Έγκλημα με πολλούς συνενόχους
Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
«Δεν μπορούμε να υποσχεθούμε τίποτα στους Άραβες της Γης του Ισραήλ ή στις αραβικές χώρες. Η εθελούσια συμφωνία τους είναι εκτός συζήτησης…Επομένως, η σιωνιστική επέκταση μπορεί να συνεχιστεί και να επεκταθεί μόνο υπό την προστασία μιας δύναμης ανεξάρτητης από τους ντόπιους- ενός Σιδερένιου Τείχους, αδιαπέραστου από τον ιθαγενή πληθυσμό. Αυτή είναι η πολιτική μας απέναντι στους Άραβες. Οτιδήποτε άλλο θα ήταν απλά υποκρισία. Κάποιος μπορεί να προτιμά ένα Σιδερένιο Τείχος από εβραϊκές ξιφολόγχες, κάποιος άλλος ένα Σιδερένιο Τείχος από βρετανικές ξιφολόγχες… αλλά όλοι χειροκροτούμε, μέρα- νύχτα, το Σιδερένιο Τείχος».
Αυτά έγραψε σε ένα ιστορικό του άρθρο, το 1923, ο Ζέεβ Ζαμποτίνσκι, ένας από τους θεμελιωτές του σιωνισμού. Οι επόμενες δεκατίες δεν τον διέψευσαν. Οι βρετανικές ξιφολόγχες ήταν εκείνες που έσωσαν το εμβρυακό εβραϊκό μόρφωμα στην Παλαιστίνη από την Αραβική Εξέγερση του 1938. Οι ίδιες προστάτευσαν τα εβραϊκά στρατεύματα όσο επιδίδονταν στην εκδίωξη του παλαιστινιακού πληθυσμού από τα εδάφη του, στον πόλεμο του 1948. Με τη διάλυση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, η σκυτάλη πέρασε στους Αμερικανούς. Το 1973, η κυβέρνηση Νίξον οργάνωσε τη μεγαλύτερη αερογέφυρα στην Ιστορία, μεγαλύτερη και από εκείνη κατά τον αποκλεισμό του Βερολίνου, μεταφέροντας τανκς και βαρειά πυροβόλα στην έρημο για να σώσει το Ισραήλ από την αιφνιδιαστική επίθεση της Αιγύπτου και της Συρίας.
Απέναντι σε μικρότερες απειλές από μη κρατικές οντότητες, όπως η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO), οι «εβραϊκές ξιφολόγχες» ήταν αρκετές. Στις 16 Σεπτεμβρίου του 1982, ισραηλινά τανκς περικύκλωσαν τη συνοικία Σάμπρα και τον γειτονικό προσφυγικό καταυλισμό Σατίλα, έξω από τη Βηρυτό και έκαναν τη νύχτα- μέρα με βεγγαλικά ώστε οι σύμμαχοί τους, Φαλαγγίτες του Λιβάνου, να κατασφάξουν 3.500 Παλαιστίνιους και Λιβανέζους. Υπουργός Άμυνας του Ισραήλ ήταν τότε ο μετέπειτα πρωθυπουργός Αριέλ Σαρόν, συνιδρυτής του δεξιού κόμματος Λικούντ- μια μετεξέλιξη της οργάνωσης Ιργκούν που είχε συγκροτήσει ο Ζαμποτίνσκι.
Ο σημερινός αρχηγός του Λικούντ, ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου, διάλεξε την 16η Σεπτεμβρίου του 2025 για να τιμήσει την επέτειο της σφαγής στη Σάμπρα και τη Σατίλα, ξεκινώντας εκείνη ακριβώς την ημέρα τις χερσαίες επιχειρήσεις για την κατάληψη της Πόλης της Γάζας. Με ιστορία 5.000 χρόνων, αντιπροσωπεύει μια από τις αρχαιότερες πόλεις του κόσμου και το κατά πολύ μεγαλύτερο αστικό κέντρο στα παλαιστινιακά εδάφη. Όταν ο ισραηλινός στρατός ξεκινούσε, με σφοδρούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς, την επιχείρηση «Άρματα του Γεδεών ΙΙ», η πόλη αριθμούσε περί το ένα εκατομμύριο κατοίκους. Στο ξεκίνημα των χερσαίων επιχειρήσεων, την περασμένη Τρίτη, παρέμεναν στην πολιορκημένη πόλη τα δύο τρίτα από αυτούς- άλλοι στα κτίρια που εξακολουθούσαν να στέκονται όρθια, άλλοι σε σκηνές. Σε αντίθεση με την υπόλοιπη Λωρίδα της Γάζας, μια υποτυπώδης οικονομική δραστηριότητα και διοικητική οργάνωση ήταν ακόμη ζωντανή. Αλλά για πόσο ακόμη;
Ήδη στις 21 Αυγούστου, ο Ισραηλινός υπουργός Άμυνας, Ίσραελ Κατς, προειδοποιούσε ότι «η Πόλη της Γάζας θα γίνει σαν το Μπέιτ Χανούν», την παλαιστινιακή πόλη των 20.000 κατοίκων στο βόρειο άκρο της Λωρίδας που κυριολεκτικά σβήστηκε από τον χάρτη χάρη στα «Άρματα του Γεδεών». Την περασμένη Τρίτη, ο ίδιος άνθρωπος ανήγγειλε περιχαρής την έναρξη των χερσαίων επιχειρήσεων, γράφοντας στο Χ «η Πόλη της Γάζας φλέγεται». Η εκστρατεία, στην οποία ήδη εμπλέκονται δύο διμοιρίες, προβλέπεται να κρατήσει μήνες, αλλά οι στόχοι της είναι σαφείς: να εκδιωχθεί το σύνολο του άμαχου πληθυσμού από την Πόλη της Γάζας προς το νότιο τμήμα της Λωρίδας (για την ώρα) και να ισοπεδωθεί η πόλη, ώστε να μην μπορεί να ξαναγίνει κατοικήσιμη από τους Παλαιστίνιους. Ο ακροδεξιός υπουργός Οικονομικών του Ισραήλ, Μπεζαλέλ Σμότριτς, δήλωσε την Τετάρτη ότι η κυβέρνησή του βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση Τραμπ για το μοίρασμα της Λωρίδας, η οποία, μετά την ολοκληρωτική ισοπέδωση, θα αποτελεί, όπως είπε, «χρυσωρυχείο του real estate».
