Η Συμφωνία των Πρεσπών, που έλυσε ένα ασήμαντο θέμα εξωτερικής πολιτικής, έρχεται να δικαιώσει τον Καστοριάδη και τις θεωρίες του. Οι μελέτες του για την «ασημαντότητα» είναι μια ακτινογραφία της εποχής μας που εναρμονίζεται πλήρως με το βιβλίο του Γκι Ντεμπόρ «Η κοινωνία του θεάματος».
Ένα μικρό κράτος 2 εκατ. ανθρώπων, σε άθλια οικονομική κατάσταση, ουσιαστικά χωρίς στρατό και με πρόβλημα επιβίωσης, μπορεί να έχει άλλη έγνοια από την επιβίωσή του; Αποτελεί απειλή επειδή θέλει να ζήσει στα σύνορά του;
Ακόμα και όταν έπαιρνε σύμβολα της Μακεδονικής Δυναστείας, ήταν στο πλαίσιο της δημιουργίας κράτους-έθνους. Αυτά τα μορφώματα είθισται να ζητούν -και να επινοούν- τις ρίζες τους σε ένα μυθικό παρελθόν ή σε μια θεϊκή εύνοια. Ή ακόμα και προέλευση από Θεό.
Όταν αυτό γίνεται από ένα μικρό κράτος, είναι γραφικό. Αν όμως ένα μεγάλο και δυνατό κράτος, όπως η χιτλερική Γερμανία, αποφασίσει πως ανήκει στην ανώτερη φυλή των Αρίων, τότε έχουμε ολοκαυτώματα και γενοκτονίες. Και αυτό βρίσκει πολλούς μιμητές με ποικίλες μορφές, όπως π.χ. η Χρυσή Αυγή.
Αν το ελληνικό κράτος που διαχειρίζεται την ελληνική κληρονομιά και τον πολιτισμό (αυθαίρετα βέβαια γιατί αυτός ο πολιτισμός είναι οικουμενικός και οφείλουμε πολλά στους ξένους ελληνιστές), αν λοιπόν το κράτος μας είχε λίγη ευφυΐα και διέθετε εκλεπτυσμένο χιούμορ, θα έδινε συγχαρητήρια στους βόρειους γείτονες που επέλεξαν να γίνουν Ελληνες.
Το ίδιο θα μπορούσε να γίνει και με τη Βουλγαρία αν ήθελε να μετονομαστεί σε «Δημοκρατία της Λακεδαιμονίας» ή ακόμα με την Αλβανία, αν επέλεγε την ονομασία «Δημοκρατία των Αθηνών». Με την προϋπόθεση βέβαια πως η επίσημη γλώσσα θα ήταν τα ελληνικά όπως και η παιδεία. (Με τον όρο ελληνική παιδεία θα είχαμε κάποιο πρόβλημα, αλλά θα το λύναμε).
Και ας μη βιαστούν κάποιοι να χαρακτηρίσουν αυτήν την ιδέα ιμπεριαλιστική. Οι αρχαίοι πρόγονοί μας δεν είχαν ένα κράτος. Είχαν περισσότερα από χίλια (μαζί με τις αποικίες) και ήταν όλα αυτόνομα.
Αρχαίο ελληνικό κράτος, όπως είναι το σημερινό νεοελληνικό κράτος, ήταν έννοια άγνωστη και ουδέποτε υπήρξε. Αναγνωριζόμαστε στο όνομα Έλληνες που σήμαινε γλώσσα και παιδεία. Αυτή η υπόθεση είναι σουρεαλιστική. Και γι’ αυτό δεν τη σκέφτηκαν οι κρατούντες και οι σουρεαλιστές, όπως και οι πρόγονοί τους οι ντανταϊστές και οι επίγονοί τους οι καταστασιακοί, δεν ήθελαν εξουσία, αλλά την παραχωρούσαν στη φαντασία.
Αλλά ας δούμε τώρα και τους ρεαλιστές της εξουσίας από την πλευρά των μακεδονομάχων. Εκτός από τα υπαρκτά κόμματα στη Βουλή (πλην ΣΥΡΙΖΑ + PLUS) που ανένηψαν και έγιναν μακεδονομάχοι (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ) υπάρχουν και οι οργανωτές των συλλαλητηρίων που είναι το μάχιμο τμήμα εναντίον των προδοτών.
