«Εγκλήματα» γνώμης και πραγματικά εγκλήματα
Οδιακεκριμένος Ιταλός νομικός Ούγκο Τζιαναντζέλι στοιχειοθετεί, με το άρθρο που παραθέτουμε σε αυτό το φύλλο, τους λόγους για τους οποίους το Ισραήλ είναι και «επίσημα» πλέον ένα κράτος-τρομοκράτης. Η βαρύνουσα άποψή του λειτουργεί και ως υπεράσπιση του Λουτσιάνο Βαζαπόλο, καθηγητή στο φημισμένο Πανεπιστήμιο La Sapienza της Ρώμης – την απόλυση του οποίου ζητούν το σιωνιστικό λόμπι, μεγάλα ΜΜΕ, ακόμη και ο Ματέο Σαλβίνι, νυν υπουργός της Μελόνι. Το «έγκλημα» του Βαζαπόλο ήταν ότι, μιλώντας σε εκδήλωση της νεολαιίστικης συλλογικότητας Cambiare Rotta στο πανεπιστήμιο, χαρακτήρισε κράτος-τρομοκράτη το Ισραήλ, και δικαιολόγησε ένα «καταραμένο» σύνθημα που μιλά για απελευθέρωση όλης της ιστορικής Παλαιστίνης. Άρα είναι αντισημίτης, και ως τέτοιος πρέπει να εξοστρακιστεί από τον δημόσιο βίο…
Η επίθεση στον Λουτσιάνο Βαζαπόλο δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός: εντάσσεται στην απόπειρα της κυβέρνησης Μελόνι να τρομοκρατήσει και να φιμώσει το κίνημα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, με αποκορύφωμα την απαγόρευση της σχετικής διαδήλωσης στη Ρώμη το περασμένο Σάββατο (παρ’ όλα αυτά, η διαδήλωση πραγματοποιήθηκε, και μάλιστα υπό καταρρακτώδη βροχή). Διότι τόσο οι σιωνιστές όσο και οι κυβερνώντες τα ευρωπαϊκά κράτη, είτε οι γνωστοί ακροκεντρώοι είτε οι «υπευθυνοποιημένοι» ακροδεξιοί τύπου Μελόνι, ανοιχτά πια διακηρύττουν ότι τα θεμελιώδη δικαιώματα της ελευθερίας του λόγου, της συνάθροισης κ.λπ. μπορούν να ασκούνται μόνο από όσους συμφωνούν μαζί τους!
Σημειωτέον ότι μετρούν δεκαετίες οι σχέσεις των σιωνιστών με τον ιταλικό φασισμό – από τον οποίο προήλθε το κόμμα MSI μετά τον πόλεμο, μετεξέλιξη του οποίου αποτελούν οι «Αδελφοί της Ιταλίας» της νυν πρωθυπουργού Μελόνι. Αποκαλυπτικό αυτού του «παράδοξου», άγνωστου στο ευρύ κοινό, είναι το κείμενο που συνοδεύει μία παλιά, ασπρόμαυρη φωτογραφία στην ιταλική έκδοση του άρθρου. Αφορά τη βομβιστική επίθεση σιωνιστών τρομοκρατών –εξοπλισμένων από τους Ιταλούς φασίστες– εναντίον της βρετανικής πρεσβείας στη Ρώμη το 1946. Εδώ αναδημοσιεύεται και η εν λόγω φωτογραφία, μαζί με το (διαφωτιστικό για την «ποιότητα» των ιδρυτών του Ισραήλ) συνοδευτικό κείμενο…
Ε.Φ.