Την ημέρα που ξεκινούσαν οι χερσαίες επιχειρήσεις των Ισραηλινών, η ανεξάρτητη εξεταστική επιτροπή του ΟΗΕ για τη Γάζα έδινε στη δημοσιότητα το πόρισμά της με το οποίο κατηγορούσε ευθέως την κυβέρνηση Νετανιάχου για γενοκτονία. Ωστόσο οι ηγέτες των περισσότερων ισχυρών κρατών της Δύσης είτε το αγνόησαν, είτε πήραν αποστάσεις γιατί, σε διαφορετική περίπτωση, θα ήταν σαν να αναγνωρίζουν ότι συνεργάζονται οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά με ένα κράτος- τρομοκράτη. Αυτό ισχύει πρωτίστως για τις ΗΠΑ, που έστειλαν τον υπουργό Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο στην Ιερουσαλήμ να δώσει το πράσινο φως στον Νετανιάχου, τις δύο ημέρες που προηγήθηκαν της εισβολής στην Πόλη της Γάζας.
Αλλά ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αθώα του αίματος. Τα μέτρα που ανακοίνωσε την Τετάρτη η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ήταν «πολύ λίγα, πολύ αργά». Το πιο ουσιαστικό από αυτά, δηλαδή η μερική άρση της εμπορικής συμφωνίας Ε.Ε.- Ισραήλ, θα επιβαρύνει με δασμούς μόνο μέρος των ισραηλινών εξαγωγών, με το ετήσιο κόστος να υπολογίζεται σε 227 εκατομμύρια ευρώ, μια μάλλον συμβολική τιμωρία. Αλλά και αυτό ακόμη για να εφαρμοστεί θα πρέπει να εγκριθεί από τα κράτη- μέλη με ειδική πλειοψηφία που θα αντιστοιχεί τουλάχιστον στο 65% του ευρωπαϊκού πληθυσμού, πράγμα για την ώρα αβέβαιο.
Εκεί όμως που ντρέπεται και η ντροπή, είναι με τη στάση των αραβικών κρατών. Στον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ, το 1973, η Σαουδική Αραβία είχε πρωτοστατήσει στο πετρελαϊκό εμπάργκο των Αράβων εναντίον της Δύσης. Φέτος, για την ακρίβεια τον Μάϊο, μεσούσης της επιχείρησης «Άρματα του Γεδεών», Σαουδική Αραβία, Εμιράτα και Κατάρ φιλοξένησαν διαδοχικά τον Τραμπ και υπέγραψαν μαζί του συμφωνίες συνολικού ύψους δύο τρισ για την ανακύκλωση των πετροδολαρίων τους με επενδύσεις στις ΗΠΑ. Τις ίδιες μέρες, ένα αμερικανικό αντιτορπιλικό ελιμενιζόταν ήσυχα- ήσυχα στο Αλγέρι. Στις αρχές Αυγούστου, η Αίγυπτος υπέγραφε συμφωνία- μαμούθ με την ισραηλινή εταιρεία Newmed, για την προμήθεια ισραηλινού φυσικού αερίου από το κοίτασμα Λεβιάθαν, υποθηκεύοντας την ενεργειακή της ασφάλεια στο Ισραήλ.
Εάν οι ηγέτες της διεθνούς κοινότητας δεν θέλουν να στιγματιστούν από την Ιστορία ως συνένοχοι μιας γενοκτονίας σε ζωντανή μετάδοση, γνωρίζουν πολύ καλά τι μπορούν να πράξουν: από το εμπάργκο όπλων και τον τερματισμό κάθε στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ μέχρι την άσκηση σοβαρής- και όχι απλώς συμβολικής- οικονομικής πίεσης, κάτι που υπολογίζει πολύ σοβαρά η ισραηλινή ηγεσία. Την περασμένη εβδομάδα, ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου δήλωσε στη διάρκεια οικονομικού συνεδρίου ότι το Ισραήλ πρέπει να μετατραπεί σε «σούπερ Σπάρτη», επιδιώκοντας στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό την οικονομική αυτάρκεια, καθώς διέβλεπε τον κίνδυνο διεθνούς απομόνωσης. Για την ώρα τίποτα δεν δείχνει ότι, αν εξαιρέσει κανείς λίγες χώρες (Ισπανία, Ιρλανδία, Βέλγιο, Ολλανδία, Σλοβενία), οι χώρες της Δύσης είναι έτοιμες να κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση.
Καθημερινή, 21 Σεπτεμβρίου 2025
