια διαδρομή την τελευταία στιγμή. Στις 9:35 μ.μ. το αυτοκίνητο της Ντάρια εξερράγη στον αυτοκινητόδρομο Mozhayskoye.

Στην εξέλιξη της σκέψης μου,  η ανάγνωση του Αλεξάντερ Ντούγκιν ήταν πολύ σημαντική, ειδικά αυτή της «Τέταρτης Πολιτικής Θεωρίας», «Οι Ναΐτες του Προλεταριάτου» ή «Το Μέτωπο της Παράδοσης», όπως και εκείνων των ιδεολογικών εχθρών του όπως του Μπρεζίνσκι («Η Μεγάλη Σκακιέρα»), του Φουκουγιάμα («Το Τέλος της Ιστορίας») ή του Ατταλί («Ποιο Μέλλον»). Όλοι τους επιβεβαιώνουν αυτόν τον τιτάνιο ιδεολογικό αγώνα που συγκλονίζει τον κόσμο από της ενηλικίωσης ενός μηδενιστικού και δουλεμπορικού καπιταλισμού. Γιατί αν τα οικονομικά συμφέροντα (συχνά κρυμμένα) κυριαρχούν στη γεωπολιτική του Δυτικού Κόσμου, οι διαδοχικές ιστορικές ηγεμονίες ήταν πάντα φορείς ενός ιδεολογικού ολοκληρωτισμού ταυτόχρονα μοναδικού και πολύμορφου, ο οποίος, από μεταμόρφωση σε μεταμόρφωση, θα βρυκολακιάσει όλες τις κοινωνικές σφαίρες (θρησκεία, πολιτική, εκπαίδευση, οικονομία, πολιτισμός, μέσα ενημέρωσης, φιλοσοφία) για να οδηγήσει την καπιταλιστική δικτατορία προς την τελική της φάση: αυτή η Παγκόσμια Αγορά που κατακρημνίζει όχι μόνο τους ανθρώπους (αυτό θα ήταν μόνο ένα μικρότερο κακό) αλλά ολόκληρο τον πλανήτη μας προς το απόλυτο χάος.

Μερικοί ηλίθιοι περιγράφουν τον Dugin ως τον νέο Ρασπούτιν του Κρεμλίνου και παρά το γεγονός ότι πολλοί δυτικοί μελετητές του ρωσικού κόσμου έχουν αποδομήσει αυτόν τον τραβηγμένο μύθο (ο George Barros θα πει ότι «οι δυτικοί δημοσιογράφοι έχουν αποδώσει στον Dugin μια μεγάλη επιρροή που απλά δεν υπάρχει»), η δυτική δαιμονοποίηση του Dugin συνεχίστηκε μέχρι τον εγκληματικό παροξυσμό που δολοφόνησε το παιδί του.

Η Ντάρια, η οποία ήταν μόλις 30 ετών, δεν ήταν μόνο απλά η κόρη του Alexander Dugin αλλά και η λαμπρή κληρονόμος της ευρασιατικής σκέψης ενός πολυπολικού κόσμου ενάντια στον μονοπολικό κόσμο του παγκοσμιοποιητικού φιλελευθερισμού.

Η δολοφονία της Daria Dugin δεν είναι μόνο η δειλή και ειδεχθής πράξη μιας ετοιμοθάνατης και ανίσχυρης παγκοσμιοποιητικής ιδεολογίας ενάντια σε μια μεταπολιτική σκέψη που υπερασπίζεται τις ελευθερίες των λαών ενάντια στη δικτατορία του εμπορεύματος, αλλά και η επιθυμία να χτυπήσει την ψυχή των λαών μιας μεγάλης Ρωσίας που έχει ξεσηκωθεί ενάντια στην καταστροφή της Παράδοσης.

Βρισκόμαστε πράγματι σε μια εσχατολογική και υπαρξιακή μάχη…

Η απάντηση της μεγάλης Ρωσίας, όταν εντοπιστούν οι ένοχοι και το δίκτυό τους, θα είναι μάλλον τρομερή αλλά νομιμοποιημένη!

