-
Πέρασαν 2 χρόνια
Αφού για δύο και πλέον χρόνια, η κυβέρνηση μόνο ανάπτυξη της χώρας δεν έφερε, τις τελευταίες μέρες, φέρνοντας στη βουλή τα επώδυνα νέα μνημονιακά μέτρα για να κλείσει την αξιολόγηση – αρχίζει στα λόγια να ψελλίζει τη λέξη ανάπτυξη για να διασκεδάσει την πραγματικότητα, αυτή της αποανάπτυξης και υφεσιακής πορείας που συνεχίζει ο ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα μας, ακολουθώντας την πορεία των προηγούμενων μνημονικών κυβερνήσεων.
Γιατί όμως θυμήθηκε σήμερα την ανάπτυξη; Μα απλά, γιατί ως σήμερα παραχωρώντας την πρωτοβουλία των κινήσεων στην τρόικα και στο κουαρτέτο, έβαλε στα συρτάρια όλες τις διαμορφωμένες πριν τις εκλογές του Γενάρη 15, προγραμματικές, αναπτυξιακές προτάσεις
Η δικαιολογημένη λοιπόν κριτική που υφίσταται για την υφεσιακή πορεία και την ανεργία στην οποία η Ελλάδα συνεχίζει να είναι πρωταθλήτρια , μάλιστα με πολύ μεγαλύτερη ανεργία από αυτή που καταγράφεται, αν λάβουμε υπόψη τους νέους που αναγκάστηκαν να φύγουν για εργασία στο εξωτερικό, είναι η αιτία που η κυβέρνηση προχωρά σε επικοινωνιακή επίθεση για μια ανάπτυξη που τάχα θα εκτιναχθεί προσεχώς!
Η επικοινωνιακή αυτή τακτική είναι χωρίς αντίκρυσμα, αφού η πρόταση ΣΥΡΙΖΑ δεν συνοδεύεται από συγκεκριμένα αναπτυξιακά σχέδια, παρά το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και όλα τα τμήματα του δούλευαν για αρκετό χρόνο, πριν τη νικηφόρα εκλογική μάχη της 15 Γενάρη 2015, και είχαν διαμορφώσει προγραμματικές θέσεις μιας άλλης διακυβέρνησης, αναπτυξιακής και αντιυφεσιακής κατεύθυνσης.
Η τόσο καθυστερημένη αναφορά στην ανάπτυξη από την κυβέρνηση, σχετίζεται με το γεγονός, πως, την ατζέντα, όλη αυτή την περίοδο την καθόριζε η Τρόικα, ενώ η κυβέρνηση δεν θέλησε ποτέ, σθεναρά, να την αλλάξει.
Όμως, και σήμερα που η κυβέρνηση εμφανίζεται να κάνει στροφή προς την ανάπτυξη, αποφεύγει να δώσει τους άξονες αυτής της ανάπτυξης. Αντίθετα και αποπροσανατολιστικά καλεί τους Περιφερειάρχες να δώσουν τις προτάσεις τους και η ίδια «ποιεί την νήσσαν», πετώντας όπως λέμε, κοινώς, την μπάλα στην εξέδρα. Όμως, και ο κάθε καλόπιστος έχει πειστεί πλέον, πως, τελικά, η κυβέρνηση έχει υιοθετήσει την αντίληψη των προηγούμενων κυβερνήσεων που περιμένουν την ανάπτυξη σαν μάνα εξ ουρανού, να την φέρουν τρίτοι, δηλαδή ιδιώτες, εγχώριοι η ξένοι επενδυτές.. Η ίδια η κυβέρνηση δεν έχει καταθέσει εδώ και 2 χρόνια κανένα συγκροτημένο αναπτυξιακό σχέδιο αλλά πορεύεται με βάση τις κατευθύνσεις της Τρόικα, με υφεσιακές πολιτικές και νεοφιλελεύθερα μέτρα όπως κατεδάφιση μισθών, συντάξεων και γενικά εργασιακών σχέσεων που τάχα θα προσελκύσουν επενδυτές ώστε να έρθουν να «επενδύσουν», προσδοκώντας ασφαλώς υπερκέρδη
