Η ίδρυση Περιφερειακής Τράπεζας στην Πελοπόννησο
Το σχέδιο δημιουργίας Περιφερειακής Τράπεζας αποτελεί μεταφορά της γερμανικής εμπειρίας το οποίο έχει υιοθετήσει και προωθεί η Περιφερειακή Αρχή Τατούλη για την Πελοπόννησο.
Δεν αποτελεί όμως απλά μια μηχανιστική αντιγραφή και μεταφορά στα Ελληνικά δεδομένα ούτε αποτελεί μια ακόμη επιλογή από τα «μεγαλεπήβολα» σχέδια που έχει εξαγγείλει η Περιφερειακή Αρχή που έχουμε ακούσει τα 9 χρόνια της Διοίκησης της, τα οποία όμως έχουν μείνει ως λόγια χωρίς συγκεκριμένη υλοποίηση τους.
Αποτελεί κάτι βαθύτερο, ένα πιλοτικό εγχείρημα όχι μόνο για την Περιφέρεια μας που το τελευταίο διάστημα συγκεντρώνει και την στήριξη της κυβέρνησης. Αποτελεί ένα εγχείρημα στα πλαίσια της «Ελληνογερμανικής Συνέλευσης» που προέκυψε από το «Σύμφωνο Ελληνογερμανικής Συνεργασίας» που υπέγραψαν ο Γ.Α. Παπανδρέου και η Α. Μέρκελ, τον Μάιο του 2010, την εποχή της ένταξής της χώρας μας στο φαύλο κύκλο των μνημονίων. Αυτές τις πρωτοβουλίες που δεν διαπνέονται από τις αρχές της ισότιμης φιλίας και συνεργασίας, υποστηρίζει και προωθεί ο κ. Τατούλης .
Κυρίως όμως εκτιμάμε ότι το συγκεκριμένο σχέδιο δημιουργίας Περιφερειακής Τράπεζας εξυπηρετεί τα Γερμανικά σχέδια για ευρύτερη διείσδυση και έλεγχο της Ελληνικής οικονομίας.
Η ιδέα δημιουργίας τοπικών λαϊκών αποταμιευτικών τραπεζών, κατ’ αρχάς δεν είναι απορριπτέα, αν εντασσόταν, σε ένα γενικότερο διαφορετικό πλαίσιο λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος και κυρίως αν ο έλεγχος της νομισματικής, πιστωτικής και συναλλαγματικής, πολιτικής βρισκόταν στον έλεγχο της εκάστοτε Ελληνικής κυβέρνησης μέσω της Τράπεζας Ελλάδος, γεγονός που δεν συμβαίνει στις σημερινές συνθήκες (ευρωζώνη, τραπεζική ενοποίηση, μνημόνια, επιτροπεία, κλπ). Και βέβαια αν είμαστε σε μια άλλη κοινωνικοπολιτική συγκυρία στη χώρα μας.
Επιπλέον η πρόταση για την ίδρυση Περιφερειακής Τράπεζας που έρχεται ως θέμα συζήτησης και απόφασης στο Περιφερειακό Συμβούλιο, μας δημιουργεί αρκετά ερωτηματικά. Περιέχει πολλές αντιφάσεις που ξεκινούν από το ιδιοκτησιακό καθεστώς και φθάνουν μέχρι τη δυνατότητα βιωσιμότητας του.
Είναι φανερό ότι δεν έχει υπάρξει επαρκή εξέταση όλων των δεδομένων και ιδιαίτερα των εξελίξεων της συγκυρίας στο τραπεζικό σύστημα της χώρας μας και των προβλημάτων της οικονομίας.
Ειδικότερα:
Η Τοπική Τράπεζα θα είναι υπό τον έλεγχο της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης αλλά σ’ αυτή θα μπορούν να συμμετέχουν το δημόσιο και ιδιώτες (νομικά και φυσικά πρόσωπα).
Ταυτόχρονα υπάρχει η κυβερνητική εξαγγελία για τη δημιουργία Δημόσιας Αναπτυξιακής Τράπεζας στη «λογική» της περιφερειακής τράπεζας. Στη περίπτωση αυτή γεννάται το ερώτημα, δεν θα υπάρχει σύγκρουση ρόλων και συμφερόντων;
Υπάρχει επιπλέον η εμπειρία των Συνεταιριστικών τραπεζών οι οποίες λειτούργησαν σε επίπεδο Περιφέρειας και στην κρίση χρεοκόπησαν. Πως θα προστατευθεί μια περιφερειακή τράπεζα ; Θα έχει δημόσια στήριξη, σε τι ποσοστό, και με ποια μορφή ;
Σήμερα υπάρχει το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων που μπορεί να χρηματοδοτεί την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τις Δημοτικές Επιχειρήσεις όμως αυτό το χρηματοδοτικό εργαλείο το έχουν απονεκρώσει.
Γιατί αυτό δεν στηρίζεται και δεν αξιοποιείται σε όφελος της Αυτοδιοίκησης ;
Ο εμπνευστής αυτής της πρωτοβουλία αναφέρει ότι η περιφερειακή τράπεζα θα κάνει τις κλασσικές τραπεζικές εργασίες, θα χορηγεί δάνεια με χαμηλό επιτόκιο, χρηματοδοτώντας έργα και δράσεις μη άμεσης απόδοσης, σε ανταγωνιστική λειτουργία με τις άλλες τράπεζες.
Πως διασφαλίζεται η βιωσιμότητας της ; Ακόμη υπάρχει μελέτη πως θα αντιμετωπίσει τα προβλήματα και τον ανταγωνισμό από τις υπόλοιπες συστημικές τράπεζες οι οποίες θα βρεθούν απέναντι σ’ αυτό το εγχείρημα ;
Τέλος η συζήτηση για τις Περιφερειακές τράπεζες, αναδεικνύει το ζήτημα του δημόσιου ελέγχου των μεγάλων τραπεζών, που με το δίκτυο και την τραπεζική εμπειρία που διαθέτουν, θα μπορούσαν να παίξουν ουσιαστικό ρόλο στην παραγωγική ανασυγκρότηση. Αποσιωπάται το γεγονός ότι αυτές χρεοκόπησαν, ανακεφαλαιοποιήθηκαν με χρήματα του Ελληνικού λαού και στη συνέχεια παραδόθηκαν εκ νέου στους κεφαλαιοκράτες τραπεζίτες .
Κατά συνέπεια…. πολύ θόρυβος για δράσεις έωλες και προεκλογικού χαρακτήρα.
Ο άλλος δρόμος βρίσκεται μπροστά μας. Είναι ορατός και σαφής.
Αυτός περιλαμβάνει:
– την ανατροπή της μεταμνημονιακης λιτότητας και της Ευρωζωνικής επιτροπείας,
– τη διαγραφή του χρέους,
– την εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση των τραπεζών ώστε να στηρίξουν την ανάπτυξη και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας,
– την ριζική και δίκαιη αναδιανομή του πλούτου με φορολόγηση των κερδών επιχειρήσεων, των τραπεζών, των χρηματιστηριακών συναλλαγών,
– την υπεράσπιση και αναβάθμιση των κοινωνικών αγαθών και των εργασιακών-ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
*Ο Χρυσαδάκος Σταύρος και ο Αλεξανδρής Σαράντος είναι Περιφερειακοί Σύμβουλοι Πελοποννήσου