Η Daria Dugin ανέλυσε το 2019 σε ένα εβολιανό (Ιούλιος Έβολα 1898-1974) όραμα και μια ιδέα αυτοκρατορίας, την πολιτική κατάσταση στη Ρωσία και τις γεωπολιτικές και μεταπολιτικές σχέσεις της με έναν παγκοσμιοποιημένο Δυτικό Κόσμο (στα γαλλικά)

Αντί να αποδυναμώσει την αντίσταση κατά της παγκοσμιοποιητικής ηγεμονίας, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το μαρτύριο της Ντάρια θα ενισχύσει, σε ολόκληρο τον κόσμο, αυτή τη βούληση των αδέσμευτων λαών να θέσουν ριζικά τέλος σε αυτόν τον φιλελεύθερο δουλικό και εγκληματικό κοσμοπολιτισμό. Η δολοφονία της είναι η απόδειξη ότι η Δύση εξακολουθεί σήμερα περισσότερο από ποτέ, να κυβερνάται από τύπους σαν τον ιεροεξεταστή Τορκεμάδα μιας μοναδικής (“ορθής”) σκέψης που ξέρει μόνο πώς να δημιουργήσει τάγματα συνεργατών και δολοφόνων που μοναδικός στόχος τους είναι να καταστρέψουν τους ελεύθερους λαούς που αρνούνται τη δουλεία της..

Παρακάτω, μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις της Daria Dugin που παραχώρησε τον Μάιο στον Βρετόνο Yann Vallerie (επίσης δαιμονοποιημένο από το κλασικό “reductio ad hilerum”) και η οποία απεικονίζει την κληρονομική αριστεία της σκέψης της.

***

Ο πόλεμος στην Ουκρανία: «Σύγκρουση παγκοσμιοποιητικών και ευρασιατικών πολιτισμών»

Η σύγκρουση στην Ουκρανία δεν έχει ακόμη τελειώσει. Στη Δύση βομβαρδιζόμαστε με πληροφορίες υπέρ της Ουκρανίας και των Ουκρανών. Ξεχνάμε ότι και οι Ρώσοι έχουν την άποψή τους. Για το σκοπό αυτό ρωτήσαμε την Daria Dugin, κόρη του Alexander Dugin, για την κατάσταση. Μια συναρπαστική συνέντευξη.

Breizh–info: Μπορείτε να συστηθείτε στους αναγνώστες μας; Δεν είναι δύσκολο για εσάς να ταυτίζεστε με την βαριά προσωπικότητα του  μπαμπά σας;

Daria Dugin: Αποφοίτησα από τη Φιλοσοφική Σχολή του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας, με πτυχίο στην ιστορία της φιλοσοφίας. Η έρευνά μου επικεντρώθηκε στην πολιτική φιλοσοφία του ύστερου νεοπλατωνισμού, ένα θέμα ατελείωτου ενδιαφέροντος. Η κύρια γραμμή σκέψης στην πολιτική φιλοσοφία των ύστερων Νεοπλατωνιστών είναι η ανάπτυξη της ιδέας μιας ομολογίας της ψυχής και του Κράτους και η ύπαρξη μιας παρόμοιας τριπλής τάξης και στα δύο. Ακριβώς όπως υπάρχουν τρεις βάσεις στην ψυχή, έτσι και στο κράτος (και οι πλατωνιστές περιγράφουν το ινδοευρωπαϊκό μοντέλο, που αργότερα θεωρητικοποιήθηκε τέλεια στα έργα του Dumezil) υπάρχουν επίσης τρία πεδία – αυτό το μοντέλο εκδηλώνεται στην αρχαιότητα και τον Μεσαίωνα. Η υπαρξιακή και ψυχική κατανόηση της πολιτικής έχει χαθεί στην πραγματικότητα με πολλούς τρόπους σήμερα, έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε την πολιτική μόνο ως τεχνική, αλλά ο πλατωνισμός αποκαλύπτει μια βαθιά σύνδεση μεταξύ πολιτικών και ψυχικών διαδικασιών. Είναι επείγον σήμερα να αποκαταστήσουμε ένα τόσο ολοκληρωμένο όραμα των πολιτικών διαδικασιών, δηλαδή να εξετάσουμε την «υπαρξιακή πολιτική».