Το ξεκίνημα, από μηδενική βάση και η πρόσκληση στις περιφέρειες σήμερα, μετά από αυτά τα 2 χαμένα χρόνια, για να πραγματοποιήσουν τα 13 Περιφερειακά Αναπτυξιακά Συνέδρια (δηλαδή ένα σε κάθε περιφέρεια), που μαζί με τους παραγωγικούς φορείς θα καταθέσουν ολοκληρωμένες προτάσεις, είναι υπεκφυγή, εφόσον η ίδια δεν καταθέτει τις δικές της σκέψεις και προτάσεις. Είναι τακτική παραπομπής του θέματος στις καλένδες
Όταν ο Τσίπρας μιλά για τον κρίσιμο ρόλο των Περιφερειών για το εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο, δεν πείθει, γιατί δεν έδωσε κανένα τέτοιο σημάδι ουσιαστικής στήριξης των περιφερειών εδώ και 2 χρόνια
Αλλά και η προσμονή να έρθει η ανάπτυξη από ιδιώτες δεν μπορεί να προγραμματιστεί και να είναι βέβαιη. Οι ιδιώτες, άλλωστε , όπως έχει δείξει η εμπειρία, εδώ και αρκετά χρόνια στη χώρα μας, δεν νοιάζονται πραγματικά να επενδύσουν, αλλά να αποκτήσουν με όρους ταπεινωτικούς, «αντί πινακίου φακής», έτοιμες επιχειρήσεις. Θέλουν να πάρουν κερδοφόρες επιχειρήσεις ή τμήματα τους, της ΔΕΗ, ΟΣΕ, ΔΕΣΦΑ, ΕΛΠΕ, αεροδρόμια λιμάνια κλπ. Οι κυβερνήσεις, μαζί και η σημερινή, επιδεικνύοντας δουλοπρεπή στάση, παραχωρούν δημόσια περιουσία για 100 χρόνια σε εξευτελιστικές τιμές. Ξεπουλούν δημόσιες επιχειρήσεις που οι άλλες χώρες της Ευρωζώνης (Γερμανία, Γαλλία) ή τρίτες χώρες (πχ Ρωσία, Αζερμπαιτζάν κλπ) έχουν υπό δημόσιο έλεγχο. Υλοποιούν, ότι ζητηθεί, με εικονικές μόνο άμυνες και καθυστερήσεις όταν αναπτύσσονται δυναμικές αντιδράσεις ή αντιδράσεις ακόμη και από κυβερνητικά στελέχη.
Όσον αφορά λοιπόν την τακτική Τσίπρα, μπορεί κανείς να παρατηρήσει πως δεν διαφέρει καθόλου από αυτή του Σημίτη που προωθούσε τη νεοφιλελεύθερη πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων με τη μέθοδο σαλαμοποίησης, έτσι ώστε να μην εκδηλωθούν ισχυρές αντιδράσεις
Η κυβέρνηση του «Αριστερού» Τσίπρα, απλώς ολοκληρώνει την πορεία που ξεκίνησε επί Μητσοτάκη την περίοδο 90-93, συνεχίστηκε επί Σημίτη και έφτασε στην τελευταία μετά το 2010 περίοδο των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων.
Ο κόσμος της Αριστεράς , ασφαλώς δεν περίμενε θαύματα από τη διακυβέρνηση Τσίπρα, αλλά και δεν περίμενε τον εξευτελισμό της Αριστεράς στον οποίο προχώρησε ο Τσίπρας και η προγραμματική ομάδα Δραγασάκη που κατέλαβε το Μαξίμου.
-Θα είχε ενδιαφέρον, να δώσει στην δημοσιότητα η κυβέρνηση, το διαμορφωμένο προγραμματικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ με τη στενή εποπτεία του Γ.Δραγασάκη, τον Δεκέμβριο 2014, όχι γιατί ήταν τόσο ριζοσπαστικό και ολοκληρωμένο, όσο, γιατί σήμερα η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν υλοποιεί ούτε στο ελάχιστο αυτό το προγραμματικό κείμενο του ΣΥΡΙΖΑ , αλλά υλοποιεί το αντίθετο, ένα ΝΦ πρόγραμμα αν και στα λόγια καταδικάζει το νεοφιλελευθερισμό.
