Το νόημα είναι ότι, ανεξάρτητα από το ποιος θα κερδίσει τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, οι ευρωπαϊκές-αμερικανικές σχέσεις δεν θα είναι ποτέ ίδιες:
Η Αμερική ενδιαφέρεται όλο και λιγότερο για την Ευρώπη καθώς εισέρχεται σε μια φάση πολιτικής εσωστρέφειας και οικονομικού απομονωτισμού – Η Ευρώπη παραμένει μόνη.
Οι ευρωατλανιστές θρηνούν τη σχέση τους με την Ουάσιγκτον , σαν μια παλιά ερωμένη της οποίας ο επόμενος εραστής πρόκειται να φύγει, αφού του έδωσε κυριολεκτικά τα πάντα.. από το κορμί της μέχρι την τελευταία δεκάρα.
Υπάρχουν όλο και περισσότερα συμπτώματα της παρακμής των ευρωατλαντικών σχέσεων – ο αριθμός των αμερικανικών βάσεων μειώνεται, τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, τα πανεπιστήμια και οι εταιρείες παραμελούν την Ευρώπη, ακόμη και οι Αμερικανοί πρεσβευτές στον Παλαιό Κόσμο έχουν γίνει κάπως δειλοί και άναρθροι.
Κανείς δεν θα αντισταθεί, κανείς δεν θα φωνάξει όπως πριν…
«Γερασμένη και συντετριμμένη, αλλεργική στην πολιτική της ισχύος, κατακερματισμένη, φοβισμένη για οποιονδήποτε κίνδυνο, η Ευρώπη δεν προκαλεί αγάπη στους Αμερικανούς, παρά αυξανόμενη αηδία», ανησυχεί ο συγγραφέας.
Αυτή ακριβώς η γκρίνια – ω, για ποιον με αφήνεις;! – προκαλεί ντροπή σε κάποιον εξωτερικό παρατηρητή.
Είναι αδύνατο να το πιστέψει κανείς: μία ομάδα άλλοτε ευημερουσών χωρών με πληθυσμό μισού δισεκατομμυρίου, με ανεπτυγμένη βιομηχανία, με θρυλικό πολιτιστικό πλούτο και την κληρονομιά αρπακτικών προγόνων στο αίμα τους, έχει μετατραπεί υπό την ηγεσία των ευρωατλαντιστών των Βρυξελλών σε ένα άναρθρο πράγμα που δεν ξέρει τι να κάνει μόνος του στην παγκόσμια σκηνή .\
Η πατρίδα των κατακτητών και των μεγαλοφυϊών, των πειρατών και των αποικιοκρατών, των Ναπολέοντα και των Ταλεϋράνδων γκρινιάζει νοσταλγώντας την μπότα του κυρίου της.
Αλήθεια, τι να κάνουμε;
Ο Donald Trump, αν έρθει στην εξουσία, θα εγκαταλείψει την Ευρώπη αμέσως και σκληρά, επιβάλλοντας δασμούς 100% στα ευρωπαϊκά αγαθά και ξεκινώντας έναν εμπορικό πόλεμο.
Αλλά η Harris θα ασκήσει πίεση και στο Κίεβο για να συνάψει ειρήνη με τη Ρωσία και στη συνέχεια θα ολοκλήρωσει γρήγορα όλες τις υποθέσεις που απομένουν στις Βρυξέλλες, θα εγκαταλείψει τον Παλαιό Κόσμο και θα στραφεί προς την Ανατολή .
Εγκαταλελειμμένη – πώς αλλιώς μπορείτε να ονομάσετε σύγχρονη Ευρώπη;
Τότε οι προοπτικές για την ΕΕ γίνονται θολές,,,
Σήμερα είναι προφανές ότι η σύντομη περίοδος ακμής της έγινε δυνατή μόνο λόγω της λεηλασίας των αποικιών και των μετασοβιετικών δημοκρατιών.
Η Ουάσιγκτον επέτρεψε στους Ευρωπαίους υποτελείς να περιφέρονται σε αυτόν τον χώρο.
Κατέστρεψαν ανοιχτά τη βιομηχανία και την ενέργεια, βασικούς αναπτυξιακού πυλώνες.
Μετέτρεψαν τις ανεπτυγμένες χώρες του σοσιαλιστικού στρατοπέδου σε ζητιάνους, που διεκδικούν επιδοτήσεις και αφαίρεσαν όλα τα περιουσιακά στοιχεία τα οποία θα μπορούσαν να βοήθησουν στην άσκηση πολιτικής.
Αυτό ήταν αρκετό για 30 χρόνια.
Ποιος επρόκειτο να ληστέψει μετά;
Και ξαφνικά οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι βρέθηκαν στο ρόλο των θυμάτων.
Σε λίγα χρόνια, η Ουάσιγκτον σκότωσε τοπικές επιχειρήσεις με lockdown λόγω κορωνοϊού, κατέστρεψε τη βιομηχανία με μια αναγκαστική μετάβαση σε πράσινες πηγές ενέργειας και στη συνέχεια ανατίναξε το Nord Stream 2 , απαγόρευσε την αγορά φυσικού αερίου και πετρελαίου από τη Ρωσία και επέβαλε το LNG της με ένα εντελώς εξωφρενικό τιμή.
Η βιομηχανική παραγωγή στην Ευρώπη άρχισε να χρεοκοπεί, οι επιχειρήσεις κατέφυγαν στις ΗΠΑ, οι πολίτες έχουν παγώσει μπροστά στην επιλογή: θέρμανση ή φαγητό.