Είναι τιμή μου που βρίσκομαι στην ίδια βάρκα με τον πατέρα μου (στο ίδιο υπαρξιακό πλοίο), όντας κόρη ενός μεγάλου αναζητητή της Παράδοσης, συγγραφέα του 24τομου βιβλίου Noomachia («Πόλεμοι του Νου» – ανάλυση μέσα από τα τρία λογότυπα όλων των πολιτισμών του κόσμου). Το γεγονός ότι βρισκόμαστε υπό κυρώσεις από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά, την Αυστραλία και το Ηνωμένο Βασίλειο είναι επίσης ένα σύμβολο ότι εμείς, οι Dugins, βρισκόμαστε στον δρόμο προς την αλήθεια στον αγώνα κατά της παγκοσμιοποίησης. Ως εκ τούτου, θα έλεγα ότι είναι τιμή μου να έχω γεννηθεί σε μια τέτοια οικογένεια.

Breizh–info: Πείτε μας για την τρέχουσα δουλειά σας;

Daria Dugin: Είμαι πολιτικός παρατηρητής του Διεθνούς Ευρασιατικού Κινήματος και ειδικός στις διεθνείς σχέσεις. Το πεδίο δραστηριότητάς μου είναι η ανάλυση της ευρωπαϊκής πολιτικής καθώς και της γεωπολιτικής. Ως εκ τούτου, εμφανίζομαι σε ρωσικά, πακιστανικά, τουρκικά, κινεζικά και ινδικά τηλεοπτικά κανάλια, παρουσιάζοντας ένα πολυπολικό παγκόσμιο όραμα των πολιτικών διαδικασιών. Τα ενδιαφέροντά μου είναι τόσο ο ευρωπαϊκός χώρος πολιτισμού όσο και η Μέση Ανατολή, όπου ξεκινά ένα είδος συντηρητικής επανάστασης – από τη συνεχή αντιπαράθεση του Ιράν με την ηγεμονία των ΗΠΑ ή τον αγώνα της Συρίας κατά του δυτικού ιμπεριαλισμού έως την Τουρκία, η οποία σήμερα δείχνει ενδιαφέρουσες τάσεις απόστασης από το ΝΑΤΟ και το αγγλοσαξονικό γεωπολιτικό μπλοκ και προσπαθεί να οικοδομήσει την εξωτερική της πολιτική σε πολυπολική βάση, συμμετέχοντας σε διάλογο με τον ευρασιατικό πολιτισμό. Νομίζω ότι είναι σημαντικό να ακολουθήσουμε τις διαδικασίες της περιοχής της Μέσης Ανατολής, αυτή είναι μια από τις σκηνές του αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Από την άλλη, ενδιαφέρομαι επίσης πολύ για τις αφρικανικές χώρες· αντιπροσωπεύουν τον «Άλλο» για την Ευρώπη και τη Ρωσία, από την ανάλυση των οποίων μπορεί κανείς να κατανοήσει καλύτερα τον δικό τους πολιτισμό. Η Αφρική ήταν πάντα ένα ονειρικό στοιχείο τόσο για τους Ευρωπαίους όσο και για τους Ρώσους – θυμηθείτε το Ταξίδι του Arthur Rimbaud στην Αβησσυνία και το Harrar, ή τον Ρώσο ποιητή Nikolai Gumilev που εμπνεύστηκε από τον Rimbaud (“Αφρικανικό Ημερολόγιο”) και μια σειρά ποιημάτων για την Αφρική, στα οποία αποκαλύπτεται μια Αφρική σαν ένας ανεξερεύνητος πολιτισμός, γεμάτος νόημα, τον οποίο η δυτική αποικιοκρατία προσπάθησε βάναυσα να αναιρέσει και να καταστρέψει. Σήμερα, οι τεκτονικές αναταραχές συμβαίνουν στην αφρικανική ήπειρο και η αντιπαράθεση των πολιτισμών: δυτικού και αυθεντικά αφρικανικού (τόσο διαφορετικός και τόσο μοναδικός) είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον.