Το κράτος που υποτίθεται ότι ήταν αγγελιοφόρος του πολιτισμού στη βάρβαρη Ανατολή έχει γίνει αγγελιοφόρος της βαρβαρότητας στη συνένοχη Δύση
Γιατί ο ορισμός «το Ισραήλ είναι τρομοκρατικό κράτος» είναι ακριβής
του Ούγκο Τζιαναντζέλι*
Ένα από τα συνθήματα που ακούγονται στις διαδηλώσεις για την Παλαιστίνη είναι: «Από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα, η Παλαιστίνη θα ελευθερωθεί». Εξαρχής οι σιωνιστές κραυγάζουν ότι πρόκειται για εκδήλωση αντισημιτισμού διότι «το σύνθημα αυτό καλεί στην καταστροφή του Ισραήλ». Δηλαδή για άλλη μια φορά συγχέουν (ή, ορθότερα, παριστάνουν ότι συγχέουν) το Ισραήλ με «όλους τους Εβραίους». Το Ισραήλ βέβαια ισχυρίζεται ότι εκπροσωπεί ντε και σώνει –ψήφισε και σχετικό νόμο το 2018– τους Εβραίους όλου του κόσμου. Ακόμη και αυτούς που δεν συμφωνούν καθόλου με το σιωνιστικό σχέδιο!
Αντίθετα όμως με τις αιτιάσεις περί αντισημιτισμού, το επίμαχο σύνθημα ζητά να «ελευθερωθεί» αυτό το έδαφος από τον σιωνισμό. Δηλαδή από ένα αποικιοκρατικό σχέδιο που βασίζεται σε θεωρίες φυλετικής ανωτερότητας και ρατσισμού, και διεκδικεί αυτό το έδαφος αποκλειστικά για τους Εβραίους. Μια σύντομη παρένθεση: θα πρέπει να θυμόμαστε ότι στο Ισραήλ ο ρατσισμός επεκτείνεται και περιλαμβάνει όχι μόνο, προφανώς, όλους τους Παλαιστίνιους, αλλά και τους Άραβες Εβραίους. Χαρακτηριστικά, ο Ισραηλινός Εβραίος ιστορικός Ζεβ Στέρνχελ δήλωνε πριν από μερικά χρόνια: «Στο Ισραήλ αναπτύσσεται όχι μόνο ένας τοπικός φασισμός, αλλά και ένας ρατσισμός παρεμφερής με τον ναζισμό στα πρώτα του στάδια».
Και το έλεγε αυτό όταν δεν υπήρχε ακόμα η σημερινή κυβέρνηση Νετανιάχου! Το σύνθημα, στην πραγματικότητα, προσκαλεί την επιστροφή στην εποχή που η περιοχή αυτή κατοικούνταν ειρηνικά από έναν πληθυσμό διαφόρων θρησκειών, χωρίς να προβάλλεται ουδεμία αξίωση ανωτερότητας ή αποκλειστικότητας από κανέναν. Υπάρχει άλλο ένα σύνθημα που, τουλάχιστον μετά τις 17 Σεπτεμβρίου 2024[1], μπορεί να θεωρηθεί απολύτως ορθό και νόμιμο. Αναφέρομαι στο σύνθημα που χαρακτηρίζει το Ισραήλ «φασιστικό, τρομοκρατικό κράτος».
Δεν υπάρχει λόγος να αμφισβητήσει κανείς τον όρο «φασιστικό», τουλάχιστον από τη στιγμή που η ισραηλινή δεξιά ή, όπως συμβαίνει τώρα, η ακροδεξιά βρίσκεται στην κυβέρνηση. Αν και, όσον αφορά τους Παλαιστίνιους, η διαφορά μεταξύ ισραηλινής δεξιάς και ισραηλινής αριστεράς ήταν ασήμαντη ή ανύπαρκτη: οι εποικισμοί επεκτάθηκαν τόσο επί των κυβερνήσεων του Λικούντ όσο και επί των κυβερνήσεων του Εργατικού Κόμματος, και οι Παλαιστίνιοι δεν βίωσαν διαφορά στην καταπίεση. Πριν τις 17 Σεπτεμβρίου 2024, ωστόσο, θα μπορούσε ίσως κάποιος να αμφισβητήσει τον όρο «τρομοκρατικό». Τώρα πια όχι. Το Ισραήλ είναι ένα κράτος-τρομοκράτης από κάθε άποψη, συμπεριλαμβανομένης της τεχνικής και νομικής.