-Η τακτική της κυβέρνησης σήμερα, προσιδιάζει ακριβώς με την τακτική του οδηγού εκείνου που βγάζει φλάς για Αριστερά και στρίβει Δεξιά.
-
Η κυβέρνηση ξέχασε όλες τις προγραμματικές θέσεις της
Αν μελετήσει κάποιος το προαναφερόμενο κυβερνητικό πρόγραμμα που είχε διαμορφώσει ο ΣΥΡΙΖΑ τον Δεκέμβριο 2014, με τις όποιες αναπτυξιακές προτάσεις περιλαμβανόταν σε αυτό και κάνει απολογισμό των πεπραγμένων, θα δει το τεράστιο χάσμα που υφίσταται ανάμεσα στο χτες και στο σήμερα του ΣΥΡΙΖΑ.
Σήμερα, πολύ καθυστερημένα, θέλει να δώσει μια άλλη νότα, να δημιουργήσει ψευδαισθήσεις ελπίδας στο λαό, ότι, τάχα ενδιαφέρεται τάχα για την ανάπτυξη.
Με το δεδομένο της ψήφισης αυτές τις μέρες, ενός ακόμη αντιλαϊκού πακέτου μέτρων που τα λεγόμενα αντίμετρα συνιστούν παρηγοριά στον άρρωστο, επιλέγει την μέθοδο αντιπερισπασμού και φιλολογεί περί «ανάπτυξης» για κοροϊδία του λαού.
Όμως η φιλολογία αυτή δεν έχει καμιά σχέση με τις προγραμματικές επεξεργασίες του Δεκέμβριου 2014, όπου όντως είχαν διαμορφωθεί αρκετές αναπτυξιακές προτάσεις που μετά μπήκαν στο συρτάρι.-
Υπήρξαν συγκεκριμένες προτάσεις που περιλαμβανόταν σε ένα σχέδιο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης που είχε γίνει προσπάθεια να κινείται στον αντίποδα του μνημονιακού προτύπου.
Που θα προστατεύει το περιβάλλον και να διαχειρίζεται αειφορικά τους φυσικούς πόρους με ειδικό ενδιαφέρον για την εκβιομηχάνιση της χώρας
Που θα στηρίζει και θα στηρίζεται σε 6 παραγωγικά συστήματα προτεραιότητας τα εξής:
-
Το αγροτοδιατροφικό παραγωγικό σύστημα
-
Ενεργειακό παραγωγικό σύστημα
-
Παραγωγικό σύστημα νέων τεχνολογιών και προηγμένων υλικών.
-
Τουριστικό παραγωγικό σύστημα
-
Ναυτιλιακό παραγωγικό σύστημα
-
Το κατασκευαστικό παραγωγικό σύστημα.
Για τα 6 αυτά παραγωγικά συγκροτήματα είχαν διαμορφωθεί προτάσεις.
Συγκεκριμένα αλλά συνοπτικά:
Για το αγροτοδιατροφικό σύστημα ετίθετο στόχος να προωθηθεί η οικολογική, λιγότερο υδροβόρος γεωργία, εκτατική κτηνοτροφία, τα ποιοτικά τρόφιμα και να αποκλείεται η χρήση γενετικά τροποποιημένων οργανισμών. Επίσης σχετικά με την αγροτοδιατροφή (να αξιοποιηθούν νέες μέθοδοι και προϊόντα βιώσιμης αγροτικής παραγωγής, ολοκληρωμένη διαχείριση ελαιοαποβλήτων και άλλων αποβλήτων κ.α.).
Για το ενεργειακό σύστημα ετίθετο στόχος για σταδιακή απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, να ενισχυθεί η παραγωγή ΑΠΕ και η εξοικονόμηση ενέργειας.
-Αλλά επίσης, με την αρχή πως η ενέργεια αποτελεί δημόσιο και κοινωνικό αγαθό, ο ΣΥΡΙΖΑ διακήρυττε ότι εναντιώνεται στις νεοφιλελεύθερες «μεταρρυθμίσεις» που προωθούνται και στοχεύουν στην πλήρη εμπορευματοποίησή της.