Για μένα, ένα ιδιαίτερα σημαντικό θέμα είναι η ανάπτυξη της θεωρίας ενός πολυπολικού κόσμου. Είναι σαφές ότι η στιγμή της παγκοσμιοποίησης έχει τελειώσει, ο  φιλελευθερισμός έχει φτάσει στο τέλος της ιστορίας του. Ταυτόχρονα, είναι εξαιρετικά σημαντικό να κατανοήσουμε ότι έχει ξεκινήσει ένα νέο στάδιο γεμάτο προκλήσεις και πολυπλοκότητες. Η διαδικασία δημιουργίας πολυπολικότητας, διάρθρωσης πολιτιστικών συνασπισμών και καθιέρωσης διαλόγου μεταξύ τους είναι το κύριο καθήκον όλων των διανοουμένων σήμερα. Ο Samuel Huntington, ως ρεαλιστής των διεθνών σχέσεων, ορθώς προειδοποίησε για τους κινδύνους μιας σύγκρουσης πολιτισμών. Ο Φάμπιο Πετίτο, ειδικός στις διεθνείς σχέσεις, τόνισε ότι η οικοδόμηση ενός «διαλόγου των πολιτισμών» είναι το κεντρικό καθήκον και «ο μόνος δρόμος προς τα εμπρός». Έτσι, για να εδραιωθεί ο πολυπολικός κόσμος, οι παραμεθόριες (ενδιάμεσες) περιοχές μεταξύ των πολιτισμών πρέπει να αντιμετωπίζονται με προσοχή. Όλες οι συγκρούσεις συμβαίνουν  στα σύνορα (ενδιάμεσες ζώνες) των πολιτισμών, όπου συγκρούονται οι διαφορετικές συμπεριφορές. Είναι επομένως απαραίτητο να αναπτυχθεί μια «συνοριακή» (ενδιάμεση) κατάσταση του νου, προκειμένου ο πολυπολικός κόσμος να λειτουργήσει πλήρως και να περάσει από το «σοκ» στον «διάλογο» των πολιτισμών. Χωρίς αυτό, υπάρχει κίνδυνος “σοκ”.

Breizh–info: Πώς βλέπετε τον πόλεμο στην Ουκρανία; Τι γίνεται με τις αντιδράσεις στη Δύση και σε όλο τον κόσμο;

Daria Dugin: Η κατάσταση στην Ουκρανία είναι ακριβώς ένα παράδειγμα σύγκρουσης πολιτισμών. Μπορεί να θεωρηθεί ως σύγκρουση παγκοσμιοποιητικών και ευρασιατικών πολιτισμών. Μετά τη «μεγάλη γεωπολιτική καταστροφή» (όπως αποκάλεσε ο Ρώσος πρόεδρος την κατάρρευση της ΕΣΣΔ), τα εδάφη της πρώην ενωμένης χώρας έγιναν «σύνορα» (ενδιάμεσες ζώνες) – εκείνοι οι χώροι στους οποίους στράφηκε η προσοχή των γειτόνων, με το ΝΑΤΟ και ειδικά τις Ηνωμένες Πολιτείες να ενδιαφέρονται να αποσταθεροποιήσουν την κατάσταση στα σύνορα της Ρωσίας. Στη δεκαετία του 1990, ξεκίνησε συνεκτική εργασία με τα στελέχη των νέων κυβερνήσεων των νέων κρατών – η Ουκρανία δεν αποτελεί εξαίρεση. Τα γεγονότα του 2014 στην Ουκρανία, το Μαϊντάν, που υποστηρίχθηκε με τόση θέρμη τόσο από τη Νούλαντ όσο και από τον διάσημο στρατιώτη της υπερ-παγκοσμιοποίησης Bernard-Henri Levy, ήταν ένα σημείο καμπής, στην πραγματικότητα άνοιξαν την πόρτα για την εγκαθίδρυση μιας άμεσης παγκοσμιοποιητικής επιταγής στην Ουκρανία. Επιπλέον, φιλελεύθερα και εθνικιστικά στοιχεία, τα οποία ήταν λίγο πολύ ουδέτερα πριν από το 2014, έχουν ενταχθεί σε ένα ενιαίο μέτωπο με μια παγκοσμιοποιητική και φιλοαμερικανική ατζέντα. Για 8 χρόνια στην Ουκρανία, η ρωσοφοβία καλλιεργήθηκε από διάφορα προγράμματα και η ιστορία ξαναγράφτηκε, μέχρι τη φυσική σφαγή των Ρώσων: αυτά τα ίδια 8 τρομερά χρόνια για το Ντονμπάς με καθημερινούς βομβαρδισμούς. Το γαλλικό κοινό ακούει την ντοκιμαντερίστρια Anne Laure Bonnel, μάρτυρα αυτών των 8 χρόνων στο Ντονέτσκ, η οποία δεν φοβάται να πει την αλήθεια στις ταινίες και τις συνεντεύξεις της.