Ο επίσημος ορισμός της τρομοκρατίας (και γιατί δεν είναι πολύ γνωστός)
Ο πιο έγκυρος ορισμός του όρου «τρομοκρατία» χρονολογείται από το 1999, και περιέχεται στη Διεθνή Σύμβαση για την Καταστολή της Χρηματοδότησης της Τρομοκρατίας[2]. Εκεί ορίζεται ως τροµοκρατική «κάθε πράξη που αποσκοπεί στην πρόκληση θανάτου ή σοβαρού σωµατικού τραυματισμού σε άμαχο πληθυσμό ή σε οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο που δεν συμμετέχει ενεργά στις εχθροπραξίες σε κατάσταση ένοπλης σύγκρουσης, όταν ο σκοπός της πράξης αυτής, λόγω της φύσης της ή του πλαισίου στο οποίο διαπράττεται, είναι να εκφοβίσει έναν πληθυσμό ή να εξαναγκάσει µια κυβέρνηση ή έναν διεθνή οργανισμό να εκτελέσει μια ορισμένη πράξη, ή να απόσχει από αυτήν».
Ο ορισμός αυτός δεν έχει λάβει ιδιαίτερη δημοσιότητα, διότι περιγράφει καλά όχι μόνο τη δραστηριότητα ένοπλων οργανώσεων ή ατόμων (των λεγόμενων «μοναχικών λύκων»), αλλά και τη δραστηριότητα κρατών. Η χαρακτηριστική συμπεριφορά της τρομοκρατικής δράσης συνίσταται στην αδιάκριτη επίθεση που στρέφεται κατά του πληθυσμού: βόμβες σε αγορές, σταθμούς, μπαρ, μέσα μεταφοράς. Η Ιταλία γνωρίζει κάτι γι’ αυτό: Piazza Fontana, Piazza della Loggia, Italicus…
Και πριν τις 17 Σεπτεμβρίου 2024 πολλοί άμαχοι πολίτες σκοτώνονταν από το Ισραήλ, αλλά θεωρούνταν «παράπλευρες απώλειες». Δηλαδή ο θάνατός τους δεν ήταν ρητά επιθυμητός. Παρουσιαζόταν απλώς ως «αναπόφευκτος». Διότι αν ρίξεις μια βόμβα ενός τόνου σε ένα κτίριο όπου πιστεύεις ότι ζει ένα μέλος της Χαμάς, είναι προφανές ότι θα προκληθεί η θανάτωση δεκάδων ακόμη ανθρώπων – οι οποίοι είναι «ένοχοι» μόνο για το γεγονός ότι είναι συγγενείς ή γείτονες του «στόχου». Είναι προφανές ότι δίνεται μικρή σημασία στην ανθρώπινη ζωή – ειδικά αν είναι παλαιστινιακή. Εξάλλου, γνωρίζουμε ότι ο υπουργός Άμυνας Γκάλαντ έχει δηλώσει ρητά ότι οι Παλαιστίνιοι είναι «ανθρωπόμορφα ζώα»…
Υπήρξαν και στο παρελθόν περιπτώσεις στοχευμένων δολοφονιών αμάχων: σκεφτείτε τη Μεγάλη Πορεία της Επιστροφής του 2018/2019, όταν εκατοντάδες άοπλοι άνθρωποι σκοτώθηκαν και χιλιάδες τραυματίστηκαν από ισραηλινούς ελεύθερους σκοπευτές μόνο και μόνο επειδή διαδήλωναν για το δικαίωμα της επιστροφής κοντά σε αυτόν τον φράχτη, που στη συνέχεια γκρεμίστηκε από μπουλντόζες της Παλαιστινιακής Αντίστασης στις 7 Οκτωβρίου 2023. Παρά τα προηγούμενα αυτά, όμως, υπήρχε πάντα μια ορισμένη αντίδραση στον ορισμό του Ισραήλ ως «τρομοκρατικού κράτους».