Η «Παμμακεδονική Ενωση Μακεδονικού Αγώνα Ελλάδας-Αυστραλίας», που κυριάρχησε στην εξέδρα, διεκδικεί: τη μισή ΠΓΔΜ και το αντίστοιχο βουλγαρικό τμήμα. Ανατολική Ρωμυλία, Β. Ήπειρος, Πόντος, Κύπρος είναι κατακτημένη ελληνική πατρίδα. Και εξυπακούεται βέβαια Πόντος, Κωνσταντινούπολη και Μικρά Ασία(«Εφ.Συν.» 21.1.19 Τ. Κωστόπουλος).
Δηλαδή το σύνθημα «Η Μακεδονία είναι ελληνική» είναι ελλιπές και πρέπει να προστεθεί «και είναι μόνο η αρχή». Αλλά όταν υπάρχει προδοσία, δεν αρκούν τα ειρηνικά συλλαλητήρια.
Η «Ελεύθερη Ωρα» με πρωτοσέλιδο διά του στρατηγού Αϋφαντή διάταζε: «Ο λαός να μπουκάρει στη Βουλή». Και με υπέρτιτλο έδειχνε τον στόχο «Τα 151 σκυλιά της προδοσίας». Και ο πρώην γερουσιαστής από τις ΗΠΑ Κρις Σπύρου στην ομιλία του ανέδειξε την ανωτερότητα της φυλής μας σε σχέση με τους «γυφτοσκοπιανούς». «Κράτος-μαϊμού, πρωθυπουργός-μαϊμού, Σύνταγμα-μαϊμού».
Αρα συμπέρασμα: Λαός πιθήκων, υποανθρώπων. Η εντολή του στρατηγού εξετελέσθη στη Βουλή και μεταφέρθηκε και στην επαρχία με την προσπάθεια εμπρησμού της οικίας της βουλευτού Θ. Τζάκρη στα Γιαννιτσά. Και δεν θα είναι το μόνο. Τι καλύτερο δώρο θα μπορούσε να υπάρξει για τη Χ.Α. που η γραμμή της θριάμβευσε και στο Κοινοβούλιο; Ολη σχεδόν η Βουλή μακεδονομάχοι! Μπράβο.
Είναι γνωστό πως η Ν.Δ. αλλά και το ΠΑΣΟΚ όπως και το ΚΚΕ είχαν ταχθεί υπέρ μιας σύνθετης ονομασίας για τη γείτονα χώρα με γεωγραφικό προσδιορισμό. Μόνο η Χ.Α. και η Ακροδεξιά είχαν το κοπιράιτ του ονόματος και, όπως ήταν φυσικό, δεν ήθελαν να το παραχωρήσουν. Τώρα που στη Συμφωνία των Πρεσπών συνοψίζονται όλες οι προηγούμενες προσπάθειες και δίνεται λύση, γιατί διαφωνούν; Γιατί το θέμα τούς είναι αδιάφορο.
Το παιχνίδι παίζεται για το πώς θα ανατραπεί η κυβέρνηση Τσίπρα, με κάθε μέσο, ακόμα και με την άρνηση της δικής τους πολιτικής, αποδεχόμενοι τη γραμμή της Ακροδεξιάς που τελικά ενισχύουν. Με μια τέτοια πολιτική δεν είναι λογικό ο Τσίπρας να βγει θριαμβευτής;
ΥΓ.1 Ο πρόεδρος Μάο μελετούσε Κομφούκιο και είχε πει να μην τον διακόψει κανένας. Εντρομος ένας επιτελάρχης ορμάει στο ησυχαστήριο του προέδρου για να του ανακοινώσει πως η Ελλάδα έκανε επίθεση στην Κίνα. Ο Μάο χωρίς να διακόψει το διάβασμα ρώτησε: Και σε ποιο ξενοδοχείο μένουν; Να τους δώσετε ευρωπαϊκό πρωινό. Δεν θα φάνε το κινέζικο.
ΥΓ. 2 Η ταυτότητά μου γράφει: Ιθαγένεια-Nationality, όπως ακριβώς των Σκοπιανών. Επιτρέπεται αυτό κ. πρωθυπουργέ ή πρέπει να την αλλάξω;
*Πηγή: efsyn.gr
**Οι απόψεις του Περικλή Κοροβέση στο εν λόγω κείμενο είναι προσωπικές και δεν εκφράζουν τις θέσεις της σύνταξης της Iskra.