Η ομόφωνη υποστήριξη της Δύσης προς την Ουκρανία το 2022, η προμήθεια όπλων σε αδιανόητη κλίμακα – όλα αυτά ακούγονται σαν αγωνία. Η αγωνία ενός παγκοσμιοποιητικού καθεστώτος που αρχίζει να χάνει έδαφος μπροστά στην πολυπολικότητα. Ο σημαντικότερος πόνος μου είναι ότι η Ευρώπη υπέκυψε στην επιρροή της παγκοσμιοποιητικής προπαγάνδας και αντί να παραμείνει ουδέτερη, πήρε το μέρος του πολέμου. Από πολλές απόψεις, αυτό ήταν σίγουρα το σχέδιο των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίες είχαν προκαλέσει τόσο συστηματικά και συνεχώς ολόκληρη τη σύγκρουση με την προμήθεια  όπλων στην Ουκρανία. Μόνο από τις Ηνωμένες Πολιτείες (σύμφωνα με τη Διεθνή Διαφάνεια), περισσότερα από 658 εκατομμύρια δολάρια επενδύθηκαν σε βοήθεια προς την Ουκρανία μεταξύ 2014 και 2017.

Ταυτόχρονα, βλέπουμε ότι οι χώρες της Λατινικής Αμερικής, της Μέσης Ανατολής, της Κίνας και της Ινδίας δεν έχουν υιοθετήσει παγκοσμιοποιητική θέση. Ο ηγέτης της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο δήλωσε ότι η χώρα του εμμένει «σταθερά» στη θέση της Ρωσίας. Στην Κούβα, άνθρωποι εθεάθησαν να φέρουν ρωσικές σημαίες και σύμβολα Ζ κατά τη διάρκεια διαδήλωσης την 1η Μαΐου, σύμφωνα με τον γερμανικό τηλεοπτικό δίκτυο  ZDF. Η Αργεντινή κατηγόρησε τη Δύση ότι έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά. Η αντιπρόεδρος της χώρας, Κριστίνα Κίρχνερ, δήλωσε ότι η χώρα βρίσκεται σε σύγκρουση με το Λονδίνο για τα Νησιά Φώκλαντ. Στη Βραζιλία, ο προεδρικός υποψήφιος Λούλα ντα Σίλβα δήλωσε με τη σειρά του ότι ο Ουκρανός ηγέτης Βολοντίμιρ Ζελένσκι ήταν υπεύθυνος για όσα συνέβαιναν στη χώρα του. Η Κίνα έχει εκφραστεί εναντίον της επέκτασης του ΝΑΤΟ και των προκλήσεων των ΗΠΑ. Η Ινδία προσπάθησε να διατηρήσει τη στρατηγική της ουδετερότητα (στη δεκαετία του 1990, η ίδια η Ινδία ήταν ο στόχος πολύ οδυνηρών κυρώσεων των ΗΠΑ και της Δύσης επειδή αρνήθηκε να προσχωρήσει στη Συνθήκη για την Πλήρη Απαγόρευση των Πυρηνικών Δοκιμών. Η χώρα, την οποία η Δύση επιδιώκει να αποκόψει από το οξυγόνο της και να στερήσει την υψηλή τεχνολογία, στη συνέχεια παρέμεινε σταθερή (κυρίως χάρη στη συνεργασία με τη Ρωσία, η οποία δεν συμμετείχε στις κυρώσεις και υποστήριξε την κατάργησή τους). Ορισμένες χώρες της Μέσης Ανατολής υποστήριξαν την ειδική στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας (η μακροχρόνια σύμμαχος της Ρωσίας Συρία γνωρίζει τη μάχη κατά της παγκοσμιοποίησης καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο), οι εκκλήσεις για αποχώρηση από το ΝΑΤΟ ακούγονται όλο και περισσότερο στην Τουρκία και ο πρόεδρος αρνήθηκε να εγκρίνει την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. Πολλές αφρικανικές χώρες, ιδίως εκείνες με έντονο αντιπαγκοσμιοποιητικό συναίσθημα, δεν έχουν υποστηρίξει τη δυτική κριτική στη Ρωσία (Μάλι, Σουδάν, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Ζιμπάμπουε, Δημοκρατία του Κονγκό, Ερυθραία). Αυτές οι αντιδράσεις δείχνουν το τέλος του μύθου ενός «ενιαίου παγκόσμιου χώρου». Η ειδική στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας στην Ουκρανία επιτάχυνε τη δημιουργία ενός πολυπολικού κόσμου και λειτούργησε ως καταλύτης για πολλές γεωπολιτικές διαδικασίες.