Το σχέδιο αυτό είναι αντίθετο με τη δημιουργία χρηματιστηρίου ενέργειας στη χώρα μας, αντίθετο με την προωθούμενη «Νέα Όργάνωση Αγοράς Ηλεκτρισμού (ΝΟΜΕ)», με σαφή θέση πως οι Δημόσιες επιχειρήσεις ενέργειας αποτελούν αναντικατάστατα εργαλεία για τον ενεργειακό σχεδιασμό και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Κατά συνέπεια, είχε θέση ακύρωσης των επιχειρούμενων ιδιωτικοποιήσεων και η σταδιακή ανάκτηση της δημόσιας ιδιοκτησίας των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων – πυλώνων του κλάδου της ενέργειας [ΔΕΗ (ΑΔΜΗΕ, ΔΕΔΔΗΕ), ΕΛΠΕ, ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ, ΕΠΑ], γιατί αυτές οι επιλογές αποτελούν την αναγκαία συνθήκη και βασικό στοιχείο του προγραμματισμού μας για την παραγωγική ανάταξη.
Να τονιστεί εδώ πως σχετικά με την έρευνα υδρογονανθράκων που είχαν εγκαταλείψει πάνω από 10ετία ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σήμερα υλοποιιείται σχεδιασμός πάνω σε συμβάσεις με ενεργειακούς ομίλους, όμως σχεδιασμός που είχε ξεκινήσει πριν να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση.
Για το παραγωγικό σύστημα νέων τεχνολογιών και προηγμένων υλικών είχαν διατυπωθεί ειδικά μέτρα για τα Φάρμακα – Βιοτεχνολογία – Ιατρική. Επίσης μέτρα για εξοικονόμηση και αποδοτικότερη χρήση των φυσικών πόρων
Για το ναυτιλιακό παραγωγικό σύστημα δινόταν ιδιαίτερη έμφαση στην ακτοπλοΐα και την κατάσταση αντιμετώπισης των συνθηκών απομόνωσης που βιώνει για πολλούς μήνες το χρόνο η νησιωτική επικράτεια.
Το ακτοπλοϊκό δίκτυο πρέπει να ανήκει στο κράτος και οι ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες πρέπει να ικανοποιούν τις κοινωνικές και οικονομικές ανάγκες που προκύπτουν από τη νησιωτική ιδιαιτερότητα της χώρας μας. Βασικά εργαλεία της πολιτικής θα ήταν η δημιουργία: (α) επιτελικού οργάνου για το σχεδιασμό και την υλοποίηση παρεμβάσεων, που θα είναι Δημόσιος Ενιαίος Φορέας Προγραμματισμού, Συντονισμού, Εποπτείας και Ελέγχου Συγκοινωνιακών Υπηρεσιών στα νησιά και (β) δημόσιου – κοινωνικού φορέα παροχής των ακτοπλοϊκών υπηρεσιών με κατεύθυνση την αγορά πλοίων ή τη ναυπήγηση τους και με στόχο να πραγματοποιείται η κατασκευή σε ελληνικά ναυπηγεία. Μάλιστα ο κλάδος της ναυπηγοεπισκευής όπως αναφερόταν είναι πρωταρχικής σημασίας για τη διαμόρφωση μακρόπνοης εθνικής αναπτυξιακής στρατηγικής. Με την δημιουργία Ενιαίου Δημόσιου Φορέα Ναυπηγο-κατασκευαστικής-επισκευαστικής Βιομηχανίας
Επίσης υπήρχε συγκεκριμένη αναφορά στην αναγκαιότητα να περιοριστούν δραστικά τα προνόμια του εφοπλιστικού κεφάλαιου ειδικότερα με την κατάργηση ακραίων φοροαπαλλαγών
-Για την Λιμενική πολιτική αναφερόταν ότι η διατήρηση της δημόσιας ιδιοκτησίας και του δημόσιου ελέγχου των λιμανιών της χώρας, αποτελεί στόχο προτεραιότητας, διότι η λειτουργία τους επιδρά αποφασιστικά στην οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα.