Αδίστακτοι και κυνικοί, με «άλλοθι» την τεχνητή νοημοσύνη
Η αντίληψη της διεθνούς κοινότητας έχει αρχίσει να αλλάζει με τη συνεχιζόμενη γενοκτονία στη Γάζα. Μια πρόσφατη έρευνα του περιοδικού +972 και του εβραϊκού ΜΜΕ Local Call κατέγραψε τον ρόλο εργαλείων τεχνητής νοημοσύνης που κατευθύνουν τους βομβαρδισμούς της Γάζας και επιλέγουν τους στόχους[3]. Δεν υπάρχει κανένας ανθρώπινος έλεγχος για να επαληθεύσει την επιλογή των «ύποπτων για τρομοκρατία». Οι επιλεγμένοι από την τεχνητή νοημοσύνη ως «τρομοκράτες» βομβαρδίζονται τη νύχτα στα ίδια τους τα σπίτια, επομένως μαζί με την οικογένειά τους, με βόμβες που ορίζονται ως «ηλίθιες», σε αντίθεση με τις «έξυπνες» βόμβες – οι οποίες είναι πολύ πιο ακριβές, και επομένως χρησιμοποιούνται σε άλλες περιστάσεις. Οι «αποδεκτές παράπλευρες απώλειες» είναι της τάξης των 15-20 αμάχων για έναν απλό μαχητή, και φτάνουν τους 100 ή και 300 αμάχους για έναν υψηλόβαθμο «τρομοκράτη»…
Η έρευνα υπογραμμίζει ότι τα κριτήρια που χρησιμοποιούνται για να χαρακτηριστεί ένα άτομο ως «μαχητής της Χαμάς» ή άλλων οργανώσεων είναι στην καλύτερη περίπτωση ασταθή: η παρουσία σε συνομιλίες όπου είναι παρών ένας εξακριβωμένος μαχητής, η συχνή αντικατάσταση του κινητού τηλεφώνου, η συχνή αλλαγή σπιτιού κ.λπ. Χρειάζεται σημαντική δόση κυνισμού για να κάνει κανείς τέτοιου είδους επιλογές. Αλλά, αφού τις αποφάσεις τις παίρνει ένας αλγόριθμος, αισθάνεται κανείς απαλλαγμένος από την ευθύνη. Η αναζήτηση μιας δίκαιης αναλογίας μεταξύ του καθορισμένου στόχου και των παράπλευρων ζημιών δεν αποτελεί καινοτομία: υπάρχουν νομικοί που εργάζονταν από καιρό για να προσδιορίσουν κριτήρια ανεκτής αναλογίας στόχου/παράπλευρων ζημιών και, επομένως, υποτιθέμενης συμμόρφωσης με το διεθνές δίκαιο… Κάτι παρόμοιο συμβαίνει στο Ισραήλ και με τα βασανιστήρια: αυτά επιτρέπονται, σύμφωνα με την Επιτροπή Landau, «σε ορισμένο βαθμό» (με τη βαθμονόμηση να ανατίθεται στον βασανιστή!).
Το σημείο καμπής
Εν πάση περιπτώσει, έστω και με εξαιρετικά αδίστακτο τρόπο, θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι μέχρι εδώ παραμέναμε στο επίπεδο της πρόκλησης θυμάτων που θυσιάζονται για την επίτευξη ενός πολύ συγκεκριμένου και επιλεγμένου στόχου. Στις 17 Σεπτεμβρίου 2024, όμως, επήλθε το σημείο καμπής. Το Ισραήλ πήδησε το χαντάκι και με τα δύο πόδια. Χρησιμοποιώντας εξελιγμένη τεχνολογία, ανατίναξε στον Λίβανο βομβητές, ασύρματους, οικιακές συσκευές, ηλιακούς συλλέκτες, ηλεκτρικά πατίνια κ.λπ., προκαλώντας εκατοντάδες νεκρούς και χιλιάδες ακρωτηριασμένους.