Breizh–info: Δεν νομίζετε ότι η Ρωσία απομονώνεται; Ποιες πιστεύετε ότι θα είναι οι συνέπειες όλων αυτών;

Daria Dugin: Νομίζω ότι είναι το αντίστροφο. Η Ρωσία βρίσκει νέους εταίρους και οι διαδικασίες κυριαρχίας (π.χ. οικονομική απονομιμοποίηση) αρχίζουν να επιταχύνονται. Προσπαθούν οι δυτικές χώρες να «τιμωρήσουν» τη Ρωσία μέσω κυρώσεων, αλλά ο αντίκτυπος στη ρωσική οικονομία δεν είναι πολύ αισθητός («Οι διεθνείς κυρώσεις κατά της Ρωσίας δεν φαίνεται να επηρεάζουν την καθημερινή ζωή των Μοσχοβιτών», δήλωσε δημοσιογράφος σε ρεπορτάζ του BFM TV). Η πολιτική κυρώσεων της Δύσης υπήρξε καταλύτης για την αναζήτηση νέων εταίρων και την αποδυτικοποίηση της χώρας μας. Ταυτόχρονα, αυτές οι κυρώσεις έχουν πλήξει οδυνηρά τις ευρωπαϊκές χώρες, καθιστώντας ένα είδος “χαρακίρι” για πολλές ευρωπαϊκές οικονομίες. Αυτή είναι μια πολύ ανησυχητική είδηση, αλλά προφανώς ήταν επίσης μέρος της συνωμοσίας των ΗΠΑ για αποσταθεροποίηση της ευρωπαϊκής ηπείρου. Ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν δήλωσε ότι η Βουδαπέστη δεν υποστηρίζει την επιβολή απερίσκεπτων κυρώσεων κατά της Ρωσίας. «Οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας είναι σαν ατομική βόμβα, θα μπορούσαν να μας οδηγήσουν όχι μόνο στο να μην μπορούμε να ταΐσουμε τον πληθυσμό μας αλλά και να δεχτούμε μια μάζα μεταναστών στα σύνορα», δήλωσε ο Ούγγρος πρωθυπουργός.

Τα νέα μπλοκ αναδύονται. «Οι αναπτυσσόμενες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας, της Ινδίας, της Ινδονησίας, της Βραζιλίας και άλλων χωρών που αρνήθηκαν να πάρουν θέση μετά τις δυτικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, θα πρέπει να εξετάσουν τρόπους για να ενισχύσουν τον οικονομικό συντονισμό τους για να αντέξουν τους επόμενους κλυδωνισμούς από τη Δύση. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες πρέπει να αναζητήσουν μια λύση μέσω της οικονομικής και εμπορικής συνεργασίας», έγραψε δημοσιογράφος των Global Times της Κίνας. Αυτές είναι πολύ ενδιαφέρουσες γεωπολιτικές διαδικασίες. Έτσι η Ρωσία δεν είναι θύμα της απομόνωσης, αλλά η πρωτοπόρος μιας πολυπολικής παγκόσμιας τάξης.

Breizh–info: Πώς αντιδρά ο ρωσικός πληθυσμός σε αυτόν τον πόλεμο, ο οποίος προφανώς έχει ήδη προκαλέσει απώλειες στη ρωσική πλευρά;