Για το κατασκευαστικό παραγωγικό σύστημα προτεινόταν εξειδικευμένη αντιμετώπιση με ποιοτικές παρεμβάσεις σε υφιστάμενα κτήρια και κατοικίες με στόχο την εξοικονόμηση ενέργειας, την αντισεισμική τους θωράκιση και τη βελτίωση της λειτουργίας τους.
Επίσης αξίζει εδώ να επισημανθεί πως προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ έθετε ως προϋπόθεση για την παραγωγική ανασυγκρότηση τη δημιουργία δημόσιου πυλώνα στις τράπεζες, την ένταξη του χρηματοπιστωτικού συστήματος στην υπηρεσία της ανάπτυξης, με δημιουργία Δημόσιας Αναπτυξιακής Τράπεζας για την προώθηση αναπτυξιακών έργων, τις Τράπεζες ειδικού σκοπού όπως π.χ. τράπεζες αγροτικής πίστης, τράπεζες αποταμίευσης, και Νέα πολιτική των τραπεζών που θα στηρίζουν την ποιοτικά στοχευμένη ανάπτυξη και την υγιή επιχειρηματικότητα
Ο ΣΥΡΙΖΑ έθετε στόχο την ολοκληρωμένη βιομηχανική πολιτική που θα αξιοποιεί τις σημαντικές πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρα μας
-Στόχο να ενισχύει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις
-Την στήριξη και ενθάρρυνση καινοτόμων παραγωγικών πρωτοβουλιών κοινωνικής επιχειρηματικότητας.
-Την ενίσχυση τεχνολογικά προηγμένων κλάδων και δραστηριοτήτων
Την ανάπτυξη της μεταποίησης, με στόχο την αύξηση της συμμετοχής της στο 15% του ΑΕΠ και την ανάπτυξη συνεργατικών σχημάτων για τις μικρές επιχειρήσεις
Στα πλαίσια της βιομηχανικής πολιτικής του έθετε στόχο την αξιοποίηση του ορυκτού μας πλούτου στη βάση τεκμηριωμένων επιστημονικών μελετών από ινστιτούτα όπως το ΙΓΜΕ που υποτίθεται θα ενίσχυε και θα αναβάθμιζε τον ρόλο τους, σε αντίθεση με την πρακτική από τα τέλη δεκαετίας 90 που συνεχώς υποβαθμίζεται. Αξιοποίηση δηλαδή του ΙΓΜΕ σε αντίθεση και με την τρέχουσα πολιτική που προωθεί η σημερινή υπουργία Σταθάκη η οποία υλοποιεί την αποσύνθεση του ΙΓΜΕ την αποσύνθεση και καταστροφή της ΔΕΗ.
Την ενίσχυση του Δημοκρατικού σχεδιασμού την οποία συγκεκριμένα θα υποστήριζαν φορείς όπως:
-Εθνικός Φορέας Ανάπτυξης και Υποστήριξης Επιχειρήσεων, επικεντρωμένος στην ολόπλευρη στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Σε αυτόν υπάγονται οργανικά:
-Ο Οργανισμός Πιστοποίησης και Καινοτομίας,
-Ο Οργανισμός Προώθησης Εξαγωγών και Διεθνούς Εμπορίου,
Γενικά ο ΣΥΡΙΖΑ διακήρυττε πως η ανάπτυξη μπορεί να προωθηθεί από υπάρχουσες δημόσιες επιχειρήσεις ή από επιχειρήσεις που θα ανακτηθούν ή θα δημιουργηθούν από την κυβέρνηση με βάση το αναπτυξιακό σχέδιο.
Βεβαίως αναφερόταν σε σύγχρονες και αποδοτικές δημόσιες επιχειρήσεις που θα λειτουργούν καθαρά για το συμφέρον του λαού και μακριά από πελατειακές σχέσεις.
