Δυστυχώς, κανείς ακόμη δεν ενδιαφέρεται… παρότι το παγκόσμιο χρέος έχει τριπλασιαστεί τον 21ο αιώνα, με το δολάριο και τα περισσότερα νομίσματα να έχουν χάσει το 98,5% της αγοραστικής τους δύναμης από το 1971 και εξής.
Οι ειδικοί λένε ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν ποτέ να χρεοκοπήσουν, καθώς διαθέτουν… εκτυπωτικό μηχάνημα.
Ωστόσο, «ό,τι ψέματα κι αν πουν οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Ευρώπης, η πτώση της αξίας του νομίσματος αγγίζει το 98,5%, όπερ σημαίνει απόλυτη χρεοκοπία – όλες οι άλλες εξηγήσεις είναι απλώς θόρυβος.
Με παγκόσμιο χρέος περίπου 350 τρισεκατομμύρια δολάρια και παγκόσμιο ΑΕΠ 100 τρισεκατομμύρια δολάρια, ο λόγος χρέος προς ΑΕΠ είναι 350%.
Ως γνωστόν, χρέος προς ΑΕΠ άνω του 100% είναι μη βιώσιμο και δεν μπορεί να χρηματοδοτηθεί μακροπρόθεσμα.
Και ο λόγος χρέος προς ΑΕΠ στο 350% είναι χρεοκοπία – Banca Rotta» σημειώνει η GoldSwitzerland.
Όπως γίνεται αντιληπτό, με τις χρηματοπιστωτικές αγορές να είναι μοχλευμένες μέχρι εκεί που δεν παίρνει άλλο… ο παγκόσμιος κίνδυνος σήμερα είναι μεγαλύτερος από ποτέ.
ΗΠΑ και Ευρώπη: Οι μεγάλοι ασθενείς…
Σύμφωνα με την Gold Switzerland, οι ΗΠΑ, η Ευρώπη και πιθανώς οι Ιάπωνες έχουν πληγωθεί θανάσιμα από το χρέος, τα ελλείμματα και την παρακμή, χωρίς καμία πιθανότητα ανάκαμψης τα επόμενα εκατοντάδες χρόνια.
Επίσης, η Κίνα και άλλες αναδυόμενες αγορές παρουσιάζουν δημογραφικά και διαρθρωτικά προβλήματα, τα οποία, αν και δεν είναι ανίατα, θα επιβραδύνουν τις οικονομίες τους.
Κι όμως, όχι στον ίδιο βαθμό όπως στη Δύση.
Οι ΗΠΑ και η Ευρώπη είναι μπανανίες… αφού είναι εξαιρετικά διαστρωματοποιημένες, πολιτικά ασταθείς, με μια μικρή άρχουσα τάξη που ελέγχει την πρόσβαση σε πλούτο και πόρους.
Αυτός ο ορισμός ταιριάζει σίγουρα στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, δεδομένου ότι μια μικρή ελίτ 1% κατέχει το 1/3 του συνολικού πλούτου.
Τα παγκόσμια χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία ανέρχονται σε 600 τρισεκατομμύρια δολάρια (συμπεριλαμβανομένου του PNFC – Private Non-Financial Corporations), συν δυνητικά 2+ τετράκις εκατ. δολ. παραγώγων, μεγάλο μέρος των οποίων θα γίνει χρέος όταν οι αντισυμβαλλόμενοι πτωχεύσουν.
Είναι δυνατόν το παγκόσμιο ΑΕΠ ύψους 100 τρισεκατομμυρίων δολαρίων για να υποστηρίξει το χρέος των 350 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, συν τον υψηλό κίνδυνο έκρηξης ή μάλλον έκρηξης παραγώγων 2 τετράκις εκατ. δολαρίων;
Με άλλα λόγια, έχουμε να κάνουμε με μια απάτη, ένα σχήμα Ponzi…
Τα κράτη εκτυπώνουν χρήματα για να διογκώσουν τις αγορές τις αγορές και, στη συνέχεια, εκτυπώνουν και άλλα για να συνεχίσουν.
Ωστόσο, όπως λέει η Gold Switzerland, αυτό μπορεί να τελειώσει μόνο με έναν τρόπο…: με κατάρρευση.
Οι επερχόμενες εκλογές στις ΗΠΑ δεν πρόκειται να αλλάξουν κάτι…
Εφόσον δεν σταματήσει κάποιος τη χιονοστιβάδα του αμερικανικού χρέους, τα επόμενα 3-7 χρόνια θα καταρρεύσουμε…
Καμία αυτοκρατορία και κανένα νομισματικό σύστημα δεν επιβίωσε
Η Ιστορία μάς λέει ότι καμία αυτοκρατορία δεν επιβίωσε, ούτε κάποιο νομισματικό σύστημα.
Έτσι, όποιος πιστεύει ότι «είναι διαφορετικά τα πράγματα αυτή τη φορά γιατί…» αγνοεί χιλιάδες χρόνια ιστορίας.
Χωρίς εξαίρεση, μια κρίση χρέους οδηγεί σε μια νομισματική κρίση με πληθωρισμό, κατάρρευση στοιχείων ενεργητικού, πολιτική και γεωπολιτική αστάθεια, συμπεριλαμβανομένων κοινωνικών αναταραχών και πολέμων.