Daria Dugin: Κάθε στρατιωτική επιχείρηση οδηγεί πάντα σε απώλειες. Πρέπει να σημειωθεί ότι τα στοιχεία που παρέχονται από ουκρανικές πηγές (αυτά που μεταδίδονται στα δυτικά μέσα ενημέρωσης) δεν είναι σωστά και πρέπει να επαληθευτούν. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια κατάσταση πληροφοριακού πολέμου στην οποία πολιτικοποιούνται τα πάντα, από στρατιωτικές εκθέσεις έως αριθμοί. Στον τομέα των μέσων ενημέρωσης στη Δύση, δυστυχώς δεν υπάρχει σχεδόν καμία εναλλακτική θεώρηση των γεγονότων. Το 2016, η OFPRA παρήγαγε έναν φάκελο με θέμα «Pravy Sektor («Δεξιός Τομέας»), μια ουκρανική ομάδα ultras: «Ο Pravy Sektor αποτελεί αντικείμενο ισχυρισμών για αντισημιτισμό και ξενοφοβία, ομοφοβικές διαδηλώσεις, παράνομες κρατήσεις και άλλες καταχρήσεις εξουσίας. Δημιούργησε μια ένοπλη πολιτοφυλακή, το Ουκρανικό Σώμα Εθελοντών, που συμμετείχε στη σύγκρουση εναντίον των  φιλορώσων αυτονομιστών στο Ντονμπάς. Οι εντάσεις ήταν μεταξύ του Ουκρανικού Σώματος Εθελοντών και των αρχών μέχρι τη ενσωμάτωσή του στις τακτικές ένοπλες δυνάμεις». Το 2022, εκείνοι που αντιμετωπίζονταν με υποψία το 2016, γίνονται ήρωες. Οι σύζυγοι των μαχητών του Αζόφ (μια ομάδα υπεύθυνη για τις σκληρές δολοφονίες Ρώσων στο Ντονμπάς) συναντούν τον πάπα στο Βατικανό. Είναι πολύ περίεργο το γεγονός ότι κάτι που φαινόταν απαγορευμένο μόλις πριν από δύο χρόνια έχει γίνει κοινό στην Ευρώπη. Σήμερα, ο φιλελευθερισμός συμβαδίζει με την ξενοφοβία και τον ναζισμό. Είναι παράδοξο. Αλλά αυτό μπορεί να εξηγηθεί αν κατανοήσει κανείς τον «ολοκληρωτικό χαρακτήρα» του σύγχρονου φιλελευθερισμού. Αυτό είναι το αντικείμενο της χειραγώγησης των πληροφοριών και των αριθμών.

Όσον αφορά την αντίδραση των Ρώσων, η συντριπτική πλειοψηφία υποστηρίζει την ειδική στρατιωτική επιχείρηση. Στα μάτια τους, αυτή είναι μια κατανοητή υπεράσπιση των γεωπολιτικών συμφερόντων της Ρωσίας και ένας αγώνας κατά της ρωσοφοβίας, επειδή έχει σχηματιστεί ένα καθεστώς στο Κίεβο που αρνείται στους Ρώσους το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση (γλώσσα, πολιτισμός, ταυτότητα) και στην ύπαρξη. Ορισμένοι πολίτες εγκατέλειψαν αμέσως τη χώρα μετά το ξέσπασμα των εχθροπραξιών – έφυγαν για τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ευρώπη και το Ισραήλ. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Ανατόλι Τσουμπάις, πρώην επικεφαλής της ρωσικής προεδρικής διοίκησης και ένας από τους ιδεολόγους και ηγέτες των οικονομικών μεταρρυθμίσεων στη Ρωσία τη δεκαετία του 1990, εγκατέλειψε τη χώρα. Στη δεκαετία του 1990, το Πατριωτικό Μέτωπο τον αποκάλεσε «προδότη» και υπεύθυνο για τις οικονομικές δυσκολίες της Ρωσίας. Είναι συμβολικό. Υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις, αυτό είναι σίγουρο.

Όλοι οι γύρω μου υποστηρίζουν την ειδική στρατιωτική επιχείρηση όχι μόνο με λόγια, αλλά και, για πολλούς, με πράξεις, παρέχοντας ανθρωπιστική βοήθεια στους πρόσφυγες και στην περιοχή. Επιπλέον, δεν το κάνουν τους τελευταίους μήνες, αλλά εδώ και πολλά χρόνια. Τα ίδια οκτώ χρόνια που η Δύση γνώριζε τόσο λίγα.

