Το ασήμι παραμένει το απόλυτο αουτσάιντερ με προοπτικές έκρηξης
Οι αγορές οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στην κατάρρευση και το σοκ θα είναι χειρότερο από αυτό του 2008, προειδοποιεί σε ανάλυσή της η Gold Switzerland, σε μία εποχή που οι δείκτες των χρηματιστηρίων είναι στο ζενίθ… και οι οικονομίες της Δύσης στο ναδίρ.
Όπως αναφέρει σε σημείωμα η Gold Switzerland, από το 1971 που ο Nixon έκοψε τον ομφάλιο λώρο μεταξύ δολαρίου και χρυσού, καταργώντας μονομερώς τον κανόνα χρυσού, το δολάριο έπαψε να είναι χρήμα με αντικειμενική αξία και έγινε απλώς ένα εργαλείο πολιτικής χειραγώγησης.
Ό,τι παρουσιάστηκε τότε ως «προσωρινό» μέτρο αποδεικνύεται σήμερα μόνιμη μετάλλαξη του παγκόσμιου νομισματικού συστήματος, με τρομακτικές συνέπειες. Η απελευθέρωση του δολαρίου από τον χρυσό άνοιξε τον δρόμο για άκρατο δανεισμό, νομισματικό πληθωρισμό και τελικά, συστημική αστάθεια.
Έτσι, 54 χρόνια αργότερα, ο χρυσός έχει αυξηθεί κατά 8000%. Το δολάριο έχει χάσει πάνω από το 99% της αξίας του.
Η εξάρτηση από το χρέος έγινε τρόπος ζωής
Από το 1971 και μετά, οι ΗΠΑ λειτουργούν σαν έφηβος με απεριόριστη πιστωτική κάρτα. Χωρίς καμία δημοσιονομική πειθαρχία, η χώρα βασίζεται στην παραγωγή χρέους για να χρηματοδοτεί τα ελλείμματά της, με το τύπωμα χρήματος ως μόνιμο εργαλείο σωτηρίας.
Το αποτέλεσμα; Από $398 δισ. δημόσιο χρέος το 1971, βρισκόμαστε πλέον στο αστρονομικό ποσό των $37,2 τρισεκατομμυρίων. Και δεν είναι μόνο οι ΗΠΑ. Το παγκόσμιο χρέος έχει δεκαπλασιαστεί από το 1997 μέχρι σήμερα. Οι περισσότερες δυτικές οικονομίες κινούνται με το ίδιο μοντέλο: ξοδεύουμε, δανειζόμαστε, τυπώνουμε – και ελπίζουμε να μη σκάσει.
Η ψευδαίσθηση των αγορών – Τα πήλινα πόδια του συστήματος
Οι δείκτες μετοχών βρίσκονται σε ιστορικά υψηλά, αλλά πρόκειται για χρηματοοικονομική φούσκα χωρίς καμία θεμελιώδη στήριξη.
Ο S&P 500 στηρίζεται κατά 40% σε 7 μόνο εταιρείες, οι οποίες παίζουν το χαρτί της τεχνητής τεχνητής νοημοσύνης (AI) όσο διαρκεί η μόδα.
Ο ίδιος ο Warren Buffett κρατάει τεράστια ρευστότητα, δείγμα ότι κάτι μεγάλο έρχεται…
Η πολιτική σε κρίση
Όταν η οικονομία καταρρέει, η πολιτική απελπίζεται. Σήμερα, βλέπουμε σπασμωδικές κινήσεις από τις κυβερνήσεις: επιθετικά τιμολόγια, απειλές προς τη Fed, απόπειρες να “ελεγχθεί” ο χρυσός ή το χρήμα με τεχνητά μέσα.
Η εισαγωγή της Genuis Act – ενός ψηφιακού σχεδίου που συνδέει stablecoins με τα κρατικά ομόλογα – αποτελεί προσπάθεια να ανακτηθεί τεχνητά η ζήτηση για δολάρια. Αλλά η ουσία είναι ότι αυτά τα stablecoins είναι απλώς ιδιωτικές εκδόσεις ψηφιακού νομίσματος, συνδεδεμένες με τις ΗΠΑ και το τραπεζικό σύστημα.