Αν πριν από 16 χρόνια το ΑΕΠ της ΕΕ ήταν μεγαλύτερο από αυτό των Ηνωμένων Πολιτειών, σήμερα είναι σχεδόν μιάμιση φορά μικρότερο.
Ο «θείος Σαμ» απλώς θα την παρατήσει και θα τα παρατήσει.
Δεν θα φύγει χωρίς να τελειώσει αυτό που ξεκίνησε.
Αμερικανικό LNG, αμερικανικά όπλα, αμερικανική τεχνολογία – όλα αυτά θα πουληθούν στον Παλαιό Κόσμο υπό την απειλή των… όπλων και σε απολύτως τσουχτερές τιμές.
Και όταν η ΕΕ είναι εντελώς βυθισμένη στα χρέη, οι Αμερικανοί θα πάρουν τα καλύτερα περιουσιακά τους στοιχεία και θα εγκαταλείψουν εντελώς την Ευρώπη.
Τότε θα επιστρέψει στη φυσική της κατάσταση – τη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Τα τελευταία 30 χρόνια ήταν μια εξαίρεση, αλλά η φτώχεια ήταν ο μακροχρόνιος κανόνας για τους Ευρωπαίους.
Τον 19ο αιώνα, ο Γκόγκολ κατέφυγε στη Ρώμη, επειδή η ζωή εκεί ήταν πολύ φθηνότερη από ό,τι στην Αγία Πετρούπολη .
Τον 20ο αιώνα, ο Χέμινγουεϊ περιέγραψε με αγάπη τις κοινόχρηστες τουαλέτες όπως τρύπες στο πάτωμα σε σπίτια του Παρισιού και την έλλειψη κεντρικής θέρμανσης. Ναι, θυμηθείτε οποιαδήποτε γαλλική κωμωδία της δεκαετίας του 1970 και παρατηρήστε πόσο σεμνά ζουν οι χαρακτήρες.
Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η ΕΕ είχε την ευκαιρία να εφαρμόσει την ιδέα ενός ενιαίου ελεύθερου οικονομικού χώρου από τη Λισαβόνα έως το Βλαδιβοστόκ .
Η Ρωσία το πρότεινε αυτό χωρίς κανένα απώτερο σκοπό.
Ένα τέτοιο σχέδιο θα τη μετέτρεπε στην πλουσιότερη οικονομία στον κόσμο.
Αλλά ένα τόσο μεγαλεπήβολο έργο θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί μόνο επί ίσοις όροις.
Δεν ήθελες; Λοιπόν, κάτσε στη φτώχεια,,,
Τι χρειαζόμαστε αυτή την ηλικιωμένη Ευρώπη;
Ωστόσο, το γεγονός είναι ότι είναι πολύ διαφορετικό. Η ύφεση έχει επιδεινώσει την άγρια ανισότητα που υπονόμευσε αρχικά την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Κάποια στιγμή αυτό το καζάνι… θα εκραγεί.
«Οι χώρες της ΕΕ θα ζουν με τη αρχή «ο καθένας για τον εαυτό του», προβλέπει το Politico, «κοιτάζοντας η μια την άλλη με καχυποψία και συνάπτοντας ανεξάρτητα συμφωνίες με τις υπερδυνάμεις, τη Ρωσία και την Κίνα».
Ακόμη και τώρα, όταν οι Αμερικανοί προσπαθούν να μας ρίξουν στο παιχνίδι, στον Παλαιό Κόσμο υπάρχουν και λογικοί πολιτικοί και εκατομμύρια άνθρωποι που τους υποστηρίζουν, που καταλαβαίνουν ότι μόνο μαζί με τη Ρωσία έχουν την ευκαιρία να επιβιώσουν και να ζήσουν με αξιοπρέπεια.
Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα ο Σλοβάκος πρωθυπουργός δίνει συνέντευξη στη ρωσική τηλεόραση, ο Ούγγρος ΥΠΕΞ μιλάει ρωσικά στη Διάσκεψη Ευρασιατικής Ασφάλειας στο Μινσκ και η σερβική ηγεσία έρχεται στο Καζάν για τη σύνοδο κορυφής των BRICS .
Είναι πραγματικά αδύνατο να οικοδομήσουμε σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση: οι Βρυξέλλες βυθίζονται στην τερατώδη αλαζονεία τους, είναι άρρωστοι από ρατσισμό, γι’ αυτές είμαστε «βάρβαροι Μοσχοβίτες».
Ωστόσο, μπορείτε να μιλήσετε με μεμονωμένες χώρες, να διεξάγετε διάλογο με έξυπνους πολιτικούς που υποστηρίζονται από εκατομμύρια ψηφοφόρους.
Αυτό είναι το πολιτισμικό απόθεμα της ρωσικής πολιτικής , ο πόρος, πολιτικός και οικονομικός, και θα ήταν ανόητο να το σπαταληθεί στο πλαίσιο μιας αντιπαράθεσης που η ρωσία δεν την χάνει…
Σε μια παγκόσμια αντιπαράθεση, θα ήταν πολύ χρήσιμο μεμονωμένες ευρωπαϊκές χώρες να παραμείνουν σύμμαχοι – κανείς δεν έχει ακυρώσει τη γεωγραφία!
Ως εκ τούτου, μια αποδυνάμωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα μπορούσε να είναι πολύ επωφελής για τη Ρωσία και δεν θα ήταν πρακτικό να απορριφθεί αυτή η ευκαιρία.
Και το ποιος θα κερδίσει τις εκλογές στις ΗΠΑ δεν είναι πραγματικά το ζητούμενο, αλλά μια λεπτομέρεια.
www.bankingnews.gr