Breizh–info: Ως δημοσιογράφος, ποια είναι η γνώμη σας για τη λογοκρισία του RT στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή το Sputnik και τη σιωπή (βλ. έγκριση) της πλειοψηφίας των Ευρωπαίων δημοσιογράφων;

Daria Dugin: Πρόκειται για μια άνευ προηγουμένου περίπτωση παραβίασης της «Ελευθερίας της Έκφρασης». Η ελευθερία της έκφρασης συνεπάγεται τη δυνατότητα διαφορετικών απόψεων, μερικές φορές δυσάρεστων για τις αρχές. Το RT και το Sputnik δεν ήταν όργανα ρωσικής προπαγάνδας, αλλά πλατφόρμες συζήτησης. Παρακολούθησα πολλά προγράμματα RT στη Γαλλία και ήταν ενδιαφέροντα επειδή περιελάμβαναν ειδικούς με εναλλακτική άποψη από εκείνη των μέσων ενημέρωσης του συστήματος. Το γεγονός ότι οι δημοσιογράφοι στην Ευρώπη δεν αντέδρασαν με κανέναν τρόπο σε αυτούς τους αποκλεισμούς δείχνει τον «ολοκληρωτικό» χαρακτήρα ολόκληρου του δυτικού κόσμου των μέσων ενημέρωσης. Είναι πολύ λυπηρό. Ας ελπίσουμε ότι τα μέσα ενημέρωσης θα παραμείνουν ενεργά και θα παρατείνουν την καταστροφή του μπλοκ της παραπληροφόρησης.

Breizh–info: Στη Γαλλία, οι οικονομικές συνέπειες γίνονται ήδη αισθητές (ιδίως η αύξηση των τιμών της βενζίνης). Πώς θα μπορούσε ακόμα να αποφευχθεί μια σπείρα κόλασης;

Ντάρια Ντούγκιν: Οι αντιρωσικές κυρώσεις αρχίζουν να στραγγίζουν την ευρωπαϊκή οικονομία. Η Λεπέν, κατά τη διάρκεια της συζήτησης με τον Μακρόν, δικαίως τις αποκάλεσε «χαρακίρι» για τη γαλλική οικονομία. Αλλά ας σκεφτούμε, ποιος χρειάζεται μια αποδυναμωμένη Ευρώπη; Ταλαιπωρημένη μετά την COVID, αποδυναμωμένη από τις αντιρωσικές κυρώσεις, η Ευρώπη θα πρέπει να επικεντρώσει όλες τις δυνάμεις της στο ζήτημα της διάσωσης της δικής της οικονομίας, σε μια τέτοια κατάσταση οι ωφελούμενες είναι οι ΗΠΑ, οι οποίες καταφέρνουν να εδραιώσουν τον έλεγχό τους στην ήπειρο. Ένα ανεξάρτητο Rimland είναι απαράδεκτο για τον αγγλοσαξονικό πολιτισμό, το αυξανόμενο αντιαμερικανικό και αντινατοϊκό συναίσθημα (στη Γαλλία, προσέξτε, ο Melanchon, η Le Pen, ο Zemmour και πολλοί άλλοι υποψήφιοι έχουν επικρίνει ενεργά την ιδιότητα του μέλους της Γαλλίας στο ΝΑΤΟ και έχουν ζητήσει ένα σχεδόν γκωλικό σενάριο του 1966) αποτελεί απειλή για την παγκόσμια κυριαρχία των ΗΠΑ. Ως εκ τούτου, η ιδέα των αντιρωσικών κυρώσεων εφαρμόστηκε με τον ιδιοτελή στόχο της αποδυνάμωσης της περιοχής. Οι ελίτ της ΕΕ ενήργησαν ως μεσάζοντες, πληρεξούσιοι των παγκοσμιοποιητών σε αυτήν την προσπάθεια και κατάφεραν πλήγμα στην ευημερία των λαών και των πληθυσμών της Ευρώπης.

Breizh-πληροφορίες: Η τελευταία λέξη;

Daria Dugin: Προτρέπω όλους τους αναγνώστες να σκεφτούν κριτικά και να αμφισβητήσουν τις αναφορές που δημοσιεύονται από τα μέσα ενημέρωσης. Αν οι δυτικές φιλελεύθερες ελίτ επιμένουν τόσο πολύ στην υποστήριξη του Κιέβου και στη δαιμονοποίηση της Μόσχας, είναι επειδή υπάρχει μια λογική κέρδους πίσω από όλα αυτά. Πρέπει να αμφισβητείς τα πάντα. Αυτή είναι μια σημαντική αρχή που μας επιτρέπει να διατηρήσουμε νηφάλια σκέψη. Σε μια κοινωνία θεάματος, προπαγάνδας και ολοκληρωτικής φύσης των δυτικών συστημάτων, η αμφιβολία είναι ένα θεμελιώδες βήμα έξω από τη σπηλιά… »

Συνέντευξη από τον Γιαν Βαλερί για το Breizh-Info