Δηλαδή: καμουφλαρισμένα CBDCs, χωρίς όμως να προσφέρουν καμία ασφάλεια. Το δολάριο υποτιμάται, τα επιτόκια ανεβοκατεβαίνουν, και η «σταθερότητα» αυτών των εργαλείων είναι μια ακόμη ψευδαίσθηση.
Η Fed θα πρέπει να διαλέξει: Να σώσει το δολάριο ή το χρέος;
Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ βρίσκεται μπροστά σε ένα δίλημμα χωρίς καλή επιλογή. Αν αφήσει τα επιτόκια να αυξηθούν, το χρέος θα γίνει μη βιώσιμο. Αν τα κρατήσει χαμηλά, θα συνεχίσει η υποτίμηση του νομίσματος.
Στην πραγματικότητα, η επιλογή έχει ήδη γίνει: Θα υποτιμήσουν το δολάριο για να στηρίξουν την αγορά ομολόγων.
Όμως αυτή η στρατηγική οδηγεί σε αρνητικά πραγματικά επιτόκια – δηλαδή, σε ομόλογα που “αποδίδουν” ζημιά. Με άλλα λόγια: ένα είδος χρεοκοπίας με άλλα μέσα.
Η παγκόσμια στροφή στον χρυσό και το ασήμι
Όσο το δολάριο αποδυναμώνεται, οι υπόλοιποι κάνουν αυτό που θα έπρεπε να κάνουν και οι Αμερικανοί πολίτες: αγοράζουν χρυσό. Οι κεντρικές τράπεζες αυξάνουν δραστικά τα αποθέματά τους. Το BIS αναγνώρισε επίσημα τον χρυσό ως Tier-1 asset, ισοδύναμο με τα κρατικά ομόλογα.
Η αγορά μεταφέρεται πλέον στην Ανατολή. Σαγκάη και Αγία Πετρούπολη παίρνουν τη σκυτάλη από Λονδίνο και Νέα Υόρκη, όπου το σύστημα λειτουργούσε με πλασματικά συμβόλαια χωρίς φυσική παράδοση. Τώρα, οι παίκτες ζητούν πραγματικό χρυσό, πραγματικά κιλά.
Το ασήμι παραμένει το απόλυτο ουτσάιντερ με προοπτικές έκρηξης
Το ασήμι έχει ξεκινήσει την κίνησή του, αλλά η πορεία του δεν έχει κορυφωθεί. Με αναλογία χρυσού/αργύρου ακόμα πολύ πάνω από τα ιστορικά χαμηλά, και με 5 χρόνια έλλειμμα στην παγκόσμια παραγωγή, το ασήμι παραμένει υποτιμημένο.
Οι υπομονετικοί επενδυτές μπορούν να δουν πολλαπλασιαστικά κέρδη στην επόμενη φάση της κρίσης.
Η πραγματική περιουσία είναι αυτή που δεν χάνεται
Σε περιόδους οικονομικής αναταραχής, η επιβίωση προηγείται του πλουτισμού. Το βασικό δεν είναι πόσο έχεις, αλλά πόσο μπορείς να διατηρήσεις. Και η ιστορία αποδεικνύει: όταν το κράτος αδυνατεί ή αρνείται να προστατεύσει το νόμισμα, η ευθύνη περνά στον πολίτη.
Ο χρυσός και το ασήμι δεν είναι επενδύσεις, αλλά ασφάλεια.
Όταν οι κυβερνήσεις επιβάλλουν capital controls, όταν οι τράπεζες δεν προστατεύουν τις καταθέσεις και όταν το χρήμα γίνεται εργαλείο ελέγχου, τότε το αναλογικό “πετράδι” που κρατάς στα χέρια σου είναι το μόνο που δεν μπορεί να σου πάρει κανείς.
Η κατάρρευση δεν έρχεται. Ήρθε. Και μόνο τα πολύτιμα μέταλλα προσφέρουν διέξοδο.