Αν, πριν, μπορούσε κανείς να προσποιηθεί ότι πίστευε ότι ο βομβαρδισμός των σκηνών των εκτοπισμένων ή το σφυροκόπημα νοσοκομείων είχε στόχο έναν ή περισσότερους μαχητές της Χαμάς, σύμφωνα με τον τελετουργικό ορισμό των IDF, τώρα δεν μπορεί να πιστέψει ότι οι αποδέκτες των εκρήξεων ήταν όλοι μαχητές της Χεζμπολάχ. Έτσι, το Ισραήλ, στην ολοένα και πιο εμφανή προσπάθειά του να διευρύνει τη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή, κατέφυγε στο πιο κλασικό τρομοκρατικό μέσο: τις αδιάκριτες μαζικές δολοφονίες.
Χαρακτηριστικά, ένας πρώην επικεφαλής της ισραηλινής μυστικής υπηρεσίας Σιν Μπετ μίλησε ρητά για «εβραϊκή τρομοκρατία», υπενθυμίζοντας την τρομοκρατία που ασκούσαν η σιωνιστική οργάνωση Ιργκούν και η συμμορία Στερν[4]. Όλα αυτά συμβαίνουν, όχι τυχαία, σε μια στιγμή που στο διεθνές δικαστικό και θεσμικό μέτωπο οι καταδίκες του Ισραήλ διαδέχονται η μία την άλλη, αν και χωρίς συγκεκριμένες συνέπειες ή κυρώσεις:
– η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου τον Ιανουάριο 2024,
– η συμβουλευτική γνωμοδότηση του ίδιου Δικαστηρίου τον Ιούλιο 2024,
– το αίτημα έκδοσης ενταλμάτων σύλληψης για τους Νετανιάχου και Γκάλαντ από τον εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου,
– το ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ τον Απρίλιο 2024, που παραχωρεί στην Παλαιστίνη πρόσθετα δικαιώματα εντός του ΟΗΕ και εκφράζει θετική γνώμη για την πλήρη αποδοχή της,
– το πρόσφατο ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ που, αποδεχόμενο τη γνωμοδότηση του Διεθνούς Δικαστηρίου, επαναβεβαιώνει την υποχρέωση αποχώρησης του Ισραήλ από τα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη, θέτοντας μάλιστα προθεσμία 12 μηνών, την παύση νέων εποικισμών, την επιστροφή των κατασχεθέντων εδαφών και περιουσιών και το δικαίωμα επιστροφής των εκδιωχθέντων Παλαιστινίων στα σπίτια τους.
Το Ισραήλ απαντά με βαρβαρότητα σε μια επίθεση διεθνούς νομιμότητας. Ο ακροδεξιός υπουργός Σμότριχ δηλώνει ότι, για κάθε χώρα που θα αναγνωρίσει το κράτος της Παλαιστίνης, θα χτίζεται ένας νέος εποικισμός! Η αντιπαράθεση είναι μετωπική. Το κράτος που υποτίθεται ότι ήταν αγγελιοφόρος του πολιτισμού στη βάρβαρη Ανατολή έχει γίνει αγγελιοφόρος της βαρβαρότητας στη συνένοχη Δύση.
* Ελαφρά συντετμημένη απόδοση του άρθρου που δημοσιεύθηκε στις 4/10/2024 στην καθημερινή ηλεκτρονική εφημερίδα Faro di Roma (www.farodiroma.it).
[1] Πρώτη ημέρα της ισραηλινής τρομοκρατικής επίθεσης στον Λίβανο.
[2] Η εν λόγω Διεθνής Σύμβαση υπερψηφίστηκε από τη Γ.Σ. του ΟΗΕ στις 9/12/1999 με την απόφαση 54/109 (βλ. treaties.un.org).
[3] Βλ. μεταξύ άλλων «“The Gospel”: how Israel uses AI to select bombing targets in Gaza («“Το Ευαγγέλιο”: Πώς το Ισραήλ χρησιμοποιεί τεχνητή νοημοσύνη για να επιλέγει στόχους βομβαρδισμού στη Γάζα»), εφημερίδα The Guardian, 1/12/2023.
[4] «Shin Bet e kibbutz, fuoco su Netanyahu dai simboli dello stato di Israele» («Σιν Μπετ και κιμπούτζ: Πυρά κατά του Νετανιάχου από τα σύμβολα του κράτους του Ισραήλ»), εφημερίδα Il Manifesto, 24/8/2024.
