Σε πάνω από 500.000 υπολογίζεται η συμμετοχή, ενώ η δυτικόφιλη αντιπολίτευση και τα media που ελέγχει μιλούν για 1 εκ. και η Σερβική αστυνομία για 107.000.
Τα … γνωστά κι εκεί…
Το μαζικό πραγματικά κίνημα που ξεκίνησε στη Σερβία πριν μήνες,
• με αφορμή πρώτα την παραχώρηση των κοιτασμάτων Λιθίου της χώρας στην πολυεθνική Rio Tinto και Γερμανικές κι Αμερικανικές εταιρείες,
• για να γιγαντωθεί στη συνέχεια μετά τον θάνατο 15 ανθρώπων από την κατάρρευση του νεοκατασκευασμένου σιδηροδρομικού σταθμού στο Νοβι Σαντ,
έχει κλιμακωθεί σε μια τεράστια συλλογική διαμαρτυρία που εκφράζει τη δυσαρέσκεια:
• από τη διαφθορά και τις κοινωνικές ανισότητες,
μέχρι και
• το θυμό για τις υποχωρήσεις στη Δυτική πίεση κι εθνοκάθαρση κατά των Σέρβων στο Κοσσυφοπέδιο και τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη.
Από την πλευρά τους, τα όργανα της Δύσης στη χώρα, η νεοφιλελεύθερη αντιπολίτευση, τα κυρίαρχα media, ύποπτες χρηματοδοτούμενες οργανώσεις από το εξωτερικό, επιχειρούν να κεφαλαιοποιήσουν σ’ όφελός τους το γενικό αίτημα για “Αλλαγή” και να στρέψουν την οργή σε ένα “βαλκανικό Μαϊντάν”.
Χτες οι απόπειρες για “έφοδο σε κυβερνητικά κτίρια”, προβοκάτσιες για πρόκληση θυμάτων, βίαιη κλιμάκωση, απομονώθηκαν -ακόμα μια φορά – από τους διαδηλωτές!
Μέχρι πότε όμως;
– Το “εγχειρίδιο οδηγιών” των Δυτικών υπηρεσιών για “έγχρωμες επαναστάσεις/πραξικοπήματα” εμπλουτίζεται συνεχώς,
– και η “διγλωσσία/διπροσωπία” του Βούτσιτς που επιχειρεί να … “εξευμενίσει” όλες τις πλευρές και να τάχει καλά με τους πάντες, έχει κοντά ποδάρια και καθόλου μέλλον!