Ας δούμε την κατάρρευση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η οποία υπέστη την ίδια παρακμή με την κοινωνία του σήμερα.
Δεν έχει σημασία ποια αυτοκρατορία θα επιλέξουμε αφού όλες τελειώνουν με τον ίδιο τρόπο.
Η σημερινή αυτοκρατορία των ΗΠΑ με τις ευρωπαϊκές «αποικίες» της είναι περισσότερο οικονομική παρά γεωγραφική αυτοκρατορία.
«Ονομάζουμε την Ευρώπη “αποικίες” γιατί ό,τι κι αν αποφασίσουν οι ΗΠΑ (π.χ. επίθεση στο Ιράκ ή στη Λιβύη, FATCA (έλεγχος παγκόσμιων τραπεζών), κυρώσεις ή δέσμευση ρωσικών περιουσιακών στοιχείων, κ.λπ.), η Ευρώπη συμμορφώνεται χωρίς καμία αντίσταση» σημειώνει ο ελβετικός οίκος.
Η ακμή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ήταν γύρω από τη γέννηση του Ιησού.
Η παρακμή άρχισε σταδιακά, και την εποχή του Μάρκου Αυρηλίου (161 μ.Χ.), η αξία του Denarius, του ρωμαϊκού ασημένιου νομίσματος, είχε ήδη μειωθεί κατά 25%.
Η συσσώρευση χρέους και η υποβάθμιση του νομίσματος προκάλεσαν την Κρίση του 3ου Αιώνα (235-283 μ.Χ.).
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, κυβέρνησαν περισσότεροι από 50 αυτοκράτορες, οι περισσότεροι από τους οποίους δολοφονήθηκαν, ενώ κάποιοι σκοτώθηκαν στη μάχη.
Την περίοδο εκείνη σημειώθηκαν επίσης βαρβαρικές επιδρομές και μεταναστεύσεις στη ρωμαϊκή επικράτεια.
Πολλαπλοί εμφύλιοι πόλεμοι και αγροτικές εξεγέρσεις σημειώθηκαν επίσης, δίνοντας τη δυνατότητα σε πολλούς να αρπάξουν την εξουσία παράνομα ή με τη βία.
Η οικονομική και οικονομική παρακμή της αυτοκρατορίας συνεχίστηκε αμείωτη, με περισσότερα χρέη και ελλείμματα.
Την εποχή του Γαλλιηνού (260 μ.Χ.), το Denarius είχε χάσει το 99,5% της περιεκτικότητάς του σε ασήμι.
Στο τέλος της Κρίσης του 3ου αιώνα, η Αυτοκρατορία χωρίστηκε σε τρεις πολιτικές οντότητες.
Η παρακμή
Σύμφωνα με τη Gold Switzerland, αυτή η σταδιακή πτώση οδήγησε στην αποδυνάμωση του κεντρικού πολιτικού ελέγχου, σε παιχνίδια εξουσίας, δημοσιονομικά ελλείμματα, χρέη, διαφθορά, αποδυνάμωση νομίσματος, υπερπληθωρισμό, υψηλότερους φόρους, πανούκλα, καθώς και σε μείωση του στρατού που δεν πληρώθηκε αρκετά για να αντιμετωπίσει μεγάλο αριθμό βάρβαρων εισβολέων.
Τελικά, το 476 μ.Χ., οι Γότθοι (γερμανικός λαός), με επικεφαλής τον Οδόακρο, κατέλαβαν τη Ρώμη και καθαίρεσαν τον Ρωμύλο Αύγουστο.
Ο Οδόακρος έγινε ο νέος ηγεμόνας.
Έτσι, το 476 μ.Χ. έχουμε το επίσημο τέλος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αν και τμήματα της Ανατολικής Αυτοκρατορίας εξακολουθούσαν να επιβιώνουν.
Δεν υπάρχει ουσιαστικά καμία διαφορά μεταξύ της πτώσης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και της πτώσης της Αμερικανο-Δυτικής Αυτοκρατορίας σήμερα.
La plus ça change, la plus c’est la même επέλεξε. (μετάφραση: Όσο αλλάζει, τόσο περισσότερο παραμένει το ίδιο)
Η πανούκλα, για παράδειγμα, είναι ο σημερινός COVID-19, ενώ οι Βάρβαροι στην αρχαιότητα ήταν άνθρωποι που δεν ανήκαν σε έναν από τους μεγάλους πολιτισμούς (ελληνικό, ρωμαϊκό, χριστιανικό).
Με τον ίδιο τρόπο σήμερα, οι μετανάστες έρχονται σε μεγάλους αριθμούς από άλλους μη δυτικούς πολιτισμούς.
Και καθώς δεν υπάρχει πολιτική βούληση να σταματήσει η μετανάστευση, οι αριθμοί είναι πιο πιθανό να αυξηθούν παρά να μειωθούν.
Έτσι, είναι προφανές ότι οι ΗΠΑ και η Ευρώπη θα είναι πολύ διαφορετικές σε 50-100 χρόνια.
Το πώς θα τελειώσει η Αμερικανο-Δυτική Αυτοκρατορία περιγράφεται ήδη σε παλιά βιβλία ιστορίας.
Αλλά δυστυχώς, κανένας πολιτικός δεν μελετά ποτέ ιστορία, κάτι που, αν έκανε, θα έβλεπε τη μοίρα του, καταλήγει η Gold Switzerland.