Επίσης διακήρυττε πως θα προωθήσει ένα δυναμικό κοινωνικό τομέα που θα λειτουργεί παράλληλα και συμπληρωματικά με τον δημόσιο τομέα. Στην κατεύθυνση αυτή θα διαμορφώσει νέο, ενιαίο, απλοποιημένο θεσμικό πλαίσιο για τους συνεταιρισμούς, με αξιοποίηση όλης της θετικής και αρνητικής εμπειρίας του χτες
Να προσθέσουμε εδώ πως ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ψηλά στην ατζέντα την Πολιτική για το φάρμακο με Ιδρυση εθνικής φαρμακοβιομηχανίας και εθνικής φαρμακαποθήκης,
Επίσης διακήρυττε ένα δημοκρατικά σχεδιασμένο Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο για την Έρευνα και την Τεχνολογική Ανάπτυξη, και ιδιαίτερη έγνοια για τα Δημόσια Ερευνητικά Κέντρα
Τι άραγε από όλα αυτά έχει προχωρήσει η κυβέρνηση?. Δεν μιλάμε να έχει ολοκληρώσει, αλλά να έχει προχωρήσει.
Σχεδόν τίποτε .
Επίλογος
Το συμπέρασμα λοιπόν που βγαίνει αβίαστα, είναι, πως μόνο θλίψη προκαλούν οι επιδόσεις της κυβέρνησης και στο Αναπτυξιακό πεδίο.
Δεν υπήρξαν, παρά τις επιμέρους προσπάθειες επί υπουργίας Λαφαζάνη, κατά το Α εξάμηνο του 2015, αναπτυξιακές επιδόσεις ποσοτικού χαρακτήρα αλλά ασφαλώς ούτε επιδόσεις που να συνιστούν ποιοτική στροφή.
Η κυβέρνηση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν κυβέρνηση της καταστροφής και όχι της ανάπτυξης
Οι τρέχουσες εξελίξεις που βλέπουμε για ΔΕΗ και ΙΓΜΕ αποδεικνύουν την αλήθεια αυτή.
Οι όποιες παραγωγικές δράσεις υπήρξαν την περίοδο αυτή ήταν συνέχεια του χτες.
Όμως δεν έγινε καμία ουσιαστική μελέτη των σημερινών δυνατοτήτων και παραγωγικών αναγκαιοτήτων.
Η σημερινή κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες αναμένουν και εκλιπαρούν τους ξένους επενδυτές να έρθουν και να επενδύσουν.
Κανένα εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο ενώ γνωρίζουμε καλά πόσο είχε συρρικνωθεί τα τελευταία χρόνια και το πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων(ΠΔΕ)
Αυτό που βλέπει κάποιος σήμερα είναι η συνέχιση, με ένταση, της πορείας ιδιωτικοποίησης
Είναι χαρακτηριστικό με τον ενεργειακό τομέα, που ο ΣΥΡΙΖΑ πρέσβευε πέραν της αποτροπής άλλων ιδιωτικοποιήσεων, επιπλέον την ανάκτηση των όποιων δημόσιων ενεργειακών επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας που είχαν ιδιωτικοποιηθεί στον ένα ή άλλο βαθμό, βλέπουμε να εφαρμόζεται ακριβώς το αντίθετο.
Κατά τη γνώμη μου το όποιο αναπτυξιακό σχέδιο μπορεί να υλοποιηθεί μόνο από μια πραγματικά αριστερή κυβέρνηση που θα ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη και το συμφέρον του λαού.
Μια πραγματικά αριστερή κυβέρνηση που θα κινείται σε πλήρη αντίθεση με τη μέχρι σήμερα πολιτική απαξίωσης και ιδιωτικοποίησης των δημόσιων επιχειρήσεων, θα σχεδιάζει τη διατήρηση, σταδιακή ανάκτηση και αποφασιστική ενίσχυση του δημόσιου χαρακτήρα τους, καθώς και τον εξορθολογισμό και αναβάθμιση της λειτουργίας τους προς όφελος των πολιτών και της παραγωγικής ανασυγκρότησης.
Που θα έχει σχέδιο που αυτό θα αξιοποιεί όλα τα συγκριτικά αναπτυξιακά πλεονεκτήματα της χώρας περιλαμβανομένου όλου του ικανού και εξειδικευμένου ανθρώπινου δυναμικού.
